Ons Kort Verhaal
De presidentsverkiezing
in Frankrijk
Conflict in de metaalindustrie
opgelost
Luchtaanvallen!
De zilvervossen
LEIDSCH DAGBLAD - Derde Blad
Dinsdag 28 Maarf 1939
Wie zal uit de bus
komen V
Met een kustvaarder in een storm
Ingrijpen rijksbemiddelaar had resultaai
Een ontwaken met een hik: Dat is zeeziekte
KERK- EN SCHOOLNIEUWS
Hier is liet antwoord
(Van onzen Parijschen correspondent)
In het koninklijk slot van Versailles we
melt het sinds korten tijd van timmerlie
den en electrieiens. van ververs en deco
rateurs. die koortsachtig arbeiden aan de
inrichting van de groote congreszaal, waar
Woensdag 5 April a s Kamerleden en Se
natoren den opvolger van den heer Lebrun
op Frankriik's presidentieelen zetel zullen
verkiezen. Zware gobelins worden er opge
hangen langs de muren der appartemen
ten. die tot tijdelijke verblijfplaats dei-
voorzitters van Senaat en Kamer zullen
dienen, terwijl de salon, waar de uitverko
rene na zijn verkiezing tot president enkele
oogenblikken zal uitrusten, voordat hij, be
geleid door ruiters der Republikeinsche
Garde in groot uniform vergezeld door zijn
voorganger naar Parijs zal terugrijden,
eveneens met kostbare wandtapijten ver
sierd wordt. In de groote zaal worden de
kroonluchters degelijk nagezien, opdat geen
storing in het electrische net de vergade
ring in het duister zal hullen, terwijl in de
groote hal een 50-tal telefooncellen wordt
gebouwd om den naam van den nieuwen
president oogenblikkelijk de wereld over te
kunnen verspreiden
Wiens naam dat zal zijn? Op het oogen-
blik. een tiental dagen voor den grooten
dag. verkeert men hierover nog absoluut
in het onzekere. Er worden zeer zeker na
men genoemd, maar het is mogelijk, dat
de ernstige tijdsomstandigheden tenge
volge zullen hebben, datde heer Le
brun den heer Lebrun zal opvolgen. Tot nu
toe heeft de tegenwoordige president ener
giek weerstand geboden aan den drang, die
van verschillende zijden op hem uitge
oefend werd en die ten doel had hem te
bewegen zich opnieuw beschikbaar te stel
len. Het lijdt echter geen twijfel, dat op
nieuw pressie op hem zal worden uitge
oefend daar velen meenen, dat in de hui
dige omstandigheden een verkiezingsstrijd
de politieke tegenstellingen meer dan nood
zakelijk zou toespitsen, terwijl juist een
heid zoo absoluut noodzakelijk is.
Mocht de heer Lebrun echter weigeren
en herhaalde malen heeft hij verklaard
om persoonlijke redenen geen verlenging
van zijn mandaat te verlangen, ofschoon
hij dikwijls blijk heeft gegeven zich op het
Elysée nogal thuis te gevoelen wie zal
dan zijn opvolger worden? Theore1 lsch
kan elke Franscliman zijn candidatuur
stellen en practisch is dit ook het geval,
doordat eenige fantasie-candldalen. zooals
dat dwaze type van een Lhope. die bij elke
Kamer- en gemeenteraadsverkiezing der
laatste jaren in de studentenwijk van Pa
rijs candidaat wordt gesteld en dan met
veel studentenjolijt van de eene kroeg naar
de andere wordt gesleept, op het voorge
schreven gezegelde papier gedaan heeft.
Doch vriend Lhope heeft hierbij één ding
kans hebben, nletteganstaande hij allesbe
halve persona grata is bij vele leden der
huidige rechtsche regeeringsmeerderheid,
zoodat in dat geval het omgekeerde plaats
zou hebben van hetgeen in 1924 geschied
is. En de voorzitter van den ministerraad?
