De nederlaag van Antwerpen
gewroken (3—2)
Holland-België te Amsterdam
Kalme stemming in de
kleedkamers
LEIDSCH DAGBLAD, Maandag 24 April 1939
Derde Blad No. 24257
Een goede, doch geen „groote'
wedstrijd
80ste Jaargang
Schitterende doelpunten van Vente
Twee gelijkwaardige
tegenstanders
,Een gelijk spel zou beter
zijn geweest",
oordeelde men
Hoe druk het was
te Amsterdam
(Van onzen redacteur).
DOOR een 32 overwinning op België heeft het Neder-
landsch voetbalelftal gisteren te Amsterdam voor 56.000
toeschouwers de nederlaag in den slag van Antwerpen ge
wroken en het stemt tot voldoening dat Oranje geen ruwheid
en unfaire trucs noodig heeft gehad om aan de Roode Duivels
haar meerderheid op te leggen, gelijk omgekeerd helaas het
geval is geweest in dien triesten kamp in de Scheldestad!
Overtuigend was deze zege overigens niet, want hier stonden
twee gelijkwaardige elftallen tegenover elkaar, die beide
feitelijk voortdurend evenveel kans hebben gehad op succes
en daarom misschien alle twee in een puntenverdeeling de
meest juiste belooning zouden hebben gevonden
VENTE. DE SCHOTVAARDIGE.
Vente was de beste van het vijftal! Ook
zijn spel hebben wij in den aanvang met
eenige beduchtheid gadegeslagen, maar
toen het enthousiasme der ploeg grooter
werd. groeide bii onzen midvoor ook weer
het vernuft om verwarring te stichten in
dc Belgische defensie en met twee juweel
tjes van doelpunten zette hij de kroon op
zijn over het algemeen zeer verdienstelijke
werk. dat ongetwijfeld nog nuttiger geweest
zou zijn indien het van zijn buren beteren
steun had ondervonden.
DE ONTBREKENDE VONK.
Niet ten onrechte hebben wij het Zater
dag noodig gevonden het publiek, dat dezen
keer in zoo ontzaglijk grooten getale was
opgekomen, te waarschuwen voor overdre
ven verwachtingen. Want Nederland moge
gisteren dan goed hebben gespeeld, iets
bijzonders prepteerde het toch zeker ook
niet. Vooral Yóór de pauze was het boven
dien een vrij tamme vertooning. waarin de
vonk der geestdrift ontbrak om aan het
spel meer temperament te verschaffen en
den toeschouwers de emotie te schenken,
i waarvoor het nu eenmaal in groote meer
derheid gekomen was. Gelukkig kwam
spoedig na de pauze de opleving en toen
pas mocht men weer spreken van de „Hol-
land-rBelgië-sfeer", zooals wij die kennen
van zoo tallooze ontmoetingen uit vorige
jaren. Het enthousiasme laaide op. binnen
en bulten de lünen. het tempo steeg en de
aanvallen ter weerszijden kregen soms weer
dat element van verrassing, dat feitelijk
altijd het kenmerk van het Belgische spel
en den laatsten tijd ook van de Nederland
sche voorhoede is geweest! Tot een werke
lijk hoog peil steeg het niet. maar de kamp
aas nochtans interessant en opwindend en
in ;.aar dreunende aanmoediging legde het
legioen der Nederlandsche supporters al
zijn hoop en vertrouwen dat de Oranje-
ploeg en ln slagen zou ditmaal over de
Belgen te triomfeeren.
Dat vertrouwen werd niet beschaamd
al was de overwinning tenslotte een
dubbeltje op zijn kant. Onstuimig is ons
nationale team. vooral gedurende het
eerste halfuur na de hervatting, ten
aanval getrokken en met twee fraaie
doelpunten heeft Vente toen eten
grondslag gelegd voor het uiteindelijk
succes. Wel is waar stelden de Belgen
tegen het laatst alles in het werk om
althans nog een gelijk spel uit het vuur
te sleepen en doordat Holland zich
toen meerendeels op verdedigen in
stelde, waren de Roode Duivels in die
korte periode ook inderdaad sterker,
maar onze defensie wist zich te hand
haven, al kostte het groote moeite en
met 32 kwam in den regen (die kort
voor afloop begon te vallen) onder da
verenden jubel het einde van een wed
strijd. die goed was en dikwijl boeiend,
maar die ons toch geenszins in ieder
opzicht bevrediging heeft geschonken!
