het schaatskampioenschap üan Marken - De zware ijsgang
iPET45M
JaargangLEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
j*een bericht van
Hamilton
FEUILLETON
HET VEER OVER DEN HOLLANDSCHEN XJSEL BIJ
CAPELLE AAN DEN IJSEL is door den zwaren ijs
gang uit de vaart genomen. De veerman heeft door het leg
gen van planken de verbinding tusschen de oevers hersteld
MARKEN OP DE SCHAATS,
lp Marken werden schaatswedstrijden gehouden om
hgt kampioenschap van het eiland. De belang-
»/i stelling van- de Marker bevolking was
groot. De finale.
GLADHEID IN NOORD-HOLLAND.
De burgemeester van Hensbroek weet wel raad. Hij
gaat per prikslee iederen dag naar het
gemeentehuis.
MARKER SCHOONEN
op weg naar de schaats
wedstrijden om het kam
pioenschap van Marken.
IN INDIË valt telkenjare tegen den tijd dat de jaarwisse
ling nadert, een opbloei te constateeren, in den handel in
vuurwerk. Een vuurwerk-winkel te Batavia.
HET LEED door de aardbeving veroorzaakt, wordt treffend in
beeld gebracht door deze foto. Een boerenvrouw die zich om troost
vastklampt aan president Inonu, bij zijn bezoek aan Erzincan.
EEN VOORUITGESCHOVEN BRITSCHE POST
aan het Westelijke front in Frankrijk. Drie soldaten met geweer en een
met een machinegeweer op post in een loopgraaf.
door
HAN6 HIRTHAMMER.
De krijgslist was niet slecht, want daar-
nee kwam hij zijn kameraad te hulp,
onder dat hij zelf in het gevecht behoefde
n te grijpen.
Wat hij verwacht had, gebeurde: Hamil-
on sprong overeind en rende naar het
Miegtuig.
De levensmiddelen!
Het vuur, dat ongeveer in het midden
van de machine was ontstaan, greep met
iroote snelheid om zich heen. Met een
laatste krachtsinspanning heesch Hamil
(ton zich ln de cockpit, waarin de geringe
Voorraad Was orvifergebracht en slingerde
de trommel met haar kostbaren inhoud in
net zand
Het was hoog tijd, want de vlammen,
die in tien houten romp gretig voedsel
vonden, grepen snel om zich heen. Nauwe
lijks, was hij uit de cockpit op den grond
gesprongen, of het vuur deelde zich mede
aan de bekleeding van den stuurstoel,
sloeg daarna over naar de draagvlakken,
Wacht de span'draddn tot smditen en veV-
teerde tenslotte alles, wat aan de eens zoo
trotsche machine slechts brandbaar was.
Den piloot bleef het bespaard den tota
len ondergang van zijn kist te moeten aan
zien. Op hetzelfde oogenblik, waarop hij
weer op den grond stond, kreeg hij een
hevigen slag tegen zijn achterhoofd, die
hem het bewustzijn deed verliezen.
Toen hij na eenigen tijd weer bijkwam,
voelde hij, dat hij aan handen en voeten
gebonden was.
Onmiddellijk herinnerde hij zich, wat er
gebeurd was. Hij opende voorzichtig zijn
oogen tot een smalle spleet en bemerkte,
hoe de beide Indiërs bezig waren de ver
koolde resten van het .verbrande vliegtuig
in het zand te begraven.
Het leed geen twijfel, of het tweetal legde
er zich op toe niet alleen de sporen van den
strijd, maar ook die, welke op de aanwezig
heid van menschen zouden kunnen wijzen,
uit te wlsschen. Waarschijnlijk vermoed
den zij het gevaar, dat hen bij de komst
van een tweede vliegtuig zou kunnen be
dreigen.
Om hun slachtoffer bekommerden zij
zich in het geheel niet. Hij was geboeid en
kon dus geen onheil aanrichten.
Op deze wijze kreeg Hamilton gelegenheid
hun handelingen nauwkeurig gade te slaan.
Alles verdween onder het, met zeldzame
vaardigheid opgegraven zand. Tot zijn ver
bazing werden ook de levensmiddelen on
der den grond gestopt. Zij schenen nogal
haast te hebben en wenschten bij de uit
voering van hun verdere plannen zeker
niet door onnoodigen ballast te worden
gehinderd.
De beide inlanders begaven zich naar hun
gevangene, bonden hem aan een lange
staaf en wierpen dezen zonderlingen last
op hun schouders.
Het was voor den armen Hamilton een
alles behalve aangename tocht, te minder,
omdat hij niet mocht verraden, dat hij
weer bij bewustzijn was.
Na een marsch van een half uur ongeveer
lieten zij hem in een schuilhoek tusschen
de rotsen aan de grens van het dal glijden,
stopten hem een prop in zijn mond en
verwijderden zich.
