De World Rover Mootin Schotland geopend - Brand te Honselersdijk
Hand in hand
met Mariene
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
SOsie Jaargang
FEUILLETON
BIJ HET KASTEEL „MONZIE" IN SCHOTLAND wordt een internationaal padvinderskamp gehouden, waarin duizenden pad
vinders tezamen zijn gekomen. Hollandsche padvinders defileeren na de opening van het kamp voor de leiders.
HOEK VAN HOLLAND HEEFT EEN PRACHTIGEN STRAND-BOULE
VARD GEKREGEN. Burgemeester mr. P. J. Oud van Rotterdam knipte
gisteren het lint door en stelde daarmede den boulevard ter beschikking
van het publiek.
TROPISCHE REGENBUIEN wisselen de laatste dagen het mooie, zon
nige weer af. In het centrum van Haarlem ondervond het verkeer veel
last van den overvloedigen regenval. Voetgangers, weest op uw hoede voor
dergelijke sproeiwagens!
GISTERMIDDAG WERD HET NIEUWE INFORMATIE-BUREAU VAN
DE NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN in de hal van het Centraal
Station te Amsterdam officieel door wethouder Kropman geopend. De
wethouder spreekt de openingsrede uit
OP HET POELDIJKSCHEPAD TE HONSELERSDIJK
brak gisteren bij een tuinder brand uit. Mede doordat de
brandweerwagen in een sloot reed, en daardoor te laat
brandde het perceel tot den grond toe af.
AAN DE ONLANGS TE BATAVIA GEHOUDEN VEERDAAGSCHE WAN-
DELMARSCHEN werd ook door Inheemsche militairen met volledige be
pakking deelgenomtn. De geheele groep bracht de marschen tot 'n goed einde.
Na aankomst hadden de manschappen fraaie prijzen in ontvangst te nemen.
door
HANS R1RTHAMMER.
17)
Over het gelaat van den man gleed een
het goedmoedige gezicht verried
plotseling een diepe, innerlijke ontroering.
..Ach, meneer, u weet blijkbaar nog niets
van het ontzettende ongeluk? Onze goeie
dokter
,r "Om 's hemels wil, wat is er gebeurd?
vertelt u het me toch! Ik kom hier om een
betrekking te aanvaarden als assistent.
Pas gisteren ben ik van Zuid Duitsohland
hier aangekomen."
.,Dr. Gerold is met zijn vrouw en nog
jen echtpaar, dat zich in hun gezelschap
bevond, een dag of acht geleden het
slachtoffer geworden van een vreeselijk
auto ongeluk. Op een onbewaakten over
leg ts de auto door een trein gegrepen,
net moet ontzettend geweest zijn. Mevrouw
en die andere dame waren op slag
dood. De beide heeren zijn tijdens het ver
voer naar het ziekenhuis overleden."
ii.enz moest zich in een aanval van
zwakte aan de ijzeren staven van het hek
vast houden. Dat kon toch niet waar zijn!
Misschien was het een vergissing.. Een
persoonsverwisseling of zoo door den zelf
den naam?
De ander zag het ontstelde gezioht van
den bezoeker; hij scheen medelijden te
hebben. „Zal ik dr. Petzold van uw komst
verwittigen, den tegenwordigen leider van
de kliniek?"
„Ja, graag!" antwordde Lorenz, die weer
een vage hoop in zich voelde opkomen. Hij
had immers den brief met zijn aanstelling
door dr. Gerold bij zich. Zijn opvolger zou
den wensch van een doode tooh zeker
weten te respecteeren. Missohien was die
dr. Petzold al van zijn komst op de hoogte
en werd hij met smart verwacht. Natuurlijk,
zoo zou het wel zijn!
Hij volgde den man over de zorgvuldig
onderhouden tuinpaden naar het groote,
witte gebouw, waarin eveneens een pijn
lijke orde en een onmiskenbare welstand
heersehten. Eindelijk stond hij met bon
zende slapen in een ruime, met smaak ge
meubileerde ontvangkamer.
„Neemt u toch even plaats!" drong zijn
gids aan, toen hij uit het aangrenzende
vertrek terug keerde. „Dr. Petzold maakt
juist visites. Hij verzoekt u een oogenblik
eeduld te willen hebben."
Lorenz knikte mechanisch en liet zich
in een stoel vallen. Maar reeds na een paar
minuten sprong hij weer overeind, gedre
ven door de spanning, die van zijn zenuwen
het uiterste vergde. Hij liep naar de andere
zijde van het vertrek en keek door het
raam in den tuin, welke achter het ge
bouw de afmetingen had van een park
met hoog opgaand struikgewas en eenige
oude boomen. Op een zonnig plekje speel
de een aantal kinderen onder toezicht van
een verpleegster.
Wat zijn aandacht ln het bijzonder
boeide, was een alleraardigst landhuis, in
den stijl van een Amerikaansche bunga
low, dat eenigszins afzonderlijk van het
hoofdgebouw, half tusschen de boomen
verscholen, zichtbaar was. Het huis scheen
onbewoond te zijn, maar uit de geopende
vensters drong het geluid van hamerslagen
en het krassend gepiep van een vijl tot
hem door. Juist trad een man met een
blauwen overall door de voordeur naar
buiten. een ijzeren gaspijp op den
schouder.
