De Belgische Koningin-Moedér te Maastricht - Verkoop van legerpaarden
LEIDSCH DAfiRLAD
Tweede Blad
Echtpaar z.k.
81ste Jaargang
FEUILLETON
WEDEROM WERDEN IN HET ALGEMEEN PAARDEN DEPOT
op Houtrust in den Haag een aan Lal voor het leger ongeschikte paarden verkocht.
De belangstelling voor deze verkooping was groot.
KONINGIN ELISABETH TE MAASTRICHT.
De Belgische Koningin-Moeder bracht een
bezoek aan het Belgische lazaret, dat onder
gebracht is bij de Paters Jezuieten te
Maastricht. »lj het verlaten van het
hoofdlazaret
MET DEN PLUK VAN DE EERSTE Z.G. DUITSCHE KERSEN
is men in de omgeving van Tiel en Geldermalsen druk bezig. Met een rate)
loopt men door don boomgaard om de spreeuwen te verjagen.
IN DE NABIJHEID VAN BUSSUM bevond zich een enorme zandvlakte. Lang
zamerhand is hier door afgravingen een groote plas ontstaan, welke „Klein
Valkeveen" is gedoopt. Een kijkje op dit „Boscbbad".
DE MAASTUNNELBOUW TE ROTTERDAM. Dit enorme bouwwerk, dat Zater
dag het vierde bouwjaar ingaat, heeft gelukkig tijdens de recente gebeurtenissen
niet geleden. Op 't ventilatiegebouw op den rechter-Maasocver worden de koperen
schoepen aangebracht, waar doorheen de versche lucht zal worden aangezogen.
HOOIOOGST OP MARKEN.
VAN USCLCBTERREIN TOT MOESTUIN. De gemeente Diemen heeft grond
beschikbaar gesteld voor de inwoners om te tuinieren. Zoo is het ijsclubterrein
in een moestuin herschapen.
door
Mr. KEA BOSSERS.
48)
„Ik dacht, dat ik door den grond ging"
zei Frank later Wantde getuige Dui-
nema strompelde binnen op twee krukken.
Heftige belangstelling bij den Officier.
De President ging weer zoeken in het me
disch rapport scheen te vergelijken. Een
rechter boog zich naar hem toe, fluisterde
iets
De ondervraging van den getuige Dul-
nema begon.
Frank hoorde er niets van. Hadden ze
hem nu tóch voorgelogen? Daar kwam hij
nooit overheen die ander misschien voor
zijn leven verminktZijn verdediger
zag hem bleek worden, boog zich naar hem
over. „Ziet udat been?" hakkelde
Frank. „Wadht maar" gebaarde de verde
diger, liep meteen naar het podium.
„En. meneer de verdediger?" vroeg de
President.
„Ja. meneer de President" begon Mr. van
Westhovo. „ik zou om te beginnen graag
vastgesteld willen zien. dat de verwondin
gen, die de getuige bij deze aanrijding
heeft opgeloopen. in het zoojuist behandel
de medisch rapport volledig zijn opgesomd"
„Ja" zei de President. „Wilt u ons dat
even meedeelen. getuige. Het rapport hier
spreekt alleen van hersenschudding, ge
broken ribben en kneuzingen. Hoe zit dat?
Is dat Juist?"
,Ja zeker, meneer de President. O U
denkt hiéraan" hij wees op zijn been
Nee. dat heb Ik aan dat laètste gevalletje
te danken. Ziet u" weidde de getuige Dui-
nema genoeglijk uit „een week, nadat ik
uil het Ziekenhuis kwam, ben ik teren een
boom opgereden, ja, als Je doorloopend
op den weg zit, overkomt Je nog al eens iets
Maar ik kom er altijd goed af. Dit lijkt
ook erger dan het is" voegde hij er gerust
stellend aan toe.
Frank had wel naar den getuige Duine-
ma toe willen hollen, om hem te vertellen,
wat een reuzenkerel hij was. Gemeen van
meester van Westhove om dien goeien man
nu nog verder door te zagen over zijn
vroegere veroordeelingen, over zijn veel te
groote snelheid bij het kruispunt het
kon hem allemaal niet meer schelen
Zelfs het scherpe requisitoir van den Of
ficier drong maar half tot hem door. Hij
hoorde wel een paar venijnige zinnen:
..verregaande roekeloosheid wetenschap,
dat de remmen ondeugdelijk waren af
weging van schuld, waar meneer de verde
diger wellicht op aan wilde sturen, kwam
hier niet ter sprake, waar de remmen van
de andere auto wèl behoorlijk functionneer-
den en voor normaal oversteken van den
weg de snelheid zeer zeker tijdig gemin
derd had kunnen worden verklaring van
den verdachte, dat hij niet sneller reed
dan 30 K.M per uur door niets bevestigd
en toen de eisch: twee maanden hech
tenis, voorwaardelijk, met een proeftijd van
een jaar en een geldboete van vijftig gul
den doch. gezien het feit. dat verdachte
nog nooit veroordeeld was en hij als be
roepschauffeur in zijn onderhoud moest
voorzien ditmaal geen termen aanwezig
om intrekking rijbewijs te vorderen.
„Het woord is aan meheer den verdediger"
Deze wendde zich vragend tot Frank, den
brief van den Jonker in de hand.
