Roosevelt wil:
buiten den oorlog blijven doch
de democratie steunen
Ruwe, pijnlijke lippen
PUROL
Hoe de Finnen de 163eRussische
divisie vernietigden
UYLENSPIEGHEL J
LEIDSCH DAGBLAD, Donderdag 4 Januari 1940
Derde Blad No. 24471
KERK- EN SCHOOLNIEUWS
80sfe Jaargang
RECHTZAKEN
Geen troepen naar
Europa
FAILLISSEMENTEN
Een rijke buit
In den 4c
VRAGENRUBRIEK
Het 76ste congres is te Washington
in derde zitting bijeengekomen.
De leden zijn algemeen van opvat
ting, dat de Vereenigde Staten buiten
den oorlog gehouden moeten worden,
doch over verscheidene punten van de
buitenlandsche politiek bestaat ver
schil van meening.
Men verwacht daarom, dat deze zitting
Van langen duur zal zijn.
Belde huizen van het congres hielden
gemeenschappelijk een zitting tot het aan-
flooren van de rede van president Roose
velt over de positie der Vereenigde Staten
op buiten- en binnenlandsch gebied.
In zijn boodschap aan het congres zeide
president Roosevelt o.a.:
De sociale en economische omstandighe
den, die in het buitenland verkeerd geleid
zijn, totdat zij uitliepen op revolutie en
dictatuur, zijn dezelfde als die. waarmede
wij hier worstelen, om ze vreedzaam in het
binnenland te regelen.
De dictaturen en de filosofie van het
geweld hebben in bijna ieder geval
haar oorsprong gevonden in de nood
zakelijkheid van drastisch optreden
ter verbetering van binnenlandsche
toestanden, waar het democratische
optreden om de een of andere reden
in gebreke bleef te beantwoorden aan
de moderne behoeften en eischen".
Roosevelt herinnerde vervolgens aan de
waarschuwing, die vervat was in vroegere
boodschappen aan het congres, volgens
welke de Amerikaansche burgers in hun
dagelijksch leven den schok zouden voelen
van gebeurtenissen op andere continenten,
en sprak een waarschuwing uit jegens de
genen, die er op aandrongen, dat de Ver
eenigde Staten als een eenheid, die in eigen
behoeften voorziet, gelukkig en welvarend
konden leven met een veilige toekomst bin
nen een hoogen muur van isolatie, terwijl
daarbuiten de rest der beschaving en de
handel en cultuur der menschheid vernield
werden.
„Ik kan de gevoelens begrijpen, aldus
ging Roosevelt voort, van degenen, die de
natie waarschuwen, dat zij nooit weer toe
stemming zullen geven tot het zenden van
Amerikaansche jongelieden naar Europee-
schen bodem. Maar niemand heeft hun ge
vraagd, die toestemming te verleenen, want
niemand verwacht een dergelijke onderne
ming.
De overweldigende meerderheid van mijn
medeburgers laat niet in het minst de hoop
en de verwachting varen, dat de Vereenig
de Staten niet zullen worden verwikkeld in
militaire deelneming aan den oorlog.
Er is echter een groot verschil tus-
schen buiten dezen oorlog blijven én
beweren, dat deze oorlog ons niet aan
gaat. Wij behoeven niet met andere
naties ten oorlog te trekken, maar op
zijn minst kunnen wij met andere na
ties er naar streven, aanmoediging te
geven aan de soort van vrede, die de
moeilijkheden der wereld zal verlich
ten en daardoor ook onze eigen natie
zal helpen.
Wij moeten vooruitzien en de mogelijk
heden voor onze kinderen zien, wanneer de
rest der wereld mocht worden overheerscht
door geconcentreerd geweld alleen.
Wij moeten vooruitzien om de gevolgen
te begrijpen voor onze eigen toekomst, wan
neer alle kleine staten in de geheele we
reld zich hun onafhankelijkheid zien ont
nomen of louter aanhangsels worden van
betrekkelijk uitgestrekte machtige mili
taire systemen.
