Hitler9s rede
In den Duitschen Rijksdag
NAAR DE BLOEIENDE BONGERDS
Opzegging van het vlootverdrag met
Engeland en het verdrag met Polen
LEIDSCH
DAGBLAD - Eerste Blad
Vrijdag 28 April 1939
Duitsehland eischt Danzig op als
Duitseh gebied
Roosevelt's voorstel afgewezen
Bereid tof garanties voor alle
genoemde landen
Het doel van Hitler's
politieke plannen
per LUXE TOURINGCAR naar de onvolprezen
BETUWE op ZONDAG 30 APRIL a.s.
Vlootverdrag
met Engeland opgezegd
De betrekkingen
met Polen
STAATKUNDIGE VERDEELING VAN
EUROPA 1939 (april)
RCYRL t
•CSTLANO
3LETLAÜO
-ITAUEN
?47 4SOOOO Jö
engeland
=5^ LONDEN
X-ux.bg
PARIJS
.ZWITS
HONGARIJE
•10 760 000t
IIE, TYRRHEENSCHE--
ifeRIEKEI
ft. 6S3GOO
MAROKKO
In zijn heden uitgesproken rijksdagrede
voering heeft rijkskanselier Hitier o.a. het
volgende verklaard:
De president der Noord-Amerikaan-
sche Unie heeft tot mij een telegram
gericht, welks eigenaardige inhoud u
hekend is. Aangezien, voordat ik als
ontvanger dit stuk in handen kreeg, de
overige wereld reeds per radio en in de
pers er kennis van genomen had, en wij
bovendien uit tallooze commentaren
van de democratische wereldorganen de
vriendelijke opheldering verkregen had
den, dat het bij dit telegram gaat om
een zeer handig, tactisch document,
dat bestemd is den „door het volk ge
regeerde staten" de verantwoording
voor de oorlogszuchtige maatregelen
der plutocratieën in de schoenen te
schuiven, heb ik besloten den Duitschen
Rijksdag te laten bijeenkomen, teneinde
u, als de gekozen vertegenwoordigers
van het Duitsche volk, de mogelijkheid
te geven, mijn antwoord het allereerst
te vernemen, en dit ofwel te bevesti
gen of wel van de hand te wijzen.
Bovendien echter achtte ik het doelmatig
trouw te blijven aan den door den heer
president Roosevelt ingeslagen weg. en
mijnerzijds, en met onze middelen de ove
rige wereld, in kennis te stellen van mijn
antwoord. Ik wil deze gelegenheid echter
ook gebruiken om uitdrukking te geven aan
de gevoelens welke mij in verband met de
geweldige historische gebeurtenissen in de
maand Maart van dit jaar vervullen.
Vervolgens gaf Hitier uiting aan zijn ge
voelens van dankbaarheid jegens de Voor
zienigheid, dat hij als een onbekeiid sol
daat uit den wereldoorlog tot Fuehrer van
zijn geliefd volk was opgeklommen. Zonder
bloedvergieten had hij het volk uit zijn
diepste ellende weten te verlossen en weer
weten op te heffen. De Voorzienigheid,
aldus Hitler, heeft mij toegelaten de eenige
taak van mijn leven te vervullen: mijn
Duitsche volk uit zijn nederlaag te verhef
fen en te verlossen uit de boeien van het
meest schandelijke dictaat van alle tijden.
In het huidige Groot-Duitsche rijk be
vindt zich geen gebied, dat niet sedert de
ourste tijden tot dit rijk behoord heeft.
Hitier greep vervolgens in zijn betoog
terug tot het einde van den wereldoorlog
en wees erop, dat de toen ontstane hoop
op een duurzamen vrede, „een vrede van
verstand en gerechtigheid", in de sindsdien
verloopen 21 jaren niet verwezenlijkt kon
worden. Bij het vredesverdrag kwam voor
het eerst het nadeel tot uiting, dat man
nen, die niet in den oorlog gestreden had
den, de politiek bepaalden. Bijna 115 mil-
lioen menschen werden niet door de zege
vierende soldaten maar door waanzinnige
politici in hun recht van zelfbeschikking
overweldigd. De gevolgen waren verschrik
ken k.
