lieuws
uit de Filmwereld
De ontploffingen te Londen
UYLENSPIEGHEL
ri ij Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 19 Januari 1940
Derde Blad
No. 24484
RHEUMATIEK? 'n werkt heilzaam!
Slfe de Finnen stand weten
te houden
Hun superioriteit
Vijf dooden, dertig gewonden
In den -K
SPREEKCEL
United - Press-correspondent Webb
bij het Finsche leger meldt d.d. gis-
ezen oorlog van „mensch tegen ma-
heeft de mensch het tot dusverre
nen. In een wanhopigen strijd van
weken lang in een barre vrieskou die
avond zelfs daalde tot 54 graden
nheit onder nul, heeft het kleine
ie leger met zijn veel mindere me-
che kracht het gepresteerd de Rus
kolossus tot staan te brengen en
is der Finnen strategische positie
dan ooit sedert het uitbreken van
irlog en deze positie wordt momenteel
is bedreigd.
Neutrale militaire waarnemers zijn
thans van overtuigd dat, mits de
nnen slechts in het buitenland zich
n voldoende crediel en voldoenden
orraad kunnen voorzien hoofdza-
Ujk zijn noodig gevechtsvliegtuigen,
achinegeweren en antitankgeschut,
ons bnevens benzine zij in staat zullen
r Ui in het Roode Leger voor onbepaalden
'""ild tegen te houden.
«IK i,
ndyWijf verschillende plaatsen hebben de
n hun tegenstanders over de grens
'pslngpn. zij hebben drie sovjet-divi-
itaal vernietigd en het grootste deel
Miaar materiaal buit gemaakt of ver-
d.
Xneen thans genoeg gevechten te heb-
Afgewoond, genoeg op de hoogte te
20-ian de natuurlijke gesteldheid en vol-
e te hebben gepraat met en geluisterd
^officieren en manschappen dat ik
I en" in staat ben een meer samenvattend
trare hebben van de oorzaken, waardoor
U'innen deze opmerkelijke militaire
loto^tle hebben kunnen leveren tot ver-
- g van de geheele wereld. Ik moge
[jjr een opsomming geven van eenige
ujjjen die de zege van mensch op machi-
„er mede hebben veroorzaakt.
eerste hebben de Finnen de over
ig dat zij vechten voor hun leven,
d ,'.nuis en hun godsdienstvrijheid. Ten
35G-e is de Finsche soldaat veel beter
iliitssnd in de speciale vechtwijze die hier
lanht wordt, terwijl de ontwikkeling der
ne soldaten individueel veel hooger
11 zij hebben meer persoonlijk initiatief
""'l ook man voor man hun lichamelijke
Jj^tie beter is, waardoor zij tevens beter
iei: koude en ontbering zijn opgewassen,
sot/'de derde plaats is Finland met drie-
jrt van zijn oppervlakte door dichte
- ten bedekt, die door naar verhouding
a weinig rivieren worden doorsneden
aar bovendien zeventigduizend meren
'r'welhaast Ideaal gebied vormen om
gemechaniseerde eenheden verde-
1(. te worden. Hierbij komt ten vierde
3^veldmaarschalk Mannerheim en vele
v loogere Finsche officieren in ditzelfde
end reeds tegen de Russen gevochten
m in den Finschen vrijheidsoorlog van
SCt waardoor zij zoowel hun methoden
20 un mentaliteit kennen, terwijl het
lOJidings- en transportwegennet der
hn aan dat der Russen te eenenmale
leur is. Voorts zijn vrijwel alle Fin-
geoefende skiloopers, terwijl slechts
tulg Russen deze kunst machtig zijn
tt ilk den Finnen dus ook een voor-
g verschaft. Ten zesde dient niet te
ri m vergeten dat de Finsche officieren
t zijn voorbereid dan de Russische, die
'laldelijk blijk geven van ondoelmati-
p utafarbeid; dit is misschien een van
■volgen van de schoonmaak, die des-
!.ln het roode leger is gehouden na de
itle van maarschalk Toechatsjefski
"feenige jaren geleden, en welke naar
aangenomen geleid heeft tot de ver-
'j.iing van tachtig procent der hoofd-
■jjjiperofficieren.