ZWAKKE PLEKKEN.
Aan d'e hulp heeft het Vente in dezen
wedstrijd helaas nog al eens ontbro
ken! Smit. zoowel als Van der Veen,
heeft gezwoegd om er het beste van te
maken, maar het bleef nochtans onder
de verwachtingen. Vooral Smit was
de oude niet meer! Nog in den wed
strijd te Rotterdam was de Haarlemmer
de groote figuur, die overal was waar
gevaar dreigde en altijd de zaak te kla
ren wist de man, die door zijn won
derlijk goed aanvoelen van het spel den
draak steken kon met wereldreputaties
van Hongaarschc beroemdheden en de
z-el was van ons elftal.
Hoe oneindig ver stond Smit daar
gisteren van af! Wij herinneren ons
een enkele mooie pass naar Vente,
die daaruit scoorde; wij herinneren ons
eveneens een weergaloos mooien schui
ver van grooten afstand, die een goal
waard was geweest, doch op het nip
pertje door Badjou werd gestopt, maar
veel gloria was er overigens voor onzen
linksbinnen niet weggelegd. Van al die
oude en succesvolle trucs, die het publiek
tot zoo onstuimigen bijval konden
brengen, was nrats te bespeuren en
zoo viel Smit terug tot een heel matigen
voorhoede-speler, die niet onvoldoende
is geweest, maar anderzijds wel vijftig
procent minder gevaarlijk was dan in
vorige ontmoetingen van onze nationale
ploeg
Van der Veen was eveneens minder dan
in vorige wedstrijden, al kon het verschil
niet zoo heel groot worden genoemd. Hij
deed in het veld meermalen aardig werk.
maar meer dan vroeger leek het ons te be
nepen. te klein, te onproductief. Hij vond
geen openingen om anderen scoringskansen
te bieden en hij was zelf als schutter vol
komen ongevaarlijk. Eenmaal slechts heb
ben wij geloofd een doelpunt van hem te
zien! Dat was vlak voor het einde toen
Drager was doorgebroken en de Heracles-
man uit diens voorzet voortreffelijk in
kopte.
Vlak bii den paal grabbelde Badjou het
leder echter weg en voorde zooveelste maal
had Van der Veen een wedstrijd achter den
rug, waarin hij geen kans had gezien voor
Nederland een treffer te plaatsen! Mis
schien zal het moeilijk zijn een behoorlijk
plaatsvervanger voor hem te vinden, maar
ons dunkt dat het voor onzen aanval een
versterking beteekenen zou indien men een
rechtsbinnen zou kunnen aanwijzen, die
behalve combineeren in het veld ook door
zetten en schieten kan!
Namen als Piet de Boer en Abe Lenstra
zullen in dit verband in den komenden
tijd met het oog op den kamp tegen Zwit
serland fop 7 Mei te Bern) nog wel eens
op den voorgrond worden geschoven
De vleugelspelers onzer voorhoede hebben
gisteren hun reputatie gehandhaafd. Dra-
ge en De Harder waren snel en doortastend
en hoewel laatstgenoemde van Smit weer
geringen steun ondervond, heeft er toch
van zijn kant bij herhaling gevaar gedreigd
voor het Belgische doel. Ons eerste punt
werd trouwen? gescoord door de beide
vleugelspelers, die gezamenlijk de vijande
lijke goal attaqueerden (een voortreffelijk
staaltje van modem aanvalsspel voor den
buitenspeler!) en feitelijk ook te zamen
den bal in de Belgische touwen deden ver
dwijnen!
Veel beter dan in Antwerpen was onze
halflinie. Anderiesen was betrouwbaar als
vanouds en het weer medespelen van
Paauwe beteekende inderdaad een ver-
goede verstandhouding.
