Wat zal Engeland's
antwoord zijn?
181 sie Jaargang
MAANDAG 22 JULI 1940
No. 24638
De drie randstaten
so v j et-republieken
aar de toekomst
Duitsche en Italiaansche
legerberichten
Weinig hoop op ingaan op Hitler's beroep
Aansluiting bij Moskou
EERSTE BLAD
Feiten van den dag
LEIDSCH
DAGBLAD
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
PRIJS DER ADVERTENTIES
30 ets per regel voor advertenties uit Lelden en plaatsen waar agentschappen
van ons Blad gevestigd zijn. Voor alle andere advertenties 35 ets. per regel.
Voor zakcnadvcrtcntlcs belangrUk lager tarief. Kleine advertenties uitsluitend
f Wil vooruitbetaling 's Woensdags en 's Zaterdags 50 ets. bij maximum aantal
^>rdcn van 30 stuks. - Incasso volgens postrecht. - Voor opzending van
l moet 10 ets. porto betaald worden. - Verplicht bewijsnummer 5 ets.
Bureau Witte Singel no. 1, hoek Noordeindsplein
Telef. nrs. Directie en Administratie 25041 (2 lijnen)
Redactie 21507
Postcheque- en Girodienst no. 57055 - Postbus no. 54
PRIJS DEZER COURANT
Voor Lelden en gemeenten, waar agentschappen gevestigd zijn:
per 3 maanden2.35
per weekƒ0.18
Franco per post 2.35 per 3 maanden 4- portokosten
(voor binnenland 0.80 per 3 mnd.)
door
ME. J. J. SCHOKKING.
I.
Gedurende de sloopende crisisjaren, welke
wij achter den rug hebben, werd ons al en
toe voorgehouden, dat tijden van druk en
vJ tegenspoed heilzaam kunnen wezen en een
dj verjongde activiteit gaande maken. Bij-
wijze van bemoedigend klopje op den
}.xVsnhouder trachtten wij elkander soms op
te monteren met de vage, aan de geschle-
den is ontleende wijsheid, dat onder benar-
^jcic om-standlgheden altijd een vernieuwing
levens Intreedt.
Ï9 Maar wij bespeurden daarvan niets,
Vertrouwen wisten dergelijke troostwoor-
i Öden niet. op te wekken.
ZIJ sloegen niet aan. Wij ploeterden ver-
der, deden ons best, doch de beklemming
'k niet. van ons hart.
oe komt het, dat nu, na den lOden Mei,
jseling een ieder geneigd is scherp toe
luisteren, wanneer hij van nieuwe mo-
ljkheden hoort gewagen? Hoe zijn wij,
een schok, ontvankelijk gemaakt
overtuiging, dat een gloedvolle sa-
..r„rking van "waarachtige Nederlan
ders op den duur een gesterkte en weder
omhoog strevende vaderlandsche gemcen-
<L 'schap brengen kan? Waar komt de alom
zich manifesteerende bereidheid vandaan
"Jom met geestdrift en daadkracht mede te
werken aan pogingen, die op de verwezen-
llijklng van dat doel zijn gericht?
lJ Zijn wij na den lOden Mei niet dieper
alln de crisis gedompeld dan tevoren? Lshet
tn| aantal onzekerheden niet nog grooter ge-
k)| worden? Is de benauwenis niet toegeno
men eri striemen de slagen, die nu op ons
V neerkomen, niet veel harder dan voor
heen?
3 Wie zal het tegenspreken?
K«(j Maar, desondanks, of, beter gezegd, juist
1: daardoor is er Iets omgekanteld in de ziel
ons volk, en ln de ziel van elk onzer.
WIJ gaan begrijpen, dat Nederland nu pas
""ftnet al zijn hebben en houden door de cri
sis Is gepakt. Wat wij vroeger als crisis
ervoeren, waren ln hoofdzaak de gevolgen
cn de reacties van elders ontstane crisis
verschijnselen.
Daartegen stelden wij ons teweer. Kramp-
ichtlg probeerden wij de echte crisis bui-
n ons erf en buiten ons huis te houden,
ichtlg probeerden wij te ontkomen
erkenning, dat dit niet meer ging.
llden niet toegeven, dat ook onze
leving gegrepen was door de ontwik-
die, ln 1914 begonnen, sedert dien
ln landen op een hevige crisis was
ijfT"™
-0 Het was zoo begrijpelijk, dat wij ons ver-
weerden.