len ïslotte dient gewezen op de groote
ite.atie der Finnen als scherpschutters
zoowel met het geweer als met machine
geweren, waarbij de Russen niet in hun
schaduw kunnen staan, ook al zijn volgens
deskundigen, waaronder Finsche officie
ren, hun technische hulpmiddelen buiten
gewoon. Hun tanks, vliegtuigen en hun
veldgeschut laten technisch niets te wen-
schen, maar ofschoon zij veertien a vijf
tienduizend tanks verbruikt hebben in
zeven weken oorlog officieel wordt ver
zekerd dat zij alleen in de Karelische land
engte reeds duizend in het gevecht hebben
gebracht is het succes, wat zij daarmede
gehad hebben, slechts zeer matig te noe
men, daar de Finnen spoedig leerden, hoe
zij zich ertegen moesten verdedigen. Even
min heeft de numerieke meerderheid der
Russische artillerie het verwachte succes
opgeleverd. De Finnen zijn ware kunste
naars in het bouwen van doelmatige schuil
plaatsen tegen artillerievuur in hun dichte
bosschen terwijl ook veel Russische muni
tie is verspild door onnauwkeurig en in het
wilde weg vuren; weliswaar zijn de Rus
sische patronen en kogels niet van eerste
kwaliteit, maar dit wordt door de enorme
hoeveelheden wel weer gecompenseerd.
Ook heeft deze oorlog weer bewezen dat
een numeriek overwicht in de lucht nog
volstrekt niet snel ter overwinning voert.
Ofschoon de Russen wellicht dertien tot
veertienhonderd vliegtuigen gebruikt heb
ben en op sommige dagen 500 vliegtuigen
tegelijk over Finland vlogen is de door hen
aangerichte schade ln militair opzicht naar
verhouding opmerkelijk gering. Door eigen
waarneming weet ik dal geen enkele vitale
verbindingslijn gedurende langeren tijd
ernstig verstoord is en dat ondanks som
mige vertragingen in zendingen de toe
stand geenszins critiek is. Dit komt door
het werk der Finsche gevechtsvliegtuigen
evenzeer als door het luchtafweergeschut,
terwijl ook het slechte mikken der bom
menwerpers hierbij een rol speelt.
Bij hun aanvallen op open steden en op
de burgerbevolking gebruikten de Russen
6500 bommen waaronder honderden brand
bommen zonder een noemenswaardige uit
werking op het moreel der burgerbevolking
Alhoewel tienduizenden der Russen fana
tiek vechten, is in het algemeen hun mo
reel niet te vergelijken met dat der Fin
nen. Vele Russen die tot den laatsten man
vechten, doen dit slechts doordat hun offi
cieren hun hebben wijsgemaakt dat de
Finnen hun krijgsgevangenen vermoorden
De aard van de krijgsgevangenen der laat
ste weken en van de lijken der gesneuvelde
Russen in dien tijd wijst erop dat de Rus
sische leiders hun keurtroepen in het
vuur gezonden hebben. De befaamde Rus
sische Bugaboo parachutetroepen hebben
zich nog niet vertoond. Wij bedoelen die
troepen, waarover reeds jaren de Russische
kranten hebben geschreven en die per
parachute achter de linies van een vijand
zouden worden neergelaten uitgerust met
machinegeweren om den vijand in den rug
te kunnen aanvallen en om verwarring te
kunnen zaaien door hun onverwachte
komst.
Zoover bekend, hebben slechts enkele
malen parachutes dienst gedaan en dan
slechts om spionnen te laren neerdalen
gewapend met kortegolf zendtoestellen, zij
werden echter spoedig opgespoord wanneer
zij begonnen signalen uit te zenden.
Officieel wordt uit Londen medegedeeld,
dat de ontploffing zich heeft voorgedaan
in de koninklijke kruitfabriek in Waltham
Abbey.
