Willibrord-herdenking
te Oegstgeest
ABDIJSIROOP
Mile Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 8 November 1939
Derde Blad No. 24425
Stemming in Frankrijk
na 2 maanden oorlog
IUYLENSPIEGHEL J
Toespraken van prof. dr. J. N. Bakhuizen v. d. Brink
en prof. dr. H. Kraemer
De beteekenis van Willibrord
en de Zending.
Die
Hoest
bedreigt
Uw
Kind!
Neem dan slechts
's Werelds beste
Hoestsiroop
In den
Overtuigd van de zege
Duitschland draait
het om
GEMENGD NIEUWS
In bet bekende „Groene Kerkje" te
Oegstgeest heeft men gisteravond van
Protestantsche zijde den 1200 sten jaar
dag van het sterven van Willibrord in
een bijzonderen dienst herdacht.
Dit kerkje staat met den grooten apostel
van Nederland, in eenig verband, omdat
volgens de overlevering, de hoogte waar
op het is gebouwd door dezen bij zijn be-
2oek aan „Kerkwerve", zooals Oegstgeest
toen heette, voor een christelijk bedehuis
werd aangewezen.
Dit is er dan ook gebouwd en, naar de
legende verhaalt, door Willibrord zelf na
rijn sterven, uit den hemel ingewijd.
Voor dezen bijzonderen dienst waren als
sprbkers uitgenoodigd prof. dr. J. N. Bak
huizen v. d. Brink en prof. dr. H. Kraemer,
beiden te Leiden, die de beteekenls van
Willibrord en de zending in het licht heb
ben gesteld.
De pastor-loci, ds, T. J. Jansen Schoon
hoven opende dit samenzijn met votum en
legengroet en lezing van Efez. 2 11 e.v.
waarna hij een kort inleidend woord sprak.
Spr. merkte daarbij op, dat wij het op
dezen avond en op deze plaats sterk voe
len: „wij staan of zitten hier op histori-
schen bodem". Maar dat niet alleen. Wij
voelen toch ook Iets als van een staan op
gewijden grond en een zien op Gods werk.
Wij merken daarbij op, dat God in de wor
steling der historie zijn werk wil bereiden.
Nadat spr. er op gewezen had, dat Willi
brord de hoogte, waarop thans wordt sa
mengekomen, aangewezen had om er een
kapel te bouwen, zeide hij het een onuit-
sprekelijken zegen te achten, dat thans
reeds twaalf eeuwen op deze plaats het
évangelie beleden wordt. Al dien tijd ko
men hier menschen samen om God te zoe
ken en te aanbidden. Vele geslachten heb
ben hier Gods evangelie vernomen, dat
een licht was op hun pad en een lamp voor
hun voet. Véél is in dien tijd veranderd
maar het evangelie Gods ls steeds geble
ven. Diep gevoelen wij dan ook, dat het
evangelie een gave Gods is.
Spr. eindigde met er op te wijzen, dat
wij hier geen menschen willen verheer
lijken maar alleen Hem, Die door den
óienst van menschen Zijn heilwoord heeft
willen bekend maken. Wij willen Hem hier
ook bidden, dat Hij in dezen tijd Zijn
dienaren wil verwekken en hen kracht en
moed wil geven. Make Hij ons, mede door
dezen dienst, tot dienaren en getuigen.
Nadat het kerkkoor onder leiding van
den lieer Weiboom zich in een geestelijk
lied had laten hooren, sprak prof. dr. J. N
Bakhuizen van den Brink over „Willibrord
en de zending in het verleden."
Willibrord in het verleden
in den heiligenkalender van het klooster
te Echternach Inschrijvende 72Sinoemde
Willibrord, zeer teekenend, zijn landing ln
690 aan onze kust, zijn komst ln „Francia".
Dit teekent zijn blik ophet hoé van zijn
verrichte werk.