Lange jaren van vrede en noesten ar-
beid. een gemiddeld vrij hoog welvaartspeil
en een vruchtbare krachtsontplooiing op
vele terreinen des levens hadden Neder
land tot een land gemaakt, dat er wezen
mocht. Met trots konden wij wijzen op een
land, dat. in economisch en cultureel op
zicht geen inspanning schuwde, waar men
er niet tegen op zag de bakens te verzet
ten, als het getij verliep, en welks 'heele
samenleving bereid was terwllle van so-
eialetooorzieningen niet onbelangrijke las
ten te dragen.
Maar toch er was iets mis. De werk
loosheid, een falikant werkend steunsy-
steem, een alles overwoekerend en daardoor
zelf misvormd partijwezen, een overmaat
aan Intelligente discussie tegenover een
tekort aan doorzettingsvermogen, waren
symptomen van dieper liggende euvelen.
Er kon uit worden afgeleid, dat de gevol
gen en reacties van buitenaf ontstane cri
sisverschijnselen zich hadden verbonden
met fouten ln onze eigen Nederlandsche
samenleving.
m Hier keerde zich onze algemeene afweer
houding tegen zichzelf.
Zij was onvruchtbaar.
Zij wilde slechts behouden, wat er was.
fc Zoo werden de fouten en de tekorten in
onze samenleving wel opgemerkt, zoo wa
ren wij wel bereid er aan te dokteren, zoo
legden wij er ons wel met kracht op toe
lapmiddel na lapmiddel te probeeren, maar
li: een actief voornemen de fouten met wor-
tel en tak uit te roeien bleef uit.
Alles en een ieder was in de afweerhou-
ding betrokken. Men beschermde, niet al-
leen de natie en haar geheel tegen crisls-
lnvloeden van buiten en van binnen, iedere
jjgioep en iedere party, ieder persoonhjk
deed op zijn wyze hetzelfde. Men be-
schemde zich tegen elkander, daarin niet
n zelden van bovenaf of door de zoogenaam
de. langzamerhand tot een vloek geworden
crisismaatregelen gesteund
Nakaarten over dit alley heeft weinig zin.
Thans, nu de echte crisis ons in haar
gieep heeft, kunnen, neen moeten wU ons
stalen door de gedachte, die enkele maan-
Jden terug nog een ydele klank voor ons
bleef. Crisistijden zy'n tyden van nieuwe
- geboorte. Scheppende hartstochten worden
wakker in de menschen, hartstochten, die
met alleen het oude willen omverwerpen,
doch Iets nieuws tot stand brengen.
Crisistijden maken in den enkeling en
in de massa s krachten los, strevende naar
de verwezeniyking van een nieuwe orde.
In de dagen, toen wy, tengevolg van onze
afweerhouding, ln onze mogehjkheden be
perkt. waren, waren ook zy, die beseften,
dat een werkehjke nationale crisis ophan
den was, buiten machte de onmisbare wij
zigingen aan te brengen, ja, zy konden er
niet eens toe komen hun innerhjke verzet
tegen weinig bevredigende toestanden te
doen overslaan in een door duidelijke denk
beelden gedragen hervormingswil.
Het doorzetten van zulk een wil, het vast-
Het opperbevel van de Duitsche weer
macht deelde gisteren mede:
Duitsche gevechtsvliegtuigen hebben op
20 Juli en ln den nacht van 20 op 21 Juli
vliegvelden, haven- en tankinstallaties ln
Zuid- en Midden-Engeland, alsmede fa
brieken bij Newcastle aangevallen. Door de
neergeworpen bommen ontstonden branden
en ontploffingen.
Bij aanvallen op convoolen werden een
vljandeiyke kruisers en twee torpedojagers
getroffen en zwaar beschadigd. Hierbij
schoten onze jagers tydens luchtgevechten
boven het Kanaal acht vyandeiyke vlieg
tuigen neer. Een ander vyandelljk vlieg
tuig werd bij Rotterdam neergeschoten.
In den loop van den nacht wierpen Brit-
sche vliegtuigen wederom bommen op
Noord- en West-Dultschland en Nederland.
De aangerichte materleele schade ls onbe
langrijk. Verscheidene bommen vielen in
een kleine Noorddultsche stad, waardoor
zeven burgers gedood werden. BIJ deze
nachtelijke aanvallen gelukte het negen
vyandelijke vliegtuigen neer te schieten,
waarvan zeven door de luchtdoelartlllerle
en twee door nachtjagers.