Wij moeten vooruitzien, om te we
ten, wat voor leven onze kinderen zou
den moeten leiden, wanneer een groot
deel van de rest van dc wereld ge
dwongen werd, den god te aanbidden,
die opgelegd werd door een militairen
heerscher, of wel verboden werd, God
te aanbidden".
„Wij moeten vooruitzien en de gevolgen
overwegen voor onze toekomstige geslach
ten, wanneer de wereldhandel zou worden
gecontroleerd door een of andere natie, of
groep van naties, welke de controle door
militair geweld instelt. De volkeren van
andere landen hebben het recht, een eigen
regeeringsvorm te kiezen, maar wij in dit
land gelooven nog steeds, dat een dergelijke
keuze gebaseerd behoort te zijn op zekere
voorwaarden, welke wij overal essentieel
achten. Wij weten, dat wij zeil nooit ge
heel veilig in ons land zullen zijn, tenzij an
dere regeeringen die vrijheden erken
nen".
Voortgaande sprak Roosevelt de hoop uit,
dat hetgeen gedaan wordt in de beide
Amcnka':: welker 21 republieken eensge
zindheid van idealen ten toon gespreid heb
ben in haar practische betrekkingen, ook
op andere vastelanden gedaan zal kunnen
worden. De president drong er op aan,
dat de huidige methode der Amerikaansche
handelsovereenkomsten zou worden uit
gebreid als onontbeerlijk deel der fundee
ring van iederen stabielen, duurzamen
vrede.
„De oude toestanden in den wereld
handel, aldus Roosevelt, hebben geen
duurzamen vrede gegeven. Wanneer de
tijd komt, moeten de Vereenigde Sta
ten hun invloed gebruiken, om de
handelskanalen in de wereld té ope
nen, opdat geen enkele natie zich
latere dagen gedwongen zal voelen,
met wapengeweld na te streven, wat
zij door vreedzaam overleg zeer wel
verkrijgen kan.
Ik leg hierbij den nadruk op het leider
schap. dat dit land op zich kan nemen,
wanneer de tijd komt voor een vernieu
wing van den wereldvrede. Die invloed zal
ten zeerste verzwakt worden wanneer de
ze regeering zich schuldig - zou maken aan
handelsegoisme. De eerste president der
Vereenigde Staten heeft gewaarschuwd
tegen de verwikkelingen van bondgenoot
schappen: de huidige president der Ver
eenigde Staten heeft dat voorschrift on
derschreven en volgt het op. Handelssa-
menwerking met de rest van de wereld
vormt echter op geenerlei wijze een schen
ding van dat voorschrift".
De president zeide voorts, met het oog
op de onzekerheid in de wereld, het congres
te vragen om uitbreiding van leger en vloot
niet gebaseerd op paniek, maar op gezond
verstand.
Verder vroeg hij heffing van voldoende
aanvullende belastingen.
Sprekende over de werkloosheid, ver
wierp Roosevelt de „Europeesche oplossing,
die er in bestaat, werkloozen te gebruiken
voor de fabricage van buitengewone bewa-
pingen, welke tenslotte uitloopen op dic
taturen."
De president is voorstander van de Ame
rikaansche manier: door verhooging van
het nationale inkomen.
„Als een eensgezind volk moeten wij,
aldus, besloot Roosevelt, op dit vaste
land dc vlammen brandende houden
van de menschelijke vrijheid, rede, de
mocratie en eerlijkheid, als levende
zaken, die behouden moeten worden
voor de betere wereld, welke zal komen
Mogen onze kinderen op het laar 1940
wijzen als op een ander tijdperk, toen
dc democratie haar bestaan recht
vaardigde als het beste regecringsin-
strument, dat nog door de menschheid
uitgedacht is".
KANTONGERECHT TE DELFT.
De zware straf.
De auto van W. uit Zoetermeer stond ln
de Dorpstraat van Nootdorp. De bestuurder
van het voertuig hoorde plotseling een slag
en toen bleek dat zijn auto was aangereden
Als gevolg daarvan had de wijnhandelaar
C. van S. uit Wateringen zich nu voor den
Delftschen kantonrechter te verantwoorden,
waarbij de getuige uit Zoetermeer van zijn
ervaring mededeeling deed. Die kwam hier
op neer, dat van S. stevig dronken was, en
zeker niet achter het stuurrad behoorde te
zitten.
