Prins Bemhard in den Nieuwelingen cross der K.M.S. V. op Duinrell
Op eenzamen
post...
8(ke Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
FILMSTERREN BIJ RACES. V.l.n.r. Douglas Fairbanks,
Charlie Chaplin, Douglas Fairbanks jr., en Paulette Goddard bij
den Santa Anita Handicap-race in Santa Anita Park Californië.
1 1
OUDHEIDKUNDIGE. VONDST TE HEERLEN. Bij graafwerk
ten behoeve van de fundamenten voor het nieuwe stadhuis te
Heerlen, heeft men de fundamenten bloot gelegd van een groot
Romeinsch bouwwerk.
DE VERONGELUKTE „BOEING STRATOLINER". Het wrak van het on
langs in Amerika verongelukte vliegtuig. Zooals men weet kwamen alle tien
inzittenden, o.w. de heeren Guilonard, onderdir. v. d. K.L.M. en ir. v. Baum-
hauerv. d. Rijksstudienst v. d. Luchtvaart, bij dit ongeluk om het leven.
PRINS BERNHARD ALS DEELNEMER AAN DEN NIEUWELINGEN CROSS-COUNTRY DER
K.M.S.V. welke gisteren op het landgoed Duinrell te Wassenaar werd gehouden. De Prins
op zijn schimmel Bunny bij het nemen van een der hindernissen.
LORD GORT de chef van den Engelschen generalen staf. vertrok
naar Frankrijk, om op uitnoodiging van generaal Gamelin de Maginot-
linie te bezichtigen. Lord Gort (in burger) op het vliegveld Hendon.
DE MINISTER VAN DEFENSIE. Z.Exc. dr. J. J. C. van Dijk, bracht, verge
zeld van eenige officieren der Genie een bezoek aan de in aanbouw zijnde ka-
zernementen te Apeldoorn. Vi.n.r. kapt. P. M. H. Tielens, minister van Dijk,
kapt. A. Janssen en le luit H. CooL
PRINSES JULIANA bij den Nieuwelingen cross-country op Duinrell. De
Prinses begeeft zich naar een der hindernissen, welke Prins Bernhard
moest nemen.
DE VOORJAARSTENTOONSTELLING,
in de Royal Academy te Londen. Miss
Julian Harris met een door haar ver
vaardigden kop van Thomas Payne.
door
KURT SIODMAK.
5)
Langzaam verwijderde overste de Bott-
berg zich. Hij beheerschte zich volkomen.
Er "was een glimlach om zijn mond, toen
hij de kamer verliet.
„Cultuui' van het oude Europa, geïmpor
teerd!" zei hij zachtjes en met onuitspre
kelijke minachting. Toen sloot de deur zich
achter hem.
Bogdanoff keek hem na. Zijn mond
opende zich langzaam voor een onhoor-
baren kreet. Met bevende vingers rukte
hij de schuiflade van zijn bureau open en
keek angstig naar het witte poeder, dat
verdween met de regelmatigheid van het
zand in een zandlooper. En zooals deze
cocaïne opraakte, liep met gelijken tred zijn
leven langzaam ten einde.
IV. Schaduwen.
Midden in den nacht stond de wacht voor
O'Murphy en schudde hem.
,,De tweede ronde!"
Verbaasd richtte O'Murphy zich van zijn
brits op. Had hij geslapen? Daarnet had
hij toch nog met Hauser zitten praten. Hij
keek naar de slaapplaats van Hauser
die was leeg.
O'Murphy stond op. Hauser was nog niet
terug. Hij keek op de lichtende wijzerplaat
van het armbandhorloge van Achilles Das-
kalopoulos. die als een poes opgerold op zijn
bank lag, zijn mond open, zoodat zijn schit
terende witte tanden zichtbaar waren.
Langzaam trok O'Murphy zijn laarzen
aan. Hij greep naar de Colt, die hij steeds
onder zijn hoofdkussen had, en deed hem
in de revolvertasch. Een oogenblik keek hij
naar den slapenden Achilles, die het te
kwaad had met de een of andere droom
gestalte.
„Zwijn", mompelde Achilles, en wreef
zich met zijn donker behaarde vuist over
zijn neus. „Of ik zwijn tegen je zeg of com
mandant..." fluisterdle hij en draalde
zich op zijn zijde.
O'Murphy lachte. Het schijnsel van de
maan viel recht op het gezicht van den
Griek. O'Murphy herinnerde zich, dat zijn
kameraad het licht van de volle maan niet
goed verdragen kon. Voorzichtig schoof hij
de brits wat naar achteren, zoodat het
hoofd van Achilles in het donker lag. Di
rect hield het gefluister op.
O'Murphy voelde zich als geradbraakt.
Hij moest aan een razzia in Dublin denken,
toen hij lederen nacht minstens driemaal
van slaapplaats verwisselde, om de politie
uit handen te blijven, drie weken lang.
foen had hij ook ieder been in zijn lichaam
gevoeld en het opstaan was hein net zoo
moeilijk gevallen als nu.