In levensruimten, waarin bijna 140
menschen per vierkante kilometer hun
bestaan moeten vinden, vernielde een
troep onwetende domooren een orde,
welke zich in bijna tweeduizend jaren
van historische ontwikkeling gevormd
had.
En toen deze nieuwe wereldorde in haar
gevolgen later een catastrophe bleek te
zijn. waren de democratische vredesdicta-
tors van Amerikaansche- en Europeesche
afkomst zoo laf, dat niemand de verant
woording voor het gebeurde op zich durfde
nemen. Ons volk stortte in den donkersten
tijd van zijn nationale ongeluk.
Wat ik thans duidelijk wil uiteenzetten,
is in de eerste plaats het doel van mijn
politieke plannen naar buiten en hun ver
wezenlijking. Nooit heb ik er twijfel over
laten bestaan, dat het in Europa op zich
zelf nauwelijks mogelijk Is ooit een voor
alle partijen bevredigende overeenstem-
min z van de staats- en volksgrenzen te
vinden
In het dictaat van Versailles werd noch
rekening gehouden met het zelfbeschik
kingsrecht der volken, noch met de staat-
invloed gevormd. De hoofdstad van dit land,
eens de Duitsche keizerstad, bezit de oudste
Duitsche universiteit. Talrijke kerken, raad
huizen, adellijke en burgerlijke paleizen zijn
getuigen van den Duitschen cultureelen in
vloed. Voortgaande zeide Hitier. dat alleen
een politiek kind kon gelooven. dat het Duit
sche volk voor eeuwig in den toestand van
het jaar 1919 zou blijven. Sedert de over
winning van "het nationaal-socialisme was
de oplossing van dit het Tsjechische
vraagstuk slechts qen kwestie van tijd. Het
ging daarbij uitsluitend om een probleem
der daarbij betrokken nationaliteiten, niet
kundige of zelfs economische behoeften
Niettemin heb ik nooit twijfel er over laten j om een probleem van West-Europa,
bestaan, dat. zooais reeds gezegd, ook een
herziening van het verdrag van Versailles
ergens haar grens zou vinden. Ik heb dit
op vrijmoedige wijze ook altijd openlijk ge
zegd, en wel niet om tactische redenen,
doch uit mijn innigste overtuiging.
Als nationale Fuehrer van het Duit
sche volk heb ik er geen twijfel over
gelaten, dat overal daar, waar de hoo-
gere belangen van de Europeesche sa
menleving het vereischten, nationale
belangen zoo noodig, moeten worden
achtergesteld. Geen twijfel heb ik er
over gelaten, dat het mij met deze op
vatting heilige ernst is.
Het nationaal-socialistische Duitseh
land denkt er niet aan, de rasbeginse
len, waarop wij trotsch gaan, ooit te ver
loochenen. Zij zullen niet slechts aan
het Duitsche. doch ook aan het Tsjechi
sche volk ten goede komen. Wat wij
verlangen, is de eerbiediging eener ge
schiedkundige noodzakelijkheid en eener
economische dwangpositie, waarin wij
ons allen bevinden.
In hét verdere verloop zijner rede deelde
j Hitier mede, dat de Siegfried-linie thans in
i hoofdzaak gereed is en dat ook de linies
I voor Aken en Saarbruecker. tot welker aan
leg Hitler later opdracht had gegeven, reeds
Om deze reden heb ik voor een groot aan- in aanzienlijke mate voor de defensie ge
tal van wellicht omstreden gebieden defini
tieve beslissingen getroffen en deze niet
slechts naar bulten doch ook naar binnen
bekend gemaakt, en de eerbiediging ervan
doorgezet. In deze opvatting van mij, is geen
wijziging gebracht en zal ook geen wijziging
komen.
