Hplomatieke trein uit Denemarken in de residentie - Brand op de „Maartje
Echtpaar z.k.
81ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
yy
DE INTOCHT VAN DE DUITSCHE TROEPEN IN DE NOORSCHE HOOFDSTAD. MET EEN MUZIEK
CORPS AAN HET HOOFD TREKKEN DE SOLDATEN DOOR DE
STRATEN VAN OSLO.
IN DE STUUR
HUT van den
kustvaarder
„Maartje", liggen
de in de Maasha
ven te Rotterdam,
brak brand uit
Eén persoon kwam
om het leven.
DE ENGELSCHE GEZANT IN KOPENHAGEN arriveerde met zijn familie en le-
gatiepersoneel in Den Haag. Links de Engelsche gezant in de residentie, Sir Nevile
Bland, die ter begroeting aanwezig was. Met koffertje Sir Howard Smith, de Engelsche
gezant in Kopenhagen.
I OP EEN VLUCHT BOVEN NOORWEGEN maakte de Engelsche
I luchtmacht deze foto bij Bergen. Men ziet de Duitsche Heinkel-vlieg-
I booten liggen met in de nabijheid schépen met brandstof. De witte
vlek links is een vallende bom.
DE AANKOMST TE DEN HAAG VAN DEN TREIN MET
KRANSCHE EN ENGELSCHE DIPLOMATEN UIT KOPEN
HAGEN. Een aardig tafereeltje: Een der Franschen met
zijn jongste spruit
TE AMSTERDAM WERDEN GROOTE LUCHTBE3CHERMINGS-
OEFENINGEN GEHOUDEN. EEN BRANDWEER-DEMON
STRATIE OP DE HEERENGRACHT.
door
Mr. KEA BOSSERS.
S)
..Wat heerlijk zeg, dan loopen we de in
trede van Soesah mis! Maar zeg. kan dat?
Kunnen we de boel hier zoo maar achter
laten?"
„Natuurlijk, kindje. Ik ben nu direct van
den trein naar ..Royal" gestapt en heb
haar verteld dat we een paar dagen eerder
gingen enzoovoort en dat ze morgen de
sleutels krijgt. Dus dat is in orde".
„Dan opschieten met pakken". Lies
rende weg „We gaan verhul-zen" schalde
haar stem door de gang. Even later kwam
ze de trap afhollen.
..Zeg, nu hebben we hier van niemand
afscheid genomen".
..Ook erg", vond Frank. ..We zullen de
tantes en een stuk of wat andere menschen
van Amsterdam uit schrijven, dat we voor
een tijd op reis gaan en ons huis gemeubeld
verhuurd hebben Dat spaart een boel las
tige explicaties uit".
..Practlsch ben je" prees Lies. „Dus dan
maar mot de stille trom. En help nu eens
mee pakken want je hebt wel veertig over
hemden".
„Hoe ver ben je?" vroeg Frank om het
hoekje van de slaapkamerdeur. „Over tien
minuten komt de taxi".
.Bijna klaar", zei Lies schor. „Alleen mijn
hoed nog". Ze draalde zich om, Niet aan
Frank laten merken, dat ze huilde.
Nog even rondkijken. Alles was keurig in
orde. Soesah mocht komen. Krankzinnig
idee dat er nu morgen vreemde men
schen aan hun tafel zaten. Hun radio aan
zetten, in hun kasten rommeldenZe
ging de suite binnen. Wel een beetje ont
takeld. zooiets als op kamerdag. Maar toch
zoo gewoon. Onbegrijpelijk was het. Ver
huizen, dat was: een verhuiswagen, die
volgepakt werd met Je bezittingen en een
leeg huis. dat Je als een vreemd ding ach
terliet. Zonder spijt. Maar dithier veg-
trekken, waar alles achterbleef haar eigen
stoeltje ln haar eigen hoekje bij het raam,
de cactussen in de vensterbank, ha divan
kleed, dat ze elkaar met Sinterklaas ge
geven haddenLies beet op haar Lan
den. Ze wóu niet huilen. En toen was daar
ineens Franks arm om haar schouders
„Kindje toe", zijn mond trok ev?n. ..Vind
Je het zoo erg lieveling? We blijven toch bij
bij elkaar".
„Welja", zei Lies. Ik lijk wel mal. Stoe
len en tafels genoeg op d wereld En cac
tussen ook. Heb je de gask.aan afgedraaid,
Frank? En de schakelaar van het licht?"
„En de waterleiding" zei Frank. „Alles
O.K. Daar hoor ik de taxi. Heb Je alles?
Vooruit dan maar".
Terwijl de chauffeur de koffers inlaadde,
keek Lies toe, hoe Frank den huissleutel uit
zijn zak haalde en de voordeur afsloot
Tweemaal omdraaien dicht. Afgeloopen
Voor goed.
„Niet meer omkijken", dacht ze, toen ze
de straat uitreden. Ze kneep Franks arm.
„Volgende week zit JU daar" fluisterde ze
en wees op den chauffeursrug voor haar.
Vooruit maar. het nieuwe leven ln. Het
groote avontuur ging beginnen.
