Opening verkeersbrug te Dordrecht - Proefvaart m.s. „Prinses Beatrix" LEIDSCH DAGBLAD Tweede BïacS Timotheus Klein op het oorlogspad 80sfe Jaargang FEUILLETON DE OFFICIEElLE OPENING VAN DE NIEUWE VERKEERSBRUG OVER DE OUDE MAAS TE DORDRECHT. DE MINISTER VAN WATERSTAAT, MR. DR. IR. J. A. M. VAN BUUREN, TIJDENS ZIJN REDE. EEN OVERZICHT VAN HET CONCOURS VAN KOETSWERKEN VAN DE K.N. A.C. dat Zaterdag groote belangstelling trok op het parkeerterrein aan den boules ard te Scheveningen. ZEILWEDSTRIJDEN, op de Boschbaan te Amsterdam, geor ganiseerd door het Amsterdamsche Speeltuin Verbond. Honderden model booten kampten om den eersten prijs. De start. AJAX KAMPIOEN VAN NEDERLAND. Na afloop van den wedstrijd AjaxEindhoven (30)' wordt aanvoerder Anderiesen op de schouders genomen. TENNISWEDSTRIJDEN OP DE METS-BANEN TE SCHEVENINGEN. Moment uit het dubbelspel TildenStoeten tegen BudgeVines (voor). DE OFFICIEELE PROEFVAART VAN HET M.S. „PRINSES BEATRIX" VAN DE MAATSCHAPPIJ „ZEELAND". Z.K.H. Prins Bernhard (x)', die den tocht medemaakte, hijscht de vlag. door KEES ANDRIESSE. 441 Als de gepersonificeerde wanhoop bleef Koerber met den hoorn aan zijn oor zit ten. En ook Thimotheus stond het hullen nader dan het lachen. Juist nu ze alles cewonnen meenden te hebben, kwam er '<n kink in den kabel. „Ja?" zei zijn metgezel weer In de tele- I toon. I „Maar meneer", kwam een verbaasde i 'tem, „met het vliegtuig van zoo net ls '-'• commissaris van politie vertrokken!" „Dat weet ik!" snauwde Koerber woe- j 'i'-nd. „Dat was de ex-commissaris, die aan een arrestatie wil ontkomen. En als I t nog langer zoo zeurt, dan slaagt hij ■taar ook nog in. Weet u een middel voor ®e om hem direct te achtervolgen, ja of I neen?" „Pardon, meneer. Ja zeker, meneer. Aan het eind van de Jetée des Paquis ligt sinds gisteren een watervliegtuig. We rullen het radiografisch waarschu wen, dat het zich onmiddellijk voor ver kek gereed moet maken. Als u zich direct laar naar toe begeeft, kunnen ze opstij- 8en, zoodra U aan boord gekomen bentl" „In orde!" Het was aan Koerbes gezicht te zien, dat hij weer nieuwe hoop gekregen had. Hij belde en beval den onmiddellijk ver schijnenden huisknecht den wagen te la ten voorkomen. De man opende zijn mond om te protesteeren, maar Koerber wierp hem zóó'n dreigenden blik toe, dat hij haastig zijn woorden inslikte en verdween om de opdracht uit te voeren. Eenige oogenblikken later reed de glimmende kostbare limousine van den minister voor en Koerber en Thimotheus sprongen er in, nog eer de chauffeur gelegenheid had gehad het portier te openen. „Jetée des Paquis!" beval de ex-inspec teur. „Zoo vlug als Je kunt!" De chauffeur grijnsde over zijn heele gezicht. Dat was nog eens een opdraoht naar zijn zin! Als hij den minister reed, moest hij het altijd kalm aan doen, hetgeen eigenlijk zonde was van den motor, die zonder moeite honderdveertig kon halen. De straten waren nog verlaten, zoodat hij alles uit den wagen kon halen, wat er in zat. Hij startte en zij schoten vooruit. Timotheus en Koerber keken met angstige bewondering naar den rug van hun bestuurder. Die man kende zijn vak! In minder dan vijf minuten hadden ze hun doel bereikt. „Goed gedaan!" prees Koerber, terwijl hii den man een geldstuk toe gooide en achter Timotheus de pier opholde. De be manning van het watervliegtuig had hun komst reeds bemerkt en eer ze nog het eind van de pier hadden bereikt, begon nen de zware motoren al te grommen. Een bootje bracht ze langszij en behulpzame handen hielpen hen binnen. De piloot knikte groetend en wijdde direct daarna al zijn aandacht aan zijn machine, die, een breed, wit schuimspoor achter zich latend, met snel toenemende vaart door de golven sneed, eer zij zich van het water losmaakte en zich in de lucht verhief. In middels wees de tweede bestuurder hun met gebaren, hoe ze hun parachutes moesten aangespen. Praten was onmoge lijk, niemand kon zijn woorden boven het gebrul van de motoren verstaanbaar ma ken. Enkele oogenblikken later overhan digde hij Koerber een briefje met de mededeeling, dat de andere