De terugkeer van het Saargebied had alle
territoriale vraagstukken tusschen Frankrijk
en Duitsehland in Europa uit de wereld ge
holpen, Ik heb het echter steeds betreurd,
dat de Fransche staatslieden deze houding
opvatten als iets dat vanzelf spreekt.
Zoo staan de zaken echter niet. Ik heb
deze opvatting niet verkondigd uit vrees
voor Frankrijk, veeleer was ik deze opvatting
toegedaan als uitdrukking van het inzicht
in de noodzakelijkheid, in Europa op de een
of andere wijze tot vrede te komen en niet
door eeuwig de mogelijkheid van herzienin
gen open te laten, den kiem te leggen voor
een voortdurende onzekerheid of zelfs
spanning. Wanneer deze spanning deson
danks ontstaan is, dan is dit, naar Hitier
uitvoerig betoogde, niet de schuld van
Duitsehland. maar van die internationale
krachten, die deze spanning stelselmatig
veroorzaakt hebben, om hun kapitalistische
belangen te kunnen dienen. Hitier wees er
voorts op, dat hij een bindende verklaring
aan een reeks van staten had gegeven en
het verheugde hem, dat eenige Europeesche
landen deze verklaringen der Duitsche
rijksregeering als aanleiding namen om ook
hunnerzijds den wil tot een onvoorwaarde
lijke neutraliteit uit te spreken en te ver
diepen. Dit geldt voor Nederland. België,
Zwitserland, Denemarken, enz. Frankrijk
heb ik reeds vermeld. Italië behoef ik niet te
noemen hiermede zijn wij in nauwste
vriendschap verbonden evenmin Honga
rije en Joego-Slavië, met wie wij als buren
het geluk hebben hartelijke betrekkingen
van vriendschap te onderhouden. Vervolgens
verdedigde Hitier uitvoerig den terugkeer
van de Ostmark en van Bohemen en Mo-
ravië. De cultuur van het Tsjechische volk,
zoo sprak hij, is in een duizendjarige ge
meenschap essentieel door den Duitschen
reed zijn. In den toestand, waarin zich dit
geweldigste vestingwerk thans bevindt, kgn
het Duitsche volk de geruststellende over
tuiging vinden, dat het geen macht ter we
reld zal gelukken dit front ooit te door
breken.
De kritiek op Muenchen noemde Hitier het
bewijs ervoor, dat den oorlogsophitsers de
vreedzame oplossing van het vraagstuk het
verderfelijkste-toescheen, wat ooit geschied
de. Zij betreuren, dat er geen bloed ge
vloeid heeft. Niet hun bfqed natuurlijk, want
kwam. waarop ik, namens de rijksregee
ring, besloot te verklaren, dat wij niet er
aan dachten ons langer met het odium te
belasten dat wij ons verzetten tegen de
gemeenschappelijke grens tusschen Polen
en Hongarije, om een eventueelen Duit
schen opmarschweg naar Roemenië open
te houden.
Tsjecho-SIowakije werd ontbonden
niet omdat Duitsehland het wilde, maar
omdat men aan de confercntietafcl op
den duur geen kunstmatige staten kan
opbouwen en in stand houden.
Duitsehland heeft daarom ook op een
enkele dagen voor de ontbinding van de
zen staat van Engeland en Frankrijk ont
vangen aanvraag over de garantie deze van
de hand gewezen.
De iri den Tsjechischen staat opgesta
pelde geweldige hoeveelheden oorlogsma
teriaal en de mogelijkheid, dat eenige ver
dwaasden zich hiervan zouden meester
maken, borgen ln zich het gevaar van ex
plosies van een niet te overzienen omvang.
In dit verband somde Hitier op. hoe groote
hoeveelheden wapenen in voorraad waren
en bij de bezetting in beslag genomen wa
ren Ik geloof, aldus Hitier dat het een ge
luk ls voor milhoenen en millioenen men
schen, dat een oplossing: gevonden werd,
welke naar mijn overtuiging, dit waagstuk,
dat een haard van gevaren beteekende
voor Midden-Europa, uit den weg heeft
geruimd. Nogmaals bestreed hij do bewe
ring, dat deze oplossing strijdig was met
de overeenkomst van München, dat. zoo
vervolgde hij. nadat men het etnographi-
sche beginsel reeds sinds lang had laten
varen, thans ook Duitsehland zich om zijn
duizendjarige belangen van politieken en
economischen aard ging bekommeren,
spreekt wel vanzelf.
