Mns Bemhard bezoekt vlooteenheden - President Lebrun aan het front
[■toe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
en bericht van
Hamilton
FEUILLETON
K. H. PRINS OERNHARD HEEFT IN EÉN ONZER HAVENS EENIGE OORLOGSSCHEPEN
BEZOCHT. DE PRINS VERLAAT NA ZIJN BEZOEK EEN
Z-BOOT.
ET IS VOOR DE AMSTERDAM8CIIE SCHEEPVAART
IN GROOT BELANG om den Amstel open te hou-
n. Vandaar dat 'n fiksche ijsbreker bezig is een vaar-
ulte maken. Het schip aan 't werk bij de I-Iooge Sluis.
NING GF.ORGE VI VAN ENGELAND heeft dezer
en aan de Iersche Garde eenige nieuwe vaandels
uitgereikt Tijdens de plechtigheid.
ONDER GROOTE BELANGSTELLING orden
te Bear Mountain (New Yersey, Amerika) de ski
wedstrijden om den Franklin D. Roosevelt-beker ge
houden. De winnaar tijdens een van zijn sprongen.
door
hans hirthammer.
oogenblik keek de vrouw hem ont-
w Hla Ma Chood's gevangenneming
n druk besproken en waar
af droeg dit er mede toe bij. dat zij
at openhartiger betoonde tegenover
te? in wien ziJ mogelijk haar
meester zag.
i f Floyd vernam in leder geval
EjrEfWlde tijden groote hoeveelheden
Fuaaelen in Siddhab werden ont-
17™ levert dat dan allemaal"?
pn n Phe keukenprinses dempte haar
tenSfisterde eerbiedig: ..De groote
:.,n Qlgasar"!
- Sahïb^e Maharadla van JIPar"?
ere' floot
t de
lOQIt
PRESIDENT LEBRIJN VAN FRANKRIJK heeft de in Frankrijk vertoevende Engelsche troepen met een be
zoek vereerd. Achter den president ziet men den Britschen opperbevelhebber lord Gort
TENGEVOLGE VAN DEN DOOI VAN DE VORIGE WEEK was het dorpsplein van Callantsoog veranderd in
een meer. Toen het weer ging vriezen, werd het plein een ideale ijsbaan. Met behulp van een ouderwetsche
brandspuit wordt de baan nu iederen avond bespoten om haar in goede conditie te houden.
P*d Co°kerel keken elkaar stom
ld* .on het duurde een poosje
vnit *8 van deze mededeeling
nen omvang tot hen doordrong.
*>f zachtjes voor zich heen.
i u,,J VOrk dus aan den steel? Maar
emf»ï'uWat beo°8t hij daarmee? Dat
hem toch heel wat kosten"!
„Vermoedelijk zal het op de een of andere
manier wel zijn rente afwerpen. Je weet
toch. dat ik al herhaalde malen het ver
moeden heb geuit, dat de geologische ge
steldheid van deze grotten de aanwezigheid
van waardevolle mineralen zou kunnen
rechtvaardigen. Ik geloof, dat wij thans wel
met eenige zekerheid mogen aannemen, dat
de ingezetenen van Siddhab door de ont
ginning daarvan in hun levensonderhoud
voorzien".
Hij wendde zich tot de vrouw. „Waar
worden al die voorraden bewaard"?
Haar antwoord stelde hem teleur. „Ver
derop in het dal. in een rotskamer"!
Daar zij met de mogelijkheid van een
eenlgszins langdurige belegering rekening
moesten houden, was dit niet bepaald ver
heugend.
Floyd keek zijn metgezel aan. „Die men-
schen zullen natuurlijk geen middel onbe
proefd laten om ons klein te krijgen. Wat
is eenvoudiger en meer voor de hand lig
gend dan ons uit te hongeren, wanneer een
poging om het hol te bestormen, mocht
mislukken"?
„In dit geval zou Hla Ma Chood toch
moeten meevasten!"
„Dat zegt bitter weinig! Je weet, hoe
fanatiek die lui zijn. HU zal de eerste zyn
om het bevel tot uithongeren te geven, ook
al moet hU er dan zelf aan gelooven!"
„Nou. we zullen eens zien, wie het het
langst uithoudt! In ieder geval kunnen wij
hier nog een poosje voort. terwUl we voor
onzen gevangene den vastentijd onmiddel-
lijk kunnen laten ingaan. Het is niet be
paald menschlievend, maar ik zie geen
andere oplossing."
1 „Zoo denk ik er ook over!" antwoordde
•Floyd. „En wat dat vrouwvolk hier betreft,
misschien kunnen wU het meerendeel wel
op onze hand krijgen. Dat dunkt me een
mooi werkje voor onzen jongen vriend.
Bhagat".
„Er is nog een andere mogelUkheld. die
je over het hoofd schijnt te zien. Als Visch-
wa er nu eens in geslaagd is assistentie te
vinden....?"