„Neen" schudde Frank overmoedig. Hij
waagde het er op. Nu zou het Immers alle
maal best losloopen.
Na afloop vonden ze elkaar in de gang.
Jimmy's gezicht stond bezorgd. „Nog al
bar hè?" zei hij.
„Bar? Man, ik voel me honderd pond
lichter! Ik zal wel heilig oppassen, dat me
niets meer gebeurt. Maar toen die vent bin
nen kwam hinken ik wist niet waar ik
bleef
„Wat spijt me dat" zei Mr. van West
hove. „Ik had je er op kunnen voorberei
den. Ik wist het namelijk al. Die meneer
Dulnema ls een adsplrant-zelfmoordenaar".
„Toch ben ik hem dankbaar" lachte
Frank. „Maar u in de eerste plaats, meneer
van Westhove. Mag ik u hartelijk danken
voor uw hulp."
„Tot je dienst, hoor. Ik zal vandaag veer
tien dagen wel even opbellen, misschien
doen ze er nog wel wat af."
„Dank u wel. meneer" zei Frank nog eens
Ze kregen allebei een hand. „Kom mee"
zei Jimmy toen.
„Wat gaan we doen?" vroeg Frank.
„Sherry drinken en kreeft eten" zei
Jimmy. „Kerel, wat zie Jij er katterig uit."
Ik ben den schrik nog niet te boven' zei
Frank.
„Daar helpt Kempinsky je wel overheen"
voorspelde Jimmy.
Lies wachtte in spanning. Hendrik holde
den heelen morgen af en aan, vertelde ze
ven keer, dat v.c hem hadden moeten mee
nemen als getuige: „Want li wist allang,
dat Frank hem kneep voor die vervloekte
remmen, zie Je."
Eindelijk om drie uur reed de grijze wa
gen het hek binnen. Lies zag ze er allebei
uitspringen. Ze zagen er nogal opgewekt
uit, dacht ze. Natuurlijk gingen ze recht
door naar de studeerkamer.
„Zei Frank nog iets?" vroeg Lies angstig
aan Hendrik, die opengedaan had.
„Nou en óf" grinnikte Hendrik. „Hij zei
„voor mekaar, ouwe gek". En hij mepte
mijn schouder zoowat üit mekaar. En me
neer van Eldei. had ook al zoo'n lol".
„Ik heb port moeten brengen" vertelde
Hendrik een kwartier later. „En de Jonker
zei: "chenk Robberts ook maar een glas in
voor den schrik. Dus het zal wel in orde
zijn."
En toen Frank en Jimmy later samen in
de keuken kwamen en haar samen onge
veer vijf keer het heele verloop van de
zitting verteld hadden, begreep Lies wel.
dat het inderdaad in orde was.
HOOFDSTUK XXII.
Gerard Scholten zat in het bestuur van
de Algemeene Weldadigheidsvereenlging
Ze hadden dien avond vergaderd met de
commissie tot steun aan werklooze lntel-
lectueelen en een paar bestuursleden ble
ven nog even napraten.
De voorzitter bladerde in zijn notities,
schoof ineem zijn papieren met een onge
duldig gebaar opzij.
„Ja" zei hij „Wéér een avond volgepraat
Contact met de studentanvereeniglngen,
contact met de medici, met de juristen,
met de leeraren wat bereiken we er ten
slotte mee?. T: is nu eenmaal een teveel
en we kunnen het niet wegwerken. Want.
er is nergens anders een tekort aan ar
beidskrachten. Het is hopeloos volgens mij"
„Ja" beaamde Gerard, „in het algemeen
zie ik ook geen uitweg. Al blijft er hier en
daar voor een enkeling no. wel een gaatje
om in te glippen."
„Voor een enkeling, die geluk heeft, mis
schien wel".
„En die diirft" vulde Gerard aan. „Ik
weet e' zelf een voorbeeld van. Een van
mijn beste vrienden, een jong Jurist
zoon van een rechter bovendien, die den
moed gehad heeft om alles overboord te
gooien en die nu sinds 'n Jaar behoorlijk zijn
kost verdient als wat, denk je? als
gewoon chauffeur."
„Ja" knikte de voorzitter. „Zulke geval
len ken ik ook wel een paar. Maar wat be
wijs je er mee? Misschien één op de hon
derd, dien zooiets gelukt."
„Het bewijst in ieder geval" zei Gerard,
„dat de besten het nog altijd klaarspelen,
zich op een of andere manier te redden.
Want die zooiets durven aanpakken, zijn
toch in elk geval menschen, waar wat in
zit. En dat geeft je toch weer een beetje
moed".
.Laten we o^ die hoopvolle woorden varu
jou de Zitting dan maar sluiten" zei de
voorzitter en stond op.
„Van zitting gesproker.. Diepveld" hield
Gerard hem nog tegen „Mag lk Je nog
even een privé-inlichting vragen? Wan
neer daarginds bij jullie iemand veroor
deeld wordt in een strafzaak, hoe kan ik
dan zoo vlug mogelijk de uitspraak te we
ten komen? Ik bedoel, zonder op ambte
lijke manier van kamer zes naar kamer
zeventien enzoovoort gestuurd te worden."
(Nadruk verboden), iWordt vervolgd).