Zeker is. dat de oplossing geen Engelsche
controle of kritiek verdTaagt.
Hoe men echter de in München tus
schen den heer Chamberlain en mij
persoonlijk getroffen overeenkomst op
dit geval kan betrekken, is mij vol
komen onbegrijpelijk.
Deze overeenkomst betrof uitsluitend
kwesties inzake de verhouding tusschen
Engeland en Duitsehland. Wanneer dit ac-
Vertrek: Beestenmarkt t.o. Lido om 9 uur; terug ca. 8 uur.
Prijs 2.P®r persoon. De route blijft een VERRASSING voor U.
LIEFST PLAATS BESPREKEN - STATIONSWEG 47a ELTAX 666
3766 (Inger. Med.)
die ophitsers staan niet daar, waar gescho
ten. doch alleen daar. waar verdiend wordt.
Hitler zette vervogens uiteen, waarom het
overgebleven deel van de Tsecho-Slowaak
se he republiek ten doode was opgeschre
ven, en vervolgde: een feit was. dat bij
den ouden toestand wellicht slechts een
enkel land belang had, nl. Roemenië, dat
mij doo:r zijn meest bevoegde stem per
soonlijk tot uitdrukking bracht, hoe ge-
wenscht het zou zijh over de Oekraïne en
Slowakije wellicht een rechtstreekschen
weg naar Duitsehland te kunnen krijgen.
Ik vermeld dit als een illustratie voor het
gevoel der bedreiging door Duitsehland.
waaronder de Roemeensche regeering naar
de opvattingen van Amerikaansche hel
derzienden zou lijden. Het oogenblik
coord betrekking gehad zou hebben op elke
toekomstige Duitsche handeling, dan zou
ook Engeland geen stap meer kunnen on
dernemen, b.v, in Palestina of elders, zon
der eerst met Duitsehland overleg te ple
gen. Het spreekt vanzelf, dat wit dit niet
verwachten, evenzeer eohter wijzen wij elke
verwachting van dezen aard. welke aan ons
gesteld wordt, van de hand.
Wanneer nu de heer Chamberlain
daauit de gevolgtrekking maakt, dat
deze overeenkomst van München ver
vallen is, omdat wij haar verbroken
zouden hebben, dan neem ik thans van
deze opvatting nota en trek ik daaruit
de consequenties
DENEMARKEN
NEDERLAND
BELGlE
LUXEMBURG
ZWITSERLAND
ALBANIË
sdowakue
LITAAJEN
LETLAND
ESTLAND
FINLAND
DANZIG
JNKARA
Ik heb, zoo vervolgde Hitier, tijdens mijn
geheele politieke loopbaan steeds ln gt.
dachten gehad, het tot stand brengen I
eener nauwe Dultsch-Engelsche vriend. I
schap en samenwerking.
Deze wensch wordt niet slechts gedekt I
met mijn gevoel dat voortkomt uit de af. I
stamming van onze beide volken, doch ook I
met mijn inzicht in het feit, dat het be-1
staan van het Britsche wereldrijk, nu.' I
mijn meening in het belang is van de ge-1
heele menschheid. I
Hitier zeide het niet mogelijk te achten I
een blijvende vriendschap tusschen helI
Duitsche en het Angelsaksische volk totl
stand te brengen. indien niet aan de andere I
zijde wordt ingezien, dat er niet slecht»I
Britsche maar ook Duitsche belangen be-
staan.
Een werkelijke blijvende vriendschap tus-1
schen deze beide naties ls slechts denkbaar I
od de voorwaarde der wederzijdsche eerbk. I
diging. In het kader van mijn vriend-1
schapspolitiek tegenover Engeland heb ik
uit mijzelf een vrijwillige beperking der I
Duitsche bewapening ter zee voorgesteld, I
evenwel op voorwaarde, dat de wil en d( I
overtuiging zal bestaan, dat tusschen En
geland en Duitsehland nooit meer een oor.
log mogelijk zal zijn.