HOOFDSTUK III.
„Gerard, geef dat kind nog eens een stuk
cake" zei Tilly Scholten van achter het
theeblad. „Lies je ziet er zoo overmoedig
uit, net of Je een spannend geheim met je
ronddraagt".
„Ik voel me alleen maar zalig, omdat ik
zoo verwend word", zuchtte Lies uit de
diepte van haar stoel.
„Ja, thuis heeft ze het hard, de stakker",
beklaagde Gerard, „zóó erg, dat ze de heele
huishouding maar voor een tijdje heeft
opgedoekt. Hè. Lies, dat plan ls zeker van
Jou uitgegaan?"
„Mis, jongetje, van ons allebei eendrach
telijk te zamen".
„Hoe roerend", vond Tilly.
„En wat gaan meneer en mevrouw nu
doen? Een beetje reizen zeker? Gaan me
neer en mevrouw nog naar het Zuiden
dezen winter?" vroeg Gerard.
Frank keek al onrustig, zag Lies. daarom
zei ze maar gauw: „We hebben nog maar
vage plannen, hoor. Frank is bezig met
solllciteeren en nu gaan we eerst een
beetje overal logeeren."
„Fatsoenlijk klaploopen bU jullie en an
dere oude vrienden", bekende Frank.
„Dan een borrel", besliste Gerard.
„En vanavond gaan we naar den Schouw
burg" kondigde Tilly aan. „Galavoorstel
ling. Heb je gewaden bij Je, Lies?"
„Bendes" stelde Lies haar gerust.
Toon Frank en z(j 's avonds ln smoking
en avondjurk van de logeerkamer afdaal
den, zag Lies door de halfopen keukendeur
dikke Trui en de hit ln de weer met sta
pels afwasch .Mijn voorland" zei ze zacht-
tjes en ze rilde even.
In den Schouwburg hadden Gerard en
Tilly plezier om haar verrukking. „Je
straalt dulmendik" zei Tllly.
„Vind Je me niet een erg provinciaaltje,
Til? Maar lk kan er heusch niets aan
doen, lk geniet gewoon van alles hier. We
gaan thuis toch ook genoeg uit, maar ln
Amsterdam gedij lk altijd pas echt."
„Zeg" ontdekte TUly. toen ze in de pau
ze bij hun kopje koffie zaten, „als jij het
hier in Amsterdam zoo buitengewoon
vindt, waarom vestigt Frank zich dan niet
hier als advocaat?"
De mannen schaterden en Tilly keek be
teuterd.
„Is dat zoo gek?" vroeg ze.
„Heelemaal niet" zcl haar man. „Alleen
betwijfel ik. of ze dan wel erg zouden ge
dijen, zooals Lies het noemt". En toen
Tilly het nog niet dóór scheen te hebben,
ging hij verder „Lieve meld. van alle ho-
pelooze toekomsten ln deze genoeglijke tij
den is die van een jong Jurist wel onge
veer de meest miserabele Frank heeft ge
lukkig een voorsprong doordat hij een
jaar of vijf op een groot fabriekskantoor
heeft gewerkt en dus een betere kans
heeft om weer in Iets dergelijks terecht
te komen. Maar een practijk beginnen als
advocaat cn dan in Amsterdam, nee jon
gen, ga dan maar liever stempelen."
„lk denk er ook niet over," stelde Frank
hem gerust „Maar ik vind het erg harte
lijk van Til. dat ze ons graag ln de buurt
zou willen hebben. En bovendien zouden
jullie ook niet bang zijn, dat onze Lies
hier veel te wereldsóh zou worden? Ik
wel hoor."
„Gelijk heb je", zei Lies in stille be
wondering voor de handigheid, waarmee
Frank voor de zooveelste maal het ge
vaarlijke onderwerp: hun toekomst, had
omzeild.
Maar na afloop, thuis. bU de whisky,
kwam Gerard er onverwachts weer op
terug.
„Zeg, kerel, als ik je soms helpen kan.
met connecties of zoo Ik ken wel niet
veel menschen ln Jouw branche, zal ik
maar zeggen, maar als ik iets voor je
doen kan
„Nee," weerde Frank af, „ik apprecieer
het erg, maar zooals ik straks al zei, wij
willen alleen klaploopen op jullie gastvrij
heid en voor de rest zullen we het zelf
wel klaarspelen. Maak jullie niet beaorgd
over ons. Als alles in kruiken en kannen
is, zullen we het jullie wel uitvoerig laten
weten."
„Eigenlijk toch onaardig." tobde Lies la
ter op de logeerkamer „om zoo geheim
zinnig te doen tegen Til en Gerard, ze zijn
zoo hartelijk."
„Lieve schat, het ls volgens mij het
eenige dat er opzit, om deze dagen voor
ons en ook voor hen niet te bederven. Stel
je voor. dat ze medelijden met ons kregen
en dat lieten merken Juist omdat het
zulke echte goeierds zijn, kunnen we het
hun niet vertellen. Gerard zou misschien
financieel willen helpen en zou jij dat
kunnen aannemen, zelfs als we het mo
menteel noodig hadden?"
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
