Gebombardeerde hangars te Oslo - Bespuiten van bloembollen
Eiste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
ïweede Blad
ichtpaar z.k.
DE ONDERGANG VAN EEN ENGELSCHEN TORPEDOBOOTJAGER.
Brsons aan de Noorsche kust werd een Engelsche torpedobootjager door een Duitsch oorlogsschip in
brand geschoten. Op den voorgrond 7.iet men den boeg van den Duilschen oorlogsbodem.
HOEWEE DIT JAAR VAN BOLLEN-UITVOER. IN VERBAND MET DEN INTERNATIONALEN
TOESTAND, WEL BIJNA GEEN SPRAKE ZAL ZIJN, MOETEN DE KWEEKERS TOCH ALLE
MOGELIJKE ZORG AAN HUN BOLGEWASSEN BESTEDEN. KWEEKERS TE SASSENHEIM
BIJ 'T BESPUITEN VAN DE BLOEMBOLLEN TEGEN DEN GEVREESDEN VIJAND: 'T VUUR.
HET GOUDEN JUBILEUM VAN HET KORPS MARECHAUSSEE is In het bijzonder
te Batavia en natuurlijk in Koeta Radja op indrukwekkende wijze gevierd. Tijdens
het défilé der reünisten te Batavia, met de regimentsmuzlek voorop.
HOE HET MILITAIRE VLIEGVELD VAN OSLO WERD BESTOOKT.
DOOR BOMMEN VERNIELDE HANGARS.
nET K.L.M.-TOESTEL ..KEMPHAAN" dat
zich tijdens den Duitschen inval op het vliegveld
van Oslo bevond, la op Schiphol teruggekeerd.
Gezagvoerder Evert v. Dijk stapt uit de machine.
DE VEEMARKT IS EEN JAARLIJKS TERUGKEERENDE FEESTDAG
VOOR STAPHORST. TERWIJL DE OUDEREN ZAKEN DOEN, SLENTERT
DE JEUGD LANGS DE KRAMEN MET LEKKERNIJEN.
door
Mr. KEA BOSSERS.
halfuur later kwam Frank op hun
er, waar Lies het grootste deel van hun
Itingen al opgeborgen had.
pat kijk Je somber, engel?" Ze keek op
I den bijna leegen koffer.
Jet is een Renault," zet Frank dof. „En
zeg, dat het een type ls van na den
bedoel lk den tachtigjarigen oorlog."
X)!" Lies schaterde. „Zeker met ko-
lantaarns?"
en een nummer van twee cijfers, on-
pflijk feodaal. En de gangwisseling zit
Hl den buitenkant. En er zijn gordijntjes
een spreekbuis naar den chauffeur."
i luxe-taxi dus van de goeie ouwe
constateerde Lies.
aar ik weet er geen bliksem van, hoe
i ding in elkaar zit. Stel Je voor, dat-ie
eens vertikt, dan kan lk nooit vinden
het zit."
wel." troostte I^les. „Jh hebt altijd
knobbel voor defecten gehad. Herinner
bze ouwe Whippet nog maar En mis-
ifii ls er wel een handleiding bij. Vraag
aan Hendrik."
i vredesnaam, dan ga lk nu maar naar
usum."
Ireng je sigaretten mee? Frank hoor
eens." riep ze hem nog over de trap ach
terna, „een populair merkje hoor!"
„JIJ krijgt piraatjes," beloofde Frank.
Doodmoe liet Lies zich op een stoel val
len. Frank zat aan de keukentafel, rookte
en zweeg.
Wat is dat zalig," begon ze direct opge
wekt, „dat we hier 's avonds het rijk alleen
hebben. Jongen, ik wist niet, wat lk doen
rou van pleizier, toen Annie me vertelde,
dat ze alle drie extern waren. Denk toch
eens aan. Frank, al die heerlijke, rustige
avonden hier met ons beidjes."
Rustig!" zei Frank bitter. „Het ls half-
tlen en nu ben JIJ net klaar met afwaa-
schen en je hebt van vier uur af geen mi
nuut gezeten."
„Dat komt omdat ik er nog zoo vreemd
voorsta Weet je wel, dat ik vanmiddag voor
het eerst in mijn leven aardappelen ge
schild heb? En dan koken op een kolen-
fornuis, als Je aan gas gewoon bent. Maar
dat went immers vanzelf. Als het veertien
dagen verder ls, dan ga ik 's avonds met
Jou dansen."
„We zullen het hopen," zei Frank en
rookte en zweeg. Lies stak ook een sigaret
op Daar zaten ze nu weer tegenover elkaar.
Net als thuis alleen een beetje anders.
Thuis De clubfauteuils bij den haard
in de zitkamer. Die ets boven de theetafel
was zoo mooi. als het licht van de
schemerlamp ei op viel. De antieke
doek over de eetkamertafel zou Soesun
ei voorzichtig mee omspringen? Wat
zou het ze had hem gekocht f>n
uetaald. Alles Ze was weer
terug in de keuken. Harde stoelen en een
kale tafel. Licht uit een melkglazen bolletje
akelig schel door de witte tegelmuien
rondom. Geen kranten, geen radio. Ze
zuchtte. Zou dit ten slotte het ergste blij
ken te zijn? Niet het werk. dat werd Je
wel de baas. maar de andere dingen en de
andere menschen net een vreemd land
Och kom, wat geeft het, als Frank maar
vrooltjk keek.
