lieuws
uit de Filmwereld
lie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 9 Juni 1939
Vierde Biad Ho. 24295
lord Halifax over de Britsche
buitenlandsche politiek
t*9
(Ldü>
Het overleg met Polen, Turkije en Rusland
KRE V DIBOBG
De Afmattende Warmte
(UN/T IN HTÏIRCN,
Het debat over de buitenlandsche politiek
h het Hoogerhuis werd gisteren geopend
Lr lord Snell, die o m. ten aanzien van
j., overleg met Rusland zeide, dat het ver
'op der onderhandelingen op zijn minst
Ontrustend was. Ook gewaagde hij van
toestand in het Verre Oosten, die naar
Jjn meening hoogst onbevredigend was.
In zijn antwoord besprak minister Halifax
Üereerst de kwestie van het Duitsch-Ita-
Jansche oorlogsmateriaal in Spanje. Hij
ggkte hierbij onderscheid tusschen oor-
vsmateriaal onder Italiaansche of Duitsche
controle en oorlogsmateriaal, dat door
Döitschland of Italië verkocht was .Dit punt
ra uitvoerig ter sprake gebracht bij de on
derhandelingen met de Italiaansche regee-
-jjg en deze had duidelijk laten uitkomen,
'üt zij het recht moest hebben, desge-
Knscht aan Franco te verkoopen. Halifax
fê'oofde niet, dat er eenige reden was, om
Ier schending van het Britsch-Italiaansch
sccoord te klagen.
Met betrekking tot het Verre Oosten zeide
Halifax, dat de toestand aldaar de regeering
,nistige zorg baarde. Daar zich verscheidene
Êcidenten hadden voorgedaan, deed de re
dering haar best ervoor te zorgen, dat de
elangen van Britsche onderdanen geëer-
tdigd werden en dat de verdragsbepalin-
Hi, die door het optreden der Japanners in
jeer dan één opzicht in het geding waren
ebracht. nagekomen werden voorzoover de
seering hiervoor kon zorgen,
ffij zullen, aldus Halifax, in samenwer-
ing met andere mogendheden, al het mo-
•Iijke doen. om deze politiek voort te zetten,
life ten aanzien van het vraagstuk der
Jochtelingcn betoogd te hebben, dat deze
Kestie de voortdurende aandacht der re-
eering heeft, verklaarde Halifax met be
cking tot Polen te hopen, dat binnen-
■*t een permanent accoord zou worden ge-
Wat Roemenië en Griekenland be
idt. zeide Halifax, dat de Britsche verzeke
ren naar den vorm eenzijdig waren en
r het oogenblik geen nadere omschrijving
ioefden. Deze verzekeringen zouden, even-
in het geval van Polen, in werking tre
ft, indien er sprake mocht zijn van een
iidelijke bedreiging van de onafhankelijk-
n Roemenië of van Griekenland, van
ïd aard, dat de onderscheidene regeerin-
het een levensbelang zouden achten,
kh met hun nationale strijdkrachten er-
egen te verzetten.
Ten aanzien van Turkije zeide Halifax,
het eerste stadium der onderhandelin-
p. op 12 Mei met succes werd afgesloten,
dat het verdere overleg, waarin de re-
ngsverklaring van toen voorzag, thans
tief vervolgd worden. Halifax hoopte bin-
lo zeer korten tijd te kunnen mededeelen,
de onderhandelingen met succes waren
ttooid (toejuichingen).
De houding van vriendschappelijke sa-
enwerking, die de Turksche regeering bij
onderhandelingen steeds aan den dag
id gelegd, hadden de Britsche regeering
het geheele land aanleiding tot groote
fïredenheid gegeven en Halifax achtte dit
goed teeken voor de consolidatie van
vrede in het Middellandsche Zeegebied
in Z. O. Europa.
