Bastianitii in Parijs Vischwedstrijd voor soldaten Blauw Wit-D.O.S. LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad Vlucht uit Moskou 80ste Jaargang FEUILLETON ROMAN van MARLISE KOLLING. 36) „Mademoiselle heeft vijf minuten geleden het hotel door den achteruitgang verla ten", antwoordde de portier, toen men na een kwartier van vruchteloos wachten naar haar informeerde. „Begrijp jij dat?" vroeg Helena Trubetz- koy aan Fedor Stolyn, die zich uit de zaal naar het tooneel had begeven. „Daar rent jne dat meisje weg, juist nu de wereld voor haar open ligt. Wat bezielt haar in 's he melsnaam?" Stolyn wist het ook niet. maar met de hel derziendheid van zijn liefde voor Lisaweta voelde hijdat was geen gril, dat was geen Kwestie van zenuwoverspanning of iets der gelijks die raadselachtige houding had een dieperen, een meer tragischen onder grond. Deze gedachte liet hem niet met rust; hij naar Lisaweta. Hij verzocht Helena ruoetzkoy hem alleen naar haar toe te la- 'vn gaan. Als er iemand was, aan wien zij zn ÏP opheldering zou geven voor haar H" li'ng gedrag, dan was het aan hem. toe J 'cle aan Lisaweta's woning, klopte, cj hij niet werd open gedaan, den con- e'ge naat buiten, stopte den verbaasden man een behoorlijke fooi in de hand en be gaf zich haastig naar boven. Ook daar kreeg hij op zijn herhaald kloppen evenwel geen gehoor en na eenige uren rusteloos voor haar deur op en neer te hebben geloopen, keerde hij onverrichterzake naar Helena Trubetzkoy terug. Het was intusschen reeds ver na midder nacht geworden en ook in Atelier Trubetz koy verkeerde men in angstige onzekerheid omtrent het lot van Lisaweta. Of de ver moeienissen der laatste dagen, de plotse linge roem en alles wat daarmee verband hield oorzaak waren geworden van een ge worden van een ziekelijke zenuwoverspan ning? Dergelijke gevallen waren wel meer voorgekomen. Of zij nu ergens in Parijs ronddwaalde? Helena Trubetzkoy maakte zich zoo ernstig ongerust, alsof het haar Stolyn, hoewel zelf ten einde raad, tracht te haar gerust te stellen. „Dan dunkt me absoluut uitgesloten! Ze is immers zóó als ze was. d.w.z. met een mantel over haar Russische costuum weggegaan. Ze kan zich dus niet in het openbaar vertoonen. Zouden we eens bij de politie informee- ren?" Maar dat voorstel wees Helena Trubetz koy energiek van de hand. Dat gaf na tuurlijk onmiddellijk aanleiding tot een schandaal en een schandaal was voor een firma als de hare funest. Ze moesten in ieder geval maar tot den ochtend wachten. Misschien kwam Lisaweta wel op den ge wonen tijd in het atelier. De vermiste had intusschen in haar wo ning het bellen en kloppen van Stolyn wel gehoord, maar zij had er niet op durven reageeren, uit vrees, dat een van die op dringerige fotografen haar misschien op nieuw lastig zou willen vallen, of een van haar kennissen opheldering zou verlangen. Opheldering?Zij kon toch immers niemand vertellen, waarom zij gevlucht was waarom zij steeds weer opnieuw zou vluchten. Een leven, zooals zij zich dat nu dreigde te zullen ontwikkelen, was voor haar eenvoudig onmogelijk. Er was maar een oplossing, n.l. met Helena Trubetzkoy te spreken. Deze laatste zat den volgenden ochtend juist aan het ontbijt, toen Lisaweta werd aangediend. „Lisaweta. kind, wat heb Je ons in on gerustheid laten zitten! Wat was er in 's hemelsnaam met je aan de hand?" Helena kwam haar haastig op de gang tegemoet en trok haar mee, in haar kamer. Maar toen zij de reden van Lisaweta's opzienbarende vlucht vernam, maakte haar zorg plaats voor hevige verontwaardiging. „Wal alleen omdat je je niet wilde la ten fotografeeren. maakte je al die op schudding? Het staat zoowaar al in geuren en kleuren in het ochtendblad. Een of andere reporter heeft er natuurlijk de lucht van gekregen. Hier, kijk maar eens!" Trillend van opwinding sloeg zij een krant op: „Geheimzinnige verdwijning van een Russin! Scène na een scène! Drama tisch einde van een modeshow1weet ik, wat er nog alles over zal worden geschre ven!. Hei Atelier Trubetzkoy wordt er na tuurlijk bij genoemd. En wat heb je ons in ongerustheid laten zitten! Ik heb nooit kunnen denken, dat je er zulke kuren op na hiel Lisaweta!" „Het zijn geen kuren". Lisaweta zei het