ïh
De Duitsche troepen in Parijs - Een oud vervoermiddel in eere hersteld
i
8 Isfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Af
FEUILLETON
BLOED VAN
BOEDDHA"
-
il w
NA DE INNAME VAN PARIJS. DUITSUHB SOLDATEN
VOOR HET HISTORISCHE SLOT VAN
VERSAILLES.
PARIJS IN DUITSCHE HANDEN. 80LDATEN MARCHEEREN OVER
DE PLACE DE VENDAME.
\v>/' i
DRUKTE OP DE AARDAPPELVEILING TE BROEK OP LAN-
GENDIJK. Groote hoeveelheden van dit belangrijke volks-
voedsel worden er verhandeld.
VOOR DE VEILIGHEID VAN DE BADERS WORDT TE KIJKDUIN GOED
GEWAAKT. Doorloopend staat de wacht met kijker en hoorn op post om
de baders, die te ver gaan, te waarschuwen. Mocht er gevaar dreigen dan
staat de reddingboot klaar om in te grijpen.
DE TREKSCHUIT HERlLEEFT. OP HET TRAJECT VOLENDAM—
EDAM IS DIT BEZADIGDE VERVOERMIDDEL
WEER IN DIENST GESTELD.
door
HAROLD WARD
3)
„Tusschen tien en elf, meen ik", zei Lee,
„lk herinner me, dat het om elf uur droog
was".
„Dan kan hij niet naar deze plek geloo-
pen zUn", stelde de ander vast.
„Er zijn geen voetsporen, behalve die van
meneer Page".
„Dus?" vroeg Fenton.
Roodhaar knielde naast het lijk, hy tilde
een arm op, en liet hem weer vallen, waar
na hij zijn handen met zijn zakdoek schoon
veegde.
„Het gras onder het lichaam is nat", zei
hij tot Fenton, „hij moet hier dus na den
regen gekomen zijn."
„Dan zou hij zich dus opgehangen moe
ten hebben, terwijl Page hier rondliep,"
merkte die op.
De ander keek hem vragend aan. „Wie
zegt je, dat hij zichzelf opgehangen heeft?"
vroeg hij.
Fenton keek verlegen. „Ik ehik
dacht
Die man is al eenige uren dood, zooals
dokter Fay zoo meteen zal bevestigen. Hij
was dood, toen hij uit den boom viel, of
Waar hü anders uitgevallen mag zijn. Kijk
maar, de halsspieren onder het touw zijn
strak, het gezicht vertoont geen enkel van
de typische verschijnselen die bij dood door
wurging optreden, de oogen pullen niet
uit
Fenton was niet op zijn gemak. Diep in
gedachten wreef hij met den rug van zijn
hand over zijn kin.
„JU wilt dus beweren, dat iemand dien
armen kerel doodde, voor hij hem in dien
boom hing?Hij hing toch aan dien
boom, toen Page er tegen aan liep, niet?"
Roodhaar trok zUn schouders op.
„Ik kan Je alleen vertellen, wat ik zie",
zei hij. „Ja, in ieder geval hing het touw
nog over een tak. Page heeft het immers
zien vallen, toen hU tegen het lichaam aan
liep?"
„Ik begrijp er niet veel van", zei Lee, naar
voren komend. „Ik was zelf onder de porte-
cochère, tegen elf uur. Ik heb de groote
lamp aangedraaid om te zien waar ik liep,
er lagen overal plassen!"
Na een oogenblik voegde hij eraan toe:
„Ik wilde zien, of het opklaarde."
De lange man keek hem scherp aan.
„Wat zag U?" vroeg hij.
„Niets," antwoordde Lee. „In ieder geval
geen lijk."
„Ik kan me toch niet voorstellen, dat er
iemand met dat lijk hier rondgezeuld heeft
in afwachting van een kans om het hier
aan een boom te hangen!" riep Fenton uit.
„Toch moet ij op de een of andere manier
hier gekomen zijn. Jij zegt, dat hij al een
paar uur dood is, Lee beweert, dat hij er
nog niet was. toen de regen ophield. Ik zou
wel eens willen weten, hoe dan kan!"'
Jimmy Page kwam een pas naar voren.
„Misschien kan ik er toch nog licht op wer
pen", zei hy. „Ik herinner me, dat ik om
kwart over tvaalf op mijn horloge keek,
daar ik verwonderd was, dat Vlreh.
omdat ik wou weten, hoe laat het was. Op
dat oogenblik gebeurden er twee dingen.
Ik zag een vliegtuig recht over het huis
gaan, en een oogenblik later hoorde ik een
plof dicht bij".
„Hm", zei Fenton. en wreef met verdub
belden ijver langs zUn kin. HU haalde een
pluk tabak uit een gedeukte blikken doos,
en stopte dat achter zijn kiezen.