machine het laatst van uit Hermance gesignaleerd was, over het meer koers zettend in de rich ting van Lausanne. Hun „kist" was geheel op het bereiken van groote snelheid in gericht, zoodat ze een goede kans hadden de vluchtelingen te achterhalen. Ze snor den op bijna twaalfhonderd meter hoogte voort, omdat ze op deze wijze het eerst de andere machine, die op ongeveer drie a vierhonderd meter was gesignaleerd, in het oog zouden krijgen. Timotheus, die nog nooit eerder gevlo gen had. was zich na den start nauwelijks van deze nieuwe sensatie bewust, zoozeer werd zijn aandacht ln beslag genomen door het uitkijken naar de vluchtelingen. Bovendien was het weer rustig, zoodat ze net zoo kalm door de lucht gleden alsof ze in een zachtveerende auto over een asphaitweg snorden. Ook van de groote snelheid merkte men hierboven niets en hoewel ze bijna driehonderd kilometer per uur aflegden, leek het, alsof ze slechts langzaam over het water van het meer zweefden. Alleen de parachute had hem in den beginne angstig gemaakt, maar nu hij er eenmaal rustig boven op zat, was ook dat onaangename gevoel spoedig ver geten. Zag hij daar niet iets? Hij tuurde tot zijn oogen er pijn van deden en hij ze een oogenblik dicht moest doen. Maar toen hij ze weer opende, had hij zeker heid. De nietige, zwarte stip, die hij vóór hun machine opgemerkt had, was in het korte oogenblik grooter geworden. Hij tikte Koerber op den schouder en wees hem hetgeen hij ontdekt had. Doch ook de piloot had nu de vluchtelingen be merkt en liet zijn toestel onder het voort gaan dalen, totdat het na enkele minu ten vlak boven het andere vliegtuig vloog. Met onbegrijpelijke snelheid tikte de tweede bestuurder het morsebevel om terug te keeren. Doch de anderen wilden blijkbaar nog een laatste, wanhopige ont snappingspoging wagen en gehoorzaam den niet. Plotseling dook hun machine schuin weg en klom daarop in steile spi ralen naar boven. Eensklaps hoorde Ti motheus een geluid boven het gebrom van de motoren uit. Plop! Plop! Plop! In de leege lucht zag hij plotseling kleine, witte rookwolkjes, als uit het niet voort gekomen. Zijn hart deed een paar lang zame, pijnlijke slagen. Er werd op hen ge schoten! En direct daarop zag hij den tweeden bestuurder zijn morse-apparaat in den steek laten en zich over een ander instrument heenbuigen. Tatatatatatatatata Hij vuurde met een mitrailleur op hun tegenstanders De beide machines waren in een echt luchtgevecht gewikkeld! Tot nog toe toe had hij deze sensatie slechts in de bioscoop aanschouwd, maar nu be leefde hij haar in werkelijkheid! Tatatatatatata! Plop! Plop! Plop! Hij sloot zijn oogen, gedurende korten tijd vreesde hij ziek te zullen worden van angst. Toen was het voorbij en in plaats van vrees voelde hij slechts een wilde woe de tegen de schurken, die hun machine stuk wilden schieten, opdat zij te pletter zouden vallen. Tatatatatatatata Het was alsof het machinegeweer zijn gevoelens deelde, zoo nijdig blafte het zijn kogels uit. Plotseling scheen het andere vliegtuig vaart te minderen. Zij schoten voorbij en verloren het eenige oogenblik ken uit het gezicht. Daarop maakte de pi loot een scherpe zwenking, zoodat Timo theus bijna van zijn zitplaats geslingerd werd. Het andere toestel werd weer zicht baar. Timotheus' ademhaling ging plotse ling sneller en als om steun te zoeken greep hij den arm van zijn metgezel. Want de machine dook in nauwe spiralen om laag, met den neus naar het water toe, terwijl een dikke, zwarte rookwolk er als een monsterlijke pluimstaart achteraan waaierde. Aan twee zijden tegelijk kwamen plotse ling poppetjes uit het brandende vlieg tuig, dwarrelden pijlsnel naar beneden. Als op eenzelfde commando ontplooiden zich plotseling drie parachutes en. terwijl het vernielde toestel met een luiden slag op het water te pletter sloeg, zweefden de figuurtjes, die wel dwergen onder de groo te. witte parapluies leken, langzamer om laag. Met afgezetten motor cirkelde nu hun vliegtuig naar het wateroppervlak toe. (Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1939 | | pagina 5