Vertrek Engelsche Koningspaar - Engelsch bezoek aan de bollenvelden
80sie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Timotheus Klein
op het oorlogspad
FEUILLETON
i ter GELEGENHEID van het 20-jarig bestaan der Kon. Ned.
I Jachtvereeniging werden te Amersfoort wedstrijden gehouden. De vier
prijswinnaars van 't springconcours voor leerlingen der school van res. off.
I der Cavalerie worden gefeliciteerd door den commandant v. h. Veldleger.
internationale motorterrein wed
strijden bij Amersfoort tusschen Ned.
en Belg. motorrenners. Links C. v. Eys op Mat
chless en (r.) R. v. Katwijk op Francis Barnett.
leden van het engelsche „national gardens guild''
bezichtigden de bollenvelden in de omgeving van Lisse. Per
trekschuit langs een veld prachtig bloeiende tulpen.
HET zeilseizoen geopend. Begunstigd door schitterend zeilweer
hebben gisteren verschillende zeilvereenigingen aan de Nieuwe Meer het
seizoen op feestelijke wijze geopend. Het admiraalzeilen in vollen gang.
twee dooden bij motorbotsing te vlijmen. Zondagmorgen
reden te Vlijmen twee motorrijders in volle vaart tegen elkaar op. Beiden
werden op slag gedood. De vernielde motorrijwielen.
de aankomst van het noorsche kroonprinselijke
paar in new york. Kroonprins Olav en kroonprinses
Martha zullen een reis van twee maanden door Amerika maken.
door
KEES ANDRIESSE.
I en deze gedachte vloeide logisch
I muikL.T0Orafgaande V00!rt indien de
I zich een ontvoering zou ensceneeren,
i Dat ^°Eenaamd zou laten ..kidnappen"...?
ziin nl?u een eventueele verdenking van
naar H°°n bonnen afwenden. Men zou
Jon hf. nüsdadigers zoeken en inmiddels
ien veronderstelde slachtoffer van de-
n?n hrIU;c'lenrooi z'in zaken In orde kun-
en daarna weer kunnen te-
dieten 5 mel: de mededeeling, dat de ban-
nos' h-s m hadden vrijgelaten, of beter
ten af iZOU 2:1011 kunnen laten vinden op
een se'e8C11 plaats, waardoor het geheel
aanzien kreeg,
voortgaan knikte Timotheus
d«iin. als de minister zelf had willen ver-
lnen Maar ondanks het feit, dat deze
■dsenieuze
- theorie niet geheel onmogelijk
tsnien 1111 haar zonder meer aan te
i? dat geval was alles t e mooi op-
I "1st in irisdadiger maakt fouten, dat
I üiir rcrldideus uit zijn detective-litera-
to hier was geen enkele fout gemaakt,
althans niet, indien men den minister als
den auctor intellectualis van deze ontvoe
ring moest beschouwen. Daarvoor klopte
alles te zeer met een echte ontvoering. De
minister had zelf nooit tegelijkertijd én bij
zich thuis én op het ministerie de brand
kasten open kunnen breken, nog daarge
laten dat daarvoor instrumenten en vaar
digheden noodig waren, die men bij hem
allerminst zou verwachten. En hoe zou hij
zijn chauffeur hebben kunnen neerslaan en
op hetzelfde oogenblik op zijn departement
geweest kunnen zijn? Want dat hij hand
langers gehad zou hebben was iets dat
Timotheus bij voorbaat verwierp. Dat zou
veel te gevaarlijk voor hem zijn.
Tenslotte kon Timotheus dan ook niet
anders dan aannemen, dat bij deze ontvoe
ring werkelijk misdaad in het spel was ge
weest.
Maar wat waren dan de motieven van de
daders?
Het motief, dat bij de meeste ontvoerin
gen een hoofdrol speelde, het verkrijgen
van een losgeld, zou in dit geval niet in
aanmerking komen, meende de met speur
derstalenten begiftigde raadseltante. Ten
eerste niet, omdat de minister niet gefor
tuneerd was. Hij sproot uit een oud adellijk
geslacht, dat in den loop der eeuwen zijn
bezittingen steeds geringer had zien wor
den en het was een vrijwel algemeen be
kend feit, dat de minister, behalve zijn sa
laris uit de schatkist, slechts een betrekke
lijk klein inkomen genoot.
Neen, als de ontvoerders het op geldelijk
voordeel hadden yoorzien. dan hadden zij
zeker Iemand anders uitgekozen. De paar
duizend gulden, die de familie van den mi
nister voor zijn vrijlating zou kunnen be
talen, zou de onkosten van de ontvoering
niet eens dekken. Want de misdadigers
hadden volgens Donker's bericht blijkbaar
de beschikking over een vliegmachine ge
had, hetgeen een kapitaal vereischte, dat
men niet voor een dergelijk peulschilletje
in de waagschaal zou stellen.
Maar dan was er hier ook niet sprake
van een of meer gewone misdadigers. De
Inbraken, de ontvoering, de vliegmachine..,
dat alles deed een goed geleide organisatie
vermoeden; een organisatie waar geld
blijkbaar een ondergeschikte rol speelde.
Betrof het hier dan wel een zuivere mis-
aadigersbende, vroeg Timotheus zich af?
Deed alles niet veeleer vermoeden, dat hier
andere belangen meespraken?
De minister van Buitenlandsche Zaken
en deze blijkbaar rijke organisatie
Timotheus bleef miden op straat stil
staan. Dat hij daar niet eerder aan gedacht
had! De samenhang lag toch voor de hand!