Aan de goede verstandhouding haperde
net ditmaal niet in den wedstrijd tegen de
loeigen. De protesten ln de Hollandsche
rvs' na den kamp te Antwerpen, bleken
«'Ukkie niet zonder uitwerking te zijn ge
geven en behoudens enkele minder toe
laatbare trucjes van Braine, die er overi
gens bii scheidsrechter Thompson mee aan
verkeerde kantoor was!, werd er vrij-
ei geen enkele minder welluidende klank
'nomen. O, Ja, het ging natuurlijk af en
eens Mn beetje te hard en een
dpn spe'er moest wel eens gestraft wor-
n voor een ..onvriendelijke" daad. maar
vnren o.l. uitzonderingen, welke den
re«l bevestigden....
dat*!!1 voor de rust blina den ind.uk
v«,.ht beide ploegen er, na het zware ge-
v„h' v?n den vorigen keer. zelf zoodanig
doo °Jer waren dat zij er een tijdlang
ïTvnnrK .j1"1 werden gebracht en dat
"olbnHv onze 'andgenooten vei gaten dat
techno!! SBel' zich alleen baseerend op
"n h»v.uen bactiek dus zonder wilskracht
ezieing. nie' al'een on-c oon. maar
oemrtU ongevaarlijk moet worden re-
dat nrJruul Dat bet in de tweede helft ,n
een or. a 2°oveel beter ging en de sfeer
"n °e!ari„ ''aditioneele wijze zwaar we d
eh a. i was verheugend maar het kon
en dat leurstelling niet geheel wegne-
n Antu-J!nze voorhoede, de in Rotterdam
eed aerPen zulke voort effepke dirgen
orm antjenliik beneden haar vorken
'er do en' De stootkracht was m!n-
anva'ïen t "heid vlel togen en de
tiend kar,iTteï5n af Pn tQP rPn wa' aar-
met Ho u'1 waa'v"n de scelers treuzel-
niet wktln €n den 5chyn wekten dat
^°e verder te moeten han-
Prins Bernhard woonde den
wedstrijd bij.
(Van onzen redacteur.
Toegejuicht door dc duizenden in het
stampvolle Amsterdamsche stadion ver
scheen Prins Bernhard gistermiddag om
streeks kwart over twee in burger in dc met
bloemen versierde eere-loge van de officieele
tribune en tien minuten laten verkondigde
klaroengeschal van den marathontoren dc
komst der elftallen, die ditmaal tot aller
verrassing gelijktijdig en naast elkaar
(telkens een Hollander en een Belg) het
veld betraden!
Anderiesen won den toss en koos het voor
deel van den wind, die dwars over het veld
stond, doch van betrekkelijk geringen invloed is
geweest. Keeper Dijkstra kwam reeds dadelijk
eenige malen in actie en hij deed dat met zoo
veel bravoure en talent dat het nogal tegenviel
toen hij in de vierde minuut radicaal misgreep,
maar Caldenhove gelukkig op de doellijn het
gevaar nog keeren kon! Aan de overzijde had
men intusschen evenzeer een blunder begaan!
Stijnen en Badjou liepen daar beiden op een bal
toe en begrepen elkaar daarbij zóó slecht dat
het leer tusschen hen door in de richting van
het open doel wegrolde, echter om rakelings
langs den buitenkant van den paal out te
gaan
Na dezen lichtelijk opwindenden inzet begon
België sterker te worden en stil en teleurgesteld
zag het publiek toe hoe ons elftal er in die
eerste oogcnblikken slechts met de grootste
moeite in slaagde zich die vinnig attaqueeren-
de Roode Duivels van het lijf te houden.
Het was Anderiesen tenslotte, die door zijn
groote activiteit de voorhoede ten aanval stuw
de, waarbij, na ruim een kwartier, een mooie
kopbal van Drager keurig door Badjou werd
gevangen Niettemin bleef het een vrij lauw
snolletje, dat technisch niet slecht was, maar
de noodige bezieling miste.
Dertien minuten voor de pauze trok Ficvez
er plotseling met den bal tusschen uit om
daarna laag voor te zetten. Onze defensie
was een moment ln de war en Braine maak
te er gebruik van door een niet hard. doch
goed geplaatst schot in te zenden dat doel
trof.
België had dus de leiding, maar zjj moest
)ic twee minuten daarna al weer afstaan
vant Dc Harder drong toen fel naar binnen
im den bal via den keeper voor de voeten
te deponccren van den eveneens naar de
goal zwenkenden Drager, die de partijen op
gelijken voet bracht. 1—1.