Voorzichtig bewoog hij zich in het don
ker vooruit en stapte de gang is. Een muffe
benauwde lucht, die hem eensk'aps klaar
wakker maakte, sloeg hem tegemoet. Voor
de deur van de ordonnanskamer stond All
Akbar Ben Chaman, zijn „rechterhand".
Hoewel hij erg moe was, boog All Akbar
heel diep en opende de deur.
„De storm moge U verslinden", mom
pelde hij.
„Hetzelfde mijn jongen!" antwoordde
O'Murphy, „wat is er voor nieuws?"
„Wij vonden een colonne van tien doode
Franscho Spahis, die in den zandstorm zijn
omgekomen. De wapens hebben wij mee
gebracht, tien Lebellgeweren, model 15, bo
vendien vijf pistolen, negen komma vijf,
zelfladend, vijfentwintig eivormige hand
granaten en
O'Murphy maakte een ongeduldig ge
baar. „Ja goed, je hebt Je flink gehouden.
Ik zal er melding van maken bij den com
mandant."
„Was de vijand al zoo dicht in de buurt
van het fort?En dan nog een zand
storm. Waar bleef Hauser?"
Als hij niet binnen een uur terugkeerde
moest men hem gaan zoeken
„In het Zuiden hebben wij vuurpijlen ge
zien", zei Ali Akbar. „Eerst dachten wij,
dat het vallende sterren waren, maar toen
zagen we een groen licht
„Waarom heb je me niet dadelijk ge
wekt, toen je terugkwam?"
„De groote heer heeft ze ook gezien."
De groote heer? Bogdanoff de comman
dant? Waarom had hij hem daar niet di
rect van in kennis gesteld? Groene vuur
pijlen waren hoogstens op een afstand van
twintig kilometer zichtbaar....
„Laat de vierde groep aantreden", com
mandeerde O'Murpy. „zij heeft het langste
gerust. Ik heb snelle kameelen noodig,
twaalf schiet op Ali Akbar!"
„Verdwijn in het zand!" mompelde All
Akbar hoffelijk en verdween.
O'Murphy ging naar de binnenplaats en
zocht met zijn oogen het raam van Bog-
danoff's kamer. Er brandde licht. Een
schaduw gleed voorbijdaar, nog eens.
Bogdanoff liep heen en weer. Waarom sliep
die man niet?
O'Murphy haatte hem uit het diepst van
zijn hart. Hij was niet geschikt om het be
vel te voeren goed, zij hadden allemaal
last van den tropenkolder maar hij be
gon onbetrouwbaar te worden. Waarom had
hij Hauser uitgezonden? Om hem te laten
omkomen? Iedereen kon toch zien, dat er
storm op komst was
Peinzend ging O'Murphy verder.
Bogdanoff had de voorposten terugge
trokken. Juist op dit oogenblik! En twintig
kilometer van het fort stonden de Fran-
schen!
In het helle maanlicht onderscheidde hij
een deur en hij trad op de cel van den ge
vangene toe. Hij schoof den schildwacht
opzij en staarde in het donkere gewelf.
De Overste lag op een kapotte stroomat:
in het licht van de maan leek zijn gezicht
op dat van een doode. De lippen waren op
elkaar geperst, de oogen brandden koorts
achtig in hun zwarte kassen. O'Murphy zag
niet eens, dat hij ademhaalde Zachtjes
naderde hij den slapende en langen tijd
staarde hij in het gezicht, dat daar als een
opengeslagen boek voor hem lag. Toen
zocht hij in zijn zak, haalde een paar siga
retten te voorschijn, brak een stuk van het
strijkvlak van zijn lucifersdoosje af, legde
er een paar lucifers bij en schoof alles tot
vlak naast het hoofd van den slaper.
Hij voelde zich plotseling geroerd.
Ook hij had eens in zoo'n cel gelegen,
terwijl er menschen met uniformen de
wacht bij hem hielden. Ook hij was in uni
form. Maar met een geschoren hoofd
Toen had zijn bewaker hem een sigaret
gegeven met een lucifer en een stukje
strijkvlak
O'Murphy voelde zich plotseling erg ge
lukkig. Tevreden slenterde hij voorbij de
schildwachten, die, vaag zichtbaar, in de
schaduw van de muren stonden, Zijn si
garet gloeide vroolijk.
Het was een nacht zonder geluiden. De
soldaten lagen in hun burnoes gewikkeld
op den grond, opgerold als egels, steeds vier
of vijf bij elkaarHet was een zachte
nacht. De kameelen hadden hun koppen
op den grond gelegd, in het maanlicht ge
leken zij steenen beelden. Als onbeweeg
lijke spookverschijningen stonden de ka
nonnen onder hun witte dekkleeden. Het
fort was dood. het leven leek uitgewlscht.
O'Murphy moest glimlachen, toen hij er
aan dacht, dat één enkel schot, dit rustige
kamp in een opgeschrikten mierenhoop kon
veranderen, in minder tijd, dan men noo
dig heeft om een lucifer af te strijken
Plotseling klok een halfluide kreet van
den schildwacht. O'Murphy schrikte op. Nu
sloeg er iets tegen de poort. Weer riep do
schildwacht, gestalten bewogen zich een
deur knarste Met een paar sprongen was
O'Murphy bij den schildwacht.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
