meidebrand op de Veluuüe - Receptie Zuidafrikaanschen gezant
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Timotheus Klein
op het oorlogspad
FEUILLETON
door
KEES ANDRIESSE,
iHuTaa® PnEen de minuten voorbij. Einde-
fluisterde Thea opnieuw: „Het is nu
hall vier."
Voorzichtig kwam Timotheus overeind.
■Goed, ik ga kijken. Maar blijf jij intus-
jöien hier. voor het geval hij hier toch
eens voorbij mooht komen. Fluit dan
keer, maar niet al te schel, want het
V hier zoo stil, dat het geringste geluid
i ver te hooren ls. Je kunt toch flui-
kn?"
Een minachtend gesnuif was het eenige
zwoord en, achter de struiken blijvend,
jo°P Timotheus voorzichtig naar het Vol-
«nbondspaleis, dat in het maanlicht wel
'at van een oud, romeinsch bouwwerk
^8 had Het lag stil en blijkbaar verlaten.
?ew geluid was te hooien en nergens was
fok maar het geringste lichtschijnsel te
^Peuren.
Eoeh bleef een vaag gevoel van onge-
™heid Timotheus kwellen. Hij had den
kkn inderdaad omstreeks drie uur ver
acht en het lange uitblijven gaf hem stof
tot allerlei bange vermoedens. Indien de
man in den kelder zich eens had weten
te bevrijden? Dan zou alles verraden zijn
en hoefde hij ook niet in de kou te wach
ten. Maar dat leek hem anderszijds toch
ook niet erg waarschijnlijk, de chef had
den vorigen avond nog gezegd, dat hij hem
voor het laatst er naar toe gestuurd had.
Plotseling bleef hij staan. Vlak voor zijn
voeten was een diepe uitholling in de
sneeuw, alsof daar iemand had gezeten,
die daar eerst de sneeuw had opgeruimd.
En vanaf die plek liepen voetsporen naar
het Volkenbondspaleis!
Nu had Thea toch gelijk gehad! Omdat
hij er op aangedrongen had zich in de op
rijlaan te verschuilen, inplaats van vlak
bij het gebouw, was de man hun ontsnapt.
En de bom lag natuurlijk reeds op zijn
plaats. Timotheus kon wel stampvoeten
over zijn eigen domheid. Maar eensklaps
bedacht hij zich. Oplettend tuurde hij naar
het spoor in de sneeuw, dat duidelijk den
weg verraadde, dien de samenzweerder ge
nomen had. Maar de voetsporen liepen
slechts één richting uit. Ze kwamen niet
terug! Dus kon het niet anders of de man
moest nog binnen zijn. zoodat Timotheus
nog in de gelegenheid was hem te over
rompelen. Hij bedacht zich nu niet langer,
doch haastte zich van achter de struiken
naar het gebouw, het spoor van zijn voor
ganger volgend. Het liep tot aan den
muur en hield daar plotseling op, alsof de
man in het niet verdwenen was. Verstomd
keek Timotheus om zich heen. maar ner
gens was iets te zien. Plotseling kromp hij
ineen: iets had hem in zijn nek geraakt
Iets nats en kouds. Doodstil bleef hij staan
doch er gebeurde verder niets. Eerst toen
dorst hij zich om te wenden om een on
derzoek naar deze plotselinge stoornis in
te stellen. Hij moest zich op de lippen bij
ten om niet luidop te lachen over zijn kin
deraohtigen angst. Het was een omlaag
hangend eind touw, dat hem zoo'n schrik
aangejaagd had. Zoo zat die onverklaar
bare verdwijning dus in elkaar! Hij grin
nikte zachtjes. De boef had het hem ge
makkelijk gemaakt. Hij hoefde hier slechts
op hem te blijven wachten om hem dan
straks, als hij weer omlaag kwam, als een
rijpe vrucht van het touw te plukken. Wat
zou de kerel een verbaasd gezicht zetten!
Maar de man had blijkbaar geen haast.
Timotheus wachtte en wachtte, doch er
kwam niemand opdagen. Opnieuw begon
hij zich ongerust te maken. Indien de man
het gebouw eens aan den anderen kant
verlaten had, zou hij hier al dien tijd voor
niets gestaan hebben! Besluiteloos keek
hij naar alle kanten, maar niemand ver
toonde zich en ook vernam hij niet het
minste gerucht. Straks zou het licht wor
den en dan zou hij den ganschen nacht
kou geleden hebben voor niets! Tenslotte
kon hij het zenuwsloopende wachten niet
langer uithouden. Hij wierp nog een laat-
sten blik om zich heen, greep toen' met
beide handen het touw en trok zich op
Sinds zijn jongensjaren had hij niet meer
geklommen en slechts met de grootste in
spanning kon hij zich hijgend stukje voor
beetje omhoog werken langs het slingeren
de. beijzelde koord.