Het zijn voornamelijk De Harder en Vente
geweest, die in de slotperiode der eerste helft
onze aanvallen geleid hebben en Badjou werd
daarbij duchtig aan den tand gevoeld, maar met
onveranderden stand kwam toch de rust.
De tweede helft was nog maar enkele minu
ten oud toen Van Alphen een bal van de Bel
gische doellijn wegwerken moest, nadat Badjou
reeds was gepasseerd, en in de vijfde minuut
gaf Vente aan het publiek reden tot juichen
door een pass van Smit op buitengewoon han
dige wijze te benutten met een vlijmscherp
schot, dat volkomen onhoudbaar was. 21.
Als reactie deed België van den aftrap af
een tegenstoot, die rechtstreeks tot succes
scheen to leiden. Dijkstra viel nog uit naar den
schuiver van Buyle, doch tevergeefs en vele
Belgische supporters juichten voor een doelpunt
Totdat zij tot de ontdekking kwamen dat de
bal precies langs den buitenkant van den paal
was gegaan
De duizenden op de tribunes kregen nu hun
sensatie, want toen Smit op het Belgische
doel schoot, had Badjou het nakijken, maar
redde Van Caelenberg op de lijn (juist zooals
Van Alphen tevoren had gedaan!), en toen
Vente binnen de minuut een venijnigen kogel
inzxmd. was het een deel van het Hollandsche
publiek, dat op zijn beurt tevergeefs jubelde,
meenende dat Badjou het leer in het doel had
geslagen, terwijl hij het rakelings over de lat
op het net had doen terechtkomen!
Snel verplaatste zich het spel thans van doel
tot doel. waarbij Dijkstra de grootste moeite
had met een kopbal van Capelle en Badjou lau
weren oogstte door een ongeloofelij k mooien
schuiver van Smit in het uiterste hoekje te
grabbelen, zoodat Smit er diep teleurgesteld het
hoofd om schudde.
Een interessant duel tusschen Buyle en Cal
denhove volgde ter afwisseling ergens bij de
cornervlag (de Amsterdammer won tot groote
vreugde van het publiek) en Holland zat nu
veel vinniger op den bal dan voor de pauze het
geval was geweest.
In een periode, waarin Holland even wat af
zakte, kwam intusschen voor België den gelijk
maker door falen van Bonsema en Caldenhove
en dat dreigde de ommekeer te worden. Dat zij
het niet werd, was te danken aan De Harder,
die van den aftrap den bal meenam langs de
lijn, naar binnen liep en het leer voor de voe
ten legde van den goed opgestelden en onver-
moeiden Vente. die Holland met een mooi schot
de leiding hergaf. 3—2.
Alleen de moed van een Dijkstra, die reeds
een tand had verspeeld, doch zijn body on
vervaard voor de voeten gooide van den door
gebroken Belgischen rechtsbuiten, voorkwam
vervolgens een derde doelpunt der gasten en
nóg was daarmede het gevaar niet beteugeld,
want Holland ging zich toeleggen op het ver
dedigen van haar voorsprong en België atta
queerde fel voor den gelijkmaker!
Het heeft er gespannen in die laatste tien
minuten. Het spel werd rommeliger, harder,
nerveuzer er werden vele overtredingen be
gaan en eenige spelers raakten geblesseerd zon
der echter uit te vallen. Tot doelpunten kwam
het evenwel niet meer en toen de heer Thomp
son inrukken liet. had Oranje een zwaar be
vochten 3—2 overwinning behaald.
Otto de Vries: „Het peil steeg niet
tot groote hoogte".
In de Nederlandsche kleedkamer heerschte
gisteren na afloop van den HollandBelgië-
wedstrijd een opgewekte prettige stemming. De
nederlaag van Antwerpen was gewroken, maar
stuk voor stuk hadden de spelers toch wel het
idee, dat een gelijk spel beter zou zijn geweest.