Volgens de laatste, niet-officieele
berichten wordt het aantal gewonden
geraamd op 30. Het meerendeel hunner
is niet ernstig gekwetst.
Vijf personen werden gedood, zooals
is medegedeeld in een verklaring van
het ministerie voor de voorraden, dat
het toezicht heeft op de producten van
wapens en munitie.
Niet-officieel wordt verder vernomen, dat
de explosies beperkt bleven tot één loods
der fabriek. Zij waren echter zoo sterk,
dat stalen balken 500 meter ver werden
weggeslingerd. Onder normale arbeidsom
standigheden werken nooit meer dan zes
arbeiders in elke loods der fabriek.
De politieafzetting houdt een ieder op
een behoorlijken afstand. Van eenigen af
stand gezien, ziet de fabriek er niet ernstig
beschadigd uit.
De fabriek ligt in het hartje van een
tuinbouwdistrict en honderdduizenden
glasruiten zijn versplinterd.
Honderden personen in de omgeving ver
lieten hun huizen, denkende, dat de ont
ploffingen veroorzaakt waren door bom
men of geschutvuur.
Een bewoner zeide: „Er was een ver
schrikkelijk. onbeschrijfelijk geraas en het
huis schudde. Wij dachten aan een lucht
aanval en renden naar den schuilkelder.
Toen wij het huis verlieten, zagen wij een
geweldige zwarte rookwolk in de lucht en
toen wij vijf minuten later uit den schuil
kelder kwamen, zagen wij boven de fabriek
een groote vuurzuil, die verscheidene mi
nuten zichtbaar bleef."
Vele personen werden de lucht ingeslin-
gerd en vielen op den grond. De zolderin
gen van vele huizen scheurden en schilde
rijen vielen van de muren. De ruiten van
sommige nabijliggende huizen braken ech
ter niet, ofschoon daarentegen winkelrui
ten tot op 10 k.m. afstand vernield werden.
In het onbeschadigde deel van de fabriek
is het werk normaal voortgezet. Alle arbei
ders in de aangrenzende afdeelingen bleven,
ook na de ontploffing, op hun post. Kort
vóór de arbeiders de fabriek zouden ver
laten, kwamen honderden personen uit de
omliggende buurten bijeen voor den hoofd
ingang en toen de mannen naar buiten
kwamen, werden zij verwelkomd door de
ongeruste vrouwen en verwanten.
Hoe sterk de exposie geweest is, blijkt wel
uit het feit, dat het geluid ervan tot in
Surrey, een afstand van veertig kilometer
is gehoord.
Een station van de London Northern
Eastern Railway, dat op een afstand van
zes kilometer van de plaats der ramp is
gelegen, is. door de ontploffing beschadigd.
Ook een in de nabijheid gelegen kerk liep
schade op.
Naar de oorzaken van de ramp, wordt een
onderzoek ingesteld.
VERMOEDELIJK SABOTAGE.
Vernomen wordt, dat de verdenking
bestaat, dat sabotage de oorzaak is van
de ontploffing.
Het verluidt, dat er pogingen zijn geweest
om te saboteeren.
Ambtenaren van Scotland Yard hebben
reeds een rapport aan de autoriteiten uit
gebracht in afwachting van een definitief
verslag. Meer dan een week geleden had
den rechercheurs een bezoek aan de fabriek
gebracht, nadat Scotland Yard een wenk
had gekregen.
Het Groote Bankroet, roman in drie
boeken van dr. W. B. Huddleston
Slater - Uitgave Residentiebode Den
Haag.
