Prins Bernhard in Ommen - B- Ajax-D.W.S.
Op eenzamen
post...
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
SOsfe Jaargang
FEUILLETON
Z.K.H. PRINS BERNHARD woonde te Ommen een
vergadering bij van de districtscommissarissen der Ne-
derlandsche Padvinders Vereeniging. De aankomst van
den Prins aan het kamphuis.
ZATERDAG ARRIVEERDE IN DE AMSTERDAMSCHE nA-
VEN DE KRUISER „SUMATRA". HET SCHIP KOOS LIG
PLAATS AAN DEN STEIGER VAN DE
HOLLAND-AMERIKA-LIJN.
TE LEUSDEN WERDEN DE JAARLUKSCHE HUN-
TER-TRIALS GEHOUDEN. Twee deelnemers bij het
doorwaden van een beek.
BLOEMBOLLENMARSCH,
georganiseerd door de Haarlem-
sche Wandelsportvereeniging.
Tippelaars (bij Hillegom).
OP HET LANDGOED „DUlNRELL" werd gistermiddag
een terreinrit gehouden, georganiseerd door de motorclub
Wassenaar en omstreken. Links de Belg Jos, Pé op F.N. en
rechts J. van Rijn.
GROOTE MILITAIRE PARADE TE TRIPOLI VOOR VELDMAARSCHALK IN HET OLYMPISCH STADION TE AMSTERDAM WERD ZONDAG DE KAMPIOENSWEDSTRIJD AJAX-D.W.S.
GÜRÏNG. HET DÉFILÉ VAN DE GEMOTORISEERDE GESPEELD, WELKE EINDIGDE IN EEN i—1 GELIJKSPEL. DE EERSTE AANVAL VAN AJAX HEEFT REEDS
KOLONIALE TROEPEN. SUCCES BIJL SCOORT MET EEN PRACHTIGEN KOPBAL.
dcor
KURT SKM3MAX.
18)
Maar hij verboemelde hem op een char
mante manier en wijdde haar geheel aan
de lieftallige Maria Mayhofen, die altijd
too weinig tijd had en steeds gehaast was.
Maria hield zooveel van den slanken
o ruin verbranden jongeman, als haar koel
en verstandig hart haar toestond en een
Uidlang waren zij werkelijk zeer gelukkig,
roen voltrok zich een verandering in
Mana, die Hauser verraad noemde: haar
iii. voor Hans verkoelde, verdween ten
slotte geheel en richtte zich op een
anderen man, een assistent van een van
h? ^ofessoren, mijnheer Jührs, iemand,
loven anders opgevat had en er
h j.,ln gemaakt had, iemand met een
houding, precies tegenovergesteld aan dien
»an Hauser.
Parijs was een klank in zijn hart, een
zwevende lokkende toon Of het hem
m Parijs zou lukken zich te verdiepen in
sociologie en handelsgeschiedenis en al die
andere zaken, die tot nu toe wel zijn oor,
maar niet zijn hersens geraakt hadden?
Hij wist het niet. Maar een ding geloofde
hij vast en zeker: in Parijs zou hij Maria
Mayhofen kunnen vergetenin een
roes van plezierMaar, hoezeer had hij
zich vergist! De vroolijkheid om hem heen,
deed hem zijn eigen verdriet nog sterker
voelen. Overal vervolgde het ernstige reine
gezicht van Maria hem. Hij waagde het
niet meer, op straat de oogen op te slaan,
want dan liep zij voor hem uit, aohter
hem aan; zij kwam hem tegen op den
hoek van een straat, ze zat In iedere
auto, die voorbij raasde en aan ieder
tafeltje in de zoemende restaurants. Zelfs
in zijn kleine hotelkamer, daarboven, in
Montmartre was hij niet alleen
Dat ging zoo door, tot er een nieuwe
gebeurtenis in zijn leven kwam, waardoor
nogmaals een dwang van hem af viel: de
dood van zijn vader, binnen enkele weken
gevolgd door die van zijn moeder, die zich
het verlies te veel had aangetrokken en
haar man niet lang overleefde.
Nog zag hij zich aan de open groeve
staan, wankelend en met bleek gelaat, drie
handenvol aarde op de kisten strooiend,
vervuld van goede voornemens om het
leven nu eindelijk ernstig te gaan op
vatten.
En opnieuw was hij mislukt, opnieuw
was hij van het goede spoor afgeweken,
dezen keer waarschijnlijk voor altijd.
De kleine erfenis van zijn ouders, waar
borgde hem, zooals hij dacht, een beschei
den bestaan. Hij brak zijn studie af en
stak zijn geld in de zaak van een Parij-
sche vriend van hem, den vroolijken klei
nen Jacquot,
Jacquot had in een van de voorsteden
een winkel in elecriische artikelen. Als
men zijn praatjes wilde gelooven, ging de
zaak prachtig. Hij wilde wel uitbreiden,
maar hij had gebrek aan contanten. Maar
hij had hem beter niet kunnen gelooven.