Dat is het einde! dacht Edward Hamil
ton wanhopig. De touwen, waarmee hij
gebonden was, zaten zoo stevig, dat hij zelfs
niet aan een poging om zich te bevrijden
behoefde te denken.
Hij sloot zijn oogent bij de pijn in zijn
ledematen voegde zich nog een loodzware
vermoeidheid.
Het gonzend geluid van het naderende
vliegtuig wekte hem nog eenmaal uit zijn
toestand van algeheele apathie. Hij hoorde
de machine boven zijn hoofd cirkelen, wist
zijn redders in zijn nabijheid en moest
machteloos constateeren, hoe het gebrom
der motoren zwakker en zwakker werd om
tenslotte geheel te verdwijnen.
.Het lied is uit!" mompelde hij. Daarop
viel hij van uitputting in slaap.
10.
Gigasar!
Een machtige toovenaar had zich de
grap veroorloofd temidden van de onmete
lijke. dooi de eeuwige zon onbarmhartig
geblakerde zandwoestijn een weelderig
sprookje uit duizend-en-een nacht te doen
verrijzen.
De beide toeristen, die dezen middag in
het kleine stationnetje van Gigasar uit den
trein stapten, zagen van dit sprookje ech
ter nog niets. Integendeel, zij staarden ver
wonderd en kennelijk teleurgesteld door
het primitieve traliewerk, dat het perron
van den openbaren weg scheidde, naar de
armelijke hutten van Gigasar, tusschen
welke de weinige bungalows en een een
zaam daar boven uitstekende Hindoetempel
zich allerminst op hun gemak schenen te
voelen.
„Moet die Maharadja van u in een van
die krotten wonen?" vroeg dr. Hans Been
aarzelend, nadat hij van den eersten schrik
bekomen was.
Ellen Boyard stond er ietwat onnoozel
bij. „Dat zou in flagrante tegenspraak zijn
met alles, wat mij tot dusver over de le
venswijze van den Maharadja ter oore is
gekomen. Het dunkt mij het beste dat we
maar eens iniormeeren."
Ze wendde zich tot den bruinen, met
een reusachtigen tulband gewapenden jon
geman, die juist den laatsten koffer uit
de coupé sleepte. „Hallo, boy, Kier in Gi
gasar moet zich toch de zomerresidentie
van den Maharadja van Jipar bevinden?"
De jonge inlander, wiens kennis van de
Engelsche taal wel zeer gebrekkig scheen
te zijn, trok een verbaasd gezicht, maar
daarop scheen de beteekenis van de vraag
toch tot hem door te dringen.
„O, Maharadja!" riep hij verrukt. „Very
well gidlur Banjie Maharadja. Is in Palace
Gorka-Valley. Chaterja. ban chaterje cab,
nem punjab, Sahib na Sh'bani!"
Toen hij aan het eind was van zijn indruk
wekkend betoog, rende hij met alle teeke
nen van geestdrift het station uit en ver
dween in een steeg, welke op de „Station
Square" uitkwam.
„Hebt u één woord van dat koeterwaalsch
verstaan?"
Miss Boyard haalde haar schouders op.
Mijn vader heeft weliswaar steeds zijn
best gedaan om mij wat Bengaalsch bij te
brengen, maar ik moet eerlijk toegeven,
dat ik alleen die paar Engelsche woorden
heb verstaan. Het paleis van den Maha
radja moet zich in het Gorka-dal bevin
den en als ik dien knaap goed begrepen
heb, is hij er op uit om ons een auto te
bezorgen. Stél u voor: een echte auto! Wij
zullen ons ongunstig oordeel over Gigasar
dienen te herzien."
„Eerst eens afwachten!" meende Been
sceptisch, terwijl hij met een zucht op een
van de koffers ging zitten. „Wiit u niet
plaats nemen? Ik vrees dat we nog wel
een poosje zullen moeten wachten. Hopen-
lijk gelukt het dien autobezitterjgijn Rolls
Royce aan het rijden te krijgen?'
Plotseling weerklonk een geweldige knal,
alsof ergens in Gigasar een explosie plaats
had De ontladingen volgden elkaar met
steeds kortere tusschenpoozen op en ten
slotte geleek het iets op een verwijderd
trommelvuur.
Ellen Boyard kromp van schrik ineen,
maar Been wist haar spoedig gerust te
stellen. „Het is waarschijnlijk de Rolls
Royce. Het wagentje schijnt inderdaad ln
orde te zijn."
De juistheid van zijn veronderstelling
werd bevestigd door een geweldige, blauw
grijze rookwolk, welke tusschen de huizen
van Gigasar ten hemel steeg.
Een paar maal knetterde het, alsoi de
saluutbatterijen van den Maharadja, ter
eere van de gasten in werking waren ge
steld.
I (Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