De ambtenaar van het O.M. bleek deze
meening te deelen, en gezien den ernst van
het feit vorderde hij zeven dagen hechtenis
en intrekken van het rijbewijs voor den tijd
van een jaar.
De kantonrechter veroordeelde conform
den eisch van het O.M.
HAAGSCH GERECHTSHOF.
De praatjes.
Een arbeider uit Leiden had bij een juf
frouw in die gemeente praatjes verteld, als
gevolg waarvan hij kleedingstukken enz.
kon bemachtigen In verband hiermede
stond hij nu wegens oplichting terecht,
want van de praatjes was niets waar.
De proc.-generaal vond het een ergerlijk
geval, temeer, omdat de verdachte al eer
der voorwaardelijk Is veroordeeld. Daarom
vorderde hij twee maanden gevangenisstraf.
De verdachte beloofde beterschap en
vroeg een voorwaardelijke straf. Vonnis
over 14 dagen.
Het ging niet om de meubelen.
„Ik dacht dat het om de meubelen
ging", zoo motiveerde een arbeider uit Lei
derdorp zijn wijziging in de verklaring over
het feit van de verduistering die hij zou
hebben gepleegd.
Maar het ging voornamelijk over een kof
fer met kleedingstukken dien de verdachte
weigerde af te geven aan zijn vroegeren
kostganger K.
Die weigering motiveerde verdachte door
te vertellen dat hij f. 27,50 van K. te vorde
ren heeft, en als die wordt betaald, zal hij
den koffer geven. De proc.-generaal meen
de dat verdachte in elk geval den koffer
moest afgeven, en vorderde drie maanden
gevangenisstraf voorwaardelijk met een
proeftijd van drie jaar, de koffer moet wor
den terug gegeven.
Oplichting.
Terzake oplichting had zich in hooger be
roep te verantwoorden een reiziger, afkom
stig uit Haarlemmermeer. Verdachte be
kende hetgeen tenlaste was gelegd, doch
vroeg een voorwaardelijke veroordeeling.
De proc. generaal vond daar geen termen
voor aanwezig, en wilde volstaan met zes
maanden gevangenisstraf waarvan vier
maanden voorwaardelijk met een proeftijd
van drie jaar. Uitspraak over 14 dagen.
Geld gebrek.
Een grondwerker uit Leiden had gebrek
aan geld. Hij wist een bejaard man met een
mooi praatje wat geld afhandig te maken.
Eerst vertelde hij over een stuk grond dat
hij kon huren om graszoden 4e steken, ver
volgens moest hij de messen van een ma
chine laten slijpen. En elk praatje leverde
hem geld op.
Nu stond hij terecht wegens oplichting,
en bekende dat hetgeen hij had verteld,
niet volkomen waar was. Alleen, hij had
graag een voorwaardelijke straf.
De proc.-generaal zag daar geen reden
toe, en vorderde twee maanden gevangenis
straf.
Vonnis over 14 dagen.
Verduistering in dienstbetrekking.
Een reiziger van een fabriek voor vleesch-
waren te Wassenaar, had verduistering ge
pleegd. Behalve dat feit, had hij zich ook
op andere manier verrijkt ten koste van de
firma, want als leider van een cursus aan
de fabriek, had hij het cursusgeld gehouden
Voor die feiten was de man veroordeeld
tot twee maanden gevangenisstraf.
Hij vertelde nu in de meening te hebben
verkeerd op deze wijze een vordering op
bedoelde firma te kunnen incasseeren; ver
duistering wilde hij niet plegen.
De proc.generaal geloofde dat niet, en zag
ook geen reden in de opgelegde straf wijzi
ging te brengen, zulks omdat verdachte
reeds voorwaardelijk is veroordeeld.
Uitspraak over 14 dagen.
In korten tijd weer
zacht en soepel door
5617
(Ingez. Med.)
Uitgesproken:
A. Korff, schoenmaker. Aalsmeer, Oosteinder-
weg 248. R.C. Mr. E. J. W. Top. Cur. Mr. G. H.
