Concert Scots Guards - Britsch luchteskader naar Parijs - Bollen-rooien
Hand in hand
met Mariene
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
80ste Jaargang
FEUILLETON
KONING GEORGE INSPECTEERDE DE YEOMEN OP THE GUARD, IN HET PARK VAN HET BRITSCH LUCHTESKADER NAAR PARIJS
BUCKINGHAM PALACE. HET VOORBIJTREKKEN voor deelneming aan de 14 Juli-feesten. Vickers „Wellington" bommenwerpers op weg
DER YEOMEN. naar Frankrijk.
door
HANS HIRTHAMMER.
12)
Het geraas der wielen van den voort
snellenden trein veranderde van rhythme,
buiten rijden de huizen zich tot steeds
grootere blokken aaneen, alles veranderde
op angstwekkende wijze. En nu boorde de
trein zich door dit alles heen, over brug
gen en viaducten, midden ln het hart van
de wereldstad.
Een oogenblik stormde dit alles op Lo-
renz Burmester toe, voelde hij zich be
klemd door dezen verbijsterenden chaos
van gebouwen, auto's en menschen, maar
toen hij zich door de controle had ge
drongen, ontwaakte zijn trots over het
volbrachte en bijna hardop, ln een plotse
ling opwellende behoefte om hieraan
uiting te geven, zei hij: ..Ik ben ln Ber
lijn!"
.Vlug en veerkrachtig liep hij de trappen
af naar den uitgang van hel station, waar
een plattegrond van de stad zijn akndacht
trok. Na lang zoeken vond hij Dahlem op
de kaart. Voor vandaag was het echter te
laat om zich nog naar dr. Gerold te bege
ven, want daar hij niet voldoende geld
had, zou hij ook dit laatste gedeelte van
zijn reis te voet moeten afleggen en daar
waren zeker nog eenige uren mee gemoeid.
Lorenz betrad het stationsplein en plot
seling bevond hij zich temidden van het
Intense verkeer. Het oorverdoovende la
waai de files van auto's, trams en bussen
verwarden en bedwelmden hem dermate,
dat hij een oogenblik moest blijven staan.
Maar reeds de volgende minuut klemde
hij tijn tasch vaster onder den arm en liet
hij zich door den onafgebroken stroom
van voetgangers voortdrijven, doelloos in
het gewirwar van straten en pleinen.
Zijn oogen werden niet moe alles in zich
op te nemen. De gigantische bouwwerken.
de uitstallingen ln de etalages.de dui-
zende verschillende gezichten der voorbij
gangers. de verkeerssignalen bij de
straatkruisingen.de opflitsende lichtre
clames alles was weer zoo nieuw voor
hem, zoo wonderlijk.
Hij kwam aan de Potsdammer Platz en
ondervond voor het eerst dat het verre
van eenvoudig was ln Berlijn een straat
over te steken. En terwijl hij zich verder
in de richting van de Brandenburger Tor
liet voortdrijven, voelde hij, dat hij honger
kreeg.
Zijn geheele bezit bestond uit vijfen
twintig pfennig. Hij ging een bakkers
winkel binnen en kocht wat brood. Hier of
daar zou hij wel een bank vinden, waar
hij kon gaan zitten
Eensklaps bleef hij verschrikt staan,
zoodat een paar haastige wandelaars
vluchtig naar hem omkeken. Stel je voor.
dat hij morgen dr. Gerold nog niet aan
trof! Dat hij nog niet van de reis terug was,
of zoo.Ach, wat onzin! Zelfs, wanneer
dat onverhoopt het geval mocht zijn, zou
hij de menschen in de kliniek toch zeker
van zijn komst op de hoogte hebben ge
steld. Dwaasheid oon zich daar ongerust
over te maken. Morgen om dezen tijd zou
hij reeds in zijn nieuwen werkking zijn
ingewijd.
Maar toen Lorenz ergens op een hoek
een telefooncel ontdekte, vermocht hij
toch geen weerstand te bieden aan den
wensch zich zekerheid te verschaffen. Hij
ging het glazen huisje binnen, bladerde in
het telefoonboek en vond na lang zoeken
het gewenschte nummer. De bediening van
het toestel leverde nogal wat moeilijk
heden op. Hij las eerst zorgvuldig de aan
wijzingen door, alvorens zijn laatste tien
pfennigstuk te offeren.
Dan wachtte hij. Zijn hand, waarin hij
den hoom hield, beefde. Het eentonige ge
zoem van het pauzeteeken verwarde hem.
Plotseling klonk in de verte een stem,
maar Lorenz verstond niet wat deze zei.
.Spreek ik met de kliniek van dr. Gerold
in Dahlem?" vroeg hij, terwijl het hart
hem in de keel klopte.
„Nee, hier is de proeftuin van de land-
bouw-winterschool. Dan bent u verkeerd
verbonden."