De ontmoeting mag dan niet „zoo hard"' zijn
geweest als in de Scheldestad. bepaald zacht
zinnig is het toch ook niet toegegaan en hier
en daar moet de alles genezende Bob er aan
te pas komen. Een paar tanden van Dijkstra
hebben een stevigen schok gekregen, maar daar
kunnen ze wel tegen, verzekerde de Zaankanter
ons met een opgewekt gezicht. Het zal wel
losloopen, al zat ik er enkele malen leelijk tus
schen.
Anderiesen verklaarde ons. waarom hij tegen
het einde zich meer teruggetrokken had. Het
was een snelle wedstrijd geweest, allen hebben
hun best gedaan. Hier en daar heb ik tegen
mijn spelers wat moeten zeggen, ter kalmee
ring der zenuwen, voegt hij er aan toe. Dat is
hem. den door en door geroutineerden inter
nationalen speler wel toevertrouwd.
Smit knipoogt maar eens. Och. het kan niet
altijd even goed gaan. beteekent het zoo on
geveer. en we hebben toch gewonnen!
Paauwe is enthousiast over zijnrechter
knie. die het zoo goed gedaan heeft. Van ope-
reeren geen sprake hoor, dat kan ik u verze
keren.
En Bertus Caldenhove wordt er tusschen ge
nomen, als hij om een kammetje vraagt. Waar
voor heb jij dat nou noodig? wordt hem van
alle kanten toegeroepen, wijzend op het bijna
haarlooze hoofd van den Amsterdammer.
De heer Herberts, voorzitter van de keuze-
commissie, was van oordeel, dat de Belgen een
homogene ploeg bezaten. Veel verschil tus
schen beide teams was er niet. In de eerste
twintig minuten na de rust heeft het Neder-
landsch elftal uitstekend gespeeld en daarom is
de verhouding 32 niet zoo heelemaal onjuist.
De besten waren De Harder, Drager, Anderie
sen, Wilders en Bas Paauwe. Vente en Kick
Smit speelden wat minder dan wij verwacht
hadden, maar het maken van twee doelpunten
stempelt Vente toch weer tot een speler, dien
wij niet graag zouden willen missen.
De heer Otto de Vries, voorzitter van de tech
nische commissie, noemde het resultaat verdiend
Anderiesen heeft weer een puiken wedstrijd
gespeeld. Over het geheel genomen was het wat
rommelig, waardoor het peil niet tot grootéï
hoogte steeg.
Eenzelfde meening was de heer Mundt toege
daan. Qua team was België misschien wat be
ter en vooral het koppen onzer tegenstanders
was goed. Dit onderdeel van het spel was al
leen uitstekend verzorgd bij Paauwe. Anderiesen
en Vente. de rest „time-de" niet juist.
De heer Lotsy noemde het een prettige re
vanche van Antwerpen, maar een draw had z.l.
beter de verhouding weergegeven. In de laatste
twintig minuten was het spel bedenkelijk gezakt.
Drager vond hij den besten speler van de
Nederlandsche ploeg. Ik heb genoten van enkele
mooie trekjes en fijne technische staaltjes in
zijn spel. Wilders wordt beter maar hij kan
nog veel beter.
Thompson aan het woord.
De Engelsche scheidsrechter Thompson was
van oordeel, dat een gelijk spel beter de krachts
verhouding zou hebben weergegeven. Toen wij
hem vroegen of hij geaarzeld had bij het twee
de doelpunt van Nederland de Belgen pro
testeerden wegens buitenspel verklaarde de
scheidsrechter, dat er geen enkele onregelmatig
heid had plaats gevonden, zoodat hij het doel
punt natuurlijk toekende. Het was hem opge
vallen, dat aan beide zijden in zeer snel tempo
werd gespeeld Een oordeel over spelers wilde hij
liever niet geven, maar Vente was hem in de
tweede helft opgevallen door snelheid en intel
ligentie, met inzicht in het spel en een goeden
kijk op den bal.
Bij de Belgen.
De voorzitter van de Belgische keuzecomnüs-
sie, generaal De la Falie, was van meening,
dat de Belgen meer spel hebben laten zien,
meer techniek en balcontrole. Het spel der Ne
derlanders leek op kick and rush, maar het was
productiever en geestdriftiger. Een gelijk spel
zou de verhouding goed hebben weergegeven.
