Bezoek van Prins Bemhard aan Zuid-Limburg - De strijd bij Warschau
LEIDSCH DAGBLAD
Twseiia Blad
Vlucht uit Moskou
80ste Jsargarg
FEUILLETON
DUITSCHE INFANTERIE IN EEN DER VOORSTEDEN
VAN WARSCHAU.
TE UTRECHT is op de Oude Gracht nabij de Maartensbrug eer» schut
ting voor een in aanbouw zijnd winkelpand omgevallen. Vier personen
werden er onder bedolven, van wie er drie in het ziekenhuis moesten
worden opgenomen.
AARDAPPELEN JASSEN. Deze soldaten hebben er een sport van ge
maakt, want hij, die den laatsten aardappel moet schillen, moet zijn kame
raden een rondje sigaretten geven.
TE VO LEND AIM worden gelijk op tal van andere plaatsen door
het Wit-Gele-Kruis cursussen gehouden voor opleiding van help
sters in oorlogstijd. Oefening in \erband leggen.
PRINS BERNHARD OP INSPECTIE. De Prins heeft namens
H.M. de Koningin een bezoek gebracht aan Zuid-Limburg. Het
inspecteeren van de eerewacht bij het verlaten van het bureau
van den territoriaal bevelhebber van Zuid-Limburg.
DE NIEUWE OVERDEKTE VEEMARKT TE NIJMEGEN is door burge
meester J. A. H. Steinweg geopend. Den eersten dag werd er een centrale
fokveedag gehouden door de M. R. IJ. Maas en Waal, Rijk van Nijmegen.
ROMAN
van
MARLISE KOLLING.
10)
Hij bedwong zijn oprechte bewondering.
..Dat japonnetje staat u uitstekend", con
stateerde hij zakelijk. En daarna met een
lichte buiging: „Mag ik u verzoeken met
mij te ontbijten?"
Zij legde haar hand losjes op zijn arm.
Welk een zeldzaam mooie hand! Smal, be
zield, zonder één doode lijn.
Bewonderend gleed haar blik over de
ontbijttafel met haar keurig servies en het
glanzend witte laken. „Wat keuirg! Hoe
lang is het al niet geleden, dat ik het zoo
gezien heb! Het is misschien niet zoo zeer
de armoede zelf als wel de vorm van ar
moede, waaronder men het meest gebukt
gaat". Bijna liefkoozend steek zij met haar
hand over het witte tafellaken.
„En toch ontbreekt er helaas nog wat
aan", moest Robert bekennen. „Ziet u, er is
maar een kopje. Ik kon bezwaarlijk nog een
tweede verlangen."
Zij lachte. Voor het eerst hooide hij haar
oonkeren, warmen lach. „Nu, dan zullen wij
w samen gebruik van moeten maken", ant
woordde ze. volkomen onbevangen.
Hij overlegde bij zichzelf, dat er ook nog
op een andere manier een mouw aan te
passen was. Daar bijvoorbeeld stond een
glas naast de waterkaraf. Maar haar voor
stel leek hem toch aantrekkelijker.
„Gebruikt u het dan eerst", drong hij aan,
terwijl hij de thee inschonk, „Melk, rum,
suiker, citroen?"
.Alleen suiker. In dat opzicht ben ik een
echte Russin."
Zij dronk het kopje leeg. vulde het op
nieuw en gaf het hem met een kinderlijk
lachje. Hij schoof haar het brood toe, .maar
nauwelijks had zij zich bediend, of zij keek
hem aarzelend aan.
„Ik moet er juist aan denken, hoe goed ik
het heb en misschien gaat het Alexei
des te slechter."
„U moet u niet noodeloos ongerust ma
ken. Wat heeft het voor .zin om niets te
eten, omdat uw broer op hét oogenblik mis
schien niets te eten heeft. We zullen nog
wel een mogelijkheid weten te vinden om
ook hem te helpen."
Zij gaf geen antwoord. De oogen op haar
bord gerioht, at zij het brood zonder veel
eetlust. De genoeglijke stemming van zoo
even was geheel verdwenen. Ook Robert
smaakte het ontbijt niet, zooals hij zich had
voorgesteld Wat moeten wij nu verder
doen, dacht hij.
Lisaweta scheen zijn gedachten te raden.
„Wat nu?" vroeg zij hardop.
„Daar houd ik mij al den geheelen mor
gen mee bezig. Laten wij maar eens geza
menlijk krijgsraad houden U had het van
nacht over een sovjet-pas, dien u zou be
zitten. Daar staat toch ook een foto van u
in?"
„Ja."
„Waar hebt u dien pas? Thuis?"
„Neen, dien heb ik bij me".
„Wilt u hem mij eens laten zien?"
Zij knikte. „Ik heb hem hiernaast in den
zak van mijn ouden rok."
„Mag ik hem even voor u halen?"
Hij sprong al overeind, maar zij hield
hem tegen. „Ach nee, dat doe ik zelf wel!"
Robert begreep. Zij schaamde zich plot
seling voor haar oude kleeren. Nu, nu ze weer
wist, wat het beteekende. er welverzorgd uit
te zien, schaamde zij zich.
Hij keek haar na. Wat een sierlijken gang
had ze. Haar elegant figuurtje kwam in het
nieuwe toilet volkomen tot zijn recht!