Het op zichzelf zoo alledaagsche tafereel
maakte op Lorenz een diepen indruk. Dat
was zeker het huls, waarin hij met Mar
iene en de kinderen zijn intrek moest ne
men; waarschijnlijk moesten voor hun
komst nog de noodige verbeteringen wor
den aangebracht. Een alleraardigst huis,
zoowel voor Mariene als voor het circus.
O, hier zou zijn vrouw wel weer gauw ge
zond en levenslustig worden. Hier zou hij
regeeren, alle onaangename herinneringen
aan het moeilijke verleden van zich af
schudden en langzamerhand weer leeren
gelooven. En als hij dan na beëindiging
van zijn dagtaak, zich door het park naar
zijn gezellige woning spoedde, zou het scha
terende gelach van de kinderen hem tege
moet klinken. Mariene zou aan het raam
staan en hem toewuiven
Het geluid van een deur, die werd open
geworpen, wekte hem uit zijn mijme
ringen. Hij keerde zich om en stond tegen
over een man. die bijna een hoofd grooter
was dan hij. De zoojuist binnen gekomene
had zwart haar, dat in het midden zorg
vuldig was gescheiden. Een merkwaardig
contrast daarmee vormden de lichtgrijze
bijna kleurlooze oogen, die met een onaan
genaam vorschende uitdrukking op den
bezoeker waren gericht.
„Wat verschaft mij het genoegen?" be
gon dr. Petzold. De toon van zijn vraag
klonk ongeduldig, alsof hij te kennen wilde
geven, dat zijn tijd beperkt was.
„Ik ben dr. Burmester uit Heidmühle!"
zei Lorenz. Maar hij wachtte tevergeefs
op een gebaar van blijde verrassing bij den
ander.
,Dat weet ik, ja Büttner noemde mij uw
naam al. Hij vertelde mij ook zooiets van
een betrekking, die mijn voorganger u zou
hebben aangeboden.
Daarvan is mij echter niets bekend. Ik
zou trouwens niet weten, hoe zich dat zou
laten bewerkstelligen. Ik hoop dan ook
niet, dat u dienaangaande bepaalde illu
sies koestert
Lorenz was totaal uit het veld geslagen.
Hij staarde niet begrijpend naar het onbe
wogen, als uit steen gehouwen gelaat van
den man tegenover hem en plotseling
drong het tot hem door, dat het nu om
alles zelfs om zijn leven ging. Hij trachtte
zich zoo goed mogelijk te beheerschen.
„Waarschijnlijk heeft dr. Gerold geen
gelegenheid meer gehad U van zijn be
sluit in kennis te stellen. Misschien vond
hij het voor zijn terugkomst ook niet nood
zakelijk ik weet natuurlijk niete
hoe de verhouding tusschen u beiden was".
„Ik was zijn medewerker!' antwoordde
Petzold spottend. „Collega Gerold placnt
bij alle belangrijke aangelegenheden met
mij overleg te plegen. Hij zou een zoo in
grijpende kwestie als het aanstellen van
een assistent nu eenmaal is, zeker niet
zonder mijn voorkennis hebben geregeld".
„Dan ben ik toch wel benieuwd hoe u
den inhoud van dit epistel zult uitleggen".
Lorenz nam een brief uit zijn portefeille
en overhandigde dien aan dr. Petzold.
„Inderdaad, zeer merkwaardig!" zei
deze, toen hij hem vluchtig had door gele
zen. Het schrijven scheen echter niet den
minsten indruk op heim te maken.
,,U begrijpt, dat ik er op reken, dat de
mij gedane toezegging wordt nagekomen.
Ik heb mijn praktijk in Heidmühle opgege
ven en ben naar Berlijn gekomen om hier
in Dahlem de in uitzicht gestelde betrek
king te aanvaarden. Ik geloof, dat we daar
niet lang over zullen behoeven te discussi
eeren."
De blik, waarmee dr. Petzold zijn be
zoeker aanstaarde, scheen nog een nuance
scherper te worden. „Dan vergist u zich,
collega! De brief interesseert me niet in
het minst. Collega Gerold heeft mij bij
testament als zijn opvolger aangewezen.
Een ervaren kinderarts uit Berlijn is in
middels contractueel aan de kliniek ver
bonden om mijn plaats hier ln te nemen en
zijn komst kan dezer dagen worden tege
moet gezien. U zult toch wel niet van mij
verlangen, dat ik voor Uw plezier alle be
reids getroffen maatregelen weer onge
daan maak Maar u excuseert me. mijn
tijd is werkelijk
„En die brief dan?" riep Lorenz, nu ge
heel buiten zich zelf. „Ik blijf me beroepen
op de met dr. Gerold getroffen overeen
komst!"
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
OP SCHIP
HOL arri
veerde de be
kende zangei
Richard Tau-
ber, voor hei
geven van en
kele concer
ten in ons
land.
EEN AANTAL OPVAREPsDEN VAN DEN ENGELSCHEN KRUI
SER „AJAX" bezocht vorige maand het vliegveld „Hato" op
Curasao, begeleid door een dertigtal Hollandsche Jantjes. Dat zij
het goed met elkaar konden vinden, toont bovenstaande foto.