H. Roeffen, Aalsmeer.
De Handelsvennootschap onder de Firma
„Gebroeders Turnhout", bloembollenkweekerij
en handel te Lisse. Vreewijk 1. thans Pr. Hen
drikstraat 3. R.C. Mr. E. J. W. Top. Cur. Mr.
K. A. F. J. Pliester, te Haarlem.
A. W. Turnhout, bloembollenkweeker. Lisse,
Pr. Hendrikstr. 36. R.C. Mr. E. J. W. Top. Cur.
Mr. K. A. F. J. Pliester, te Haarlem.
H. A. Turnhout, bloembollenkweeker, Lisse,
Julianastraat No. 42. R.C, Mr. E. J. W. Top.
Cur. Mr. K. A. F. J. Pliester, Haarlem.
De Vennootschap onder Firma J. Wiedemeyer
bloembollenkweekerij, gevestigd te Hillegom,
Stationsweg 27. R.C. Mr. E. J. W. Top. Cur.
Mr. H. E. Prinsen Geerligs. Haarlem.
F. Wiedemeyer. bloembollenkweeker, Hillegom
Stationsweg 31. R.C. Mr. E. J. W. Top, Cur. Mr.
H. E. Prinsen Geerligs, Haarlem.
H. Wiedemeyer. bloembollenkweeker, Hille
gom, Stationsweg 33. R.C. Mr. E. J. W. Top, Cur.
Mr. H. E. Prinsen Geerligs, Haarlem.
Statistiek over December: Noord-Holland
(excl. Amsterdam) 18; Amsterdam 21; Zuid-
Holland (excl. den Haag en Rotterdam) 19; den
Haag 14; Rotterdam 19; Utrecht 14; Gelderland
21; Noord-Brabant 14; Limburg 2; Zeeland 1;
Friesland 8; Groningen 4; Drente Over-
ijsel 9. Totaal 164 faillissementen.
Totaal vanaf 1 Januari 1939: 2169 faillisse
menten. Totaal zelfde tijdvak vorig 2585 faillis
sementen.
tk
Volgens „Handelsbelangen" werden gedurende
de maand December bij de gezamenlijke Grif
fies in Nederland gedeponeerd: 59 crediteuren-
lijsten met een totaal passief van f2.040.592.08^
waarvan preferent f. 69.760.07.
Vanaf 1 Januari 1939 werden in totaal gede
poneerd 1075 crediteurenlijsten met een totaal
passief van f. 15.866.100.35^. waarvan prefe
rent f. 2.844.851.17^.
Rott. Lloyd DEMPO, 3 Jan. v. Batavia naar
Genua.
JavaNew York Lijn PALEMBANG. 3 Jan.
van New York te Sabang SOEKABOEMI.
1 Jan. van Java te Boston TAPANOELI, 31
Dec. v. Java te Boston.
Mij. Nederland SAPAROEA, thuisr.. 2 Jan. v.
Sabang TALISSE. 3 Jan. v. N. Amerika te
Amst.
SilverJavaPacific Lijn MODJOKERTO,
1 Jan. van Port Arthur via de Gulf n. Z.
Afrika.
De United-Press correspondent Uexkuell
bij het Finsche leger aan het Kiantajaervi-
front schrijft:
Na een tocht van tweehonderd mijlen
door een bevroren woestenij ben ik in staat
om uit de eerste hand bijzonderheden te
geven over de wijze waarop de Finsche ski
patrouilles de 163ste divisie der Russen op
26 Dec. wisten af te snijden en aldus het
Suomussalmi-front wisten te behoeden voor
een verdere bedreiging. Deze bijzonderheden
werden mij verstrekt door een luitenant
kolonel, wiens naam op verzoek van de
censuur onbekend blijft.