Zooals later uitkwam, had Jacquot Hau-
ser's erfenis alleen maar noodig om zijn
steeds brutaler wordende schuldeischers
tevreden te stellen. Al spoedig had Hans
niets meer aan al zijn wijsheid en stond
hij met leege handen op straat.
Daar, ln Parijs kreeg hij toen de kans
om de werkelijkheid van het leven te be
seffen, maar hij liet haar voorbijgaan,
toen hij met een kartonnen doos met
stukjes zeep van deur tot deur sjouwde.
Hij had zioh het leven heel anders voor
gesteld. Veel mooier en stralender
Dat besef zou hij pas later krijgen
in MarokkoNa vele hopelooze pogin
gen, om aan den kost te komen, nadat hij
als bedelaar de huizen langs was gegaan
en allerlei kleine karweitjes had opge
knapt, hetgeen hem ongeveer één war
men maaltijd in de twee dagen opleverde
en waarbij zijn ziel in zijn lichaam bevro
ren was, had hij er op een goeden dag
plotseling genoeg van gekregen en was
naar Boulogne gegaan, waar hij dienst op
een schip had genomen.
Zonder liefde, zonder vaderland, zonder
thuis, scharrelde hl) door de wereld, zon
der zin, zonder doel, twijfelend en nauwe
lijks nog maar iets zoekend. En toch kon
hij niets vergeten, noch Maria, noch dat
hij een mislukkeling was, noch de steden
Parijs en Berlijn, daar ergens op dien
draaienden bol, waar hij nu op langzame
oude vrachtbooten omheen voer
Vermoedelijk zou hij zijn leven lang
voor de mast gevaren hebben, als hij in
Casablanca niet die ontmoeting gehad
had. Het was gebeurd in een van de
kleine, vuile, Oostersche kroegjes, waar
een fatsoenlijk mensoh haast geen adem
kon halen van den verpestenden stank,
die er hing. Hij was in gesprek gekomen
met een van die bruine menschen in witte
burnous, een man, die opvallend goed
Fransch sprak. De Marokkaan wist niet
veel van Dultschland af, maar hij wist
tenminste nog wel, dat Frankrijk en
Dultschland oorlog met elkaar hadden
gevoerd en dat Dultschland door allerlei
verdragen en overeenkomsten uitgesloten
was van alle handels- en andere belangen
in Marokko. En dat kwam hem juist van
pas. Hij kon best een Duitscher gebruiken.
De onbekende ln de witte burnous vroeg
hem 's avonds even bulten de stad te
komen. Voor een langer gesprek, Men kon
daar beter vrijuit praten, tenminste als er
geen Fransche schildwachten ln de buurt
waren
Hauser, die op dat oogenblik met een
Portugeesche vrachtboot in de haven lag,
stemde toe. Van het leven aan boord had
hij al lang genoeg. Het leven onder de
ruwe bemanning was nog veel erger dan
die laatste troostelooze tijd ln Parijs. En
zoodoende vielen de woorden van den
Arabier, die zich als dienaar van een der
rijke sheiks uit het binnenland voorstelde,
in goede aarde. Het aanbod kwam hem
juist van pas.
De Arabier bood den jongeman dien
avond niets minder, dan een betrekking
als officier in het particuliere leger van
zijn heer aan. En aangezien hij een juis-
ten kijk op hem had, liet hij, tijdens het
gesprek allerlei schoone gedachten door
schemeren, zooals .strijd om de vrijheid"
en „haat tegen Europa", het Europa, dat
Hauser had uitgestooten.
Hauser had het aanbod aangenomen,
was nog denzelfden avond aan boord ge
gaan, had tusschsn de ruziemakende be
manning zijn boeltje bij elkaar gezocht,
zich uit de voeten gemaakt en zich ten
slotte in deze wostijn verborgen. Voor
Maria en voor de wereld. En te lange
leste had hij vergeten. Europa en het
leven, Parijs en Berlijn en eindelijk ook
Maria Mayhofen
Twee jaren lang was het hem gelukt.
Maar daar was zijhaar parfum,
haar stem, haar gang, haar blikken.
Zij had hem ontdekt, nu zou hij weer
haar slachtoffer worden.
.Dacht je, dat je sterker was dan
andere menschen?" vroeg hij zich spot
tend af. .Dacht je soms, dat Je Je kon ver
bergen, en de liefde achter je wegsmijten,
als een uitgelezen boek, zonder smart,
zonder herinnering?"
Daar was het weer! Het heerlijke van
deze harde wereld I Het schitterde In de
radiateur van de auto, het sprak uit de
zwarte koffers, uit het ritselen van haar
zijden japon, uit den klank van de zachte
vrouwenstem en uit haar trots, die uit
elke beweging bleek.
Hauser sloeg de handen voor het ge
zicht. Zijn oor verlangde plotseling naar
het gedonder der granaten, het ratelen
van de machinegeweren en het gekreun
van de gewonden.
Bruusk wendde hij zijn blikken af en
liet den eleganten wagen staan voor wat
hij was de lokstem van een andere
wereld. Hij sloop door de gangen naar zijn
kamer en opende langzaam de deur.
(Nadruk verboden), (Wordt vervolgd),