De Belgische oud-international Hector Goe-
tinck meende eveneens, dat de techniek der
Belgen beter was geweest. Maar de Roode Dui
vels hadden naar zijn oordeel te veel getreu
zeld en daardoor goede kansen voorbij laten
gaan. De Nederlanders waren sneller en geest
driftiger.
Het Nederlandsche spel sneller: dat was ook
de opvatting van Capelle, die overigens zeide,
dat een gelijk spel de juiste uitslag zou zijn
geweest. De Belgische middenvoor prees het
spel van Dijkstra, Caldenhove, Anderiesen, Smit
en Vente.
Stijnen,. de Belgische aanvoerder zeide: „Wij
hadden een gelijk spel verdiend". Technisch
waren de ploegen evenwaardig, aldus Stijnen.
De balcontrole was niet gemakkelijk, door het
grillige draaien van den wind. Er is minder
„hard" gespeeld dan in Antwerpen: het was een
sportieven wedstrijd. Vente en Smit zijn altijd
gevaarlijk en ook Dijkstra, Anderiesen en De
Harder hebben goed gespeeld. Over zijn eigen
elftal was Stijnen tevreden. Het Nederlandsche
spel noemde hij doelmatiger, productiever, door
dat het in „verticale" richting naar het doel
van den tegenstander streeft, terwijl de Belgen
„in de breedte" spelen.
sterking. Paauwe heeft niet alleen zijn
routine op Stam voor, hij is ook technisch
fijner, voelt het spel zuiverder aan en ver
staat zoowel zijn aanvallende als zijn steu
nende taak tot in finesses.
KLARE TAAL.
De Belgische linkervleugel, die sterker
heette te zijn dan den vorigen keer. heeft
het tegen Paauwe heel moeilijk gehad,
vooral ook omdat Wilders achter hem het
woord „opruimen" in iederen vorm wist te
vervoegen en het resultaat was dat b.v.
Braine ditmaal veel minder heeft kunnen
uitrichten dan in den dramatischen kamp
van enkele maanden geleden.
De tacticus Braine kreeg eenvoudig
de kans niet om zijn valstrikken uit te
zetten en toen hij kennelijk veront
waardigd daarover het eens op an
dere wijze probeerde en Paauwe op
unfaire wijze onschadelijk trachtte te
maken, deed hij de bittere ervaring op
dat het publiek hem uitjouwde (wat
dezen Belg niet deert) en dat wat
erger was voor hem! de arbiter zijn
handelwijze en oogmerken volkomen
doorzag en hem zulks op niet te mis
kennen wijze aan zijn verstand bracht
ook. De heer Thompson sprak waar
schijnlijk geen Vlaamsch en Braine
geen Engelsch. maar de gebaren van
den scheidsrechter waren niettemin
klare taal voor den beroemden en lich
telijk over het paard getilden Raymond,
die een groot voetballer kan zijn. maar
een humeur heeft om van te rillen en
uit vrees voor een meer radicale af
straffing zich verder als een fat
soenlijken jongen heeft moeten gedra
genHetgeen intusschen zijn spel
niet ten goede kwam, al nam hij dan
ook het eerste Belgische doelpunt voor
zijn rekening.
DE TRUC VAN BONSEMA.
Bonsema. de oud-Velocitaan. thans G.V.
A.V.'er, was de nieuweling in onze halflinie
en hij heeft op ons geen sterken indruk
kunnen maken. Stellig was het veel beter
dan toen Schubert den vorigen keer die
plaats bezette en den snellen Fievéz den
ganschen middag vrij spel bezorgde, maar
het was niet altijd resoluut genoeg, soms
ook te ontactisch en het droeg den schijn
in zich alsof Bonsema zich als linkshalf te
onwennig gevoelde om zich geheel vrij-uit
te durven laten gaan! Zwaar zal het den
Groninger bovendien worden aangerekend
dat hij indirect de oorzaak was dat de
Belgen hun tweede doelpunt scoorden.
Bonsema immers liet opzettelijk een bal
loopen. dien hij. geheel vrij staande, zonder
moeite had kunnen stoppen en wegwerken
omdat hij meende dat het leer zou uitgaan.