Hij beschreef mij, hoe een kleine af-
deeling Finsche mitraiilisten de hoofd
macht der Russen nabij het meer Pii-
spajaervi wist op te houden hoewel zij
gedurende een viertal dagen door de
Russische artillerie onder zwaar vuur
werd genomen, totdat Finsche skiaf-
deelingen de Russen in den rug wisten
aan te vallen en hen op die manier
wisten af te snijden. De Russen die niet
werden gedood tijdens den eersten aan
val verlieten de hoofdmacht en zochten
bescherming in de wouden, waar zij
doelloos rondzwierven, bedreigd door be
ren, en tegelijkertijd bevreesd de bos-
schcn te verlaten omdat zij niet wisten,
hoe sterk de Finsche troepen waren, die
hen omsingelden. Duizenden stierven
in de koude.
In een kleine leegstaande boerenwoning
op slechts vijfentwintig kilometer van de
Russische grens maakte deze luitenant-ko
lonel voor mij een ruwe schets van de wijze
waarop de Russen in de pan werden gehakt.
Het geheel deed mij denken aan de tactiek,
die door de Amerikaansche kolonisten werd
gebruikt in de bosschen rondom New York
en ln Pennsylvanië gedurende de Ameri
kaansche revolutie.
Deze groote nederlaag der Russen, waarbij
een geheele divisie werd vernietigd aan de
oevers van de Kiantajaervi door enkele
Finsche bataljons valt moeilijk te begrijpen
voor hen, die de terreingesteldheid noch de
klimatologische condities kennen. De bos
schen zijn daar vrijwel nog ontoegankelijk,
beren maken hen gevaarlijk, de sneeuw ligt
er twee voet diep en de schaarsche wegen
loopen dood op de meren, hier en daar staat
een enkele boerderij, maar dorpen vindt
men er niet. Op dit terrein moesten de Rus
sen terugtrekken, terwijl de wegen in beslag
werden genomen door honderden vracht
auto's en andere vervoermiddelen, waar
onder zich geen enkele slede bevond, totdat
hen de genadeslag werd toegebracht al
dus onze zegsman door onze „ski-artil
lerie". De Russen werden het slachtoffer
van hun eigen materiaal, dit materiaal was
uitstekend, maar in een streek als deze
moet het enkel en alleen als een last wor
den beschouwd. Ik zou hier geen tanks en
geen artillerie willen gebruiken, zelfs als ik
daarover beschikte.
Trekkende over dit slagveld aldus on
ze correspondent dat eigenlijk de weg
zelve was. zag ik honderden wagens, waar
van de paarden dood in het tuig hingen,
dozijnen vrachtauto's, twee tanks, drie be
wapende wagens. Het meest waardevolle
materiaal zooals geweren en kanonnen was
reeds vervoerd. Rechts en links van den weg
lagen de lijken der gesneuvelde Russen in
greppels en half met sneeuw bedekt en
door de koude bevroren. In de meeste ge
vallen kon ik slechts niet meer zien dan
een hand, wit als was, of stootte tegen een
voet, die even uit de sneeuw stak, welke
zich vol mededoogen uitstrekte over dit ta
fereel van schrik en verwoesting.
Op weg naar het Kianta-meer zag ik hoe
paarden uit de bosschen strompelden, het
geraamte duidelijk zichtbaar onder de be
vroren huid. Dagenlang moeten zij ge
dwaald hebben door de bosschen. Driehon
derd van hen werden door de Finnen levend
gevangen, vier- tot vijfhonderd werden ge
dood, Ik kwam langs wagens beladen met
allerlei oorlogsmateriaal: zadels, ransels, ge
weren: drie Russische auto's met gloednieuw
afweergeschut, drie antitankkanonnen,
zware en lichte mitrailleurs, twee tanks,
dat alles zag ik, maar geen ambulances met
gewonden noch transporten van gevange
nen. Ik zag slechts een klein gedeelte van
den enormen buit, in den slag aan het
Kianta-meer veroverd. Blijkbaar werd al
het materiaal van deze geheele divisie, staf
kaarten, veldhospitalen, tallooze instrumen
ten. verschillende veldkeukens, zelfs een
veldbioscoop veroverd.
Een Finsch officier, dien ik op het slag
veld ontmoette, zeide mij, dat de Russen
blijkbaar geen idee hadden van de condi
ties, waaronder zij moesten vechten. Ka
nonnen en tanks aldus deze officier
zijn hier van weinig waarde, onze skipa
trouilles bijvoorbeeld zijn alleen gewapend
met hun lichte automatische geweren, bij
len en lucifers om vuren te kunnen stoken
in de bosschen. De groote last aan materi
aal noodzaakte de Russen op de wegen te
blijven, waardoor tevens hun bewegingssnel
heid werd vertraagd.