Wanneer we onder ,.de zon van Juli, die
brandde naar beneden" en over ..de mollige
zachtheid van het tapütpatroon in Smyrna" <we
zijn in Wartburg lezer, de hoofdstad van Hei
genland!) tot voor de „fatsoenlijke tafel" van
de officierenclub in de gefingeerde hoofdstad
van een gefingeerd land gestruikeld zijn. dan
is het curieus, dat we bovenstaande stijl
bloempjes ten spüt en het lijvige boek in drie
boeken wemelt er van. tóch geïnteresseerd ra
ken in het verhaal. Dat ligt niet aan de af-
tandsche taal. die de schrijver bezigt en waarop
de roman, als hij daarop alleen gekeurd zou
worden, onherroepelijk vallen zou; ook niet aan
de gezwollen wijze van uitbeelding vol valsche
romantiek of aan de liefdesverwikkelingen,
waarin een der hoofdfiguren, een soort „so-
ciety-vamp" „zwelgt", om in stijl van dr.
Huddleston te blijven. Het moet daarom wel
zijn. omdat de gedachten, die aan dit werk ten
grondslag liggen, oprecht doorvoeld en waar
achtig menschelijk en goed bedoeld zijn. De po
litieke intriges, de oorlogspsychose, de mentali
teit van machts-lust, die de kern vormen van
dezen roman, zijn van alle tijden, en ook van
vandaag. De auteur is begiftigd met een ver
bluffende fantasie en een groot optimisme en
dat snoert ons den mond voor veel litterair
geroddel en onaannemelijks. Het doet werkelijk
wel eens goed in dezen tijd. die arm is aan
romantiek en geloof in de toekomst, contact te
krijgen met iemand, die blijkbaar energie en
levensmoed te veel heeft en wien de apathische
levenshouding van tegenwoordig, ten eenenmale
vreemd schijnt te zijn. Wie zich die illusie wil
inleven, leze dit boek en vergeve het zijn
fouten.
De Veilige Haven door David Cornel
de Jong - Uitgave Leopold Den Haag.
Is het werk van een Hollander, die in zijn
prille jeugd naar Amerika trok. Bij den aan
hang treffen ons twee dingen: ten eerste is het
opgedragen aan een deel van des schrijvers fa
milie met uitzondering van één, met name ge
noemden broer, tweedens luidt de ondertitel van
het. eerste deel: de zee is onze vijand. Wat nu
het eerste betreft, zien wij niet. in waarom
de lezer, die gewoonlijk onverschillig staat
tegenover de opdracht zelf, hierbij in iets per
soonlijks. onaangenaams moet worden betrok
ken. in ieder geval in iets wat hem intrigeert,
zonder dat hij er een oplossing voor krijgt. En
dat de zee onze vijand moet zijn, tja. al is ons
volk sinds onheugelijke tijden in conflict met
dit element, de zee is ons te dierbaar, te ver
trouwd toch ook, om zoo betiteld te mogen
worden
De uitgevers kondigen dit boek aan als „door
en door Hollandsch" en wel om zijn innigheid
en zijn typisch Hollandsche sfeer. We zijn het
daarmede niet eens Wij vinden het boek in
ieder opzicht on-Hollandsch naar den geest,
naar de conceptie, naar den gedrongen opbouw
en naar den schijn van vlakke traagheid, waar
onder het veelzijdig gebeuren voortkabbelt, en
die juist de typische kenmerken zijn van de
hedendaagsche Amerikaansche litteratuur. Laten
we er direct bij zeggen van de beste! De be-
heersching in stijl, de geserreerdheid van taal
doen aan Bromfleld denken, zelfs in de voor
treffelijke vertaling van Jan Kempe, zij het
ook onder toezicht van den schrijver zelf.
De geschiedenis speelt zich af" in een klein
Friesch dorp, achter den zeedijk gelegen, en zal
ongetwijfeld op jeugdherinneringen en eigen
ervaring van den auteur gebaseerd zijn. Zij is
er een als vele boerenverhalen, vol enge con
ventie en trouwe verwantschap, met botsingen
tusschen orthodoxen en moderne stroomingen.
Maar dit Friesche boeren-epos heeft zijn zeer
eigen charme, die ver uitsteekt boven hetgeen
in ons land in dit genre werd geschreven en
dit dank zij den Amerikaanschen invloed.
C. N.
ACHTERSTELLING VAN BEROEPSMUSICI.