Dezen wil en deze overtuiging bezit Ik
ook thans nog.
Ik moet echter op het oogenblik vut.
stellen, dat de politiek van Engelani
inofficieel en officieel, er geen twijfel
over laat bestaan dat men in Londn
deze overtuiging niet meer deelt, dork
in tegendeel van meening is, dat on-1
verschillig in welk conflict Duitsehland
eens gewikkeld zou worden. Groot.
Brittannië steeds tegen Duiischlaod
stelling zou moeten nemen. Men ii«|
daar dus den oorlog tegen Duitsehland I
alg iets dat van zelf spreekt. Dit bel
treur ik diep, want de eenige eisch dill
ik Engeland stelde en altijd zal stelloi
is de teruggave van onze koloniën. li
heb echter niet verheeld, dat dit nooit
de aanleiding tot een gewapend con
flict zou zijn.
Wanneer Engeland thans in de por,
en officieel het standpunt huldigt dit
men teren Duitsehland onder alle om
standigheden zou moeten optreden en I
het dit bevestigt door de ons bekende
politiek der omsingeling, dan is daar
mede de voorwaarde voor het vloot
verdrag weggenomen. Ik heb daarop
besloten, dit nog vandaag aan de Brit
sche regeering mede te deelen.
Het gaat hierbij voor ons niet om een 1
materieele aangelegenheid, want ik bocp
nog altijd, dat wij een bewajvenlngswed-
loop met Engeland kunnen vermijden, doch
om een daad van zelfrespect.
Mocht de Britsche regeering het ech
ter op prijs stellen met Duitsehland
over dit vraagstuk nog eens in onder
handeling te treden, dan zou niemand
zich gelukkiger achten dan ik, om wei- j
licht toch nog tot een duidelijke en I
onmiskenbare overeenstemming te kun-
nen komen.
Wij willen niets wat ons niet eem
heeft toebehoord. Geen staat zal ooit
door ons in zijn bezit beroofd worden.
Alleen degene, die Duitsehland meent
te kunnen aanvallen, zal op een macht
en een tegenstand stuiten, waar tegen
over die van het jaar 1914 onbeteoke-
nend was.
Na herinnerd te hebben aan de oplossing
van het Memelvraagstuk, zeide Hitler: Oot
hier heb ik geen vierkante mijl meer ver
langd dan wij tevoren bezaten, en dan ons
was afgenomen. Voor de verhouding van
Duitsohland tot Llthauen, zal deze oplos
sing slechts gninstig zijn. Duitsehland im
mers heeft thans geen ander belang dan
ook met dit land ln vrede en vriendschap
te leven.
Sprekende over de beteekenis der door I
Duitsehland gesloten economische overeen
komst, zeide Hitier o.a., dat Duitsehland
deze economische markten niet slechts wil
verkrijgen, doch ook vooral wil ontwik-
kelen.
Een boycot op de verkoopsmarkten, 'sn
doel hebbende een volk te laten uithonge
ren. zou zijn doel niet bereiken, aangezien
naar mijn overtuiging de volkeren onder
dergelijke omstandigheden nog liever zou
den strijden. Wat Duitsehland betreft is het
in ieder geval besloten zich zekere essen-
tleele markten niet door een terroristisch
ingrijpen van buiten of door bedreigingen
te laten afnemen.
De bewering dat Duitsehland, door mei
een land nauwe economische betrekkingen
te onderhouden, dit land van zich afha»'
kelljk maakt, noemde hij onzin.
Sprekende over Polen, zeide Hitier.
over de verhouding tot dit land weini?.,!!
zeggen valt. Het verdrag van Versailk-
heeft hier, en natuurlijk opzettelijk, oom
de eigenaardige instelling van den P°oi-
schen corridor naar zee, voor altijd een sc
2—t