„En hoe was Je onderhoud met onzen
heer en gebieder?" vroeg ze
„Nou gewoon, zakelijk hè. Kilometers
afstand natuurlijk."
„Had je verwacht, dat hU je zou om
helzen?' LaChen maar en flauwe grapjes
maken ze moesten er doorheen.
„En er ls nog een wagen" negeerde Frank
„O Ja? Ook zoo n antieke?
„Een Chevrolet, het Jaar weet ik niet. Hij
ls nu in reparatie. Morgen moet ik hem
halen Ik ben vanmiddag nog in de garage
ln Hilversum geweest dat had Hendrik me
aangeraden. En ze hebben me werkelijk
een boekje meegegeven met een beschrij
ving van deze soort Renault. Dat zal lk
eens grondig doornemen."
„Zie je wel" juichte Lies, „dat valt ook al
weer mee. Och Jongen, het zal allemaal
best losloopen. En nu feaan we slapen, want
lk tol om."
Den volgenden morgen ratelde de wekker
om half zeven Lies was meteen wakker.
Frank nog maar laten slapen, dacht ze.
Naar beneden en theewater opzetten. In
de keuken voor het ontbijt dekken Gek.
dat rondscharrelen, terwijl iedereen nog
sliep Daar dacht je thuis nu nooit bij. dat
de meid dat iederen morgen moest doen.
Om half acht kwamen Hendrik en de
twee meisjes, die meteen op het ontbijt
aanvielen Toen ging ze Frank wekken. Na
het ontbijt liep het gaandeweg vanzelf:
afwasschen, keuken aan kant maken, het
ontbijt voor den Jonker. De groenten
schoonmaken, die de tuinman kwam bren
gen. Dat viel niet mee; wat waren groenten
uit een moestuin veel vuiler dan van den
groentenman Fruitschalen in orde maken
voor de lunch, dat was tenminste leuk werk
prachtig fruit hadden ze.
Toen opeens Hendrik: „Je moet even
binnenkomen." Zc ging met schoone han
den en bibberbeenen Weer de studeerka
mer hoelang leek het geleden, dat ze
daar ln dien stoel gezeten had. Nu kreeg ze
geen stoel, natuurlijk niet. De grijze oogen
keken nog even doordringend.
„Juffrouw, lk begrijp, dat alles nog
vreemd voor u is. maar wilt u er van be
ginne af aan denken, dat ik prijs stel op
een geregelde huishouding." Wat een har
telijk welkom Lies beet op haar lippen.
„Kee had de goede gewoonte"' ging de koele
stem verder, „om de beide meisjes te con-
troleeren en zobals ik al gezegd heb. ver
wacht ik datzelfde van u".
„Ja Jonkerik heet Lies, Jonker",
het kwam er onbeholpen uit.
„O Juist, hm, dus dat heb je d:.i begre
pen hè? Iets dergelijks"' h(j hief een
stofdoek aan een punt omhoog „heb ik
nog nooit op mijn bureau aangetroffen en
ik hoop dat het de laatste maal zal zijn."
„Ja Jonker
„Dank je." Afgeloopen was het. Het leek
op tooneelspelen soesde Lies ir de gang.
Zooals vroeger op de H B S -club. Li dade
lijk zakte het gordijn en konden ze gaan
stoeien en herrieschoppen achter de coulis
sen.
Maar hier was geen gordijn, dat zakte
en je moest je rol blijven doorspelen. Vreem
de menschen ln een vreemd land
HOOFDSTUK V.
Toch wende het buitengewoon gauw. Lies
kreeg kapotte vingers van het werken die
ze zorgvuldig voor Frank verborgen hield.
En Frank leerde „garagetaai ultelaan" over
de onwilligheid van adellijke wagens. Maar
er brandde niets aan en er sprong geen
band en met de „collega's" schoten ze best
op. „Hun heer en gebieder bleef in de wol
ken'" zei Lies. Zij zag hem zelden. Frank
reed iederen dag met hem uit. In de Re
nault het afstandbewarende ruitje tus-
schen hen in.
Donderdagavond was Lies nog aan het
vatenwasschen. toen Frank de keuken bin
nenstapte in zijn nieuwe donkerblauwe
uniform. Van schrik liet ze de vatenkwast
vallen, vloog hem met zeepsophanden om
den hals. „Ooo Frankie. wat prachtig, wat
ben je knap!"
„Gekke meid", hij keek toch wel gevleid.
„Ik vind Je nee maar ik vind Je
tien keer knapper, dan in Je gewone pak.
En honderd keer knapper dan in Toga!"
„Wat een vergelijking! In Toga! Daar
heb JU me trouwens nooit in gezien. Ik
heb precies twee keer in mijn leven een toga
aangehad, toen lk beeedigd werd
„En dien eenen keer. dat je dat pleidooi
mocht houden" viel Lies in. „Weet je nog
wel? Toen heb je daags te voren de toga
van Frits te Winkel geleend, om er aan te
wennen Je hebt er den heelen avond thuis
in rondgeloopen. En je hebt geoefend voor
de spiegelkast. Ik heb aan de deur staan
luisteren. Wat had je een Bühnenfieber,
zeg. Herinner je het je niet meer?"
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