Halifax besprak vervolgens de onderhan-
tingen met de sovjet-unie. Na erop gewe-
te hebben, dat de volkscommissaris van
ttenlandsche zaken in een openbaar com-
ntaar op de jongste Britsch-Fransche
;:stellen toegegeven heeft, dat deze in
(fözaak tegemoet komen aan hetgeen zijn
Itcring voor den geest zweeft, vervolgde
liifax:
Er zijn nog een of twee moeilijkheden
op te lossen, waarvan de voornaamste
is, de positie van de Oostzee-staten. Ge
durende al deze besprekingen heeft de
Britsche regecring zich laten leiden door
den wensch, niet alleen rekening te hou
den met de omstandigheden van de lan
den, waarmede zij onderhandelde, doch
ook met de positie en wenschen van an
dere landen.
Wij hebben, zoo vervolgde Halifax, er nooit
voor gevoeld en zouden het ook niet juist
vinden, verzekeringen op te dringen aan
landen, die ze niet wenschen, of stappen te
ondernemen, die anderzijds de betrekkingen
zouden kunnen schaden van die landen, wel
ke slechts hun eigen neutraliteit ongeschon
den wenschen te houden.
Tegelijkertijd moet worden erkend, dat de
sovjet-regeering, uit een oogpunt van haar
eigen veiligheid niet onverschillig kan blij
ven tegenover de onafhankelijkheid harer
buren, en ik hoop, dat wij de middelen zul
len vinden, om deze moeilijkheden en de
andere, die zich kunnen voordoen bij de
aanpassing van de algemeene beginselen,
waaromtrent naar ik meen geen verschil
van meening tusschen de drie regeeringen
bestaat, op te lossen.
Halifax zeide vervolgens, dat de Britsche
ambassadeur te Moskou eergisteren was uit-
genoodigd, naar Londen te komen, doch dat
hij intusschen bericht had gezonden, dat hij
lijdende was aan een griep-aanval en dat
het, in verband hiermede, goed zou zijn, ter
bespoediging van de onderhandelingen, een
vertegenwoordiger van het Foreign Office
naar Moskou te zenden.
De minister wees voorts op de hartelijke
betrekkingen met Portugal en ging vervol
gens over tot bespreking van den toestand
in het algemeen.
Bovenal, zeide hij, moeten wij ons ervan
bewust zijn. van welk een zeer groot belang
het is, al het mogelijke te doen, om het
standpunt van andere naties te begrijpen en
deze het onze te doen begrijpen.
De Britsche politiek is voor ons open en
duidelijk, doch wellicht is het niet moeilijk,
zich voor te stellen, hoe anders zij velen in-
tellectueelen in Duitschland kan toeschijnen
En. wat ons oordeel over Duitschland moge
zijn, ik vermoed, dat vele menschen in
Duitschland, in het licht der geschiedenis
van de na-oorlogsche jaren, van meening
zijn, dat Duitschland nooit bereikt zou heb
ben, dat de door dit land volkomen ge
rechtvaardigd geachte eischen in overweging
werden genomen, als het niet gereed was
geweest, om ze met geweld te realiseeren.
Van deze meening is het voor den pa-
triottischen Duitscher geen groote stap,
de hem naarstig ingeprente leerstelling
te aanvaarden, dat de Britsche politiek
bestaat uit het blokkeeren van alle Duit
sche aspiraties, op politiek, economisch
en rasgebied. Er schuilt een werkelijk
gevaarlijk element in den tegenwoordi
gen toestand, namelijk dat het Duitsche
volk gaat overhellen naar de meening,
dat Engeland ieder verlangen, om tot
een goede verstandhouding te komen,
heeft laten varen en dat van nieuwe po
gingen, als zijnde hopeloos, moet worden
afgezien.
Het Britsche volk heeft voortdurend er
naar gestreefd, en zou nog steeds gaarne
wenschen. als het mogelijk is. tot een over
eenstemming met Duitschland te geraken.
Een dergelijk accoord zou echter niet slechts
zekere bijzondere kwesties moeten regelen,
doch tevens de betrekkingen tusschen de
beide landen op een hechte basis van weder-
zijdsch vertrouwen moeten brengen.
