Drukte op de groen tenveilingen in het Westland- Geëvacueerden terug
Echtpaar z.k.
8fsie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
OPLEVING IN HET WESTLAND. Tengevolge van het feit, dat de overcomplete
groenten niet meer op de mestvaalt geworpen mogen worden, maar worden uitgevoerd
naar Duitachland, hcerscht er op de veilingen enorme drukte.
Schuiten in de haven te Poeldijk.
DE GEËVACUEERDE BEVOLKING VAN AMERSFOORT EN OMSTREKEN
KEERT NAAR HUIS TERUG. De woning wordt weer in orde gemaakt:
terwijl moeder voor het interieur zorgt, pompt vader den kelder leeg.
O. EN O. HEEFT HAAR TAAK HERVAT. In verschillende plaatsen wor
den weer sportwedstrijden georganiseerd. Te den Haag kon men op Klem-
Zwitserland den militairen „kruiwagen" zien loopen. een goede
borstspier-ontwikkeling.
NU DE GEÏNUNDEERDE GEBIEDEN WF.F.R DROOG KOMEN EN DE BOERENBEVOL
KING NAAR DE WONINGEN TERUGKEERT. herkrijgt de omgeving van Amersfoort
haar gewone uiterlijk. De weilanden, welke een tijd onder water hebben gestaan, zijn
met een dikke sltblaag bedekt.
DE JEUGD KAN UITSTEKEND MET DE
DUITSCHE MILITAIREN
OPSCHIETEN.
EEN MOOIE OPNAME VAN DUITSCHE MIJNENVEGERS
IN VOLLE ZEE.
door
Mr. KEA BOSSERS.
SI)
..Dan gaan we terug" zei Frank. „We wil-
ons juist aan een tango gaan wagen."
„O, sorry zeg. dan wacht ik liever even."
..Geen kwestie van.." Meester van Har
denberg werd voorgesteld en kwam erbij
zitten.
Het gewone gesprek.. „Uw man en ik
kennen elkaar nog van uit Utrecht, me
vrouw. We hebben elkaar trouwens onlangs
nog ontmoet."
,.Op dien avond met Jimmy, je weet wel",
legde Frank uit.
..O Ja" zei Lies. Ook al vervelend, dat
gedaas, dacht ze. Conversatie noemde Je
dat. Moest ze nog meepraten ook. Dan nog
maar liever met z'n tweeën Hoepel op, zei
ze kwaadaardig bij zichzelf. Gelukkig, het
hielp hij stond op.
..Mag ik misschien het genoegen hebben,
mevrouw? Ik heb straks uw dansplannen
soo in de war gestuurd."
Dansen ook al goed, dacht Lies. Achter
"an Hardcnbergs rug trok ze een overdre
ven leelijk gezicht. Frank knipoogde
lachend terug. Ziezoo, nu was hij er ten
minste van doordrongen, dat ze het een
corvee vond. Zulke voorzorgsmaatregelen
*aren tegenover Frank tegenwoordig hard
noodig. Ze dacht aan Jimmy en de doos
bonbons. Het leven was moeilijk Sn als ik
nu over den moolen zomeravond en den
gladden vloer en de goeie muziek moet pra
ten, ga ik krijschen. voorspelde ze zichzelf.
Hij danste goed in ieder geval. Bijna zoo
goed als Frank. Hij leek ook wel aardig. En
ze hoefde goddank niet te praten.
„Het gaat goed, hè?" zei Van Harden-
berg trouwhartig, toen de muziek halver
wege den dans pauzeerde.
„Zalig" beaamde Lies en klapte mee met
het traditioneele applaus. „Danst u veel?"
„Nog al. Ik wip er graag 's avonds eens
uit voor een verzetje. In mijn dorp ls niet
veel te beleven."
„Woont u hier in de buurt?"
„In Slootwljk. Nooit van gehoord zeker?
Midden in het Utrechtsche polderland. Mijn
omgeving bestaat hoofdzakelijk uit boeren,
en koeien. Daarom apprecieer ik dit dubbel,
bi) wijze van afwisseling".
„O Ja", zei Lies afwezig. Wès dat
was dat.nee. dat kon nietEn wat
voert u daar uit bij die koelen en die boe
ren?" vroeg ze om het gesprek gaande te
houden, onderwijl turend naar een tafeltje
bij den ingang, waar juist een luidruchtig
gezelschap was neergestreken Ze hoorde
het antwoord niet eens, liet zich machinaal
meevoeren, toen de muziek weer inzette
Goeie genade, het was zoo.Toos, uitge
rekend Toos! Met haar aanhang De tent
met do gekleurde lampjes was zeker niet
meegevallen En ze had haar ook gezien,
wuifde notabene. Als ze nog lang doorspeel
den moesten ze er nog een keer voorbij
goddank, de muziek stopte. Een zegen, dat
ze zoo achteraf zaten. Hun tafeltje was nu
heelemaal ingebouwd.
„Hè, ik sta voorloopig niet meer op", zei
ze, toen ze eindelijk veilig en wel aangeland
waren „Sorry, meneer Van Hardenberg, ik
Ik bedoel alleen, dat ik een beetje moe
ben het dansen was erg prettig".
„Pas de quoi", zei Van Hardenberg hoffe
lijk en keek op zijn horloge. „Het is overi
gens half twaalf. Ik denk, dat ik eens ga
opstappen. Ik moet nog vijf en dertig kilo
meter verslinden, voor ik thuis ben".