Bij een aanval op Wllhelmshafen wer
den vy andelij ke vliegers door den sterken
afweer tot vroegtydlg omkeeren gedwon
gen. Vier van deze vliegtuigen werden door
de luchtdoelartillerie der oorlogsmarine
neergehaald. De totale verliezen van den
vjjand bedroegen gisteren 22 vliegtuigen. 5
"eigen vliegtuigen worden vermist.
Het 42ste legerbericht van het Italiaan
sche algemeen hoofdkwartier (dus van
gisteren) luidt als volgt:
Onze vliegtuigen hebben by een nachte-
ïyk bombardement van geringe hoogte een
torpedofabriek op Malta doeltreffend met
bommen bestookt, waardoor geweldige
branden ontstonden. Al onze vliegtuigen
keerden behouden op hun basis terug
In Noord-Afrika werd een Britsch vlieg
tuig neergehaald en de bemanning, be
staande uit diie personen, gevangen ge
nomen.
ln Oost-Afrlka hebben onze vliegtuigen
doeltreffende bombardementen uitgevoerd
op de vllegtuigbasis van Buna (Kenya), op
de vlootbasls van Berbera en op de vyan-
deiyke stellingen in het gebied van Kur-
muk ln den Engelsch-Egyptlschen Soedan.
Een van onze vliegtuigen keerde niet terug.
leggen van dien wil in preciese wenschen
kwam immers neer op het prijsgeven van de
afweerhouding. Geleldeiyk was ons heele
vaderlandsche bestel afhankelijk geraakt
van de mogeiykheid by die houding te vol
harden. Zoodoende kwam het vooropstellen
van den wil tot omvorming en vervorming
geiyk te staan met aantasting van onze
kans op zelfhandhaving. Geen overtuigd
vaderlander mocht dien stap ondernemen.
Inmiddels zyn de verhoudingen een vollen
slag omgedraaid.
Onze afweerhouding is eens en voor goed
doorbroken. Op een wyze, die weinigen had
den verwacht en die wel niemand heeft ge
hoopt. Wij moeten echter in dit opzicht de
feiten nuchter en met een open gemoed
aanvaarden.
Maar nu kunnen dan ook en moeten de
handen uit de mouwen.
De afweerhouding was gericht naar het
verleden. Terecht veelszins, omdat ons ver
leden ondanks fouten en gebreken zoo veel
goeds had opgezameld en zooveel kostbaars
ln het leven geroepen. Nu echter is ons
vaderlandsche bestel aangewezen op hen,
die zonder achterwaarts te zien, als Neder
landers cle toekomst tegemoet willen treden.
Als Nederlanders dit is een eerste ver-
elschte. Een vereischte van verre draag-
wydte. Het beduidt trouw aan waarden en
inzichten, aan levensvormen en levens
idealen. die als zoodanig met verleden en
toekomst niets te maken hebben. Tenminste
zoolang wy denken aan het verleden en de
toekomst van ons eigen Nederlandsche volk.
Met dat volk zyn Immers waarden en in
zichten, levensvormen en levensidealen ver
bonden, die een bhjvend karakter dragen en
die, ondanks de wisseling der tyden en on
danks wisseling van politieke en sociale om
standigheden, aan zichzelf gehjk blijven. Is
het niet zoo, dat nu. scherper dan ooit, uit
komt. hoe diep dit biyvende element in ons
wezen is geprent?
Maar Ls het pal staan voor onze Neder
landsche traditie van gewetensvryheid en
verdraagzaamheid, van achting voor den
enkeling, van verantwoordeiykheid en een
vrij beleefd gemeenschapsbesef, een eerste
vereischte, daarnaast staan andere voor
waarden, die vervuld moeten wezen, willen
wij als oprechte kinderen van onze eeuw in
die eeuw ons vaderland weer opbouwen.
Over de gezichtpunten, aan de hand waar
van de voorwaarden moeten worden be
paald. stel Ik my voor ln verder volgende
artikelen enkele opmerkingen te maken.
Hierbij denk ik niet aan een program,
noch aan de voorbereiding daarvan.
Een program is een voorloopig eindpunt,
geen begin.
Wy staan aan het begin en moeten onze
primaire inzichten en overtuigingen toetsen.
Wij moeten een gezindheid aankweeken
en daaraan een vasten inhoud geven.
Dan zullen op dien grondslag de program
ma's wel ontwikkeld worden. Dan schaadt
het ook niet, als dat er meerdere zouden
zijn.