Onze stadgenoot Albert Gerritsen maakt be
zwaar tegen het optreden van het Chr. muziek
gezelschap ..Symphonia" op andere (eesten dan
liefdadigheidsavonden. Zijn Inziens moeten
voor deze (eesten beroepsmusici, die van hun
vak moeten leven, geëngageerd worden.
Nu alles wit ls, ls de nacht vreemd licht,
er is wat gedempt gerucht van een trein
verweg en van den wind. die aarzelend door
de boomen vaart. Het ls een wind zonder
beloften, een vermoeide wind, die van zoo
ver gekomen is, dat hem nauwelijks de
kracht nog rest om voort te gaan. En om
mij heen wirrelwarrelen de sneeuwklokken,
te licht om te vallen, te zwaar om te zweven,
de hemel put uit eindeloozen voorraad en
het wit onder mijn voeten wordt al zachter
en zachter.
De weg naar huis is zoo stil. het lijkt wel,
nu het zoo licht geworden is beneden, alsof
de aarde boven ls en beneden de hemel,
daar gaan wij over, geruischloos, zooals wij
liepen in kinderdroomen over wolken.
Zwijgend zaten wij bijeen zooeven. men-
schen, die elkander niet kennen, door een
voor ons ondoorgrondelijke en daarom gril
lige ordening der dingen bijééngegaard aan
de halte van de bus, die onverschillig men-
schen opslokt en menschen uitspuwt op de
boorden van de witte wegen. Wat meisjes
met rechte ruggen, de armen rustig langs
het lijf gestrekt, de handen losjes gevou
wen in haar schoot, een oude man met
gansch een leven in het gelaat gegrift, een
kind. wezenloos van slaap, met oogen die
al wisten.
Wij hebben elkander verlaten, nadat één
kwartier in een grenzenlooze eeuwigheid
onze wegen samen-vielen, wij hebben el
kander met de oogen gemeten zonder te
zien en zijn uitééngegaan zonder elkander
te kennen.
Nu gaan wij allen door de sneeuw naar
huis, de een hier. de ander daar. en de
sneeuw vult achter ons onze voetstappen,
zoodat niets beklijft dan een leege herin
nering, die elke minuut vervaagt en mor
gen al niet meer zijn zal.
De huizen staan daar overhuifd door
witte kappen, die blinken ln den nacht als
glorend van een geheimzinnig licht, van
binnen uit. Het eene huis ls als het andere,
doch op elke deur past slechts één sleutel
en alle sleutels zijn verschillend, zooals de
menschen verschillen, die hen gebruiken.
Ik ga door den nacht en zie door de dan
sende sneeuwvlokken naar die huizen. En
achter die huizen rijzen weer andere hui
zen, in deze stad en andere steden, in dit
land en andere landen, een wereld vol
huizen. Bewoonde huizen, verlaten huizen,
vernielde huizen ook. die géén mensch meer
woon bieden, omdat andere menschen hen
verwoestten.
En als ik het eigen huis bereik, waait
juist de hemel even open, een enkele vlok
nog dwaalt in het licht der straatlantaarn
omlaag, dan ls de lucht zoo klaar, dat ik
omhoog moet zien. En door het venster in
het wolkendek, adembeklemmend hoog en
onbereikbaar ver. torent Orion op, zoo hel
der en zuiver, in het zwart der eindeloos
heid. De wereld krimpt ineen, de tijd staat
stil, gedachten vloeien weg als water door
de vingers.
Ik sta daar met mijn sleutel in de hand,
er schuiven al wolken-flarden aan, de
eene ster na de andere verdwijnt, tot al
léén Orion's gordel nog licht, drie flonke
rende kristallen op zwart fluweel.
Dan is de grijze deken weer gespreid, er
waait een vlok in het licht voor het huis
en nóg: een. Het sneeuwt weer, gelaten en
gestadig.