En zoo zag Thea. die. angstig geworden
'oor zijn lange uitblijven, hem was gaan
zoeken, met van verbazing wijd openge
sperde oogen, hoe de baardige raadseltante
als een geveltoerist met rheumatiek tus-
schen de eerste en tweede verdieping van
het Volkenbondsgebouw zweefde. Met open
mond sloeg ze het ongewone schouwspel
gade. Heen en weer slingerend aan het
touw kwam hij centimeter voor centimeter
omhoog, om dan opeens weer zijn houvast
aan het beijzelde koord te verliezen en
weer een stuk omlaag te glijden. Wat wil
de hij. waarvoor diende deze waaghalzige
acrobatiek? Alleen het zien ervan maakte
haar reeds duizelig en met een rilling, zoo
wel van koude als angst, sloot ze een
oogenblik de oogen.
Onmiddellijk daarna wierp ze opnieuw
een blik naar haar klauterenden metgezel.
Ze wreef haar oogen uit. die traanden van
koude en opwinding, zoodat ze door een
waas alles dubbel zag. Maar het was geen
gezichtsbedrog! Want ook daarna zag ze
hetzelfde. Timotheus hing niet meer alleen
aan het touw, er was een tweede figuur
bijgekomen. En terwijl haar vriend nog
steeds met al zijn krachten hooger klom.
staarde Thea verbijsterd naar een anderen
man, die zich langs hetzelfde koord van
uit een raam van de bovenste verdieping
omlaag liet glijden! Als verlamd bleef ze
in haar schuilplaats hurken en' wachtte
net kloppend hart op het onvermijdelijke.
Les extrèmes se touchent, ook in dit ge
val. Met verbeten inspanning kwam Timo-
'heus steeds hooger, licht en gemakkelijk
leed de ander omlaag. Iets beneden de
wde verdieping kwam de ontmoeting tot
tand. Timotheus zag een schaduw langs
1en muur glijden Hij keek omhoog en zag
ie beenen van den ander vlak bij zijn han
den. Hij weifelde geen oogenblik om na te
denken, doch gleed onmiddellijk eveneens
omlaag. De man boven hem had nog steeds
niets gemerkt. In alle gemoedsrust daalde
hij verder, snel en frisch. Maar Timotheus
daarentegen, die reeds drie étages omhoog
was geklommen, kon zich niet met zijn
snelheid laten zakken uit vrees te vallen.
Steeds dichter naderden de voeten, die het
touw vast omklemd hielden, zijn handen
cn elk oogenblik konden zij ze raken. Ti
motheus wierp een haastigen blik omlaag.
Zijn voeten waren nog bijna twee en een
halven meter van den beganen grond. Hij
voelde, dat hij zijn houvast aan het dun
ne. gladde touw dreigde te verliezen. Op
dat oogenblik raakten de zolen van den
ander zijn vingers. Instinctief, zonder er bij
te denken, greep Timotheus zich hooger
vast om de enkels van den hooger han
genden man.
Thea zag het en kon een halfluiden
kreet niet bedwingen. Ze sloot haar oogen
en begon onbedaarlijk te snikken. Haar
zenuwen waren haar totaal de baas. Elk
oogenblik verwachtte ze den doffen plof
te hooren van twee vallende lichamen, die
dan roerloos, verminkt, als zwarte vlekken
op de sneeuw zouden blijven liggen.
„Tim, Tim!" snikte ze hysterisch, „Tim!"
Maar alles bleef stil. Hoe ze haar ooren
ook inspande, ze hoorde geen enkel geluid.
Deze heele zenuw-uitbarsting had in totaal
-.iet langer dan anderhalve minuut ge
duurd. maar het leek haar een eeuwigheid,
■er ze zichzelf weer in zooverre in bedwang
bad, dat ze, aarzelend en van bange voor-
revoelens vervuld, haar oogen dorst op te
an om naar den maanbeschenen gevel
an het Volkenbondspaleis te kijken.
iNadruk verboden). iWordt vervolgd).
ter gelegenheid van den zuidafrikaanschen uniedag,
werd op de Zuidafrikaansche legatie in Den Haag een receptie gehou
den. De Zuidafrikaansche gezant, dr. H. D. van Broekhuizen, (rechts) in
gesprek met den Engelschen gezant, sir Nevile Bland.
de nieuwe spaansché gezant
Z.Exc. Videl IJ Saura (links) heeft
zijn geloofsbrieven aan H.M. de Ko
ningin overhandigd.
weest toch voorzichtig met vuur in bosch en heide! Tusschen Apeldoorn en Arnhem zijn
gisteren weer honderden hectaren bosch en heide door brand verwoest. Militairen en burgers hebben met veel
moeite het vuur bedwongen, dat in enkele uren tijds vernielde, wat jaren noodig had om te groeien.
zaterdag a.s. worden te zandvoort de eerste neder-
landsche automobiel-races gehouden. Een overzicht van
een gedeelte van het circuit met op den voorgrond de groote tribune.
NEW YORK'S burgemeester als cowboy. Burgemeester La
Guardia in cowboy-costuum aan het hoofd van een optocht bij de officieele
opening van het amusementspark op de wereldtentoonstelling te New York.
windhondenrennen. zijn de laatste jaren zeer populair ge
worden in Indië. Kortgeleden werden te Soerabaja groote races ge
houden. Een unicum voor Indië was daarbij, dat uit Batavia tien
windhonden per vliegtuig naar Soerabaja werden vervoerd. De
snelle viervoeters in het vliegtuig.
wedstrijden in het scheren
van schapen in Hyde Park te Londen.
Zes en dertig jonge boeren namen er
aan deel.