Het was, aldus vervolgde Halifax, volko
men onvermijdelijk, dat de gebeurtenissen
sedert 1933 de ontwikkeling van de vriend
schappelijke betrekkingen tusschen Enge
land en Duitschland ernstig gestoord heb
ben. Spreker herinnerde in dit verband aan
de bezetting van Tsjecho-Slowakije en ver
volgde: „Velen scheen het geen onwezen
lijke vrees, zich af te vragen, of men niet
stond tegenover een eersten stap, om te
trachten, Europa door geweld te overheer-
schen.
Er is echter geen tragischer of ramp
zaliger vergissing mogelijk dan te den
ken, dat, omdat het Britsche en het
Fransche volk duldzaam zijn en geneigd,
geschillen door onderhandelingen te re
gelen, zij minder vastberaden zijn dan
andere volken. De weg is niettemin open
voor nieuwe kansen, waarvan allen kun
nen profiteeren en de naties kunnen
snel de atmosfeer van twijfel, onzeker
heid en vrees, waarin zij de laatste paar
maanden hebben moeten leven .te boven
komen.
Ik put moed uit de rede. welke Mussolini
op 14 Mei te Turijn heeft gehouden, en
waarin hij zeide, dat millioenen de vraag
stelden, of wij op weg waren naar oorlog of
naar vrede, en verklaarde, dat er geen
vraagstukken waren, die een oorlog recht
vaardigden.
Doch, aldus besloot Halifax, als deze
problemen door onderhandeling moeten
worden opgelost, moet er aan beide zij
den goede wil zijn en bereidheid, reke
ning te houden met het standpunt van
den ander en te geven zoowel als te
nemen. Er moet van beide kanten de
overtuiging heerschen, dat het woord
van den ander zal worden nagekomen.
Is het teveel, te hopen, dat in deze twin
tigste eeuw, het den volken van Europa
en hun leiders mogelijk zal zijn, deze
voorwaarden te verwezenlijken en aldus
het woord „agressie" uit het woorden
boek van Europa te schrappen?"
„Onze eenige wensch Is, al ons gewicht in
de schaal van een vreedzame regeling te
werpen. Doch de tijd is voorbij, waarin de
onafhankelijkheid van Europeesche naties
kan worden vernietigd door eenzijdig optre
den en het is duidelijk, dat iedere poging,
dit toch te doen. op uitgebreiden en vastbe
raden tegenstand zal stuiten. Doch. mits de
onafhankelijkheid der naties erkend wordt.
waarborg-kleeding
*aarborg.kikding
alléén bi|
1388
(Lngez. Med.)
is de Britsche regeering niet alleen bereid,
doch ook verlangend, het geheele vraag
stuk van de economische levensruimte onder
de oogen te zien, niet slechts voor Duitsch
land, doch voor alle Europeesche naties".
Halifax merkte op, dat het veelbeteeke-
nend was, dat onder de eerste betuigingen
van deelneming toen de Thetis was gezon
ken, boodschappen voorkwamen van Hitier
en Mussolini. Kan men, zoo vroeg spr., hier
in ook niet een uiting zien van de bereidheid
der groote volken, hoezeer zij ook in poli
tiek opzicht verschillen, nader tot elkander
te komen op de gemeenschappelijke basis
der menschelijkheid? Niets zou tragischer
zijn, dan dat zij, door een te vermijden mis
verstand de hoop en zoodanige samenwer
king als voor den vrede in Europa de groot
ste bijdrage in de geheele geschiedenis zou
kunnen opleveren, zouden moeten opgeven
Ten aanzien van de mogelijkheid van een
internationale conferentie, die als oplossing
wordt voorgesteld, veroorloof ik mij, er twij
fel over uit te spreken, of zulk een confe
rentie op zichzelf een middel tot herstel
biedt. Ik kan ook zonder aarzelen zeggen
dat, zoo er ooit elementen eener werkelijke
regeling zijn, de regeering voorstander eener
conferentie zou wezen.
