H.M. de Koningin geeft een goed voorbee van het Westelijk ffont
LEIDSCH DAGBLAD
ïweede Blad
rlucht uit Moskou
80ste Jaargang
FEUILLETON
HET KONINKLIJKE VOORBEELD Toen de regeering een beroep deed op de bevolking om zuinig te zijn met
benzine, gaf de Koninklijke Familie het voorbeeld van goeden burgerzin door zoo min mogelijk van een auto
gebruik te maken. Dezer dagen konden de bewoners van de residentie H.M. de Koningin op een mooien herfst
middag langs den Scheveningscheweg zien fietsen in gezelschap van een hofdame.
FRANSCHE ACTIVITEIT AAN HET WESTFRONT. FRANSCHE TROEPEN GRAVEN
LOOPGRAVEN IN EEN BOSCH OP DUITSCH
GRONDGEBIED.
NA EEN ZWAREN MARSCH
inspecteert een Britsch officier de voeten van zijn
manschappen.
EEN MOTORSCHIP geladen met kunstmest, is nabij
Enkhuizen tijdens een storm op de glooiing van den
dijk van het IJsselmeer gegooid en lek gestooten. De
opvarenden konden zich met moeite redden.
ACHTER HET FRONT
gaan de transporten materiaal dagelijks voort. Een rij Engelsche gevechts
wagens in een Fransch dorpje op weg naar de voorste linies.
HET JACHTSEIZOEN IS WEER GEOPEND. VOORAL IN DE KOOL- EN SUIKERBIETENVELDEN KAN DE JAGER
GROOTEN BUIT VERWACHTEN, ZOOALS BOVENSTAANDE FOTO
BEWIJST.
DE FRANSCHE WACHT AAN DEN RIJN. DE FRANSCHE WACHT-
POSTEN ZOEKEN MET KIJKERS DEN OEVER AAN DEN
OVERKANT VAN DE RIVIER AF.
ROMAN
van
MARLISE KOLLING.
Daisy voerde intusschen met de zeer
colrrecte, maar allerminst verlegen chef-
velpleegster van het Sanatorium Rode een
heftig dispuut dat wil zeggen de
heftigheid kwam geheel van Daisy's zijde.
L „Ik weet zeker, dat zich hier een zekere
'pineer Alexei Finschow moet bevinden,
ineer Eschberg heeft hem in het Sanato-
liph pi laten opnemen. Waarom wilt u dat
v nï toegeven? Ik wensch meneer Fin-
Ngïï" te spreken!"
'Ce verpleegster handhaafde, ondanks
alles, haar beleefd-geduldig lachje. Zij
had haar instructies. Op verzoek van me
neer Eschberg moest de aanwezigheid van
Alexei Finschow geheim worden gehouden
De naam van Daisy Lohr was haar niet
geheel vreemd, maar meneer Eschberg
zou het zeker niet goed vinden, dat zijn
verloofde over het verblijf van den betrok
ken patiënt werd ingelicht, Zij dacht er
dus niet over Daisy wijzer te maken dan
zij reeds was en bovendien kon zij volko
men der waarheid getrouw zeggen: „Het
sPijt mij zeer u niet van dienst te kunnen
zijn, maar onder onze patiënten bevindt
zich niemand van dien naam
„Maar ik weet toch, dat meneer Esch
berg hierheen is gegaan om hem te spre
ken!" Daisy stampte ongeduldig met haar
voet op den grond. De door niets te ver
drijven glimlach van de verpleegster maak
te haar razend.
„Van de plannen van meneer Eschberg
ben ik tot mijn spijt niet op de hoogte.
Ik kan u werkelijk niets anders mede-
deelen."
„Kan ik den geneesheer-directeur spre
ken?"
„Het spijt me, maar de dokter is juist
voor een consult naar de stad."
Daisy begreep, dat hier voor haar niets
te beginnen was. Woedend verliet zij het
sanatorium om in razende vaart naar
Weenen terug te keeren.
Midden op den Ring, juist toen zij een
zijstraat wilde inrijden, hoorde zij plotse
ling haar naam roepen:
„Miss Lohr!"
Op de stoep van een hotel, dat den ge-
heelen straathoek in beslag nam, stond
Gattersworth
Daisy remde.
„Hallo, Gattersworth, wat voert u hier
uit? Ik dacht, dat u in Londen zat".
„Ik ben een paar dagen hier voor een
tennismatch, miss Lohr. Ik heb u vanmor
gen al opgebeld, magr ik trof u niet thuis.
Het is mij een buitengewoon genoegen u
nu hier zoo onverwachts te zien. Hebt u
iets bijzonders voor?"
„Neen. integendeel, ik verveel me,"
„Hebt u er bezwaar tegen, dat ik die ver
veling met u deel?"
„O nee we zouden samen kunnen lun
chen. Dat is op zichzelf al een zeer nuttig
tijdverdrijf."
De onverwachte verschijning van Gat
tersworth verdreef Daisy's slechte stem
ming onmiddellijk. Dezelfde jongensach
tige vereering, waarmee hij haar in War
schau en Moskou tegemoet was getreden,
bleek ook thans haar uitwerking niet te
missen. Daisy voelde zich door Robert ver
nederd. Waarom zou zij dan niet haar
troost zoeken bij Gattersworth, die zich
reeds vroeger in alle opzichten een gentle
man had getoond? O, ze zou Robert be
wijzen, dat er nog mannen waren, die haar
wisten te waardeeren!
