Begrootingsdebatten in de Tweede Kamer - Nieuw zwemrecord
jjOsfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede BSad
FEUILLETON
De Hermandad, de
Heros en de Heroïne
door
FELIX O'DERRICK.
I)
..Dute le drakuschreeuwde directeur
Kopolovici.
Eer deze geschiedenis nog recht een aan-
Benomen heeft, dient haar schrijver
h Jeeds te verontschuldigen, dat hij
dezen zoo ruwen uitroep van den ver-
"JOrnden directeur van de wereldberoem-
c „Revue espagnole" herhaalt en daar
door een der helden uit dit drama ontijdig
KaJ1 onBunstig licht stelt. Dat mijnheer
E>P°lovici buiten zich zelve van woede was
.a n,3melijk een alleszins begrijpelijke
t, °en Bovendien was zijn moedertaal de
lJ~?leerisc'le en maakt men in zijn vader-
veelvuldig gebruik van dergelijke on-
6 zouten termen, zonder daar evenwel al
ni ?nS bij stil te staan. Per slot van reke-
i'ltn ~.."'00P naar den duivel" slechts een
„..„,°.°dfging en geen mensch is onvoor-
®'iik gehouden er onverwijld gevolg
lo' ie' geven De man. dien mijnheer Kopo-
i-j 1 naar den duivel stuurde, scheen in
ie .I geva' vastbesloten dezen tocht niet
aanvaarden; hij voltooide rustig zijn
toilet en ried zijn razenden chef aan zoo-
noodig zelf op weg naar Satan te gaan.
Daarna vertrok hij. Hij was een gerouti
neerd Italiaansch acteur, iemand, die, wat
het tooneelleven betrof, het klappen van
de zweep kende, en het eenvoudig vertikte
te werken zonder zijn gage uitbetaald te
krijgen.
Aldus bleef directeur Kopolovici alleen
achter op het slechts schemerachtig ver
lichte tooneel van de „Kurzaal"; hij pakte
zijn rokcostuum, dat hij tot nu toe onder
zijn arm gehouden had. frommelde het tot
een prop in elkaar, smeet het op den grond
en begon er vervolgens met alle kracht,
die er in zijn korte, dikke beentjes schuilde
op rond te trappelen. Niet om daarmee
zijn rok een plezier te doen, maar om al
thans op de een of andere manier zijn
toomelooze woede bot te vieren. Hij was
kort en korpulent, terwijl zijn gezicht met
de roodbeloopen oogen en de zware wallen
er onder te allen tijde een beangstigend
kleurenspel vertoonde, dat van een groote
levendigheid was. Met name geel en blauw
voerden er den boventoon.
Hoe heviger de uitbarsting is, des te
korter duurt zij. Reeds na enkele minuten
kwam de directeur tot het besef van zijn
persoonlijke waardigheid en de heerschen-
de temperatuur, die einde April niet onge
vaarlijk is voor apoplectic!. Waarop hij den
mishandelden rok opnam en aantrok.
Daarbij viel een bundeltje papieren uit den
borstzak en bleef op de smerige planken
liggen. Mijnheer Kopolovici merkte even
wel niets, begaf zich naar zijn privé-kan-
toor en voltooide daar zijn toilet door zijn
boord om te doen en een panama op zijn
zwarte, reeds met grijs doorweven lokken
te plaatsen. Om één uur verliet hij het
theater en schreed in majestueuze houding
door de Emad ed Din naar het Syrische
eethuis, waar hij gewoonlijk zijn lunch ge
bruikte.
Verlaten en onopgemerkt lagen de pa
pieren op den smerigen planken vloer van
de ruimte achter het tooneel in de „Kur
zaal". Om kwart over een werden zij daar
ontdekt door een knappen jongeman, ge
kleed in een sterk getallleerden rok. die
zich juist met elastische passen naar het
privé-kantoor van den directeur spoedde.
Hij raapte de brieven op en ontcijferde in
het schemerlicht de adressen. Aangezien
hij een grondigen hekel aan zijn directeur
had. wilde hij aanvankelijk de brieven weer
neergooien. Daarop scheen hij evenwel tot
betere gedachten te komen en hij stak de
vondst in zijn zak. Het leek hem in ver
band met zijn doel aanbevelenswaardiger
om door middel van deze papieren zijn
..broodgever" een bittere lach trok over
zijn gelaat die ze kennelijk verloren had,
in een gunstige stemming te brengen.
Hij klopte op de deur van het kantoor
en wachtte op de toestemming om binnen
te treden. Deze bleef evenwel uit en hij
trachtte de deur te openen. Ook dit bleef
zonder resultaat en aangezien hij een
uiterst scherpzinnig jongmensch was, trok
hij hieruit de conclusie, dat de directeur
reeds vertrokken was. Hij mompelde een
onvriendelijkheid, trok zijn lagen stroo-
hoed op zijn rechteroor en hield een oogen-
blik stil bij een bord, waarop in zes talen
een absoluut rookverbod afgekondigd werd
Daarop verliet hij het leege theater om
zich naar een klein café te begeven, dat
naast het „Kurzaal'-gebouw gelegen was
en als een soort beurs voor musici en ar-
tisten fungeerde.