Eenige woorden wijdde spr. vervolgens
aan de documenten, waaruit wij Willi-
brord's werk, hoewel niet in veel bijzonder
heden. kennen; aan de sporen daarvan in
het Zuiden, vervolgens in ons Noorden,
om ten slotte in het licht te stellen, dat
Willibrord de pionier is geweest over wiens
begonnen werk Bonifacius in 154 nog zijn
bloed ten offer heeft moeten brengen, tot
dat door het optreden van Karei den
Groote de Fries Liudger de kerstening de
zer streken voorloopig kon consolideeren.
Na orgelspel sprak prof. dr. H Kraemer
over „Willibrord en de zending tol het
heden."
Willibrord en hei heden.
Prof. Dr. H. Kraemer.
West-Europa is voor een belangrijk deel,
aldus spr., gechristianiseerd van Ehgeland
en Ierland uit. Voor ons land is Willibrord
daarin de voornaamste figuur geweest.
Wanneer wil aan de hedendaagsche Zen
ding denken, vallen twee dingen op aan de
ChristLaniseering van ons eigen land. Het
ls met groote moeite gepaard gegaan Het
ls geschied door een volk, dat zélf eerst
gedurende een eeuw gechristianiseerd was.
Het eerste ls de ervaring van de Zending
van alle tijden, en behoeft ons dus noch
te verwonderen, noch te ontmoedigen. On
wrikbare, uit geloof voortkomende, volhar
ding is het eenige dat een Christenheid,
die den apostolischen geest bezit, past.
Het tweede kan ons tot aanvuring strek
ken.
De moderne Zending kent ook vele Wil-
librord-figuren. die door het onwankel
bare roepingsbesef dat hen vervulde, van
beslissende beteekenis zijn geworden voor
de planting en doorwerking van het Evan
gelie in een wijd territoir. Ter illustratie
zij verwezen niet naar den diepzinnigen
theosofischen schoenmaker Böhme, maar
naar den apostolischen schoenmaker, Ca
rey, die „groote dingen van God verwacht
te en groote dingen voor Hem deed". Ver
der naar den grooten zendeling-pionier
Nommensen. die met de beloften Gods
„wie mit Zahlen" rekende, en het Batak-
volk binnen de Christelijk Kerk leidde.
Ten slotte naar den nog onder ons leven
den zendeling A. C. Kruyt, die het wellicht
nog mag beleven geheel Midden-Celebes
Christen te zien.
Het geloof, het Evangelie is de groote
Vrede, maar het is tegelijk een onrustig
ding. Het Koninkrijk Gods is er, maar het
ls steeds komende, en moet steeds komen
de zijn. Het is er alleen maar als het steeds
komende is, door Gods Geest en het werk
van menschen. Wee Nederland als het
Koninkrijk Gods er alleen is, en niet ko
mende is in de wereld en in Nederland,
ook door de Nederlandsche Christenheid
Want dan zou het er of niet meer zijn of
verdwijnende zijn. Dat is, aldus eindigde
spr., het wat de Chrlstlanlsatie van ons
land door Willibrord ons te zeggen heeft.
Dr. K. J. Brouwer, zendingsdirector te
Oegstgeest sprak hierna het slotwoord.
Spr. stond stil bij de vraag: en nu wij?
In de alleroudste geschiedenis van onze
Chr. kerk zijn er velen, die blijven in de
schaduw der historie. Positief weten wij
echter van hen. dat zij getrouwe getuigen
waren. Dit was ook Willibrord. Hij was de
man van groote toewijding en offervaar
digheid. Spr. achtte het van bijzondere be
teekenis. dat juist in de week van gebed,
toewijding en offer, deze man van groote
Zoo noemt men de bekende AKKER's
Abdijsiroop, die reeds zoovele ma
len de hevigste hoestbuien overwon,
verlichting bracht en de benauwdhe
den als 't ware wegtooverde bij haar
Jonge gebruikers. Daarom als Uw
kind hoest geeft het dan evenals vele
anderen doen een lepel Abdijsiroop
voor het naar schoolgaan Het is een
schild voor hun borst. Abdijsiroop
verwijdert de met ziektekiemen be
zaaide slijm, zuivert en geneest de
ontstoken slijmvliezen en verdrijft
de ziekten der ademhalingsorganen.
