Het carillon dan het stadhuis alhier - Jubileum Julia de Gruyter
LEiDSCH DAGBIAD
Tweede Blad
Vlucht uit Moskou
80sie Jaarqang
FEUILLETON
MEN IS ALHIER REEDS GERUIMEN TIJD BEZIG
MET HET OPHANGEN VAN HET NIEUWE KLOK
KENSPEL VAN HET STA DHUIS. Een der klokken
van het carillon, dat werd aangeboden door de burgerij,
wordt opgeheschen.
OP HET LANDGOED DE HOOGE VELUWE BIJ HOENDERLO zijn door de Ned.
Heide-Maatschappij de karpervijvers met de zegen leeggevischt om de te groot gewor
den visschen te verwijderen. Een trek met het net bracht 800 pond karper boven.
OPWINDING LANGS DE KALI BESAR TE BATAVIA. Tot groote ontstel
tenis van de daar werkende inlandsche waschvrouwen verscheen er plotseling
een krokodil. Een agent van de veldpolitie loerende op het monster, dat even
wel spoorloos verdween.
JULIA DE GRUYTER in den Stadsschouwburg te
4 A'dam in verband met haar 25-jarig tooneel-jub. ge
huldigd. De VI. schrijver Felix Timmermans speldt
haar namens den Belg. koning de Leopoldsorde op.
IN HET BUREAU van de Ned. Ver. voor Luchtbe
scherming in de residentie kan men de maat laten ne
men voor een gasmasker, dat bij de postkantoren kan
worden besteld. Een jeugdige gegadigde wordt gemeten.
BIJBELS VOOR DE BRITSCHE TROEPEN. Dertigduizend bijbels,
elk bevattende een opdracht van den Engelschen koning, zijn gedrukt
voor de Britsche frontsoldaten.
KONING GEORGE INSPECTEERT LEDEN VAN DE ORGANISATIE
VAN VROUWELIJKE VRIJWILLIGERS.
ROMAN
van
MARLISE KOLLING.
45)
Robert offerde uren van zijn nachtrust,
hij en dr. Stephan sliepen in hun privé-
fantoor op een divan. Na drie, vier uren
van betrekkelijke rust werd de arbeid al
weer hervat. Den geheelen nacht brandde
net electrisch licht. De zenuwen waren tot
net uiterste gespannen, telkens werd op
nieuw gecijferd, plannen ontworpen, be-
Wootingen gemaakt, met bankinstellingen
en geldschieters onderhandeld maar het
resultaat was steeds weer 'hetzelfde: Ro
bert moest van voren af aan beginnen,
'ooals hij verwacht had, werd de breuk
®et Lohr veel ernstiger opgevat dan zij in
''erfelijkheid was. Daar niemand in de
zakenwereld iets bekend was van de per
soonlijke motieven, welke hiertoe aanlei
ding hadden gegeven, vermoedde men
ernstige verliezen, verzwegen moeilijkhe
den en daarmee gevaar voor zichzelf. Een
en ander was oorzaak, dat Robert met
geen enkelen crediteur of bankinstelling
tot een gunstig accoord vermocht te ko
men. Hij moest zijn boschbezit in Finland
verkoopen en zijn aandeelen in de Zweed-
sche mijnbouwondernemingen aan derden
overdoen. Zijn filialen in het buitenland
moesten grootendeels worden opgeheven,
kortom, hij zou weer dat zijn, wat ook zijn
vader eens geweest was: een eenvoudige
koopman.
Dr. Stephan leerde Robert in deze cri-
tieke dagen bewonderen. Hij wist, wat het
Robert kostte de machtige handelsonder
neming. die hij met inspanning van al zijn
krachten in den loop der jaren had opge
bouwd. nu plotseling weer ineen te zien
storten. Hij zag Robert's gezicht in deze
dagen steeds strakker en voortdurend een
zamer worden, maar er kwam geen enkele
klacht over zijn lippen. Deze man had een
doel en dat doel was grooter dan alles, wat
hij nu verloor.