Niet alle Duitsche eischen komen in aan
merking voor een bespreking aan de con
ferentietafel. Engeland verlangt slechts om
streden eischen geregeld te zien op een
basis, welke een duurzamen vrede kan ver
zekeren. Zelfs indien ingezien wordt, aldus
vervolgde Halifax, dat aan nieuwe daden
van agressie tegen de onafhankelijkheid van
Europeesche staten zoonoodig met wapenge
weld tegenstand zal worden geboden, kan
niemand veronderstellen, dat het bevredi
gend of zelfs maar mogelijk zou zijn, dat
Europa tot rust komt. zoolang de regeerin
gen verdeeld zijn in groote vijandig tegen
over elkaar staande groepen en dat de lan
den in een soort van labiel evenwicht zouden
blijven, terwijl hun volken langzaam verar
men onder den last der wapening en de stag
natie in den handel, welke er zeker het re
sultaat van zal zijn. De Britsche regeering
wil beslist het punt bereiken, waarop inter
nationale geschillen tot voorwerp kunnen
worden gemaakt van kalme, onbevooroor
deelde onderhandelingen.
Bij de meeste problemen, welke rege
ling behoeven, is sprake van in strijd
met elkaar zijnde eischen, van elk waar
van met een zeker recht gezegd kan
worden, dat zij een zekeren grondslag
van billijkheid hebben, en geen waarvan
volkomen kan worden ingewilligd, als
rekening gehouden wordt met een niet
minder sterk standpunt aan den ande
ren kant. In zulk een geval is het vol
komen duidelijk, dat geen rechtvaardige
regeling kan worden bereikt, tenzij beide
partijen zulks wenschen.
De menschen zijn in deze dagen geneigd
te zeggen, dat een oorlog onvermijdelijk is.
Ik deel dit standpunt niet. (Toejuichingen).
TN&£ doet je q oed!
6918
(ïnffez. Med.)
Als het er ooit toe mocht komen, heb ik
niet den minsten twijfel omtrent het eind
resultaat. Doch ik kan moeilijk gelooven, dat
met het zekere vooruitzicht van verzet, in
het bewustzijn van de vreeselijke gevolgen
en bij het verlangen van alle volken naar
vrede en de bereidheid van alle volken de
zaken door onderhandeling geregeld te zien,
zij, die zich geneigd mochten voelen een be-
slissing door een oorlog te riskeeren. niet
van oordeel zouden zijn dat het verstandiger
en voordeeliger is, door onderhandeling de
moeilijkheden op te lossen, die onvermijde
lijk ontstaan bij het regelen van eischen en
bij het voldoen aan de behoeften van een
voortdurend veranderende wereld.
veroorzaakt Slapeloosheid, maakt Benauwd
en Onrustig. Mijnhardt's Zenuwtabletten
maken Kalm en geven U een Verkwikken-
den slaap. Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drog.
1381 (lngez. Med.-)
TERAARDEBESTELLING
FRANK VAN DER GOES.
Onder zeer groote belangstelling is gis
termiddag op de algemeene begraafplaats
te Blaricum ter aarde besteld het stoffelijk
overschot van Frank van der Goes.
Omstreeks één uur verzamelden zich in
de nabijheid van het sterfhuis aan de Lin-
genskamp te Laren vele vrienden van den
overledene, onder wie zeer veel oudere
arbeiders, die in de eerste tijden van de
socialistische beweging in ons land tot zijn
leerlingen en vrienden hadden behoord,
alsmede zeer veel jongeren en anderen, die
deel uitmaken van de revolutionnaire so
cialistische groepeering, waartoe Van der
Goes in zijn laatste levensjaren behoorde.
Ook waren velen uit de leidende kringen
der S.D.A.P. aanwezig. Een schat van bloe
men werd op twee auto's geladen. Vrien
den droegen de met rood doek bedekte kist
uit. waarna de stoet zich in beweging zette.
Eenige honderden volgden te voet de baar
op den weg van Laren naar Blaricum, ter
wijl achter dezen stoet de volgauto's aan
sloten.
Te ruim drie uur arriveerde de stoet op
de begraafplaats te Blaricum. Nadat allen
zich om het graf hadden geschaard en de
kist in het graf was neergelaten, werd het
roode doek. dat de kist gedekt had. over
den open kuil gelegd en vervolgens legden
allen, die bloemen hadden gezonden, deze
op het doek, dat weldra schuil ging onder
een schat van kransen en bloemstukken.