Terecht zegt men thans dan ook
..'s-Werelds beste Hoestsiroop" ia:
Benige der
20 kruiden
AKKER 'S yu veHs&ddte.
tegen hoest, griep, bronchitis, asthma.
Flacon 90 et., f 1.60. f 2.40. f 4.30. Alom verkrijgbaar.
2373
dngez. Med.)
toewijding en offervaardigheid wordt her
dacht.
Met ernst vroeg spr. zich af. of wij ook
gekenmerkt worden door die toewijding
en offervaardigheid, waarvan sprake is bij
Willibrord e.a,
Dr. Brouwer eindigde met er op te wij
zen, dat wij. menschen van dezen tijd, het
goed zullen hebben te verstaan, dat wij
staan in dezelfde apostolische situatie met
dezelfde apostolische taak.
Deze herdenkingsdienst, die o.m werd
bijgewoond door prof. dr. L. Knappert, dr.
Fokkema van de Zendingsschool, ir. dr. P.
Fehmers namens het R.-K. Willibrordus-
comité. ds. J. Verkuil en een deputatie van
onderscheidene kerkgenootschappen, werd
besloten met het zingen van:
„O machtig' evangeliewoorden.
Spoedt heerlijk voort en overwint!"
23? 1
(Ingez. Med.)
Prof. Dr. Bakhuizen v. d. Brink.
pr. vergeleek in de eerste piaats de
WlUibrord-herdenking, die thans tfe Oegst
geest, met zijn zeer oude herinnering aan
den Angelsaxischen apostel, plaats heeft
mei die van gistermiddag te Utrecht, ter
plaatse van de eerste vestiging van het
Christendom in het Noorden van ons
land. onder Dagobert, daarna weder afge
broken en door Willibrord hernieuwd.
Hierna volgde een kort overzic-ht w1
Willibord's leven, zijn nationaJen,
lljken en kerkelijken achtergrond, wa&rm
elementen van katholicisme en van as
cetisme te onderscheiden zijn, en daarna
Jan zijn historische zendingswerkzaamheid.
Na de eerste pogingen bleek het den apos-
j*l dat hij niet dan met steun van de
"anken eenige vrucht van zijn werk kon
Jwwachten, dus voegde hij zich bij hen,
bij den hofmeier Pepijn, hetgeen wilde
ttggen: bij de natuurlijke vijanden dor
roheemsche Friezen. Vandaar de lotswis-
JJ'ingen in Willibrords arbeid, die, al ont-
!rog hij te Rome de wijding tot bisschop
Friezen, wel in het Frankische, nooit
ro het Friesche Utrecht wortel kon schie
ten. Was Utrecht Friesch, dan was Willi-
brord te Echternach, dat een zóó belang-
1!)k centrum voor zijn zendings- en kerste-
rongswerk ls geweest, dat het ook de be-
Jpeder van Willlbrord's nalatenschap ls ge
iden. Eigenhandig zijn bisschopswijding
Grijs en grauw is deze 1ste November,
herdenkingsdag der dooden, te Parijs ver-
loopen Nu en dan druilde motregen neer,
doch de Parijzenaars lieten zich niet weer
houden hun vromen plicht te vervullen en
overvol was het op de kerkhoven, waar op
de graven versche bloemen werden gebracht
en met een kort gebed of enkele oogenblik-
ken stilte dierbare afgestorvenen werden
herdacht. Maar in die herdenking der doo
den mengde zich ditmaal onwillekeurig de
gedachte aan hen, die langs de grenzen voor
Frankrijks veiligheid waken. God zij dank
zijn tot nu toe de gesneuvelden nog slechts
weinig in aantal, niet alleen in verhouding
tot de geweldige mlllioenenmassa's, die ge
wapend tegenover elkaar staan, maar ook
absoluut, daar de Fransche legerleiding de
lessen van 1914 tot 1918 niet vergeten heeft
en zoowel uit humanitaire als uit zuiver
militaire overwegingen uiterst spaarzaam
met het leven der haar toevertrouwde sol
daten omgaat. Doch eens zal de dag komen,
waarop een der beide partijen meent een
offensief te kunnen inzetten en op dien dag
zal de dood heel wat jonge levens afsnijden
zoowel bij den aanvaller als den verdedi
ger. Is het dus verwonderlijk, dat de ge
dachten van heel velen heden van de dooden
zijn afgedwaald naar de levenden aan het
front en dat lh de hulde door duizenden
stil en zonder vertoon gebracht aan den
„Onbekende" in zijn graf onder den „Are
de Triomphe" tevens lag opgesloten een
stille smeekbede, dat zij. die 25 jaar gele
den voor Frankrijk gesneuveld waren, hun
Jongere wapenbroeders zouden bescher
men? Parijs heeft den doodendag niet ge
vierd als andere jaren, toen gemeente en
rijk, fabrieken, kantoren en winkels hun
personeel den geheelen dag vrij gaven en
de metros herschapen waren in rijdende
bloemenwinkels naar de talloozen, die met
hun bescheiden of rijkere bloemengaven
zich naar de kerkhoven begaven, s Morgens
was ieder vrij, doch 's middags werd er ge
werkt, hard gewerkt, want de cultus der
dooden mocht niet primeeren boven de
zorg voor de levenden.