Daar zat de liefelijke Chiquita. zijn part
ner. Eigenlijk heette dit allerliefste meisje
Teresa, maar zij werd door iedereen Chi
quita genoemd, wat ook haar tooneelnaam
was. Trouw iederen avond om kwart voor
elf voerden zij hun drie algemeen bewon
derde nummers uit. trouw iederen avond
werden zij door de bezoekers van de we
reldberoemde „Revue espagnole" met bij
val overladen. Helaas waren er de laatste
avonden niet meer dan vier a vijf bezoe
kers geweest, die er blijkbaar prijs op stel
den Andres en Chiquita met donderenden
bijval te overladen, want zoo tegen half
April heeft men in Egypte niet veel zin
meer in tooneelvoorstellingen in gesloten
ruimten, zelfs wanneer daar sterren als
het genoemde paar te bewonderen zijn.
De eerste twee avonden was het nog be
trekkelijk goed gegaan; daarna bleven de
rijen en loges iederen avond hevige gapin
gen vertoonen, slechts hier en daar onder
broken door een paar onwrikbare stamgas
ten, die volkomen apathisch de ietwat een
tonige voorstellingen van Iberische kunst
gadesloegen. Te heet, veel te heet was het.
De stedelijke elite pleegt tegen Maart haar
kunstzinnige behoeften te elimineeren om
haar blik te richten naar luchtiger ont
spanning. als openlucht-cinema's en dan
cings in Gezirah en Gizah, of zij houdt
picknicks en garden-parties ergens buiten.
Zonder betalend publiek is evenwel de
aller-bekwaamste impressario niet instaat
om gages te betalen en zonder gage kan
zelfs de grootste kunstenaar niet leven.
Mijnheer Kopolovici betaalde geen gages
en zijn kunstenaars zaten in het artisten-
cafétje met hun zorgen en hun honger.
En dat is voor een vreemdeling lang niet
grappig in den Orient. Er is geen plek op
aarde, waar men zonder geld zoo gauw en
zoo degelijk naar de haaien gaat als in
den Orient.
Maar Andres en Chiquita verkozen niet
naar de haaien te gaan. Zij waren jong en
zich terdege van hun hooge roeping be
wust. Het geringe voorschot, dat Andres
zijn cholerischen chef had weten af te
persen, was reeds lang opgegaan aan een
klein beetje goeden sier. sigaretten, wisse
wasjes en verdere behoeften dezer wereld.
Aan betaling der hotelrekening had Andres
in het geheel niet gedacht, daar het over-
groote deel van hun gage immers nog on
aangeraakt bewaard lag. Helaas had de
manager van het hotel, waarin hij en Chi-
quitn hun kamers hadden, aanvankelijk
beleefd en onzeker, vervolgens onbeleefd
en zeker dit punt ter sprake gebracht. Deze
zoo uiterst hartelijke gentleman-polygotte
was kennelijk op de hoogte van de moei
lijkheden der „Revue espagnole", vandaar
dat zijn gereserveerdheid even snel groei
de als zijn hartelijkheid afnam. Deze ver
andering in mentaliteit bij den manager-
talenkennpr bracht onzen Andres, den
knappen, dapperen, grootmoedigen en rid
derlijken Andres er toe, om nu, Andalusiër
zonder vrees of blaam als hij was, eens een
ernstig woord te gaan praten met zijn chef
directeur Kopolovici, om hem zoodoende
den ernst van den toestand onder oogen
te brengen, opdat deze kleurgevoelige
vriend te langen leste de achterstallige
gages zou betalen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE TWEEDE KAMER IS GISTEREN MET DE BEGROO
TINGSDEBATTEN BEGONNEN. De ministers mr. Steen-
berghe, ir. Alberda, Bolkestein, v. Boeijen en de min.-pres.
jhr. mr. de Geer luisteren met aandacht.
DE ZWEMMER J. P. METMAN heeft in het Sportfond-
senbad te Amsterdam, een geslaagden aanval ondernomen
op het Nederlandsch record 400 m. rugslag. Mevr. Triebels-
Koen feliciteert hem met zijn succes.
DE WERKZAAMHEDEN AAN HET HOFPLEIN TE ROTTERDAM dat in
verband met het moderne snelverkeer geheel wordt veranderd, vorderen gestadig.
Overzicht van het werk.
AAN HET WESTFRONT. TWEE FRANSCHE VLIEGERS GEREED
VOOR EEN VLUCHT.
IN DE ZAANSTREEK WERDEN NIEUWE BARAKKEN VOOR DE
LUCHTDOELARTILLERIE IN GEBRUIK GENOMEN.
DE VLAG WORDT IN TOP GEHESCHEN.
MIJNVERZAKKINGEN IN HET ZUID-iLIMBURGSCHE MIJN-
GEBIED. LANGZAAM MAAR ZEKER VERRICHT DE MIJN-
VERZAKKING HAAR SLOOPERSWERK.