^lit wat ik aldus onze correspondent
op het slagveld zag en van wat ik hoorde
kan ik tot op zekere hoogte de gebeurte
nissen der laatste tien dagen reconstruee-
ren. Dagenlang lieten de Finnen de Russen
optrekken en terwijl dit geschiedde werden
zij door de in het wit gekleede patrouilles
in de wouden achtervolgd.
Op een dag werd een tank. die aan
het hoofd reed door een Finsche mijn
vernietigd, waardoor de geheele macht
werd opgehouden. De Russen vuurden in
het wilde weg in de bosschen. maar het
vuur werd niet beantwoord. Men kon nog
eenige kilometers oprukken maar toen nam
een afdeeling Finsche zware mitrailleurs de
divisie onder vuur. De Russen zochten dek
king, de Finsche posities werden beschoten,
maar naar verluidt zouden gedurende dit
bombardement tijdens hetwelk tweeduizend
schoten werden geteld, slechts vier Finnen
gewond zijn geraakt. De skipatrouilles had
den de verbindingen afgesneden. Russische
troepen die eerder in December bij Suomus-
salmi waren verslagen, trokken op in Noor
delijke richting om zich bij de troepen te
Piispajaervi te voegen, maar toen zij het
meer trachtten over te steken werden zij
met mitrailleurvuur ontvangen en door
Finsche vliegtuigen bestookt. Het gebrek
aan levensmiddelen deed zich hoe langer
hoe meer voelen en ook de hevige koude
maakte slachtoffers. Omstreeks 26 Decem
ber besloten de Russen hun stellingen op
te geven en terug te trekken toen zij plot
seling tegen het vallen van de duisternis
door de Finnen werden aangevallen. Hon
derden mitrailleurs bestookten de Russische
macht en zij die niet werden gedood,
vluchtten in paniek in de bosschen. Niet
langer dan een uur duurde deze slag. De
Russen waren gevlucht en hadden al hun
materiaal op den weg achtergelaten. Slechts
op enkele punten boden de Russen tegen
stand. Zij, die op weg zijn naar de Russi-
De heer bewoog zich voort op paarse
sokken.
Néé, mevrouw, meneer, daar is niets be
lachelijks in. Het is wél belachelijk angstig
over het glibberige straat-ijs te gaan, om
dat men zich sjeneert sokken over de
schoenen te trekken. Wat dat aangaat ben
ik oók een pietsje belachelijk, want ook ik
loop liever het risico, plotseling een hori
zontale houding te moeten aannemen, dan
op sokken te loopen. Ik beken met schaam
te, dat ik geestelijk nog niet voldoende ge
rijpt ben om mij verheven te kunnen voe
len boven het Nederlandsche anti-sok
complex. Als goed vaderlander onderwerp
ik mij aan de algemeen-geldende vooroor-
deelen, neergelegd in axioma's als: het is
Idioot om op straat sokken over de schoe
nen te dragen: gebreide hakstukjes zijn
iets minder gek, maar toch nog altijd mal
genoeg. Véél maller, dan het breken van
beenen en het vallen van bloedneuzen.
Niet alleen de Britten hebben zoo hun
conventies. Neemt u maar es hier te lande
teeder afscheid van een Dulcinea op het
perron. Een mijner vrienden overkwam het
eens, toen hij de moeder zijner kinderen
omhelsde, dat een heer met een roode pet
hem op den schouder klopte: „Bewaart u
dat alsjeblieft voor thuis, meneer!" En er
zijn nog altijd lieden, voor wie een dame,
die de gezonde kleur harer lippen ontleent
aan het instrument, dat de Yankees zoo
kort en bondig een „lipstick" noemen,
een sensationeele verschijning is, zooiets als
een komeet, maar dan zóndiger. „Kijk die
es!", stooten zulke lieden elkander aan en
zij zorgen wel, dat mevrouw het hóórt.