Twee maanden zijn nu reeds verloopen
sinds de oorlog uitbrak en Mutineer we nu
Pens de batons gaan opmaken van hetgeen
tot nu toe geschied is, dan moeten we tot
de conclusie komen, dat sinds den lsten
September de schaal ten gunste van Enge
land en Frankrijk is doorgeslagen en de
geallieerde mogendheden op het oogenblik
met nog grooter optimisme het verdere ver
loop van den oorlog afwachten.
De factor arbeid is in den modernen oor
log even belangrijk als de moed Van den
soldaat en die factor arbeid zal ln de ge
geven omstandigheden meesterschap ter
zee der geallieerden en gebrek aan koop
kracht bij Duitschland ten volle wegen
in de schaal van Engeland en Frankrijk.
Een enkel voorbeeld, een enkel cijfer zal
voldoende zijn om de waarde van dien fac
tor arbeid te doen begrijpen. Tijdens een
gevecht van 10 minuten verbruikt een
automatisch geweer 30 K.G. ammunitie, een
mitrailleuse 56 K.G., een stuk loopgraafge-
schut van 60 m.m. 130 kilo en een overeen
komstig stuk geschut van 80 m.m. 800 kilo.
zoodat in dat korte tijdsverloop één enkel
bataillon 3 ton kruid en staal verbruikt.
Over het algemeen neemt men aan, dat de
moderne vuurwapenen minstens 4 maal
zooveel projectielen verbruiken als die van
1914.
Andere voorbeelden: de bouw van een
duikboot vereischt enkele tienduizenden
werkuren, die van den romp van een éénmo-
torig vliegtuig minstens 7.000 uren terwijl de
constructie van een meermotorigen zwaren
bommenwerper op omstreeks 30.000 werk
uren komt te staan. De techniek speelt in
den modernen oorlog een geweldige we
durven gerust zeggen: een overwegende
rol cn door de opheffing van het wapenem
bargo komt deheele technische outillage
der Vereenigde Staten, die zich reeds geheel
hierop heeft ingesteld, ten dienste der geal
lieerden te staan. Een enkel cijfer zal vol
doende zijn om het geweldige belang van
deze beslissing van Amerika te doen be
grijpen: staal vormt op slot van zaken de
basis-grondstof van den modernen oorlog
en volgens de berichten uit de staalindus
trie der Vereenigde Staten blijkt, dat gedu
rende de derde week van October deze in
dustrie op 90 van haar capaciteit werkte
iwat sinds dien tijd nog opgevoerd is). Uit
dit cijfer volgt, dat nog nimmer de Ver
eenigde Staten zooveel staal geproduceerd
hebben als op het oogenblik; het topjaar is
immers tot nu toe geweest 1929, toen 57
millioen ton staal vervaardigd is. gelijk
staande met 92 van de totaal-capaciteit.