Het valt niet te ontkennen, dat ook op
Daladier druk wordt uitgeoefend op zich
candidaat te stellen, doch men krijgt zeer
sterk het vermoeden, dat deze druk op Da
ladier geïnteresseerd is en uitgeoefend
wordt door hen. die Daladier als minister
president liever kwijt dan rijk zijn. Tot
nu toe is er geen enkel teeken, dat er op
wijst, dat Daladier zich een candidatuur zal
laten welgevallen en het is maar te hopen
ook. dat de minister-president zich niet
zal laten verleiden. Ofschoon de president
der Republiek grooten invloed op den loop
der staatszaken kan uitoefenen, meer zelfs
dan de meeste gekroonde staatshoofden,
zal zijn energieke activiteit in de actieve
politiek veel beter tot haar recht komen
en zeer zeker zegenrijker voor Frankrijk
zijn.
Tot nu toe blijken dus de hoogste func
tionarissen der republiek weinig uiterlijke
ambitie te bezitten om naar den post van
president mee te dingen. Zijn er buiten
hen nog andere mogelijke candidaten? De
heer Queuille, senator en minister van
landbouw in het huidige kabinet, heeft
indertijd verklaard zich ter beschikking
zijner vrienden te zullen stellen, wanneer
geen der drie voornoemde voorzitters van
Senaat. Kamer of ministerraad het pre-
sidentieele ambt zouden ambieeren, doch
in den laatsten tijd hoort men zeer weinig
over hem spreken, evenmin als over Henri
Roy, senator, die eveneens vrij vroeg liet
donrschemeren. dat hij zich een candida
tuur zou laten welgevallen. Verder wor
den de namen genoemd van oud-mlnlster
Piétri, wiens verkiezing hij is Corslcaan
in deze dagen welhaast symbolische be-
teekenis zou hebben en van den oud-voor-'
zltter der Kamer. Bouisson. in naam so
cialist. doch in feite onafhankelijke, die
eenigen tijd geleden wel niet officieel, maar
toch vrij duidelijk zijn candidatuur in de
Kamer gesteld heeft.
Andere namen? Och, er worden er nog
heel wat genoemd, die van Bérard, die
door zijn geslaagde missie te Burgos den
laatsten tijd zoo op den voorgrond is ge
treden. van Caillaux, van Sarraut. van Bé-
renger. van anderen nog. Slechts één naam
willen wij nog noemen, juist omdat hij zoo
weinig gehoord wordt en de presidenlleele
verkiezingen zoo dikwijls een verrassend
resultaat, hebben opgeleverd: die van Pierre
Laval, die sinds zijn aftreden als premier
in 1936 zeer weinig op den voorgrond is ge
treden. maar over wien gefluisterd wordt,
dat hij een triomphalen terugkeer voorbe
reidt. En daar sinds eenigen tijd duide
lijker en duidelijker blijkt, dat zijn toena
deringspolitiek tot Italië heel wat Juister
was dan die welke zijn opvolgers gediend
hebben, daardoor zijn aanzien versterkt is
en zijn invloed achter de schermen nog
steeds groot schijnt te zijn, zou hij wel eens
de groote outsider in dien wedloop om den
presidentieelen titel kunnen zijn.
(Nadruk verboden)
Scheidsrechterlijke uitspraak
wordt uitgelokt.
In de gisteren onder leiding van den
rijksbemiddelaar, prof. mr. A. C. Josephus
Jitta, voortgezette vergadering van par
tijen. betrokken bij het dreigend conflict
op de vier werven te Rotterdam en Schie
dam, is overeenstemming tusschen partijen
bereikt.
Vastgesteld zijn bepalingen voor de
ploegenregeling, de vacantle, de betaling
van overuren en algemeene loonregelingen
voor de jongere arbeiders. Besloten is tot
een bespreking omtrent de werkwijze van
het register.
Besloten werd een scheidsrechterlijke
uitspraak uit te lokken omtrent de volgen
de geschilpunten:
a. Was de weigering van de werkgevers
tot verhooging van het loonpeil van de
werknemers behoorende tot de leeftijds
groep a redelijk?
b. Was een algemeene loonsverhooging
voor deze groep, als door de metaalbewer-
over het hoofd gezien en wel. dat de laat- t kersbonden gevraagd, redelijk?
ste malen bijna steeds hij. die al te vroeg c. Indien het onder bij genoemde beves-
zijn candidatuur stelde en door de publieke tigend wordt beantwoord in hoeverre dient
opinie als het toekomstig staatshoofd werd dan aan het voorstel van de metaalbewer-
beschouwd, door een op het laatste oogen-
bllk gestelden candidaat werd geslagen
Het sterkste voorbeeld hiervan is wel de
verkiezing van den heer Deschlanel ln 1920.