Kort daarop zat ze met Gattersworth op
het terras van het hotel aan de lunch. Zij
lachte, zij schertste en zij flirtte volgens
alle regelen der kunst.
Een paar kennissen, die eveneens hier
het middagmaal gebruikten, keken ver
baasd naar haar tafeltje. Dat was toch
die jonge Engelschman, met wien Daisy
Lohr al eerder was gesignaleerd! Daar
was nogal wat over gefluisterd. Nu zaten
ze hier weer met hun tweeën en dat
nog wel zoo kort voor haar huwelijk met
Eschberg! Het zag er werkelijk naar uit,
of de charmante Daisy Lohr, behalve haar
verloofde, nog andere aanbidders had.
Om vijf uur 's middags liet Robert Esch
berg zich met de villa van de Lohrs ver
binden.
..Daisy is niet thuis. Zij is met meneer
Gattersworth naar de tennisbaan gegaan"
deelde de huishoudster hem mede. De toon,
waarop juffrouw Schellberg dit zei, klonk
wat koeltjes. Zij mocht Robert Eschberg
niet. Zij voelde, dat hij haar in stilte ver
weet Daisy, na den dood van haar moeder,
niet anders te hebben opgevoed. Maar Ali
ne Schellberg had zeer goed geweten, wat
zij deed, toen zij Daisy volkomen vrij liet
en haar in veel, wat den ouden Lohr niet
welgevallig was, nog heimelijk onder
steunde. Daardoor had zij zich een on
aantastbare positie weten te verschaffen.
In Robert Eschberg zag zij echter een te
genstander, die haar de baas was. Daar de
oude heer Lohr waarschijnlijk wel niet
meer zoo heel lang zou leven, had zij zich
al voorgesteld na Daisy's huwelijk haar
jonge meesteres in het door deze te stich
ten huishouden te kunnen volgen, maar
Robert Eschberg had zich daar, van het
eerste oogenblik, waarop dit plan ter spra
ke kwam, ten sterkste tegen verzet. Zoo
restte Aline Schellberg tenslotte nog slechts
de hoop. dat dit huwelijk te elfder ure zou
afspringen. Toen Robert Eschberg zoo
hals over kop met onbekende bestemming
uit Moskou was vertrokken, had het er
werkelijk een oogenblik naar uitgezien, dat
haar wensch in vervulling zou gaan. maar
de door Daisy geforceerde verzoening
daarna had allen hoopvollen verwachtin
gen dienaangaande opnieuw den bodem
ingeslagen. Nu was Gattersworth plotse
ling weer opgedoken en juffrouw Schell
berg was er van overtuigd, dat deze veel
beter bij haar beschermelinge paste Hij
was een man, dien Daisy naar haar hand
kon zetten en waarmee dus ook zij zelf
geen moeilijkheden zou hebben.
Robert Eschberg voelde zich eenigszins
onaangenaam getroffen. Niet, dat hij ja-
loersch was. o neen, daarvoor was de ver
wijdering tusschen hen te groot gewqrden
Maar dat openlijke geflirt met Gatters
worth had reeds eerder tot allerlei praat
jes aanleiding gegeven; zoo kort voor zijn
huwelijk had hij er waarlijk geen behoefte
aan opnieuw het mikpunt te worden van
den spotlust der brave kennissen.
„Heeft Daisy gezegd, wanneer zij terug
komt?"
.Neen, daar weet ik niets van, meneer
Eschberg".
„Enfin, zegt u dan maar, dat ik van
avond precies op tijd bij dr. Kurtius hoop
te zijn.
Daisy en ik zouden daar vanavond een
visite maken".
„Ik zal het Daisy zeggen, als zij terug
komt, meneer Eschberg".
Klokslag acht uur maakte Robert zijn
entrée ten huize van dr. Kurtius. Er wa
ren tien, twaalf menschen. kunstenaars,
eenige bekende figuren uit de wetenschap
pelijke wereld en een paar zakenvrienden
van Robert, waartoe Kurtius zelf eveneens
behoorde.
„Goed, dat jij tenminste bent gekomen,
Eschberg". begroette hem de heer des hui
zes.
Robert Eschberg keek hem verbaasd aan
„Hoezoo ik? En Daisy dan?"
De jonge gastvrouw begreep hem niet.
„Uw verloofde heeft toch vanmiddag al af
gezegd. Ze had onverwachts bezoek gekregen
Ja, hebt u haar dan niet meer gespro
ken?"
Het bloed steeg Robert naar het hoofd.
Dat was dus Daisy's wraak. Hij had zich
dezen ochtend niet aan hun afspraak ge
houden. nu meende zij hem met gelijke
munt te moeten betalen. Maar op welk
een onhebbelijke manier. Hij had haar
tenminste tijdig laten weten, dat hij ver
hinderd was. Zij echter liet hem hier een
allerdwaast figuur slaan tegenover al deze
menschen!
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd)