Sinds 1929 echter heeft de staalindustrie in
de Vereenigde Staten zich nog verder ont
wikkeld en in Juni 1.1. werd een productie
opgegeven van 3 millioen 180.000 ton, over
eenkomend met een jaarproductie van on
geveer 38 millioen ton. In die maand echter
werkte de staalindustrie slechts op 53
van haar capaciteit, zoodat de jaarcapaci
teit op het oogenblik bedraagt meer dan
70 mHlioen ton, meer dan Frankrijk, Enge
land en Duitschland. dat slechts 25 mil
lioen ton per jaar kan vervaardigen en
Rusland bijeen kunnen produceeren.
Een ander feit van enorme beteekenis is,
dat de Amerikaansche industrie niets te
vreezen heeft van bombardementen en al
zal nu dun wel waarschijnlijk een of an
dere koopvaardüer met oorlogmateriaal uit
de Vereenigde Staten door een U-boot ge
torpedeerd worden, zoo'n enkele losstaande
episode doet niets af aan het feit, dat van
nu af de Amerikaansche industrie de geal
lieerden volop met oorlogsmateriaal zal
kunnen voorzien en hierdoor misschien een
beslissende wending aan den oorlog zal
geven.
Na twee maanden oorlog meenen we dus,
dat de balans resoluut ten gunste van
Frankrijk en Engeland doorslaat. De geal
lieerden hebben den tijd en we durven zelfs
zeggen: hoe langer het duurt, hoe beter
voor hen. Duitschland moet uit eigen, nood
zakelijkerwijze beperkten voorraad putten,
terwijl Frankrijk en Engeland onmetelijke
voorraadschuren ln eigen koloniën tot hun
beschikking hebben en daarnaast den steun
zullen ondervinden van de onmetelijke
Amerikaansche industrie. Wanneer we hier-
bij nog voegen de ontwikkeling der diplo-
maMeKe gebeurtenissen ln het Oostzeebek
ken en in Zuid-Oost-Europa, dan gelooven
we niet ver van de waarheid af te zijn,
wanneer we beweren, dat de twee eerste
oorlogsmaanden Engeland en Frankrijk
zonder verlies van veel menschenlevens een
onmetelijk voordeel hebben opgeleverd.
Nadruk verboden.
Stel hiertegenover het volgende:
Het Durtsrtie Nieuwsbureau meldt uit
Berlijn:
In Duitsche politieke kringen wordt na
twee maanden oorlogvoeren de toestand
van Duitschland buitengewoon gunstig ge
acht. Men overweegt daarbij, dat het den
Westelijken mogendheden niet is gelukt
Duitschland een ooriog op twee fronten op
te dringen.
Misschien is strategisch het feit nog be
langrijker, dat de Duitsch-Russische be
trekkingen verbeterd zijn en dat beide mo
gendheden thans vol vertrouwen samen
werken in een politiek, die gebaseerd is op
het gemeenschappelijke belang bij het be
houd van den vrede in het Oosten van
Europa. De oeconomische strategie der vij
anden van Duitschland is daarmede in den
wortel getroffen. Wanneer het gelukt was
Duitschland geheel te omsingelen, zou het
argument misschien een zekere aandacht
verdiend hebben, dat Duitschland om oeco
nomische redenen geen oorlog van langen
duur kan voeren.
Afgezien echter van de voorzorgsmaatre
gelen der regeering. waardoor de verzor
ging van het Duitsche volk voor jaren veilig
is gesteld, kan door de verbetering der han
delsbetrekkingen met Rusland en de Zuid
oost Europeesche landen zelfs een jaarlijks
grooter wordende verbetering verwacht
worden. Men is daarom in Duitsche poli
tieke kringen de overtuiging toegedaan, dat
de tijd voor Duitschland werkt. Groot Brit-
tannië zal zeer spoedig reeds en bij lan-
geren duur, van den oorlog, steeds meer
moeten erkennen, dat Duitschland juist
het blokkade wapen op zeer veel effectiever
wijoe kan toepassen.
De Britsche eilanden zijn op den zeeweg
aangewezen en gebleken is hoe succesrijk
de Duitsche zeemacht hier kan optreden.