niettegenstaande Clémenceau. de „Tijger",
die gedurende den oorlog zijn klauwen zoo
scherp had uitgeslagen en na de overwin
ning door zfjn dankbare landgenooten tot
„Père la Victoire" werd uitgeroepen en als
zoodanig meende een greep naar het pre
sidentschap te mogen doen. zich candidaat
had gesteld en algemeen als bij voorbaat
gekozen werd beschouwd En werd vier jaar
later Doumergue niet tot het hoogste Fran-
sche staatsambt gekozen, niettegenstaan
de de verkiezingen een linksche meerder
heid hadden opgeleverd en zijn teger.can-
didaat en favoriet Painlevé tot die meer
derheid behoorde? En Briand dan? In 1931
werd niet eens gesproken over de tegen-
candidaten van den „vredespelgrim". maar
alleen gewed over de meerderheid, die hij
zou behalen Toch werd reeds bij de eerste
stemming de zoo ongelukkig vermoorde
Paul Doumer tot president gekozen.
Voorspellingen omtrent presidentsverkie
zingen zijn dan ook uiterst gevaarlijk, doch
niet alleen de profeten zijn voorzichtig,
maar ook de candidaten, door de ondeivin-
ding wijs gemaakt, zoodat tot nu toe nog
geen enkele ernstige candidatuur gesteld
is. Natuurlijk wordt er wel over gesproken
kersbonden te worden voldaan?
Indien het scheidsgerecht een verhoo
ging van de loonen voor leeftijdsgroep a als
redelijk zou erkennen zal een daaruit voort
vloeiende verhooging voor leeftijdsgroep a
evenredig doorwerking vinden op de reeds
vastgestelde loonregelingen voor leeftijds
groep b.
Van de zijde van den metaalbond was de
voorwaarde gesteld, dat de scheidsrech
terlijke uitspraak zou worden gegeven door
de regeering.
Van werknemerszijde zou men er de
voorkeur aan geven, dat de uitspraak zal
worden gegeven door één of meer arbiters,
door den ministerraad aan te wijzen.
De ministerraad, die over dit punt door
den rijksbemiddelaar is geraadpleegd,
heeft zich niet bereid verklaard zelf die
scheidsrechterlijke uitspraak te doen, om
dat hij dit een gevaarlijk precedent
achtte.
De Metaalbond. kennis genomen heb
bende van de mededeelingen van de re
geering, dat zij niet bereid was zelve als
arbiter op te treden, heeft zich, gezien
de zeer bijzondere omstandigheden, be
reid verklaard arbitrage te aanvaarden
door één of meer arbiters, door de regee--
rlng aan te wijzen.
De metaalbond en de werknemers-orga
nisaties zijn overeengekomen zoo spoedig
mogelijk te onderhandelen over een col
lectief contract.
Beschermt U tegen de gevolgen vcm
Bedenkt
dat nalatigheid Uwerzijds in het
nemen van beschermingsmaat
regelen gevolgen met zich kan
brengen voor U en tallooze
anderen.
Nadere inlichtingen verstrekt de secretaris
van de aid. Leiden der Ned. Ver. voor
Luchtbescherming, de heer D. C. Kok,
Rapenburg 9, Leiden.
Maanlicht op zee beteekent zwijgen,
omdat de romantiek dan spreekt.
Slingeren op zee beteekent over de
verschansing hangen en „naar de
visachcn te kijken".
Een hik. onmiddellijk gevolgd door nog
een hik: de passagier aan boord van den
Groningschen kustvaarder „Grietje", uit
Delfzijl, ontwaakt op zijn geïmproviseerde
legerstede, bestaande uit een met leer be-
kleede bank. een tweetal dekens en een
kussen, dat de kapitein den avond te vo
ren eigenhandig van een schoon sloop
heeft voorzien.