Toen zij aan het einde van den achtsten
dag den vrij hopeloozen stand van zaken
althans eenigermate konden overzien, zei
Robert tot zijn mede-directeur: ..Wat een
mensch eens heeft volbracht, dat kan hij
opnieuw volbrengen, beste Stephan, maar
wanneer je geen levensgeluk meer kent en
je idealen hebt verloren, wordt het beden
kelijker. En nuhij legde zijn hand op
Stephan's schouder, ..nu moet je het eens
twee dagen alleen zien klaar te spelen,
Stephan. Ik moet noodzakelijk naar Pa
rijs".
Op dit oogenblik kwam juffrouw Kuilers
met een aangeteekenden brief uit Parijs.
Robert herkende onmiddellijk Lisaweta's
handschrift. Hij had het slechts een enkele
maal gezien, destijds toen zij hem in Lon
den had veriaten en een paar woorden
voor hem achterliet.
„Een oogenblik, Stephan".
Hij scheurde het couvert open en vloog
den brief haastig door.
..Robert, ik heb hier in Parijs in de
krant gelezen, wat er gebeurd is. Ro
bert, ik mag niet toestaan, dat jouw
levenswerk door mij te gronde zou
worden gericht.
Tracht je weer met Daisy te verzoenen.
Ik mag niet de schuld van dat alles zijn.
Geloof me, dat het alleen mijn liefde
voor jou is, die mij dwingt dit te schrij
ven. Maak je niet bezorgd over mij. Ik
blijf bij Helena Trubetzkoy. Ik ben door
de juweelen, die mijn moeder mij in het
Koerganbeeldje heeft nagelaten, voor
den nood behoed. Ik wil probeeren zon
der jou te leven. Het zal wel gaan.
Robert.
LISAWETA".
„Behoeft u niet naar Parijs? vroeg Ste
phan, die in den brief goed nieuws vermoed
de. Misschien was het een epistel van hun
Fransche relaties. Ze hadden jaren achter
een met Lereux frères in Syrié op de pret
tigste wijze samengewerkt. Misschien boden
zij aan om het door Daisy Lohr opgezegde
crediet over te nemen.
Robert Eschberg glimlachte. „Nee, Ste
phan, dit is geen zakenbrief, maar daarom
niet minder belangrijk. Er is nu nog een
reden te meer om te gaan. Want op dezen
brief kan ik niet schriftelijk antwoorden".
Lisaweta stond in het atelier van madame
Trubetzkoy en was op het punt naar een
filmopname te gaan, welke de Amerikaan-
sche regisseur, die zich voor haar interes
seerde. tenslotte toch had weten door te
zetten. Zij zag onnatuurlijk bleek
„Maar zoo kan je toch werkelijk niet
gaan", jammerde Lucilla, die haar met
schmink en poeder een wat fleuriger aanzien
trachtte te geven.
Lisaweta streek met een vermoeid gebaar
over haar voorhoofd. „Ach, laat maar,
Lucilla. Het komt er immers niet op aan,
hoe ik er uitzie
„Meen je dat werkelijk?" vroeg plotseling
een stem achter haar.
Zij slaakte een kreet van verrassing. In
den spiegel zag ze een stralend gezicht, het
gezicht van den man, dien zij lief had.
Lucilla keek van den een naar den ander.
Zij overzag de situatie onmiddellijk en ver
dween.
Lisaweta stond nog steeds op dezelfde
plaats: haar armen hingen slap langs haar
lichaam. Zij zag in den spiegel Robert na
derbij komen. Nu was hij achter haar, legde
zijn handen op haar armen en dwong haar
zich om te draaien.
„Heb je op antwoord gewacht, liefste? Nu,
je ziet het. hier ben ik. Wat voor dwaze
dingen heb je allemaal geschreven. Dacht
je nu heusch. dat ik je nog eens zou laten
gaan. nadat ik je met zooveel moeite heb
weten te vinden? Alleen wij samen kunnen
immers opnieuw beginnen en twee men-
sclien, die elkaar zoo lief hebben, kan het
niet slecht gaan!"
Lisaweta ripest, het antwoord schuldig
blijven zij voelde Robert's lippen op de
hare.
EINDE.