Wat de opheffing van het Amerikaansche
wapenembargo betreft, men betreurt dit
van Duitsche zijde, maar wijst er op. dat de
neutraliteltswet van het Amerikaansche
volk de regeering gedwongen heeft bepa
lingen op te nemen, die den Westelijken
mogoodfiejien volstrekt onaangenaam moe
ten zijn. Voorts zijn de Westelijke mogend
heden er niet in geslaagd het odrlogstooneel
uit te breiden. Turkije is na zijn pact met
Frankrijk en Engeland door het Russische
standpunt ontnuchterd, terwijl men in En
geland en Frankrijk zeer wel weet. dat een
verdere poging om Turkije te dringen in
een rol. die al te veel zou lijken op die van
Polen, slechts tot een verscherping van de
betrekkingen tusschen Rusland en de
Westelijke mogendheden zou moeten leiden.
De toekomst zal toonen. dat de spil Rome-
Berlijn niet minder beslissend is geworden
voor een nieuwe constructieve Europeesche
ordening, maar integendeel versterkt is. De
pogingen van de Westelijke mogendheden
om het door hen jarenlang bestreden Italic
thans met vlijerij in te palmen, hebben tot
Rome verscheidene malen een negatief re
sultaat gehad. Men kan hierin te Berlijn
alleen maar een volkomen rapte aan begrip
van de psychologie van een fascistische
groote mogen®®"
Als het Zondag is, gaat Nederland wan
delen. Niets vermag het van die oer-oude
gewoonte af te houden, behalve stort
regen, HollandBelgië en Han Hollander,
maar die staan boven de natuurwet, die
onze grootvaders en onze vaders reeds de
Zondags-stille straat op dreef. De regee
ring kan gerust het autorijden op Zondag
verbieden, daar komen alleen maar inge
zonden stukken van maar zij moest eens
probeeren de Zondagsche wandeling af te
schaffen! Er zou een revolutie komen en
minstens een zeven en zestigste politieke
beweging, „tot herstel van de Zondagmid-
dagsche wandeling"
Zondagsch Nederland wandelt, en het
wandelt thans te hartstóchtelijker, nu het
autoverkeer één dag per week benzinedorst
moet lijden. Wandelend Nederland maakte,
altijd ruimschoots van den rijweg gebruik,
maar nü behoeft het alléén nog maar opzij
te springen voor een bus of een taxi
Nederland wandelt thans zijn verdrongen
schoenzolen-op-beton-complex weg. dat is
één verschil met vroeger, door den oorlog
geschapen
Een ander verschil is, dat het slechts
wandelt tusschen de nieuwsuitzendingen
van het aa-en-pee in. want het is zoo prét-
tig onderweg te kunnen converseeren over
tot zinken gebrachte schepen en de eeuwige
activiteit der verkenningspatrouilles aan het
Westfront.
Des Zondagmiddags wandelt Nederland
en het ls een goede gewoonte, daar beleeft
het zoo zijn plezier aan, en de frl&sche lucht
doet zoo goed. Frissche lucht, dat ls Iets,
waar Nederlanders zóó'n heilig ontzag voor
hebben, dat zij er bij voorkeur alléén maar
op Zon- en feestdagen gebruik van maken,
door de week noemen zij het „tocht" en
„schrale wind".
Trouwens, wie heeft er anders dan des
Zondags tijd voor wandelen op vierhon
derdduizend Nederlanders na, die alle dagen
zouden kunnen wandelen, en zij zouden het
doen ook ware het niet, dat een goed
vaderlander alléén maar wandelt in zijn
Zondagsche kleeren. en aangezien men de
zelve slechts des Zondags kan aantrekken
omdat zij anders niet Zondagsch meer
zouden zijn, wandelen ook zij uitsluitend
des Zondags
Het zijn de Zondagsche kleeren. die de
Zondagsche wandeling maken tot zulk een
zoet geneugt, de kleine voldoening er een
pietsje beter uit te zien dan andere wande
laars en die andere wandelaars behoeft
men niet eens te beklagen, want zij koeste
ren zich weer in het besef, dat er nog min
der Zondagsaangedanen rondwaren dan zij.
