j De mislukte ijs-Zondag - Trambotsing te Broek in Waterland
Jaargang lEIDSCH DAGBLADTweede Blad
Teen bericht van
Hamilton
FEUILLETON
door
HANS HIRTHAMMER.
c
eleidelijk kreeg Floyd eenige routine
zich in het donker voort te bewegen,
liep nu wat vlugger en bemerkte, dat
grond langzaam begon te stijgen,
aar weer dat spookachtige, onver-
irbare licht. Ditmaal was de professor
van overtuigd, dat hij zich niet vergist
hebben.
.et _was een zeer zwak, phosphorescee-
d lichten van den bodem, een blauw
ijnsel. dat slechts eenige seconden uit
grond straalde en dan weer uitdoofde
loyd, die zijn afgrijzen nu nauwelijks
ir vermocht te onderdrukken, haastte
i verder en eindelijk bereikte hij een
Irecht omhoog rijzenden muur, welke
glad was, dat zelfs aan een poging om
■egen op te klimmen niet behoefde te
den gedacht.
ij was echter vastbesloten zijn gevan-
is mlnitieus te onderzoeken en derhalve
te hij den muur zorgvuldig af. in de
p iets bijzonders te zullen ontdekken,
althans een aanknoopingspunt zou
nen vormen.
[aar hij ontdekte niets. De muur, welke
zich schijnbaar over een grooten afstand
uitstrekte, bleek overal even glad te zijn
en vertoonde geen enkel in- of vooruit
springend gedeelte.
Maar ergens moest zich toch een deur
of een andere opening bevinden, waar
door hij hier binnen was gebracht en als
hij zijn onderzoek voortzette, moest hij
daar toch op stuiten!
Op hetzelfde oogenblik. waarin hem dit
door het hoofd ging, struikelde Floyd over
een of andere hindernis en viel languit op
den grond.
Met een onderdrukten vloek krabbelde
hij half overeind om te onderzoeken, wat
hem daar ten val had gebracht.
Hij boog zich voorover, stak zijn hand uit
en trok haar vol ontzetting weer terug.
Zijn hart scheen een oogenblik stil te staan
het klamme zweet brak hem aan alle kan
ten uit en het duurde een poosje voor hij
zich volkomen bewust was, dat hij over
een dood menschelijk lichaam was ge
struikeld.
In zijn hevige ontsteltenis wilde hij weg
rennen, maar tenslotte was hij genoeg man
van de wetenschap om juist onder omstan
digheden als deze zijn koelbloedigheid te
kunnen bewaren. Hij mocht de hoop op zijn
bevrijding niet opgeven en dan kwam het
er wel in de eerste plaats op aan alle ge
heimen van zijn gevangenschap te ontraad
selen.
Hij knielde voor het lijk neer en begon
het zorgvuldig te onderzoeken.
Het was een vrouw, die reeds lang tot
mummie was verdroogd.
Hoe lang zou zij hier al wel gelegen heb
ben? stellig al tientallen jaren, zoo al geen
eeuwen!
Floyd tastte in totaal vergane stofresten.
die onder zijn aanraking uiteen vielen.
Het lichaam lag in zijn volle lengte uit
gestrekt, de armen over de borst gekruist;
een bewijs, dat men het hier zijn laatste
rustplaats had gegeven.
Een prettige ontdekking! dacht Floyd
grimmig, toen hij eindelijk zijn weg ver
volgde. Ik schijn hier in een soort familie
graf verzeild te zijn geraakt.
Zijn vermoeden scheen in het volgend half
uur door de feiten te zullen worden be
vestigd.
Reeds vrij spoedig stiet hij opnieuw op
een dood lichaam. Wederom was het een,
vrouw, maar ditmaal leunde de doode in
gehurkte houding tegen den muur. De bee-
nen waren opgetrokken, het hoofd rustte
voorover op de knieën.
Deze tweede vrouw scheen echter nog
niet zoo heel lang geleden gestorven te zijn,
want haar huid was nog strak en het li
chaam was bedekt door een wolachtig weef
sel, dat nog niet aan den tand des tijds ten
offer was gevallen.
Voor zoover Floyd dat bij de heerschende
duisternis kon vaststellen, moest dit nog
een heel jong meisje zijn, slank en smal,
dat, nauwelijks volwassen door den dood
was weggerukt.
En zoo" ging het voort. De voortdurende
herhaling stompte Floyd dusdanig af, dat
hij nauwelijks meer iets van ontroering of
afgrijzen voelde, wanneer hij weer een lijk
in zittende of liggende houding ontdekte.
De juiste beteekenis van zijn vondsten
begon eerst tot hem door te dringen, toen
hij tot zijn groote verbazing op een groep
van twee vrouwen stiet die met de armen
om elkaar heen geslagen, tegen den muur
leunden.