„Dat geloof lk niet. Een somber voorge
voel zegt me. dat die poging mislukt ia!"
Zijn stem had plotseling een eigenaardigen
klank gekregen. HU wendde zich af en slen
terde langzaam naar den eersten ingang.
Cookerel volgde hem langzaam
Alle leden van Hla Ma Chood's lUfwacht
schenen zich intusschen buiten verzameld
te hebben en zU stelden alle pogingen ln
het werk om den ingang te forceeren
Bhagat hield een zwaren houten knup
pel omvat en hanteerde dien met veel ta
lent. HU had zich dicht naast het gat ver
dekt opgesteld en zoodra er slechts een
hoofd zichtbaar werd, sloeg hy er op los,
dat de vonken er af vlogen.
„Damned!" vloekte Cookerel. „DatschUnt
hier warmpjes toe te gaan! Waarom heb je
ons niet gewaarschuwd?"
.Tot nu toe kon ik het nog wel alleen
af". Juist stak weer een der trawanten van
Hla Ma Chood zUn hoofd om een kier en
geen seconde later daalde Bhagat's knuppel
met groote kracht op hem neer De ge
troffene zakte bewusteloos ineen en werd
door zyn van woede tierende kameraden
naar buiten getrokken.
Hoewel de situatie uiterst precair was,
kon Floyd zUn lachen niet bedwingen. „Het
lUkt wel. of je op de vossenjacht bent
Bhagat! Hoeveel heb je er zoo al geraakt?
En waar heb je in 's hemelsnaam dat
moordwerktuig vandaan?"
„Een van die heeren heeft het naar bin
nen geslingerd. zU het dan ook niet met
vrlendschappehjke bedoelingen. Hij be
merkte te laat welk een onschatbaren
dienst hU mij daarmee bewees."
Floyd gluurde voorzichtig naar buiten
en zag. dat de ruimte voor het hol geheel
door inlanders bezet was. En, opgeschrikt
door het lawaai, nam hun aantal nog
steeds toe.
Overigens schenen de belagers nu toch
het nuttelooze van hun pogingen in te zien
ZU trokken zich wat terug en staken de
hoofden bUeen.
Bhagat kreeg opdracht zich naar de
vrouwen te begeven. zUn honger te stillen
en bU die gelegenheid de stemming te pei
len.
„Ik ben er van overtuigd, dat wU er ver
schillenden op onze hand zullen kunnen
krijgen."
Dat behoefde Bhagat geen tweede maal
gezegd te worden. Het vooruitzicht op een
behoorlUk maal was voldoende om den
jongeman in draf te brengen.
„Wanneer zal er nu eindelijk eens een
eind aan komen?" zuchtte James Cookerel.
toen hU naast zUn vriend op den grond
had plaats genomen. „Om het op een
langdurig beleg te laten aankomen, en ons
als hongerkunstenaars te bekwamen, daar
voel lk. eerlUk gezegd, bitter weinig voor".
HU wierp een grimmigen blik op Hla Ma
Chood, die onbeweeglUk, met gesloten
oogen in een hoek zat.
„Ik kan niet zeggen, dat ik er anders
over denk. Enfin, misschien is het geluk.
dat ons tot dusver nog niet in den steek
heeft gelaten, ons ook verder gunstig ge
zind en doet het ons nog een andere mo
gelijkheid aan de hand. Ik zal den hemel
danken, als we hier eindelijk vandaan zijn.
Geen mensch kan zóó naar het licht en do
zon verlangen als ik. Zouden ze het al
hebben opgegeven naar ons te zoeken?"
Cookerel haalde zgn schouders op. .Als
ze geen sporen hebben gevonden, zullen
zij het stellig hebben gestaakt
„Dan zal men het er dus wel op houden,
dat we zyn omgekomen. Een eigenaardig
idéé
„WaarschynlUk heeft onze necrologie al
in de „Bombay News" gestaan. Twee, voor
de wetenschap zeer verdienstelijke man
nen spoorloos verdwenen! Op die manier
verneemt de groote massa tenminste ook
eens iets meer van ons werk."
„En dan de sensatie, als w\j plotseling
weer tot het land der levenden terugkee-
ren!"
„Schei uit. alsjeblieft! Het zou me een
lief ding waard zijn hallo, wat is dat
nu weer?"
Van buiten was een laaiende fakkel in
het hol geworpen. ZU kwam op een der
tapijten terecht en brandde daar onder
een hevige rookontwikkeling verder. Floyd
sprong overeind en trok het eerste het beste
kleed, dat hem voor de hand kwam. van
den muur ..BlUf jij bU den ingang. Cooksy.
anders overrompelen ze ons nog vóór we
er erg in hebben!"
Cookerel knikte en greep den knuppel,
terwyl Floyd met het afgerukte tapUt de
vlammen trachtte te dooven.
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