Een ordinaire misdadiger heeft geen inte
resse voor een minister. Een vreemde mo
gendheid soms wel.
Spionnage!
Dat was het! Een andere slotsom was
niet mogelijk. Men zou van den minister
gegevens te weten willen komen, die langs
anderen weg niet verkrijgbaar waren. En
dus had men hem eenvoudig ontvoerd als
of het in de Vereenigde Staten was, in
plaats van in het rustige Holland.
Hoewel zijn gedachten al dien tijd door
deze kwestie in beslag waren genomen, was
hij stevig blijven voortstappen en had
thans de luchtbrug over het rangeerempla
cement van de spoorwegen bereikt. De mist
leek hier buiten nog dikker dan in de stad
en slechts vaag waren de groene en roode
seinlichten waarneembaar. Straatlantaarns
verrieden zich slechts indien men er zeer
dichtbij kwam door den gelen tint, dien zij
aan den mist rondom hun lampen verleen
den. Timotheus kon geen twee meter voor
zich uitzien, het leek alsof hij de eenige
was, die op dat oogenblik op straat liep.
Hij stak zijn handen nog wat dieper in
zijn jaszakken en dankte den vooruitzien-
den blik van zijn hospita, die dien morgen
zijn schoenen met rubberzolen had klaarge
zet. Hij hield nu tenminste droge en warme
voeten en bovendien stoorde het geluid van
zijn eigen schreden hem niet in zijn ge-
dachtengang.
Op hetzelfde oogenblik. dat deze tevre
denstellende overweging door zijn hoofd
flitste, werd hij er zich van bewust, dat hij
de laatste paar minuten niettemin het ge
luid van voetstappen had gehoord. Nu hij
vlak bij de brug was, werd het geluid nog
duidelijker. Enkele tientallen meters voor
hem uit ging iemand de brug over.
Wie zou zich 's avonds zoo laat nog in
deze afgelegen straten bevinden, waar ner
gens een woonhuis was? Het leek Timo
theus onwaarschijnlijk dat het iemand
was, die eveneens naar dezelfde stadswijk
wilde als hij. Met bus of tram was die
makkelijker te bereiken en zelfs al wilde
men loopen. dan kon men er veel sneller
komen dan langs dezen afgelegen en troos-
teloozen buitenweg, waar zelfs overdag
niemand kwam, die er niet strikt noodza
kelijk zijn moest. Timotheus zelf koos de
zen weg ook slechts bij uitzondering, wan
neer hij alleen wilde wandelen en toch niet
te ver van huis wilde gaan.
Onwillekeurig verhaastte hij zijn schre
den om te kunnen zien wie de ander was.
Met twee treden tegelijk beklom hij de
trap en, terwijl hij op zijn rubberzolen ge
luidloos over het brugdek liep, hoorde hij
aan den anderen kant de voetstappen weer
op het plaveisel.
Aan de overzijde liep een lange, kaars
rechte weg langs een kanaal. De straat was
met oneffen kinderhoofdjes gepleiveid, en
slechts een smal, uitgesleten trottoir liep
langs den rechterkant, waar pakhuizen en
opslagplaatsen meer of minder gewoon
lijk minder - aangename geuren verspreid
den. Overdag ratelden de zware sleepers
karren met hun bonkige paarden voorbij,
haalden en brachten vrachtauto's haar la
ding, sjokten sjouwers met zware zakken
tusschen schip en pakhuis heen en weer.
Nu was het er stil en verlaten, de weinigs
lantaarns lieten zich in den mist nauwe
lijks vermoeden.
De stappen van zijn voorganger klonken
sneller, gingen tenslotte ln draf over.
Een oogenblik dacht Timotheus erover
hem in hetzelfde tempo te volgen. Doch
hij liet het plan even snel weer varen, als
het bij hem opgekomen was. Wat voor nut
zou het hebben? Zijn piekeren over de ge
heimzinnige ontvoering had hem uit zijn
gewone doen gebracht, zoodat hij overal
misdaad achter vermoedde. Wat stak er per
slot van rekening voor bijzonders in, dat
iemand haast had? Het kon een pakhuis
knecht of magazijnmeester zijn, die zich
verlaat had en die nu haast maakte om
zijn huis te bereiken. Hij zou een belache
lijk figuur slaan als hij den man nazette
en hem hijgend inhaalde omja. om
wat te doen? Timotheus hervatte zijn rus-
tigen pas van voorheen, terwijl hij wee
moedig bedacht, dat voor hem het leven
wel altijd een sleur zou blijven. Eten, drin
ken, de krant en slapen. Totdat hij een
oude vrijgezel geworden zou zijn met een
pensioentje en een hobby voor dammen of
het fokken van kanaries
iNadruk verboden). (Wordt vervolgd).
de duitsche amba ssadeur dr. von
Dirksen weer in Londen terug. De ambassa
deur die naar Berlijn was teruggeroepen toen
de Eng. ambassadeur uit Berlijn was terug
geroepen wordt aan Victoriastation begroet.
HET vertrek van het engelsche koningspaar naar amerika. De Koning en Koningin van Engeland zijn
Zaterdag met het s.s. „Empress of Australia" naar de Nieuwe Wereld vertrokken. Op de foto links neemt Koning George
aan het Waterloostation te Londen afscheid van Lord Halifax en de andere ministers. Verschillende leden van de Kon. familie
reisden mee naar Portsmouth, waar de Koning en Koningin aan boord gingen. De Koning begroet zijn moeder, (foto rechts).