Nu is saambinding, boven onvoldragen
programma's en speciale wenschen uit een
dwingende taak en een onafwysbare plicht.
De eerste persstemmen uit Engeland
klonken Zaterdag reeds niet gunstig ten
aanzien van Hitler's „laatste beroep op het
gezond verstand in Engeland". En dit is zoo
gebleven. Ook de Zondagsbladen wijzen het
„vredesaanbod" van de hand. De Duitsche
pers constateert dan ook reeds, dat in de
eerste reactie uit Engeland op de rede van
Hitler het gezonde verstand, waarop de
Führer voor het laatst een beroep deed,
ontbreekt.
Een zakelijk initiatief tot het bestudee-
ren van de mogeiykheden. welke door de
rede geschapen zyn kan in de Engelsche
commentaren tot dusverre niet ontdekt
worden, aldus de Deutsche Allgemeine Zei-
tung. De Börsen Zeltung ziet ln de Engel
sche commentaren een blindheid voor den
werkeiyken toestand. WIJ zijn ons er van
bewust, aldus dit blad, dat deze stemmen
geen officieel antwoord zijn. Doch wij be
seffen evenzeer, dat zij geïnspireerd zyn en
de opvatting van Churchill weergeven.
Churchill is niet het Engelsche volk. Tot
dat volk, dat den verderen oorlog zou heb
ben te ondergaan, heeft de Führer zich ge
richt.
De Lokalanzelger schrijft: Wien de goden
willen verderven, slaan zij met blindheid.
De Engeüsche pers neant in het geheel niet
de moeite, het volk uitvoerig in te lich
ten over de rede van den Führer. Zij heeft
de opdracht, ieder vreedöaam en positief
initiatief te vernielen. Htet is precies ais na
6 October".
De Berhjnsche correspondent van het
Hamburger Fremdenblatt, dr. Halfeld,
schryft in een beschouwing:
Buiten het Britsche rijk is er vrijwel nie
mand, die ontkent, dat het uniek ls, dat
de Führer een laatste beroep op het ge
zonde verstand van het Britsche volk en
op de watten van menschelijMiedd ge
daan heeft, ofschoon de militaire, politieke
en economische voorwaarden voor de laat
ste periode van den geweldigen strijd in
overweldigende meerderheid in het vdor-
deel van Duitschland zyn. Het is een voor-
beeldejoos bewys van zelfoverwinning, dat
de grootste man van deze eeuw verklaart
voor het voortzetten van den strijd geen
dwingende reden te zien. Nog eenmaal
heeft de politiek het woord. Dit is moge-
ïyk, doordat het oorlogsdoel van het groot-
Duitsche rijk van den aanvang af gelegen
heeft op Europeesch terrein en doordat de
Duitsche strijd noodig is geworden voor het
terzij deschuiven van de ordening van Ver
sailles, maar niet voor het doen verdwynen
van de positie van Engeland buiten Europa.
Dat alles ls ten overvloede bereikt. Als
Engeland niettemin op aan wy zing van
Churchill den strijd wil voortzetten, doet
het dat met het zekere vooruitzicht, dat
êen verovering van het Britsche eiland door
de Duitsche wapenen onafwendbaar gewor
den is, terwijl van een wedergeboorte van
den Britschen Invloed op het continent
nooit meer sprake kan zijn. Dat z-n de stra
tegische en politieke omstandigheden,
waaronder het Duitschland van Adolf Hit
ler en het Engeland van Churchill tegen
over elkaar, staan. Er kan geen twijfel
meer over bestaan, dat de verschrikking
van den eindstrijd alles te boven zal gaan,
als Engeland niet op het laatste oogenblik
er toe overgaat, zyn verderver binnen te
perken te houden.
In Italië vernam men hetzelfde geluid.
Stefani schreef o„Zooals Hitler had
voorzien, zyn zijn verklaringen van 19 Juli
aan de overzijde van het Kanaal slecht
ontvangen. In het land, dat men ten on
rechte den grond van de vrijheid heeft ge
noemd, is de reproductie van den tekst ver
boden. Dit ls een zonneklaar bewijs, dat de
Engelsche leiders de waarheid vreezen. Tot
aan de laatste catastrofe bhjven zij het
volk misleiden en verhinderen zy, dat het
zich rekenschap kan geven van den waren
toestand en van de werkelijke bedoelingen
der mogendheden van de spil. Churchill
handelt misdadig, als hij het Britsche volk
op een dwaalspoor brengt door de bewering
dat de tegenstand in Canada zal kunnen
worden voortgezet. Slechts de plutocraten
zullen van het eiland vluchten en het En
gelsche volk zal den oorlog te Londen met
geheel andere oogen zien dan de rijken,
die zich over den Oceaan in veiligheid zul
len hebben gesteld.