In zulk een land kunnen sokken over
schoenen niet onopgemerkt blijven. Vooral
paarse sokken niet. Nu moet mij van het
hart, dat de in den aanvang van dit proza
aangeduide heer wél wat provoceerend op
trad. Zwarte sokken mogen dan al tot daar
aan toe zijn, paarse sokken zijn een uit
tarting, een verzoeking van het noodlot.
Paarse sokken nopen de massa schier zich
critisch te uiten en te grinniken op de be-
leedigende, enerveerende manier, waarvan
het Nederlandsche volk, volgens uitlatin
gen van buitenlandsche toeristen het mo
nopolie heeft.
De heer dan stond stoer en stevig op zijn
paarse sokken, toen een jonkman van
omstreeks twintig jaren, loerende op de
schoone sexe met als lokaas een vuurroode
sjaal en ijselijk-scheeven hoed, even zijn
sigaret uit zijn mond nam en den heer toe
voegde:
„Sók!"
„Pardon?", vroeg de heer vriendelijk.
Laat ons veronderstellen, dat hij den
jonkman niet had verstaan. Immers, het
is héél verkeerd, zich in discussie te bege
ven met de nauwelijks den puberteits-
schoenen ontwassen knapen, die. bouwval
lig gedrapeerd over hunne fietsen, de ran
den der trottoirs in de binnenstad garnee-
ren. zich aantrekkelijker wanend dan een
mengsel van Taylor en Boyer, ondernemen
der dan Stalin, man'lijker dan Mussolini,
welsprekender dan Hitier en miskender dan
Rembrandt.
Dit jongmensch was echter een welwil
lend specimen van zijn soort. Hij verwaar
digde zich althans ten gerieve van den heer
in herhalingen te treden:
„Sók, zee ik!", verduidelijkte hij.
En toen geschiedde het schier onge
looflijke.
De heer haalde uit en liet zijn hand
krachtig nederdalen op des jonkmans
wang.
„Pats. snotneus!", voegde hij er ter op
heldering aan toe.
En zooals wolven zich op een gedooden
kameraad werpen, zoo ging rontelomme
een hoongelach op uit de kelen der andere
trottoir-wachters.
Het jongmensch zwéég, rood en zwaar
verlegen met zijn figuur. Bedremmeld keek
het den anderen kant op.
De heer schreed heen, op zijn paarse
sokken. En nóóit zag ik waardiger schrij
den dan van dezen held.
Hij zou mij b ij n a met de sokken ver
zoenen als ik geen Nederlander was
PREDIKBEURTEN.
Leiden Geref. Gem. (N. Rijn): Hedennam.
8 uur, ds. P. Honkoop van Den Haag.
Bodegraven Geref. Gem.: Vrijdagnam. 7
uur, ds. Heijkoop van Utrecht.
Lisse Geref. Gem.: Hedennam. 7 uur, ds.
H. Ligtenberg van Kampen.
NED. HERV. KERK.
Beroepen te Aalsum (toez.) G. v. Leeuwen,
cand. te Velsen.
Bedankt voor Otterloo D. J. v. d. Graaf to
Schoonhoven.
GEREF. KERKEN.
Benoemd tot hulppred. te Drachten, D. Kui
per Jr., cand. te BloemendaaL
C. G. te S. Voor medische kwesties moet
U een dokter raadplegen.
sche grens, zullen daar, aldus onze zegs
man, worden opgewacht door onze troepen
en de anderen zullen of de bosschen moe
ten verlaten of daar sterven.
Het aantal Russische gevangenen is nog
niet groot, voornamelijk omdat zij bang zijn
de bosschen te verlaten.
Het voornaamste zoo sprak de Finsche
luitenantkolonel van deze overwinning
is dat onze verliezen zoo klein zijn. U zult
mij niet willen gelooven maar in één week
tijds hebben wij niet meer verloren dan
een halve compagnie inbegrepen de dooden,
gewonden en zieken. Om de juiste cijfers te
geven van de Russische verliezen is het nog
te vroeg, maar dagelijks vinden wij in de
bosschen dooden. Een ding is zeker: de
163ste divisie keert niet meer terug.
