De Italiaansche inval in Albanië - De reis van den Gouverneur-Generaal
Op eenzamen
post...
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Bla3
SOsfe laargang
FEUILLETON
DE ITALIAANSCHE OVERROMPELING VAN ALBANIË.
GEZICHT OP DE ALBANEESCHE HAVENSTAD DURAZZO,
WELKE DOOR ITALIAANSCHE TROEPEN IS BEZET.
EEN AUTO DIE GEPARKEERD STOND op het parkeerterrein op
de Nieuwstad te Leeuwarden, reed achteruit het water in. De twee inzit
tenden, mevr. Aalfs en haar kind, konden gered worden door een groot
gat, dat men in de kap moest slaan.
OP HET SPART A-TERREIN TE ROTTERDAM werd gisteren de oefen
wedstrijd SpartaThe Wimbledon F.C. gespeeld. Sparta won met 32. Een
spannend moment voor het Engelsche doel.
DE GOUVERNEUR-GENERAAL IS MET DE „RIGEL" VAN ZIJN
LANGE REIS DOOR MIDDEN- EN OOST-JAVA TERUGGE
KEERD. Na de ontscheping in Priok, inspecteert de landvoogd
de daar opgestelde eere-compagnie van 't 10e regiment infanterie,
EEN GROOT SPOORWEG-WERK NABIJ HEER HUGOWAARD NADERT ZIJN VOLTOOIING n.l. de
groote hefbrug over het nieuwe kanaal in de spoorlijn Alkmaarden Helder. Binnenkort hoopt men de
eerste treinen over deze brug te laten loopen. De sneltrein AlkmaarDen Helder passeert over de hulp
brug naast de nieuwe brug.
BIJ AUTO-RACES IN SYDNEY
reed de coureur Ces Garland tegen den zijwand van de baan. Ofschoon hij
uit de auto werd geslingerd, werd Garland niet gewond. Zijn auto werd
natuurlijk zwaar beschadigd.
EEN ENORME GRAANSILO in het dorpje Maas-
hees aan de Maas. De silo kan twee millioen zeshon
derdduizend k.g. graan bevatten en is gebouwd naar
een nieuw systeem van arch. Postma uit Deventer.
door
KURT SIODMAK
13)
O'Murphy zweeg. Ook Achilles en Hau-
ser sprake* niet.
„Kom, Achilles, nu Is het Jouw beurt."
O'Murphy's oogen stonden star en on
heilspellend. Hij gTeep naar het glas en
sloeg den Inhoud In een teug naar binnen
Achilles wierp hem een angstigen blik
toe.
„Vroeger heb ik veel geld verdiend," be
gon hij. „Ik ken Parijs, Londen, Berlijn
en New York. Ik ben opgetreden in de
grootste variété's. In de bekendste ter
wereld. Ik heb alleen de fout gemaakt, een
vrouw te trouwen en met mij te sleepen.
Aimee was haar naam... Denk jullie
misschien, dat ik van haar hield? Ik had
haar alleen bij me, wel, omdat aoh, dat
kan ik jullie niet uitleggen. Als ik haar
zag, was ze mij volkomen onverschillig en
als ze weg was, huilde ik als een klein
kind. Wij reisden de wereld door en plaag
den elkaar. Je kunt je niet voorstellen,
wat voor een toestand dat wasl"
Achilles rolde met zijn bruine oogen en
ging verder. „Maar we hebben ons weer
verzoend en het ging weer zoo'n beetje.
Och, wat moet ik jullie eigenlijk vertel
len! Tot in Athene die dierentemmer
op de proppen kwam. Ik heb Aimee nooit
begrepen. Ik had haar moeten waarschu
wen, maar kan men een vrouw waarschu-,
wen, die niet eens naar Je wil luisteren?
Voor de anderen, die toezagen moet het wel
een opwindende en vroolijke geschiedenis
geweest zijnZonderling, men vergeet
zooveel, heele jaren, ja gedeelten uit mijn
leven ben ik totaal vergeten, maar een paar
oogenblikken. ellendige, verschrikkelijke
oogenblikken zal ik nooit vergeten, die zijn
onuitwischbaar in mijn geheugen gegrift."
Achilles lachte en veegde zich het voor
hoofd af. „Ik sta op het tooneel en schiet
op de eieren, die Aimée op het dansende
waterstraaltje laat vallen. Ik kijk daarbij
in een klein spiegeltje Rustig schiet Ik de
eieren kapot. Ik draai de spiegel een beetje
en ineens heb ik Aimée erin. Aimée en
dien kerel. Ze staan samen tusschen de
coulissen. Aimée had moeten weten, dat ik
haar kon zien! Ah, daar was een groote
dosis brutaliteit voor noodig!Ik bleef
heel rustig. Ik wist wel niet meer wat ik
deed, maar het was allemaal routinewerk
en in elk geval applaudiseerde het publiek
telkens, dus zal het wel goed geweest zijn."
Achilles lachte verwezen.
dan wordt er een paal gebracht.
Aimée gaat er tegen aan staan, als gevan
gen blanke en ik ben als Indiaan verkleed
en gooi met messen naar haar. En Aimée
beweegt zich daarbij, dat is juist de kunst.
