de Waal - Scheepswand door het ijs ingedeukt
li
Fpn bericht van
dl Hamilton
LEiDSCH DAGBLAD Twjctle Blad
Jaargang
FEUILLETON
X»,
:OUW KÜYPERS MASTENBROEK beter be
ats Rie Mastenbroek, is de gelukkige moeder van
een flinke dochter, Liesbet
MEN KAN Nü ZIJN ONTBIJT of de thee meenemen bij het bestij
gen van een berg te St Moritz, per ski-lift. Theepot, kopjes, enz. staan
op een blaadje dat aan den hals is vastgemaakt
OOK SNEEUWVAL TE NEW YORK. MANHATTAN ONDER
DE SNEEUW.
door
HANS HIRTHAMMER.
i>l
Ui
ind
iff ld, Sahib!"
A.Jeer een half uur, dat den beiden
jas een eeuw leek, verliep. Toen klonk
1E!. maar ditmaal van vrij groote
de stem van het meisje: „Het touw
f;bonden
rel slaakte een zucht van verlich-
jQpn hij zijn schouders plotseling van
voeten bevrijd voelde. „Hallo, Fran-
wacht tot Je heelhuids boven bent
>%d; dan kom ik na!" Hij pakte het
jjan het touw, bond het met een
-moop om zijn arm en maakte het
arna gemakkelijk op den grond
Ljjig was er voor hem niets meer te
,,HJ vouwde zijn armen onder het
a trachtte zich den tijd, die hem in
ff aamheid nog zwaarder viel, te ver-
jf. door zachtjes voor zich heen te
1 i Floyd volgde lntusschen het touw.
ff "lij zich eenige meters had opgetrok-
nden zijn voeten al spoedig een
jlCnt. De muur, die aanvankelijk lood-
mhoog had geloopen, begon hier
jf
schuin achterover te hellen en vertoonde
sporen van verwering.
Nochtans bood hij zelfs een geoefenden
bergbeklimmer heel wat moeilijkheden en
zonder touw zou deze klimpartij in de
duisternis dan ook stellig met een poging
tot zelfmoord gelijk hebben gestaan
Floyd's bewondering voor Vischwa's
sportieve prestatie bereikte haar hoogte
punt, toen een gedeelte steile rotswand, zij
het dan slechts over een betrekkelijk kor
ten afstand, hem dwong uitsluitend van
het touw gebruik te maken.
Daarna volgde weer een schuine helling
vol spleten, welke ongeveer tien meter
hooger in een breed platvorm eindigde.
Daar vond hij Vischwa, die hij, bij zijn
behouden aankomst, enthousiast de hand
drukte. „Dat heb je uitstekend gedaan. Ik
zou het je niet hebben verbeterd."
Zijn loftuiting scheen haar goed te doen.
want zij verborg met een schuchter gebaar
haar hoofd aan zijn schouder. Daarbij
raakte zijn hand haar arm en bij dit toe
vallige contact voelde hij op haar huid
tusschen den elleboog en den pols een
lauw kleverig vocht.
„Maar Vischwa", zei hij verschrikt, „je
bloedt!"
„Dat is niet erg, Sahib. Waarschijnlijk
heb ik mij aan een puntige rots gestooteh."
De wond moet gereinigd en verbonden
worden en daar wij over het bereikte re
sultaat tevreden kunnen zijn, zullen wij het
hierbij laten en naar ons hol terugkeeren."
„Weet u, waar wij ons bevinden?"
„Geen idéé van!"
„Op de galerij. Ik zag het direct, toen ik
het platvorm bereikte. Het wordt naar ach
ter steeds smaller en eindigt in een nauwe
tunnel, die naar het eigenlijke Siddhab
voert."
„Prachtig!" riep FbyJ enthousiast. „Des
te meer reden om niet overhaast te werk
te gaan. Onze joyeuze entrée in Siddhab
behoort grondig te worden voorbereid".
Floyd overtuigde zich, dat het touw ste
vig bevestigd was en daarop begon de af
daling.
Cookerel werd door het slingeren van het
touw op hun terugkeer voorbereid. Hij ont
ving hen met een reeks nieuwsgierige vra
gen.
Floyd bracht hem van het resultaat van
hun klimpartij op de hoogte. „Dit is de
beslissende wending!" besloot hij zijn re
laas. „Wij zullen nu eerst eens goed uit
rusten en dan kan onze gastvoorstelling
in Siddhab beginnen. Ik geloof, dat zij in
elk opzicht sensationeel zal zijn."
„De eentonigheid van hun bestaan ln
aanmerking genomen, vermoed ik, dat de
ingezetenen van Siddhab alle reden zullen
hebben ons dankbaar te zijn voor de af
leiding, die wij hun denken te verschaffen"
Vischwa greep angstig Floyd's arm.