„Wij stappen ook op, hè Lies?" zei Frank.
„Nee, ik heb nog geen zin om naar huis
te gaan", zei Lies gedecideerd.
Frank keek verwonderd aan. „En Je zegt
Juist, dat je zoo moe bent?"
„Ik vind het hier veel te genoeglijk" hield
Lies koppig vol. Met zijn drieën naar .den
uitgang wandelen, Jawel. En dan de enthou
siaste begroeting van Toos ze zag het
al gebeuren. Man, verdwijn alsjeblieft,
smeekte ze in stilte, toen Van Hardenbroek
nog geen aanstalten maakte om alleen te
vertrekken. Kon ze Frank maar laten weten
welk gevaar er dreigde. Die wist nu natuur
lijk niet, hle hij het met haar had.
„Kan ik Jullie misschien ergens afzetten?"
bood Van Hardenberg nog aan.
„Nee. wij zijn per flets", weerde Lies
vlug af.
„Reden te meer om naar huls te gaan",
maande Frank nog eens. „Kom Lies. het
wordt anders veel te laat. Jij hebt ook al
afgerekend, hè Leo? Zullen we dan maar?"
„Ik ga nog niet naar huis", zei Lies met
den moed der wanhoop. Frank, die natuur
lijk ziedend was; Van Hardenberg. die haar
wel onmogelijk zou vinden het was alle
maal beter, dan de catastrophe, die hen bij
den uitgang wachtte.
Van Hardenberg. die een echtelijke scène
voelde dreigen, nam wijselijk afscheid
„Die feliciteert zichzelf meteen, dat hij
niet getrouwd is", dacht Lies en grinnikte.
..En nu zou ik wel eens verdomd graag
willen weten, wat jou vandaag bezielt met
je malle kuren", brieschte Frank ,.En wat
valt er eigenlijk te lachen? Vind je het zoo
grappig om mij een figuur te laten slaan?
Vrij goedkoop, zeg!"
Lies. achterover in haar stoel, schaterde.
„Och jongen", zei ze, „ik kon niet anders
Als we tegelijk met hem waren weggegaan,
hadden we nog een veel grooter figuur ge
slagen. Allebei. Weet je, wie er ginds bij
den uitgang zit? Toos met een heele club
En ze had me straks ook al in de gaten.
Daarom wou ik ook niet meer dansen".
„Alle goden", schrok Frank. „Was het
daarom'5 Ik dacht ook al. het is niets voor
jou om zoo dwars te zijn. Dat heb Je dan
nog allemachtig slim ingepikt, apekop!"
„Ten koste van mijn reputatie als gehoor
zame echtgenoote". zei Lies tragisch. „En
ten koste van den goeden indruk, dien ik
op meneer Van Hardenberg gemaakt heb"J
„Jij hebt überhaupt geen indruk te ma
ken. Op niemand, begrepen?" zei Frank, de
onverbeterlijke.
„Tot uw orders", zei Lies. Haar hand gleed
in de zijne Frank schoof zijn stoel dichter
bij. legde zijn arm om haar heen. Stil zaten
ze in hun verloren hoekje.In eens gleed
alles weg: „De Waeldonck" en de narighe
den van den langen dag. het verlangen naar
andere menschen, naar een ander leven
Was er niets meer. dan zij beiden in den
zomeravond en de saxophoon. die zong uit
de verte
Lies zuchtte van geluk. „Nu kan het heele
menschdom me gestolen worden", zei ze
„Wat denk Je?" vroeg Frank eindelijk,
„zou het terrein vrij zijn?"
„Laten we het maar wagen", vond Lies.
..We zijn nu toch alleen, dus veel kwaad
kan het niet meer".
Maar het tafeltje van Toos en haar vrien
den was verlaten.
HOOFDSTUK XIV.
Tik tik gingen de ballen. Over het
net op het gravelReady —yes en
dan weer tik.
Niet leuk. dat de tennisbaan naast den
moestuin lag. Tantaluskwelling noemden ze
dat vroeger op school. Lies griste met twee
handen in de doppers. Groenteplukken was
anders zoo n eenig werk. Ze vond het niets
erg, dat Bart en Lena voor een paar dagen
naar hun getrouwde dochter waren. Zalig,
's morgens een tijdje in den moestuin te
kunnen rondscharrelen. Als maar niet
kijk nou, wat stom hoe kon ze dien bal
laten gaan. ..Backhand, kaffer", bromde
Lies. „Zachtjesaan", zei ze tot zichzelf. Ze
kneep de doppers gewoonweg fijn. Moesten
ze vanmiddag erwtensoep eten.
„Zeg Frank", zei ze 's middags, „als ze dat
op een Zwitsersche kostschool tennissen
noemen, ben ik blij, dat ik maar op een
doodgewone Hollandsche H.B.S. ben ge
weest".
„Zoo", zei Frank verstrooid ..Heb je gauw
boterhammen? Ik moet direct weg".
„Waar moet je heen?" informeerde Lies.
„Rijles", zei Frank kortaf
„Wat??"
„Freule Ada van Reeuwijck chauffeeren
leeren. Order van den Jonker".
„Leuk voor je", snibde Lies, die het hee
lemaal niet leuk vond.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