De Zondagsche wandelaars benijden niet,
zij hopen alléén maar benijd te wórden
maar dat is een illusie, want de anderen
hebben het véél te druk met te bedenken
hoezéér men hen wel zal benijden, om zélf
nog jaloersche blikken om zich heen te
werpen.
Daarom is de Zondagsche wandeling een
parade van zelfgenoegzaamheid.
Daarom ook riep die vader, die verleden
Zondag voor mij uitging, vijf met toewijding
uitgedoste kinderen als een volgzaam koppel
ganzen voor zich uit, aanhoudende verma
ningen als deze:
..Henkie, slof niet door die bladeren, denk
aan je nieuwe schoenen Sjaan, handen
uit je mantelzakken, moe-je je goeie goed
nou weer bederven? Pietje, leg niet te
plukken aan Merietjes lint Sjaan. laat
die tak legge waar-ie legt of doe je hand
schoenen uit nee. die mag je niet uit
doen. wees nou es één keer netjes
Dat ls Zondagsche wandel-vreugde Ach.
het is zoo begrijpelijk, men werkt een week
"lang hard om de kinders knap te houden,
mag men dan niet des Zondags zijn trots
beleven aan de schoone resultaten?
Het is natuurlijk maar verbéélding. de
andere passanten vinden hun eigen kinders
tóch veel liever en beter gekleed, en als zij
niet zoo in eigen kroost verdiept waren, zou
den zij van Henkie en Sjaan hoogstenl
zeggen: „Wat looper. die stumpers er stijf»
jes bij".
Maar daar denken wij niet aan.
Wij wandelen des Zondags, wij voerif
vrouw en kinders der menschheid voor. aV
een trotsche boer zijn peerden en als het
oubliek er niet naar kijkt, nou, dan is dat
jammer voor het publiek
DE MOORD TE LEIDSCHENDAM.
Gisteren hebben de justitie en de politie
opnieuw een bezoek gebracht aan Leidschen-
dam, waar o.a. op het Raadhuis een confe
rentie plaats had met den burgemeester.
Hierbij werden de huishoudster van den
vermoorden v. d. H. en haar vader met den
gearresteerden R. A. geconfronteerd. Zij
herkenden in hem den man. die op den dag
van den moord, gekleed als korporaal, de
woning van v. d. H. bezocht heeft.
NOODLOTTIGE VAL VAN EEN SLOOPER.
Gistermiddag is de 50-jarige gehuwde
slooper W. uit Nijmegen bij het sloopen van
een schuur in de Vossenpels te Lent (gem.
Eist I van het dak gevallen en gedood.
KIND MET AUTOPED STAK PLOTSELING
DEN WEG OVER.
Gistermiddag omstreeks vier uur stak het
zevenjarig jongetje E. M., wonende aan de
Koningin Wilhelminalaan te Voorburg, met
zijn autoped de Laan van Nieuw-Oost-
einde te Den Haag over. Een juist passee-
rende auto. bestuurd door een arts uit Den
Haag, kon een aanrijding niet voorkomen.
Het knaapje werd gegrepen en op slag ge
dood.
VILLA AFGEBRAND TE BILTHOVEN.
Vannacht ongeveer hajf drie is te Bilt-
hoven een villa'tje, staande aan de Koppel
laan no. 3 en eigendom van den heer J.
van E geheel afgebrand. De bewoners wa
ren afwezig. Omtrent de oorzaak kan niets
positiefs worden gemeld.
BUITENLANDSCH GEMENGD.
EEN NEEF VAN RADITSJ
VERMOORD.
Naar de „Basler Nachrichten" verneemt,
is de Zuid-Slavische afgevaardigde Raditsj,
een neef van den bekenden Kroatischen
leider, in Sussak vermoord. Hij was kort
geleden uit de Kroatische beweging getre
den. Men heeft de daders niet kunnen
arresteeren. Politieke kringen ln Belgrad»
gelooven, dat het een politieke moord M
geweest.