Wat denkt u daarboven te ondernemen,
Sahib?"
Francis Floyd stak zijn borst vooruit.
Heel Siddhab aan mijn voeten brengen!"
lachte hij. „Wij hebben nu al zoo lang aan
de voeten van Siddhab gelegen waarom
zouden wij nu ter afwisseling niet eens
als veroveraars optreden? Wat zeg jij er
van, James?"
.Ik sluit mij geheel bij den vorigen spre
ker aan!"
20.
Toen dr. Been de tent verliet, was het
reeds vrijwel donker. Een ijzige, uit het
Noorden komende wind streek door het dal.
De Hindoes zaten, voor zoover zij zich
nog niet in hun tenten hadden terugge
trokken, om een groot vuur, dat zij midden
in het kamp hadden ontstoken.
Ali Mohammed bevond zich niet onder
hen.
Been besloot buiten om het kamp heen
te loopen, teneinde zich van de aanwezig
heid der wachtposten te overtuigen.
Hij was reeds eenige posten gepasseerd
toen hij plotseling zijn stap inhield. Uit
een tent welke hij juist voorbij ging,
klonken gedempte stemmen.
Zijn wantrouwen deed hem aan de ach
terzijde van de tent stil staan.
Het waren twee personen, die zich daar
binnen met elkaar onderhielden, maar
eerst, toen hij in een der beide stemmen
die van All Mohammed herkende, boog hij
zich luisterend naar het linnen van de tent
„Mijn meester heeft mij nadrukkelijk
opgedragen hun beiden geen moment uit
het oog te verliezen. Zij schijnen toch al
argwaan te hebben gekregen."
„Maar het is zeer dringend! Als je van
nacht gaat, zal niemand er iets van be
merken en bij het aanbreken van den dag
kan je weer In het kamp terug zijn."
„Wat kan Hla Ma Chood met mij te be
spreken hebben? Ik ben maar een nederige
dienaar van mijn meester. Zeg je gebieder,
dat ik vandaag een bode naar Gigasar heb
gezonden. Waarschijnlijk zal hij nadere
bevelen ontvangen en dan kan het onder
houd met Hla Ma Chood plaats vinden."
„Ik mag niet zonder jou naar Siddhab
terugkeeren. Het is werkelijk zeer drin
gend!"
Een poosje bleef het stil. Waarschijnlijk
overlegde All Mohammed Hassan of hij
dit nachtelijk uitstapje zou kunnen ver
antwoorden.
„Goed, ik ga mee. Maar dan moeten wij
ons haasten!"
Een oogenblik later slopen twee duistere
gestalten uit de tent. Zij liepen er om heen
en dr. Been had nauwelijks tijd opzij te
springen en zich plat op den grond te
werpen.
In enkele seconden kwam hij tot een be
sluit. Hij moest het tweetal volgen, ook al
was dit niet van gevaar ontbloot. De zin
nen, die hij had opgevangen, wettigden
het vermoeden, dat hij op het spoor was
van het geheim, welks ontknooping hij
zich ten doel had gesteld.
Het onaangename van het geval was
slechts, dat hem geen tijd overbleef om
miss Boyard van zijn voornemen in kennis
te stellen. Hopenlijk zou zijn lang uitblij
ven haar niet al te zeer verontrusten, in
ieder geval echter mocht dit hem niet van
zijn plan afhouden.
De beide mannen liepen tamelijk vlug
en bij de heerschende duisternis had hij
werkelijk moeite hen niet uit het oog te
verliezen. Daarbij moest hij nog alle voor
zichtigheid in acht nemen om te voorko
men, dat zij hem ontijdig zouden ontdek
ken.
Plotseling vertraagden de nachtelijke
wandelaars hun schreden. Zij hadden nu
de vlakte achter zich en waren het gebied
der rotsen genaderd, waar Been het wel
durfde te riskeeren den afstand tusschen
hen wat te verminderen
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
i,
IJSGANG UI' DE GRUOTE RIVIEREN.
EEN KIJKJE BIJ DE SPOORBRUG TE ZALTBOMMEL, WAAR IN DE
WAAL ENORME BROKKEN IJS ZICH
VASTGEZET HEBBEN.
bjlET „IJSELIJKE" AVONTUUR TER OBSERVATIE OPGENOMEN.
e schepen „Holland" en „IJ ssel" van de firma Koppe zijn, na vele
in het ijs in het IJsselmeer vastgezeten te hebben, thans opgenomen
iok der Amst. Droogd.-Mij. Hoe 't ijs de vanden der schepen indeukte
PRINSES JOSEPHINE CHARLOTTE EN PRINS
ALBERT BIJ EEN LIEFDADIGHEIDS-
MATINEE TE BRUSSEL.