heel bedeesd. „Wat is het dan?" Lisaweta haalde haar schouders op. Haar gezicht was bleek, maar er lag een vast beraden trek om haar mond. Helena Trubetzkoy probeerde het nog eenmaal: „Zie tenminste in, dat je die halsstarrigheid zult moeten opgeven. Iemand in jouw positie kan zich nu een maal niet aan publiciteit en daarmee aan persfotografen onttrekken." „Het spijt me, ik kan niet anders han delen! Mijn contract verlangt bovendien alleen mijn handen, gravin." „Contract, contractHelena Trubetz koy begon zich opnieuw op te winden. „Maar het contract eischt ook, dat je mijn firma geen schade berokkent! En als dat zoo doorgaat, wanneer je je niet aan die noodzakelijke dingen wenscht te onder werpen wat moet ik dien persfotogra fen, wat moet mister Sounby voor reden opgeven? Een verstandig mensch haalt het toch niet in zijn hoofd om er vandoor te gaan, alleen omdat men hem op een plaatje wil zetten, ofZij keek Lisaweta plotseling scherp aan. „Lisa weta, zeg mij de waarheid: heb je een bij zondere reden om je aan de openbaarheid te onttrekken?" Lisaweta zweeg. „Lisaweta Michaelowna, Fedor Stolyn heeft je bij mij gebracht en ik heb me je lot aangetrokken. Ik heb nooit gevraagd wat achter je ligt. Maar nu vraag ik je toch, Lisaweta Michaelowna: Heb je reden om je te verbergen, heb je het een of an der misdreven? Voor wien moet je je schuil houden?" Lisaweta boog het hoofd. „Dat kan ik u niet zeggen De gravin trad een stap achteruit. Haar stem klonk totaal veranderd, toen ze zei: „In dat geval zou het misschien beter zijn, dat onze wegen zich scheiden." Lisaweta stond op. „Het spijt me", stamelde ze, „ik kan wer kelijk niet anders. Ik acht mij dan van mijn contractueele verplichtingen onthe ven. Ik dank u voor alles voor uw goed heid ik Zij maakte een schuchter gebaar, alsof zij in een laatste opwelling van dankbaarheid Helena Trubetzkoy's hand wilde grijpen. Maar deze staarde met een afgewend ge zicht naar buiten. Zwijgend liet zij Lisa weta de kamer uitgaan. 16. In het Atelier Trubetzkoy heerschte een nerveuze opwinding. De eigenaresse ver scheen, geheel in strijd met haar gewoon te, reeds om tien uur in den ochtend. De oorzaak daarvan kon men slechts vermoe den. Waarschijnlijk was het gebeurde van den vorigen avond met Lisaweta aan een en ander debet. Niemand durfde iets te vragen. Wie zoolang met haar had samen gewerkt als Ninette bijvoorbeeld, wist, wat die diepe rimpel tusschen de wenkbrouwen van Helena Trubetzkoy beteekende. Eerst wat later op den ochtend deed Ninette haar schuchter mededeeling van Lisaweta's ab sentie. Helena Trubetzkoy maakte een afwe rende beweging. „Weet ik, weet ik! Roep het geheele personeel bij elkaar!" Binnen vijf minuten stonden alle die op eenigerlei wijze van Let atelier deel uitmaakten, in de ontvangkamer Er heerschte een gedrukte stemming. Allen dachten hetzelfde: Wat is er met Lisaweta aan de hand? (Nadruk verboden). m.(Wordt vervolgd). IN DEN NACHT VAN ZATERDAG OP ZONDAG hield het Weesperpoortstation te Amsterdam op te bestaan, hetgeen natuurlijk niet onopgemerkt geschiedde. De laatste trein was geheel bekranst en aan het Centraalstation legde de wagenbestuurder er zijn bloemen ook nog bij. IN HET OLYMPISCH STADION TE AMSTERDAM BEHAALDE BLAUW WIT EEN f—O OVERWIN- de NIEUWE ITAL1AANSCHE GEZANT TE LONDEN BASTIANINI WERD OP DOORREIS NING OP HET UTRECHTSCHE D.O.S. EN BEHIELD DAARDOOR DE LEIDING IN HAAR AFDEELING NAAR LONDEN BIJ AANKOMST TE PARIJS BEGROET DOOR DEN ITALIAANSCHEN EEN SPANNEND MOMENT VOOR HET DOEL DER GASTEN. GEZANT ALDAAR GUARIGLIA (RECHTS). GISTERMIDDAG VERTROK WEER EEN K.L.M.-VLIEGTUIG VAN SCHIPHOL NAAR ENGELAND. Het toestel de „Tapuit", was volge boekt. De passagiers gaan aan boord. ONTSPANNING VOOR ENGELSCHE SOLDATEN De zangeres Paddy Prior zingt een liedje voor een aandachtig gehoor. SAMEN TWEE EEUWEN OUD. De heer J. E. Labóts te Arnhem, die Zaterdag 101 jaar werd, voelde zich zoo fit. dat hij Zaterdag even zijn stadgenoote, mevr. E. Paulus Wagtio, die heden 100 jaar wordt, bloemen ging brengen. VOOR DE TE HAARLEM GELEGERDE MILITAIREN WERD ZONDAG EEN VISCHWED STRIJD GEORGANISEERD. REGENWEER - VISCHWEER.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1939 | | pagina 5