iMinister van Defensie bezoekt FokkerfabMek - Contróle Rijtijdenbesluit
Hand in hand
met Mariene
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
80sfe Jaargang
FEUILLETON
IN DE OUDE ABDIJ VAN MIDDELBURG wordt door de Vereeniging tot
behoud der Zeeuwsche kleederdrachten een tentoonstelling van Zeeuwsche
kleederdrachten gehouden. Een medewerkster in Zeeuwsch costuum bezig met
het aankleeden van een der poppen.
IN DE RESIDENTIE IS DE POLITIE AL BEZIG MET DE CONTRÓLE VAN
HET RIJTIJDENBESLUIT dat Zondag j.l. in werking trad. Het werkboekje
van een chauffeur, waarin genoteerd wordt, hoe laat hij in dienst gekomen
is, wordt nagezien.
DE DRAAIBRUG OVER DE VECHT BIJ ZUYLEN WORDT OVER
GEBRACHT NAAR FRANEKER, WAAR ZE VOORTAAN
GEBRUIKT ZAL WORDEN. DE BRUG
IN DE TAKELS.
HET INTERIEUR VAN DE NIEUWE KERK TE AMSTERDAM waar m
September Prinses Irene gedoopt zal worden. De kerk bestond reeds in
de 15de eeuw, doch brandde tussch en 1400 en 1600 tweemaal af.
VLIEGRAMP IN ZWEDEN. Een Britsch ver-
keerstoestel stortte 90 k.m. van Stockholm bran
dend in zee. Vijf persontn kwamen om het leven.
Het bergingswerk.
KONING PETER VAN ZÜID-SLAVIË beklom
met 8 schoolvrienden onder leiding van een gids
de hoogste berg van Zuid-Slavië, de Triglav (2864
meter). 2e van rechts de 17-jarige koning Peter.
DE MINISTER VAN DEFENSIE,
Z. Exc. A. Q. H. Dijxhoorn, bezocht de Fokkerfabrieken op Schiphol en aan
den overkant van het Y. De minister (geheel links) op het vliegveld.
PAUL HÓRB1GER de bekende
filmacteur als keeper bij een voet
balwedstrijd tusschen acteurs te
Weenen.
door
HANS HIRTHAMMER.
En wat dat beroerde pak betrof, dat hij
had: Morgen vroeg zou hij het eerste
•iet beste pandjeshuis opzoeken en het te-
Sen een behoorlijk werkpak inruilen. Bij
net eerste het beste loon, dat hij uitbe
taald kreeg, kon hij dan Stamp's garderobe
"Mr inlossen en het hem terug zenden.
Zijn bank was onbezet. Lorenz ging zit
ten en hij wilde zich Juist in zijn volle
'engte uitstrekken, toen iemand op hem
toetrad en zijn naam noemde.
lorenz sprong overeind, sperde zijn
°°sen open, sloot ze weer, opende ze op-
rjteuw en nog steeds kon hij niet gelooven,
"at degene, wat hij daar voor zich zag,
teen gezichtsbedrog was.
■Mijn hemel!" stotterde hij verbijsterd.
»Eoe hoe komt u hier?"
•■Ja, het was een behoorlijke wandeling".
Dorothy Müller, terwijl zij naast hem
°P de oank ging ziten ..Maar zij is mij
Wed bekomen. Dus dit hier Ls het doel
jan uw nachtelijken tocht? Of wilde u al
ten maar een poosje rusten om van het
"tooie weer te genieten?"
„Juffrouw Müller u zult mij eerst eens
duidelijk moeten maken, wat er u in 's he
melsnaam toe gebracht heeft mij te vol
gen. Ikhet is mij zoo volkamen onbe
grijpelijk.
„Ja, ja, ik weet, dat het een zeer beden
kelijk licht op me werpt. Fatsoenlijke
Jonge meisjes zouden zich eerst nog wel
eens bedenken, alvorens een wildvreemden
man een uur lang achterna te loopen om
dan nog met hem in gesprek te komen en
dat nog wel op een tijdstip, dat fatsoenlijke
jonge meisjes allang op bed behoorden te
liggen. Maar zonder gekheid, dokter:
Ik zag u met uw vriend spreken. U scheen
een meeningsverschil met hem te hebben
en toen ging u er plotseling van door.
Toen ik dat bemerkte, liet ik Lotte een
voudig staan en snelde u na. Waarschijn
lijk zal meneer Meissner uit den nood een
deugd hebben gemaakt en Lotte naar een
of andere keurige gelegenheid hebben ge
bracht, waar je een beetje kunt dansen en
desnoods ook wat kunt flirten Waarom
ik u zoo geniepig tot hier achtervolgde,
daarvan heb ik mij, om u eerlijk de waar
heid te zeggen, pas onderweg rekenschap
gegeven."
„En het resultaat?"
„Ik had het gevoel, dat u zich in gevaar
zoudt begeven, dat dit misschien een
van die momenten voor u was, waarin men
iemand noodig heeft."
„Nou, zoo erg was het niet. Maar hoewel
Ik u nauwelijks ken, ben ik toch blij, dat
u hier bent. U behoort tot dig kleine cate
gorie van menschen, die men reeds na de
eerste kennismaking met het volste ver
trouwen tegemoet treedt."