De declamatrice, An Endenburg, trad
hierna naar voren en declameerde het
laatste gedeelte uit Gorter's ..Heldensage".
Het woord werd gevoerd door den heer
S. Goudeket. een vriend de6 huizes, die ver
klaarde, dat het op wensch van Van der
Goes was, dat slechts een simpel vriend een
eenvoudig afscheidswoord zou spreken.
De oudste schoonzoon van den over
ledene dankte daarna namens de familie
voor de belangstelling van de vrienden,
medestanders, maar óók tegenstanders, die
hier aanwezig waren.
Hiermede was de sobere plechtigheid ten
einde.
CHARLIE CHAN Hi HONOLOELOE"
St er al jong InEen der leden vail
SjBille Qhan op speurtocht in de film
w Ohan in Honoloeloe" mat Sidney
w de hoofdrol, die hier deze week
"RW wordt.
het WesbWood Theatre Guild om tooneel-
routine op te doen.
Typisch is het, dat Tim's eerste belang
rijke filmrol dezelfde was die den zoon van
een anderen beroemden filmster twaalf
jaar geleden vermaardheid bezorgde. Die
jongeman was Douglas Fairbanks Jr. en
de rol, die van „Dick Grosvenor" in de film
„Stella Dallas". Thans speelt Tim zijn eer
ste hoofdrol in „The Law West of Tomb
stone", waar Harry Carey, Evelyn Brent
en Jean Rouverol tot zijn medespelers be-
hooren.
Tim is een der beste all-round sportsmen
van Hollywood. Evenals zijn vader is hij
een crack-polospeler en munt uit iu zwem
men en tennissen. Hij is een groot dieren
vriend. heeft een hekel aan avondkleeding
en voelt zich pas op zijn gemak in zijn
dagelijksche plunje.
In zijn nieuwe film „Renegade Ranger"
vervult hij met George O'Brien en Rita
Hayworth de hoofdrollen. Deze film wordt
onder den titel „Texas Avonturier" in ons
land uitgebracht.
TBI. DE ZOON VAN JACK HOLT.
Holt is als het ware met de film
.«tracht. Als zoon van den eens zoo
jatten Jack Holt. maakte de kleine Tim
ln de Wieg kennis met de wereld
p film en op zijn negende jaar legde
^eerste proeve van acteerkunst af.
zijn eigen vader als kind moest
.*i. Hij heeft in Hollywood gewoond.
W-j? Hollywood en is er opgegroeid.
nadat hij in 1936 van de mili-
■icademie kwam. zekere voornemens
-".in vader te kennen gaf. antwoordde
jongeman, dat is een pracht-idee.
•-r gs'val moet er één acteur in de
ptyn."
V «vu.
"««elfden
zomer sloot hij zich aan bij
OP BEZOEK BIJ LIL DAGOVER.
Een poging tot karakteristiek.
Achter in den tuin, die in het voorjaars
zonnetje ligt te dommelen, staat het huis,
waarin Lil Dagover en haar echtgenoot,
de productieleider Georg Witt, wonen. Noch
de tuin, noch het huis hebben iets opval
lends. Vermoedelijk zou een fdlmarchitect,
indien hij opdracht kreeg het huis voor een
beroemde filmspeelster te bouwen, zijn
toevlucht nemen tot een pompeus bouw
werk, al was het alleen maar om het feit,
dat er rond filmsterren nu eenmaal legen
darische verhalen worden geweven van
huizen als kasteelen en het op zijn minst
genomen brutaal zou zijn zich te verzetten
tegen de heerschende opvattingen, dat een
filmster zich in weelde baadt. Zooals men
ziet verschilt de legende ook wat filmster
ren betreft, heel wat van de werkelijk
heid....
Het beschaafde cachet, dat het huis van
buiten kenmerkt, vindt men ook aan den
binnenkant. Toon mij Uw huis en ik zeg U
wie gij zijt het is de stijl, die de bewoon
ster kenmerkt: nimmer heeft zij iets gehad,
dat naar ster-allure zweemde. Zij komt niet
ln wijde, ruischende gewaden naar bene
den, wanneer zij eens een keer bezoek ont
vangt, er is niets gekunstelds, niets, dat op
uiterlijk effect is berekend, aan vliegwerk
van noode beeft om innemend te zijn. De
charme, die telkens weer op het witte doek
van haar uitgaat, treft ook bij het persoon
lijke contact: die charme ligt in haar we
zen, haar optreden, haar stem, haar oogen,
waarin men nog den weerglans van dat
verre wonderland Java, waar zij geboren üs,
meent te herkennen.