„Hoor je dat?" vroeg hij aan den langen
man. „Nou weten we het!"
Deze antwoordde niet direct. Hij belichtte
de onderste takken van den eik en keerde
zich toen weer tot Fenton.
„Denk JU, dat het lichaam uit het vlieg
tuig geworpen werd?"
„Dat zou best kunnen", antwoordde Page
opgewonden in diens plaats. „Misschien
was het onder aan het vliegtuig gebonden,
het touw is losgeraakt, en
„OnmogelUk", viel Roodhaar hem kort in
de rede. „Als een lichaam van een dergely-
ke hoogte valt, zou de boom beschadigd
moeten zUn. En daar is niets van te zien,
integendeel, de regendruppels hangen nog
aan de takken!"
„Maar zoojuist heb Je beweerd, dat er
geen voetstappen gemaakt zyn na den re
gen. behalve die van Page", bracht Fenton
in het midden.
De ander knikte toestemmend, en wendde
zich toen weer tot Page. „Hebt u lucifers
aangestoken, toen u het lyk onderzocht?"
vroeg hU-
„Ja. een stuk of wat."
De man wendde zich nu tot dokter Flav.
„Wilt u het lichaam onderzoeken, dokter?
Ik ben benieuwd of ik gelUk heb, wat be
treft den tyd, dat hU dood is."
Fay voldeed aan het verzoek, en stelde
een vluchtig onderzoek in. ZUn bekwame
handen betastten het lichaam, daarna
leende hU een zaklantaarn, en onderzocht
enkele plekken wat nauwkeuriger. Op
staand knikte hij toestemmend. „Dat komt
wel ongeveer uit", zei hij, „natuurlykmoet
ik voor een definitieve uitspraak een gron
diger onderzoek instellen bij beter licht."
„Kunt u de doodsoorzaak vaststellen?"
De dokter schudde het hoofd „Neen. dat
kan ik pas zeggen na de officleele ïyk-
schouwing."
„Maar u bent het met me eens, dat de
man al eenigen tyd dood is?"
Fay dacht na. Toen nam hU een lan
taarn, trok de oogleden van den dooden
man een weinig op en liet het licht er fel
in schUnen. Met een langen, beenigenwys-
vinger drukte hy het vleesch van een wang
in.
„Eenige uren", zei hU, opstaand, „dever-
styving was al Ingetreden toen de strop om
den hals gelegd werd, anders zou Je nu een
Insnoering in den hals kunnen zien. In een
warm klimaat, zooals hier, kun je daar
echter nooit heelemaal zeker van zyn. in
ieder geval zyn de ledematen volkomen ver-
styfd."
Fenton draalde nadenkend aan zyn snor.
.Eigenaardig, dat ik aan dergehjke teekens
geen aandacht heb geschonken", zei hij.
„die wetenschappeiyke methodes van jullie
kennen wy op het platteland niet".
„Nu we het zoover eens zijn. dokter", zei
de lange man. „kunnen we het lichaam la
ten vervoeren naar een plaats waar u het
beter kunt onderzoeken, misschien kan me
neer Lee ons een geschikte plaats wyzen?"
De eigenaar van Oakwood Manor knikte.
„Het zal het eenvoudigst zyn, wanneer we
hem naar het souterrain brengen, waar
de cocktail-bar is".
Fenton wendde zich tot zUn helper. „Jake
help eens een handje, wy beiden met den
dokter kunnen hem wel naar beneden dra
gen!"
De drie mannen bogen zich over het
lichaam, terwyi Roodhaar bylichtte. Fen
ton wond het touw op, en legde het op de
borst van den doode. Toen lichtten zy het
lichaam opuit een borstzak van het
shirt gleed iets op den grond, iets, dat
flonkerde en glansde in het schelle licht
van de lantaarn
„Allemachtig!" riep Fenton uit, „wat zul
len we nu hebben?"
Roodhaar bukte zich, en raapte het ge
vallen voorwerp op. Voor de verbaasde
oogen van het groepje menschen vertoonde
zich in het helle licht een snoer prachtige
robynen.
Met een verbaasden uitroep kwam Lee
een paar passen naar voren.
„Hoe kan dat nu, dat zynVoor
hij zyn zin beëindigen kon. sprong een
klein mannetje met bakkebaarden en een
bril met dikke glazen uit de groep naar vo
ren. en trachtte het snoer uit de handen
van den langen man te grissen
„Hiergeef dat aan my!" riep hy,
„het zyn de „Bloeddruppelen van Boed
dha"!!"
HOOFDSTUK m.
Erfgenamen.
„Wie bent u?" De lange man keek het
kleine baardmannetje verbaasd aan. „Wilt
u dat misschien eerst eens vertellen?"
(Nadruk verboden).
.(Wordt vervolgd).