Terwijl het huis mij warm en vriendelijk
omvangt en de hond zenuwachtig-sprin-
gend mijn handen poogt te likken, groeit
ln mij een zekerheid, geen weten en tóch
een weten, dat boven weten uitgaat: dat
soms het gordijn wordt weggetrokken, één
kostbaar oogenblik maar, zoodat wij kun
nen schouwen in een andere wereld.
En dat in die andere wereld de sleutel
te vinden moet zijn, die past op alle deu
ren, waar ook op deze met dwazen en beze
tenen bevolkte aarde....
Per pak van 1 Kg.: 20 ct. Per pak van 3 Kg.: 45 ct.
6265
(Ingez. Med.)
t.imu en Jacqueline Delubac kan men
week bewonderen in de film „Zijn
.ite jeugd", waarin op dramatische wijze
tragische episode uit het leven van een
ren man geschilderd wordt.
DE KUNST VAN UITVINDEN.
Het woord is afkomstig van 's werelds
grootsten uitvinder, Thomas Alva Edison.
Toen hem gevraagd werd, „hoe je nu eigen
lijk iets uitvindt", antwoordde hij, dat het
voor 90 pCt. transpiratie en slechts voor
10 pCt. inspiratie was.
Omtrent het uitvinden heerscht in het
algemeen onder het publiek nog de grootste
onwetendheid. Men heeft geen flauw idee,
maar als men zich een voorstelling maakt,
dan verbeeldt men zich, dat de uitvinder
eens op een dag tot zichzelf zei: „Er moest
toch een automatische biljartbal bestaan",
dat hij daarop de oogen sloot, eventjes dood
stil zat en vervolgens het gewenschte object
kant en klaar en met toebehooren voor
oogen zag.
Zóó geschiedt het niet! Uitvindingen zijn
altoos en onveranderlijk het resultaat van
eindeloos zwoegen, eindeloozen tegenslag,
van wanhoop en vertwijfeling. En van vol
houden met onbegrijpelijke koppigheid, vol
houden zelfs wanneer het onzinnig is ge
worden, om nog langer vol te houden.
Dikwijls zag de uitvinder zijn vinding in
het geheel niet klaar voor oogen en in som
mige niet eens zoo heel schaarsche ge
vallen zocht hij naar iets gansch anders.
Algemeen bekend zijn de uitvindingen van
het buskruit en van het porcelein, allebei
door alchemisten, dus: van lieden, die er
naar streefden, goud te maken. En nog
dagelijks worden allerlei nuttige en ook
wel schadelijke stoffen bij toeval ontdekt,
of uitgevonden, terwijl men op zoek was
naar totaal andere stoffen.
Volhardingdat is het alpha en omega
van het uitvinden. De uitvinder volgt een
spoor, dat vrijwel onzichtbaar is. Waarheen
het leidt? Hij beeldt zich in, dat hij het
weet, maar soms luidt het naar een tegen
gestelde richting, dan hij had gegist. En is
de meeste gevallen leidt het naar het leege,
kale, koude en vruchtelooze Niets. Maar dat
zal géén werkelijke uitvinder toegeven voor
en aleer zijn zaak hulpeloos en heelemaal
hopeloos staat.
De voornaamste eigenschappen van den
uitvinder is dus niet zijn messcherpe brein,
maar zijn taaie energie: hij is nu eenmaal
niet dood te slaan. Hij heeft zich nu een
maal in zijn hoofd gezet, dat er een „prin
cipe" moet bestaan (het begint n.l. altijd
met principes!) en nu moet alleen nog maar
de practische mogelijkheid worden aange
toond.