Nu kwam zij terug en overhandigde hem
zwijgend den pas.
„Die foto is niet erg gelijkend", vond hij.
„Die stamt uit den tijd, toen wij nog
geen honger leden", luidde het antwoord,
dat op volkomen zakelijken toon werd ge
geven, alsof het de gewoonste zaak van de
wereld betrof.
„Mag ik dien pas zoolang behouden?"
vroeg Robert. „Ik zal u vertellen waarom."
„Dat is niet noodlg. Als u hem hebben
wilt, is het mij goed."
Hij voelde zich dankbaar gestemd door
haar grenzenloos vertrouwen.
„Maar het is noodig, dat u weet, wat ik
van plan ben. U moet eiken stap kennen,
dien ik voor u wil ondernemen, om te voor
komen, dat wij fouten maken. Ik hier in
Moskou een goeden kennis, een Engelschen
zakenman, wien ik zal vragen zich zoolang
over u te ontfermen. U mag naar dien
Pjotr in geen geval meer terug. U moet dan
zoolang bij mijn vriend blijven tot ik u
over de grens kan brengen. Geen mensch
zal u daar bij dien Engelschman zoeken.
„Maar ik kan toch niet over de grens!"
„Ik zal u een anderen pas bezorgen. Dat
moet tenslotte te doen zijn. U vertelde im
mers zelf, dat het een vriendin van uw
moeder ook gelukt is".
Lisaweta schudde moedeloos het hoofd.
„Dat was jaren geleden, toen de G.P.Oe
nog niet zoo goed georganiseerd was als te
genwoordig. Op het oogenblik is zooiets ab
soluut onmogelijk".
Hard zei hij: „Het woord onmogelijk be
staat voor ons eenvoudig niet meer!"
Zij keek hem angstig aan. „U mag dat
niet doen!" fluisterde ze.
„Waarom niet?"
„Omdat u uzelf daardoor ln groot gevaar
zou kunnen brengen. U weet niet, wat u te
wachten staat, als u daarbij betrapt wordt."
Hij lachte haar geruststellend toe. „U
moet niet vergeten, dat ik tenslotte geen
Rus ben. Mij zal men niet zoo gemakkelijk
wat doen."
Zijn woorden sorteerden weinig effect: de
angst week niet uit haar oogen. „Van de
nationaliteit trekt men zich hier weinig
aan, als men tegen iemand verdenkingen
koestert. Toe. weest u verstandig, doet u het
niet!" Zij stond plotseling vlak voor hem
en als om haar woorden kracht bij te zet
ten, legde ze haar handen op de zijne.
Het impulsieve gebaar maakte hem even
verlegen, maar hij herstelde zich onmid
dellijk. „Mij overkomt niets", zei hij
laohend, „gelooft u me maar. U hebt mij
zooeven toch gezegd, of althans laten blij
ken, dat u mij volkomen vertrouwt? Welnu,
zooiets legt verplichtingen op. Ik verlang
dus van u, dat u niet bang bent!"
Zij sloot even haar oogen, als iemand,
die doodelijk vermoeid is „Ik geloof, dat ik.
sinds wij moesten vluohten, geen minuut
zonder angst heb gekend. Ik weet al bijna
niet meer, wat het zeggen wil zonder angst
te leven."
Haar woorden maakten diepen indruk op
hem. In een opwelling van innig medelij
den sloeg hij zijn arm om haar heen en
drukte haar zacht tegen zich aan. Het was
een zoo teeder gebaar, dat het elke gedach
te aan incorrectheid uitsloot. ,.U was zoo
even een paar seconden werkelijk opge
wekt?"
Zij knikte. „Ik geloof, dat ik verschrikke
lijk ondankbaar ben", klonk het zacht te
gen zijn schouder.
„Nee, nee, zoo is het niet, maar ik zou zoo
graag zien.^dat u weer wat moed schepte en
wat hoop koesterde op een betere toekomst.
Als u eens wist, hoe gelukkig mij dat zou
stemmenZoo en nu zal ik eens pro-
beeren mijn vriend te bereiken. De rest
komt dan vanzelf."
Gehoorzaam als een kind nam zij weer
plaats op den stoel tegenover hem. Hij
schoof haar zijn sigarettenkoker toe en liet
zich daarna telefonisch met Mortimer Hix-
ley verbinden. Maar ditmaal liep het hem
niet mee. Sir Hixley was voor twee dagen
naar Leningrad, werd hem medegedeeld.
Dringende zakelijke besprekingen waren
oorzaak van zijn eenigszins overhaast ver
trek. De mogelijkheid was echter niet uit
gesloten, dat hij vandaag weer thuis kwam.
Het gesprek werd in het Engelsch ge
voerd, maar Lisaweta scheen het resultaat
van Robert's gezicht te lezen.
„Ja, wat beginnen we nu?" vroeg hij,
eenigszins uit het veld geslagen.
„Niets! Het beste is, dat u mij nu maar
laat gaan. U ziet toch zelf voor welke moei
lijkheden u komt te staan!"
(Nadruk verboden), (Wordt vervolgd).
r-
ii
ACROBATEN OP DEN MOTOR. MANSCHAPPEN VAN EEN GEMOTORISEERD ESKADRON BIJ DE DAGELIJKSCHE
OEFENINGEN. STAANDE OP HET ZADEL MET EEN BEEN
IN DE LUCHT.