Fievéz, de Belgische rechtsbuiten, echter is
snel en de bal was traag, zoodat het trucje
van Bonsema. die verder van de lijn stond
dan hij zelf gemeend zal hebben, mislukte
en de bal uit den voorzet langs Dijkstra
werd gekogeld Aan België schonk hy aldus
den gelijkmaker (met welwillende mede
werk ng overigens van Caldenhove. die even
de kluts kwijt raakte en in eigen doel
schoot!) en als Vente niet binnen de mi
nuut daarnaJa. dat mag toch eigenlijk
wel even apart vermeld worden op welk
een sensationeele wijze twee van de Hol
landsche doelpunten gisteren tot stand ziin
gekomen. De eerste goal ontstond elf mi
nuten voor de rust. twee minuten nadat de
Belgen de le ding hadden genomen en het
derde Oranje-doelpunt volgde zóó vlug op
het tweede de zoo juist genoemde eoal
de Belgen dat de supporters van beneden j
den Moerdijk nog juichten op het moment j
dat Vente aan Nederland reeds de leiding I
terug gegeven had1 J
RECORD AANTAL AUTO'g.
Het aantal auto's en bussen, waaronder er
vele uit België waren, bereikte fisteren te
Amsterdam een recordhoogte. Het topfetal
bü vroegere gelegenheden bedroeg ongeveer
7500, thans moesten 9467 motorvoertuigen b(j
het stadion „verwerkt" worden. Daarvan
hebben er 6040 geparkeerd, hetgeen ook al
2000 boven het vroegere record is.
Men krijgt een aardigen indruk van de
toeneming van het autoverkeer in de laat
ste tien jaar door vergelijking van de cij
fers van thans met die van dc Olympische
Spelen in 1926. Op den sluitingsdag reden
toen 4400 auto's voor, waarvan er 2200 par
keerden. Het aantal voorrijdende wagens is
dus ruim verdubbeld, dat van de parkee-
rende zelfs verdrievoudigd.
De politie heeft Iets, dat onder deze
omstandigheden geen verwondering behoeft
te baren de grootste moeite gehad om
ruim baan te maken voor de auto's, waar
mede Prins Bernhard en xijn gezelschap
aankwamen. Op den Olympiaweg, waarlangs
werd gereden, schoof de stroom van wa
gens in zes rijen naast elkaar op.
De Hollandsche verdediging is goed ge
weest. doch niet van bijzondere allure.
Caldenhove deed soms verrassend mooi
werk. maar hij hield zijn spel niet steeds
op hetzelfde peil en met Wilders en Dijk
stra vormde hij een defensie, die tegen de
niet bijster schotvaardige Belgen wel op
gewassen was, maar anderzijds toch ook
weer niet de overtuiging schonk dat men
nu gevonden heeft wat men zocht.
Wilders zou men bijna een back van
„den ouden stempel" kunnen noemen. De
lange Amsterdammer greep dikwijls goed
in en ruimde uitstekend op. maar hij
scheen beslist niet te weten dat men den
bal niet alleen trappen, doch ook plaatsen
moet De kogels van Wilders hadden
meestal luchtballon-neigingen en zijn werk
miste dientengevolge veelszins het nuttige
effect, dat men er feitelijk van verwach
ten mocht.
DE WARE MAN?
En dan Dijkstra!
Ja, Dijkstra-
Toen scheidsrechter Thompson be
ginnen gefloten had, bestormden de
Roode Duivels dadelijk het Hollandsche
doel, dat door een debutant verdedigd
werd, maar toen Buyle vanaf de zijlijn
een prachtigen hoogen voorzet gaf, die
den bal vlak voor onze goal dreigde te
doen belanden, was daar ineens een
keeper, die uitstekend positie kie
zend zich van dc gansche. veelbe
sproken nerveuze Holland-Belgic-sfeer
geen zier aantrok en het leder boven
de hoofden van zoovele bekende Bel
gische voorhoede-spelers rustig en
doodbedaard uit de lucht „wegplukte"
alsof hij op het eigen vertrouwde ZFC-
veld een beetje aan het oefenen was
ronder dat meer dan hondrrdriuizend
>ogen op hem waren gericht!
Die keeper was Dijkstra! En een col
lega op de perstribune zei het op dat
oogenblik zoo raak: „Precies als in