Na de verklaringen van Hitler had de
leidende klasse slechts één weg kunnen in
slaan. zy had moeten toelaten, dat het volk
van die verklaringen kennis nam en be
sliste. Churchill heeft dit vrije volksbesluit
verhinderd en dit beteekent zijn definitieve
veroordeeling voor de geschiedenis. Chur
chill is verantwoordelijk voor de vernieti
ging van het Britsche rijk, een vernietiging,
die thans een Europeesche noodzaak ls ge
worden.
Doch later schynt tooh een kleine ken
tering te zyn ingetreden. Stefani meldde
toch gisteravond, dat achter de parlemen
taire schermen te Londen thans, als gevolg
van Hitler's beroep op het gezonde verstand
van Engeland, een groote politieke slag
wordt geleverd.
Hierby teekenen zich drie stroomingen
af:
1. De strooming, die door Churchill ge-
Twee Oostzeestaten, Lithauen en
Letland hebben zich gisteren tot Sovjet
republiek uitgeroepen en besloten, om
aansluiting bij de Sovjet-Unie te ver
zoeken. Deze besluiten zijn genomen
door de nieuwe volksvertegenwoordigin
gen dezer landen, die daartoe op het
zelfde tijdstip bijeenkwamen.
Ook het nieuwe Estlandsche parle
ment, dat op hetzelfde uur vergaderde,
heeft de toetreding tot de Sovjet-Unie
op de agenda geplaatst. Het voorstel
wordt thans door een parlementscom
missie bestudeerd.
In politieke kringen te Moskou neemt
men aan aldus D.N.B. dat de Op
perste Sovjet der Sovjet-Unie, die for
meel over het opnemen der drie Oost-
zee-staten als bondsrepublieken in het
verband der Sovjet-Unie te beslissen
heeft, dezer dagen te Moskou bijeen zal
worden geroepen.
In Lithauen was het verloop als volgt:
Minister-president Paleckis, die tevens de
functie van staatspresident uitoefent, heeft
in een rede, die een uur duurde, een over
zicht gegeven van de afgeloopen 20 jaar,
waarin Lithauen onafhankeiyk is geweest.
In aansluiting hierop schetste hy de werk
zaamheden der nieuwe regeering. In scher
pe bewoordingen rekende de premier af met
het vroegere regime. Hy wees ten slotte op
de noodzakeUjkheid, een nieuwe grondwet
aan te nemen en wel de democratische
grondwet van de Sovjet-Unie.
De plaatsvervangende minister-president,
de minister van Buitenlandsche Zaken,
Kreve-Mickevicius, nam vervolgens het
woord om mede te deelen, dat de regeering
besloten had af te treden.
De Sejm evenwel sprak daarop haar ver
trouwen in de regeering uit en verzocht
haar in functie te blyven, totdat op grond
van de nieuwe wetgeving een nieuwe re
geering zal zyn gevormd.
Nadat de formaliteiten waren vervuld,
werd de agenda opgesteld. Hierop werden
de volgende punten geplaatst:
1. Aanneming van een nieuwe grondwet;
2. toetreding tot de Sovjet-Unie;
3. regeling van het agrarische vraagstuk;
4. onteigening van groote banken en fa
brieken.
Na een korte verdaging werd de zitting
heropend. De minister van Binnenland-
sche Zaken, Gidvila, legde een uitvoerige
verklaring af, waarin Lithauen tot socialis
tische radenrepubliek werd uitgeroepen en
de Sovjet-grondwet onmlddellyk ingevoerd
werd. Deze verklaring is met algemeene
stemmen aangenomen.
In het verdere verloop van de vergade
ring is ook het tweede punt der agenda
de aansluiting van Lithauen bij de Sovjet-
Unie afgehandeld. De minister van Jus
titie, Pakarklis, zette in een uitvoerige ver
klaring de voordeelen voor Lithauen uiteen
van zulk een aansluiting. In het slot van
zyn rede constateerde hij, dat, nu de Sov
jet-grondwet door de Sejm voor Lithauen
is aangenomen, de ontworpen aansluiting
van Lithauen by de Sovjet-Unie wettelijk
moet worden vastgelegd.