Steeds dichter komen de messen bij haar
lichaam. opeens zie ik haar kijken en
lachen, naar hem..., en wat voor een
lachik grijp achter me en werp twee
handen vol messen naar haar toe. Jullie
zult me niet willen gelooven, als ik je ver
tel, dat ik die messen nu nog door de lucht
zie suizen. Zij gaf geen geluid meer. Ze kon
het niet eens meer."
Achilles lachte gorgelend, nauwelijks
hoorbaar. „Het was gek. Ik was zoo helder
als glas en maakte nog een buiging, alsof
het bij mijn nummer hoorde. Die kerel in
de coulissen stond nog steeds te lachen Hij
had vergeten zijn mond dicht te doen. Het
gordijn viel. De pianospeler trommelde
verder op zijn rammelkast. Niemand sprak
een woord... Ze hebben mij niet gekre
gen. Het is niet zoo moeilijk om in Athene
te verdwijnen. Maar een nieuw engagement
aannemen was natuurlijk onmogelijk Ze
zouden mij onmiddellijk herkend hebben.
Ik zal nu nog een paar jaar wachten, tot
dat men de zaak vergeten is, dat duurt
niet zoo heel lang meerDaarom ben
lk hier."
Achilles sprong op. nam een paar mes
sen uit de kast en wierp ze kunstig tot een
kruis in de deur.
„Ik verleer het nooit", zei hij voldaan,
hing zijn medaillon met de amulet in het
midden van het kruis en bekeek zijn werk
met een liefdevollen blik.
„Je hebt gelijk gehad", zei O'Murphy,
die diep had zitten nadenken.
Achilles trok voorzichtig de messen uit
de deur. „En jouw geschiedenis, Hauser?"
Hauser sloeg zijn beenen over elkaar,
maakte het zich gemakkelijk, alsol hij aan
een lang verhaal wilde beginnen.
„Er was eens een meisje...."
Hij zweeg, spuwde het sigaretteneindje
uit, stad zijn handen in zijn zakken en
verliet langzaam de kamer.
Achilles en O'Murphy keken hem ver
baasd na. Achilles begon te schaterlachen
en liep naar de deur; „Hauser, jij hebt
gewonnen! Je kunt die flesch wel houden!"
Toen zette hy zich op zijn brits en ver
zonk in gepeins.
„Geen enkele vrouw deugt", zei O'Mur
phy langzaam en nadrukkelijk.
Achilles keek op.
„Kom je daar nu pas achter?" vroeg hij
geringschattend.
XI. Verschijning.
Laat in den maanblauwen woestijnnacht
kwamen Achilles en O'Murphy uit de ka
mer van den commandant, die nu door
Hauser bewoond werd. Achilles was woe
dend.
„Morgen moeten we dus veldoefeningen
houden!" sputterde hij. „Heb je ooit zoo
iets gehoord? Altijd als er zoo'n idiote sheik
in een smerig gewaad geweest is, en zich
urenlang ln de kamer van den comman
dant heeft opgehouden, komt er zoo'n
waanzinnig bevel."
Zenuwachtig liep Achilles in de kasemat
heen en weer. „Herinner Jij je de laatste
maal, toen Bogdanoff ons beval de kanon
nen uit elkaar te nemen en schoon te ma
ken? Hij was bang. dat ze anders bij het
schieten zouden ketsen Toen we klaar
waren en de boel weer in elkaar gezet
hadden, bleven cr nog vier onderdeelen
over en alleen die slimme Hauser heeft
kunnen uitvinden, waar ze pasten
En nu.... veldoefenlngenl"
Achilles steunde. Hij ging naar het
kleine kijkgat.
„Die kerels daar zijn zoo lui. dat ze zich
nog niet eens in de schaduw bewegen, laat
staan in de zon. Die sheiks hebben ons wat
moois bezorgd door ons Hauser als com
mandant te geven. Dan had ik altijd nog
liever Bogdanoff. Een waanzinnige com
mandant is altijd nog beter dan een
eigenwijze. En Hauser
Een laars vloog langs Achilles' hoofd en
O'Murphy vloekte in een afschuwelijk
Iersch dialect. Maar Achilles begreep de
beteekenis en zweeg geërgerd. Door het
schietgat keek hij op de binnenplaats, die
daar als uitgestorven glansde in het
maanlicht. In de hoeken zaten een paar
Arabieren, onbeweeglijk. Eén man stak
langzaam de binnenplaats over Droog
klonken zijn voetstappen in Achilles oor.
De zonneschermen hingen, als uit staal
gesneden, over de balustraden. Achilles
huiverde voor de stilte. Daar zaten die
menschen in het blauwe maanlicht en
wachtten. Zij wachtten op den dood. die
ook over dit fort zou komen. Net zooals
hij de andere forten ook reeds verslon
den had.
Achilles was niet bang. Hij had talrijke
wonden opgeloopen ln eerlijke gevechten
of in duels van man tegen man. maar dit
ijzeren, onafwendbare noodlot van deze
zwijgende soldaten op een verloren post,
veroorzaakte een beklemming, die hij
tevergeefs van zich trachtte te zetten. In
dat opzicht benijdde hij den zwaren on
verschilligen O'Murphy, die zich met een
hartigen vloek uit een dergelijken ge
moedstoestand wist te bevrijden
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