Francis Floyd boog zich ontroerd over de
doode lichamen. Hij kon het niet over zijn
hart verkrijgen deze innige omarming te
verstoren. De oudste der beide vrouwen had
de jongste half bij zich op schoot getrok
ken en hield met beide armen het tengere
lichaam tegen zich aan gedrukt. Het hoofd
van het meisje rustte op haar borst.
Professor Floyd streelde het haar van de
doode vrouwen en wendde zich daarna af,
diep ontroerd over het tafereel, dat de waar
heid in haar vollen omvang plotseling voor
hem onthulde.
Niet de dooden bracht men hier in dit
lugubere hol, maar de levenden.
Floyd herinnerde zich wel eens iets van
halfwilde bergstammen te hebben gelezen,
van religieuze sekten, die geen vrouw in
hun samenleving dulden. Zij dienden slechts
om te voorkomen, dat de stam zou uitster
ven; hadden zij te dien opzichte haar taak
vervuld, of bleven zij kinderloos, dan wer
den zij uitgestooten en aan een ellendigen
dood prijs gegeven.
Een dergelijke sekte moest ook hier de
hand in het spel hebben. Men wierp de
vrouwen eenvoudig in dit onderaardsche
hoi en liet ze van honger en waanzin om
komen.
Floyd wischte zich het zweet van het
voorhoofd. Welk een tragediën zouden zich
reeds in de duisternis van dit sinistere .ver
blijf hebben afgespeeld!
Menschen, levende gezonde menschen
werden hier eenvoudig aan hun lot over
gelaten. Men liet hen verhongeren en ver
dorsten. tot de dood zich over hen ont
fermde.
En datzelfde lot hadden die schurken dus
ook hem toegedacht. Waarachtig, zij had
den het niet doortrapter kunnen bedenken!
Floyd balde zijn vuisten. Hij hield zich
zelf voor, dat het noodlot zelf hem hier
heen had gebracht om aan dezen barbaar-
schen waanzin een einde te maken.
Met dit doel voor oogen zette hij zijn
tocht voort, evenals voorheen eiken vier
kanten meter van den muur afzoekend.
Ergens moest tenslotte een toegang zijn.
Edoch, zijn pogingen bleven vruchteloos.
Nergens was ook maar de geringste onre
gelmatigheid, welke op de aanwezigheid
van een deur had kunnen wijzen, te ont
dekken.
En wederom beroerde zijn tastende hand
een menschelijk lichaam, een glad gezicht
Dan trok hij haar huiverend terug.
Zijn hart begon zoo heftig te bonzen, dat
zijn keel er door scheen te worden dicht
geknepen.
Langzaam en aarzelend tastte zijn hand
opnieuw naar de gestalte, die in zittende
houding tegen den muur leunde.
Nog eenmaal beroerde hij het smalle, als
fluweel aanvoelende gezicht, liet hij zijn
vingers over de wangen naar den mond glij
den en daarbij constateerde hij tot zijn
groote vreugde, dat hij zich niet vergist
had.
Onder de teere huid klopte het leven, het
lichaam straalde warmte uit en aan de
half geopende lippen ontvlood adem.
Het meisje leefde
13.
Toen Ellen Boyard aan de zijde van dr.
Been de prachtige van goud en marmer
.fonkelende ontvangzaal betrad, werd haar
blik onweerstaanbaar getrokken door de
figuur van den Maharadja, die aaji het
einde van de zaal, op een door vele gestikte
kussens bedekten stoel troonend, zijn gas
ten verwachtte.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
ONDANKS DE SLECHTE WEERSOMSTANDIGHEDEN,
startten de deelnemers aan den Zaanschen molen- en meren-
tocht. Een groep passeert in den mist den houtzaagmalen
„De Schoolmeester".
E BROEK IN WATERLAND BOTSTEN TWEE TRAMS VAN DE N.Z.H.T.M.
EGEN ELKAAR. Een der motorwagens werd vrij ernstig beschadigd. Ge
lukkig kwamen de inzittenden er allen vrij goed af.
ENGELSCHE HULP VOOR FINLAND. Leden van den vrijwilligen hulp
dienst helpen bij het inpakken van goederen, door het Britsche Roode Kruis
bijeengebracht voor Finland.
HET REUSACHTIGE STANDBEELD VAN GEORGE
WASHINGTON op de nu tijdelijk gesloten Wereldtentoon
stelling te New York is omgeven met een stalen steigerwerk,
om 't verrichten van herstellingen te vergemakkelijken.
DE NIEUWE WERELDRECORDHOUDSTER ALIE STIJL (links) ver
beterde Zaterdag in het Sportfond-senbad te Amsterdam het Nederlandsch
record 100 meter schoolslag. Zij klopte hierbij Jopie Waalberg (rechts).
Na den strijd.
DE MISLUKTE IJS-ZONDAG. DE WEG NAAR
MARKEN