Daarom stelde de minister aan de Sejm
voor, den Oppersten Raad van volkscom
missarissen der Sovjet-Unie te verzoeken,
Lithauen als zelfstandige socialistische
Sovjet-republiek op te nemen in de Sovjet-
Unie. Dit voorstel werd met algemeene
Llemmen aangenomen. Daarop werd de ver
gadering verdaagd.
In Letland was het verloop van zaken
precies gehjk en in Estland volgt heden de
derde herhaling.
Dit Nummer bevat TWEE Bladen
Binnenland
Radio-rede van mr. Rost van Tonningen.
(2e Blad)
Tien punten voor de volksvoeding. (2e Blad),
Nieuwe distributie-maatregelen. (2e Blad)
Interessante zeilwedstrijden tijdens de
Kaagweek. (Sport, 2e Blad)
AMSTERDAMSCHE BEURS.
Kalme handel - Prijshoudende locald
markt - Amerikanen eveneens prijs
houdend - Staatsfondsen gedrukt.
Buitenland
In afwachting van Engeland's antwoord op
EUtleris laatste beroep. Niet veel kans,
dat Engeland er naar zal luisteren. (Ie
Blad)
De drie Baltische landen sovjet-republieken
Zij sluiten zich aan bij Moskou. (Ie BI.)
Pan-Amerikaansche conferentie te Cuba
geopend. (Ie Blad)
ZIE VOORTS „LAATSTE BERICHTEN"
EERSTE BLAD.
personifieerd wordt en niet op de rede van
Hitier wil antwoorden.
2. De getalsgewys sterkste strooming,
welke gunstig staat tegenover een stap om
by de asmogendheden naar de vredesvoor
waarden te informeeren.
3. De strooming die van het volk uitgaat
en aan den oorlog een einde wenscht te
maken.
Het D.N.B. meldt tevens, dat volgens
een Stefani-bericht uit San Sebastian
uit een bron welke aandacht verdient,
verluidt, dat Lloyd George, nadat hij de
rede van Hitier gelezen had, om een
audiëntie bij den koning heeft verzocht
en van de regeering het bijeenroepen
van het parlement in een geheime zit
ting zou hebben verlangd.
Lloyd George, die gesteund zou worden
door den hertog van Windsor, zou reeds
veertig Lagerhuisleden voor zyn opvatting
hebben gewonnen, dat in ieder geval naar
voorwaarden zou kunnen worden geïnfor
meerd.
Het heet dus: afwachten! Lang zal men
echter wel niet behoeven te wachten.
Naar verluidt, aldus het D.NJB., zal
de Britsche minister van buitenland
sche zaken, Halifax, hedenavond in een
radiorede voor het Britsche rijk en de
Vereenigde Staten het standpunt be
palen ten aanzien van de Rijksdagrede
van Hitier.
De diplomatieke medewerker van de
„Times" is van meening, dat lord Halifax
slechts herhalen kan, hetgeen reeds gezegd
is, aangezien Engeland vast besloten is den
oorlog voort te zetten, vooral daar de lei
ding der weermacht geen reden en ook
geen geneigdheid heeft om wijziging te
brengen in haar tot dusverre ingenomen
„rustige houding vol vertrouwen". Een
soortgelijken gedachtengang vindt men
terug in een hoofdartikel van de „Times".
Tijdens een radio-uitzending in de Duit
sche taal heeft de omroeper van de British
Broadcasting Corporation o.m. verklaard:
..Wy wijzen uw beroep van de hand. Ons
motief is onze national kracht, onze eerge-
vo-elens, ons rechtvaardigheidsgevoel en ons
verantwoordelykEbewustzyn tegenover de
wereld".
Mussolini heeft aan den Führer het vol
gende telegram gezonden:
„De woorden van uw groote Rijksdagrede
zyn regelrecht tot het hart van het Ita
liaansche volk gegaan. Ik dank u en ik zeg
u opnieuw, dat het Italiaansche volk, wat
ook komen mag. met het uwe zal marchee-
ren tot aan het einde, dat wil zeggen tot
aan de overwinning".
De Führer heeft hierop met het volgende
telegram van dank geantwoord:
„Ik dank u, Duce, voor uw vriendschap
pelijk telegram. Vereend in onze wereld
beschouwing en verbonden in de kracht
van onze wapens zullen het fascistische
Italië en het nationaal-socialistische
Duitschland de vrijheid van onze volken
zegevierend veroveren".
De Führer heeft Zaterdag in aanwezig-
Wield van den rijksminister van buitenland-