De theoretische mogelijkheid is veel eer
der bereikbaar. Op papier kan zoovéél! En
zelfs is er heel wat bereikbaar, wanneer het
geld geen rol speelt, dus onder wat men
noemt ..Ideale omstandigheden". Maar de
wereld heeft geen practisch nut van ideale
omstandigheden, die kan een uitvinding pas
dón gebruiken, wanneer zij algemeen kan
worden toegepast tot ieders voordeel. Dat
weet elke uitvinder en hij erkent dus zelf,
dat een inventie, die alleen onder ideale
omstandigheden kan werken, geen inven
tie is. Hoogstens is zij een mijlpaal, een aan
sporing om voort te gaan en de prachtische
verwezenlijking te zoeken. Het spijtige is
echter, dat in de ideale sfeer vrij veel, ln de
practijk vrij weinig „principes" kunnen
worden verwerkelijkt. Is het dan niet be
grijpelijk, dat een uitvinder taai blijft vast
houden, dat hij het niet over zijn hart kan
krijgen een probleem los te laten, dat in de
ideale sfeer reeds mogelijk blijkt, maar dat
nog geen practische waarde heeft? Het is
immers zoo dichtbij en zoo veraf te zelfder
tijd!
Het leven van den uitvinder ls het leven
van een martelaar. Hij ls bezeten door een
Idee en de gansche wereld omringt hem
met haar koude onverschilligheid. De uit
vinder wil haar gelukkig maken met een
comfort, dat de menschheid nog nimmer
heeft gekend, waarnaar zij niet verlangt,
dat zij niet mist. En nu beschouwt zij den
uitvinder als een dwazen maniak, dien men
gerust kan hoonen om zijn onzinnigheid,
omdat hij zijn tijd, geld en gezondheid ver
knoeit met zijn idee fixe.
Ofindien de uitvinder wél elkeen duide
lijk en geloofwaardig kan maken, dat zijn
Inventie van groot nut en voordeel der ge
meenschap zal zijn, komt het maar al te
vaak voor. dat hij daarmee momenteele
handelsbelangen van anderen bedreigt en
daarmee zich de venijnigste tegenwerking op
den hals haalt. Maar. terwijl zijn lot bitter
en meestal armoedig is. heeft de uitvinder
in de meeste gevallen één mooi en heerlijk
feit in zijn voordeel gehad: de liefderijke
toewijding van een vrouw, die ln hem ge
loofde en gelooven blééf.
Ach. de uitvinder beeldde zich even zoo
vele malen in, dat die vrouw zijn technische
uiteenzettingen begréép en. net als hij er
kende, dat de practische verwerkelijking
zich volgens deze en die lijnen zou moeten
voltrekken. En de vrouw begreep er niets,
niets van. maar zij knikte instemmend en
keek naar de schitterende oogen, den vast
beraden mond en het hooge voorhoofd van
den man.. ..en had hem lief. Om zijnentwille
verdroeg zij die eindelooze uiteenzettingen
van iets. dat zij niet begrijjjen kon, maar dat
hem al zijn kracht en al zijn levensvreugde
kostte en dat dus ook wel goed moest zijn!
Dit is in het kort de sfeer van uitvindin
gen en uitvinder, maar ook werkelijk zeer
in het kort. Wie er méér van wil weten, wie
zich de bijzondere mentaliteit der uitvinders
en in de kunst van het uitvinden, wil ver
diepen, kan dit doen aan de hand van een
thans in ons land aangekomen Ameri-
kaansch filmwerk, dat de geschiedenis van
een grootsche uitvinding behandelt.
Het betreft de 20th Century Foxfilm „Een
Stem klonk van Verre" en is de geschiedenis
van Alexander Graham Bell en zijn uitvin
ding van de telefoon. Het is Don Ameche,
die deze rol meesterlijk vertolkt en daar
naast: de vier gezusters Young.
ROBERT KOCH:
„DE STRIJDER TEGEN DEN DOOD".
Deze week gaat hier de prachtige film:
Robert Koch, „de strijder tegen den dood",
waaraan wij in deze rubriek reeds aandacht
wijdden. De beroemde acteurs Emil Jan-
nings, als dr. Robert Koch en Werner Krauss
als prof. Rudolf Virchow, spelen er de hoofd
rollen in.
•Op buitengewoon spannende wijze wordt
hier de Robert Koch-strijd tegen den ver
raderlijken vijand, de tuberculose weerge
geven, onder de voortreffelijke regie van
Hans Steinhoff.
Hierboven Emil Jannlngs in zijn superieurs
vertolking van de rol van dr. Robert Koch»