„Ik hoop niet, dat dit een beleefdheids-
phrase is, dokter. Daartoe lijken mij het
tijdtip en de omstandigheden minder ge
ëigend."
„Voor beleefdheidsphrases bestaat niet
de minste aanleiding! Integendeel, ik heb
veel meer reden om boos op u te zijn, want
tenslotte hebt u mijn plan om mij geheel
te onttrekken aan een milieu, waarin ik
dooi*een noodlottigen samenloop van om
standigheden terecht ben gekomen, ver
ijdeld."
„Ik begrijp u. Ik verwonderde er mij ook
al over u als mart van de wereld te leeren
kennen. Met eenige openhartigheid mag
ik u wel zeggen, dat ik zeer teleurgesteld
en ontnuchterd was. Uw verschijning ver
toonde geen enkele overeenkomst met het
beeld, dat mijn fantasie zidh van u had
gevormd."
,.U zult u de zaak misschien wat roman
tischer hebben voorgesteld een medicus
als verhuizer, in een stevige overall en
met zijn pet op een oor.."
„Nee, nee, zoo mag u niet spreken! Als
een ernstig, strijdvaardig man had ik mij
u voorgesteld, maar niet als een modieuze
fat, die getailleerde colberts met gewat
teerde schouders draagt."
Lorenz staarde haar aan, maar hij zag
slechts de omtrekken van haar gelaat, dat
zich vaag in het duister afteekende.
Merkwaardigerwijze waren daarin echter
haar stralende oogen en haar mond dui
delijk te onderscheiden.
In een plotseling opkomende behoefte
een ander deelgenoot te maken van zijn
dwalingen op dezen dag, vertelde hij haar
wat er was voorgevallen van de ontdekking
van Meissner's boek in de étalage tot aan
zijn overhaaste vlucht.
„Misschien was u het, juffrouw Müller.
die mij de oogen opende. In ieder geval
zag Ik steeds uw beeld voor mij, toen de
waarschuwende stem zich plotseling had
doen hooren. U bent nu eenmaalheel
anders danal die anderen."
Hij kon er later nooit een verklaring
voor vinden, wat hem op dit oogenbiik
den moed had gegeven haar te kussen.
Het was geen plotseling opwellende harts
tocht en met liefde had het evenmin iets
te maken. In de seconde, waarin hij zijn
arm om haar schouders legde en zijn lip
pen de hare beroerden, dacht hij ln smach
tend en niet te onderdrukken verlangen
aan Mariene. En zoo was deze kus dan
veeleer een geste van dankbaarheid voor
haar deelname, die hem een toevlucht bood
en het gevoel van alleen zijn althans voor
een oogenbiik verbrak.
Dorothy scheen de omhelzing eveneens
aldus op te vatten. Zij verzette zich niet,
maar moedigde hem evenmin aan en aan
vaardde het Innige gebaar zonder merk
bare verrassing.
En terwijl hij haar hand in de zijne
hield, vertelde hij haar van Mariene, van
zijn kinderen en van zijn leven in Heid-
mühle.
Toen hij aan het eind was, bleef zij zwij -
gen. Slechts haar vingers bewogen zich
weifelend in de omklemming van zijn
hand.
Een beschonkene strompelde voorbij en
bleef waggelend voor het tweetal staan.
„Jawel!" zei hij met een dikken tong. .Al
lemaal zwendel! Geloof d'r maar niks van
juffer! De een hik ls al net als de
ander!" Toen bijvalsbetuigingen uitbleven,
verwijderde hij zich weer.
„U moet wel heel rijk en.heel gelukkig
zijn!" zei ze eenvoudig. „Nu begrijp ik ook,
waaraan u de kracht ontleende om dezen
strijd voort te zetten."
„Ja, het eenige wat mij angst Inboe
zemt, is de vrees, dat ae overwinning te
laat zal komen. Marieneis aan het
eind van haar krachtenVoor haar,
de moeder, de eeuwig lijdende, was alles
dubbel zoo zwaar. De strijd is nu eenmaal
het element van den man, maar Mariene
zit nu daar eigens in Beieren, weer
loosen wachtend van den eenen dag
op den anderen tot ik haar zal roepen.
En mijn weg is nog zoo lang. Ikik ben
bang voor haar".
„Het is goed, dokter, dat u daar zelf over
begint te spreken. Dat geeft mij den moed
met een voorstel te komen. Ik.zou u
gTaag een beetje behulpzaam willen
zijn. Reeds toen Lotte mij van u vertelde,
begon ik er over na te denken, of het niet
mogelijk zou zijn uw streven te bevorderen.
Begrijpt u mij niet verkeerd, alstu
blieft!" voegde zij er smeekend aan toe,
toen zij bemerkte, dat hij zijn hand on
willig uit de hare trok.
„Ik ga mijn weg alleen!" zei hij hard.
innerlijk echter diep getroffen door haar
bekentenis. „Of dacht u, dat dr. Burmest-er
zich later zou willen verwijten, dat hij
zich door een jong meisje had laten
helpen?"
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