„Een vlucht in den eenvoud" noemt zij
het zelf. „Als men steeds maar weer in films
krachtens zijn beroep is gedwongen zich te
interesseeren voor allerlei dingen, die men
anders nooit zou doem dan is het een ver
ademing om in de korte rustpooeen eens
zichzelf te zijn en niet meer".
Dat Lil Dagover juist in het gewone leven
zoogewoon" is, klopt in den grond
van de zaak precies met haar artistieke
persoonlijkheid. Als men de rollen, die zij
in den loop der jaren heeft gespeeld, nog
eenis in de herinnering terugroept, dan zal
men tot de ontdekking komen, dat al haar
vrouwengestalten waren, wat men in de
wandeling „gecompliceerde naturen'' noemt.
JïTLst omdat zij altijd heeft getracht deze
rollen zonder eenige charge te spelen,
heeft zij telkens weer dien warm-mensche-
lijken toon weten te treffen, die regelrecht
appelleerde aan ons hart. De scenarioschrij
vers hebben het haar nooit gemakkelijk ge
maakt: zij hebben moeilijkheid op moeilijk
heid gestapeld en dat Lil Dagover in al deze
rollentypen iets van het ware vrouwelijke
gevoel liet doorschemeren, kijk, daar ligt
nu precies het geheim van haar ononder
broken succes.
De kamer, waarin wij zitten te praten,
wordt beheerscht door een portret van de
kunstenaresse zelf, een pastelteekening.
Pastel past precies bij Lil Dagover's type -
is haar geheele kunst eigenlijk niet een pas
tel-,,teekening"? Is het niet zóó, dat zij al I
De bekende actrice Barbara Stanwyck in haar rol van Molly Monahan, de dochter
van een spoorwegmachinist, in Cecil B de Müle's nieuwe Parwmouirt-productte „Union
Pacific", die het tot *and komen van de eenste Amerikaaneche transcontinentale
spoorlijn ki beeld brengt.
haar rallen even aanzet in lichte, teere tin
ten, nimmer hoekig of soherp-geprofileerd,
maar altijd gevoelig, de scherpe kantjes wat
verdoezeld, zooals een pastelteekenaar zijn
zachte kleurcombinaties in elkaar doet
vloeien? Abrupte overgangen kent een pas
tel niet en kent Lil Dagover niet: haar rol
len zijn altijd zoo, dat zij als het ware in
een lichte sluier zijn gehuld, er is iets in
van dat eeuwige raadsel, dat vrouw heet en
misschien wel juist daarom de fantasie
levendig maakt.
Toch is met dat al Lil Dagover allerminst
een etherisch type. Hadden wij haar anders
onlangs nog kunnen aantreffen op een
plaats waar men Lil Dagover wel nauwe
lijks had vermoed in een dans- en acro-
batiekschool, waar haar trainer met trots
in zijn stem opmerkte: „Zoo lenig als een
slangenmensch?"
Tenslotte hebben wij nog even gelegen
heid Lil Dagover iets te vragen over haar
nieuwe rol in de komende Ufa-film „Um-
wege zum Glück", waarin zij samenspeelt
met Ewald Balser en Viktor Staal.
„Voor mij is de samenwerking met den
regisseur. Fritz Peter Buch, ideaal", zegt zij.
„Hij begrijpt mij volkomen, hij voelt ook die
halftonen in spel en dialoog, hij beseft ook,
dat men niet altijd óf in zwart óf in wit
kan spelen, maar dat een bepaalde situatie
een kleurengamma van alle over- en onder
tonen van paarlgrijs bij voorbeeld verlangt.
Dat i# een heel belangrijke factor".
En met deze opmerking over filmspel
nemen wij afscheid van de actrice