Lorenz staarde verbijsterd naar het
toestel, terwijl zijn hand den hoom nog
steeds omklemd hield. Het was hem, alsof
er een wonder moest gebeuren, alsof dr,
Gerold zich toch nog zou melden „Met
dr. Gerold, Dahlem. Met wien? Ah, dr.
Burmester. prachtig! Ik wacht al op u.
Goed aangekomen, ja'' Uitstekend, komt u
zoo gauw mogelijk hierheen. Wij zitten tot
over de ooren in het werk en kunnen u
dus geen minuut langer missen dan noodig
is.
Neen, het was tevergeefsoh het appa
raat zweeg, geen dr. Gerold meldde zich.
Teleurgesteld en ontmoedigd verliet Lo
renz de telefooncel. Moest hij deze eerste
tegenvaller als een slecht voorteeken be
schouwen?
De lange wandeling door de stad en de
enerveerende drukte, welke hij ontwend
was, lieten zich gelden. Vermoeid ging
hij verder in de richting van den Tiergar-
ten, waar het donkere groen van boomen
en struiken hem aan thuis herinner
de. Hij vond een leege bank, waar hij zich
met een zucht op liet neervallen en begon
zijn brood op te eten.
Na een poosje kreeg hij gezelschap van
een man, die er eenigmins verwaarloosd
uitzag en met een komisch gebaar zijn va-
len stijven hoed lichtte. „Neemt u mij niet
kwalijk, meneer, maar dit is mijn vaste
plaats."
Lorenz, eenigszins onaangenaam getrof
fen, maakte onmiddellijk aanstalten om
op te staan, maar de ander drukte hem
lachend op zijn plaats terug. „U kunt voor-
loopig nog wel een poosje blijven zitten.
Ik ga pas over twee uur slapen."
„Wat Slaapt u hier op die bank?"
„Ja, waarom niet? Je spaart Je hotel
kosten en bovendien is het hiet met dat
zachte weer altijd nog beter dan ln de
Palme".
„De Palme" wat is dat?"
„Aha, u bent hier zeker vreemd ln het
stadje, wat? De Palme, meneer, is een van
die onvolprezen producten der mensche-
lijke liefdadigheid. Hebt u nog nooit van
het asyl voor dakloozen in de Fröbelstraat
gehoord?"
„O, zoo" mompelde Lorenz, wien een
onbehaaglijke rilling over den rug liep.
„Hebt u dan geen thuis?"
„Dat hebben we gehad, meneer! Maar
als je geen geld hebt, waar zul je dan
je blijven van betalen?" Overigens, mijn
naam is Neufeld, Julius Neufeld.Een
mensoh weet tenslotte van vroeger nog,
hoe het hoort."
,3urmester!' "zei Lorenz, die zich op een
of andere wijze tot den onbekende aan
getrokken voelde. Als je geen geld hebt
Ook hij had geen geld en geen onderdak;
misschien was hij op dit oogenblik nog
armer dan die man daar. En plotseling
voelde hij iets van afgrijzen in zich op
stijgen. Hij dacht aan Mariene, die op be
richt van hem wachtte, aan de kinderen
Neufeld haalde een beduimeld pakje si
garetten uit zijn jaszak te voorschijn en
vischte er een uit, welke hij in zijn mond
stak. Lorenz sloeg zijn bewegingen met een
kwellend verlangen gade; hij had zijn
laatste sigaret in den trein opgerookt en
hij moest zichzelf geweld aandoen om
zich niet door een verzoek tegenover dezen
man te vernederen.
„Kan ik u dienen met een piraatje?"
vroeg Neufeld, hem het pakje voorhou
dend.
En Lorenz greep toe. „Heel graag! Dank
ui" En hij zoog den walm van de goed-
koope tabak behaaglijk in zijn longen.
Hij luisterde belangstellend naar het
geen deze merkwaardige man te vertellen
had. dat hij vroeger heel wat betere da
gen had gekend, maar dat hij daarop aan
lager wal geraakt; nu liet hij het kar
retje maar loopen, zooals het liep. Vroeg
of laat kwam hij toch ook aan zijn eindje.
(Nadruk verboden), .(Wordt vervolgd).
HET MUZIEKCORPS VAN DE ROYAL
SCOTS GUARDS gaf gisteravond een
concert op den Dam te Amsterdam. Dat
de belangstelling groot was, blijkt wel
uit dit overzicht
LEN HARVEY - veroverde te Londen HET BOJJLEN ROOIEN IS IN VOLLEN GANG.
den wereldtitel half-zwaar-gewicht door j omgeving van Lisse wordt met man en macht gewerkt om de
een puntcnoverwinmng op Jock Mc. Avoy
Rechts Len Harvey. bloembollen op tijd in de schuren te krijgen.
MET HET GASMASKER VOOR AAN HET TOUW TREKKEN.
Moment uit de groote demonstraties van den sector Laakkwartier der Haagsche afd. van de Nederlandsche
Vereeniging voor Luchtbescherming.