De avond te vorenToen had de
landrot alleen maar oog voor de romantiek
van het zeemansleven Zie hem daar wijd
beens op de brug staan op het oogen-
biik, dat ..zijn" schip Rotterdam vaarwel
zegt. Hij kijkt met een tevreden gezicht
naar de lichten van Vlaardingen en Maas
sluis. die uit het donker opdoemen en weer
verdwijnen. Met spanning slaat hij bij
Hoek van Holland de nadering van een
dansend lichtje gade: het loodsbootje, dat
recht op de even stoppende „Qrietje" af
stevent en dat ons komt berooven van het
laatste contact met Nederland. „Goeje
reis'* is de laconieke wensch. waarmede
de loods van de brug verdwijnt. Nog geen
tien minuten later, na goed drie uur varen
liggen de pieren van Hoek van Holland
achter ons. We zijn buitengaats.
In rustigen cadans rollen de golven on
vermoeid aan. Zij helfen de „Grietje" op,
laten haar in een speelsche bui een weinig
vallen. Zoo nu en dan toovert de maan
een zilverig licht op het wateroppervlak.
„Ons" schip t rekt zich niets aan van de
vrij matige deining, ploegt met een vaartje
van ruim 12 K M. per uur naar de Bollen
van Goeree zoo staat het op de zee
kaart om daarna koers te zetten naar
het Engelsche Kanaal.
De passagier, licht meedeinend, laat zloh
ln slaap wiegen. Hij denkt de slakker
dat het zóó de geheele reis zal blijven, on
derstelt, dat hij lederen avond zal kunnen
genieten van het schouwspel, dat de gol
ven, vreemd opglanzend ln het terugkaat
sende maanlicht en dan scherp afstekend
bij de zwarte contouren van het schip,
opleveren.
Stil wordt het op den donkeren kust
vaarder. Het eentonige gestamp van de
machine is het eenige, dat de rust ver
breekt. Zij die geen wacht hebben, zijn
gaan slapen. Straks is het hun beurt om
te waken, worden zij uit hun kooi gepord.
Rust heerscht ook op de brug. De drie,
die daar staan, zijn de kapitein, de roer
ganger en de man, die niets met de wacht-
ir.deeling te maken heeft. Schaars ver
licht door de petroleumlamp, die met een
zinken mantel op het kompas is geschroefd
rooken zij een sigaret, drinken een bakje
koffie. Maanlicht op zee! Dat beteekent:
zwijgen.
Soms manoeuvreert de kapitein met een
electrische zaklantaarn boven een zee
kaart; hij controleert den koers, dien de
roerganger, door middel van het reusach
tige stuurrad, aan het schip geeft. De pas
sagier neuriet brokstukken uit een half
vergeten zeemansliedje, dat hij eens, met
veel „Hojo's" door de radio hoorde Zoo
verstrijkt de tijd. En het loopt al tegen
half elf, wanneer de passagier, al neuriënd,
als een krab het trapje van de brug naar
de roef afklautert om te gaan slapen. Hem
kan niets meer gebeuren, zoo denkt hij te
vreden. wanneer de petroleumlamp op de
„laagste versnelling" is gedraald. Het laat
ste wat hij dankbaar memoreert Is. dat de
„Grietje" veel weg heeft van een oud, mak
paard, nu ze in een kalm drafje de Noord
zee „neemt".
Het ontwaken? Een bittere ontgooche
ling. Een maag, waarin nog niet zoo heel
lang geleden zes sneedjes Engelsch witte
brood, gemeubileerd met kaas. worst, rook-
vleesch en jam. benevens diverse koppen
koffie zijn verdwenen, is in opstand. De
door J. P. BALJÉ.
„Steek eens op!" noodigde Jef van Loon
zijn vriend Munnlkhoven uit en hij hield
4iï. - hem zijn gevulden sigarenkoker voor. Toen
en geschreven en op de eerste Piaa^; yor~ ze de eerste trekjes gedaan hadden, snoof
den de mogelijkheden op een candidatuui MUnnikhoven waardeerend den geur op.
van hen. die de hoogste posten in he ar. rookt ze fijn!" prees hij.
Innemen, onder het oog gezien. Naden pre jg{ ,under£
sident bekleeden de hoogste P^n Jn ieegi kerelr drong hy aan.
Frankrijk de voorzitter van en ri meteen den kellner. „Ober. nog
zeer dikwijls tot dit hoogste amm ge twee'"
roepen wordt, de voorzitter van de Kamer
en de voorzitter van den ministerraad.
Wat weet men in dit opzicht van hun
bedoelingen af De heer Jeanneney. voor
zftter van den Senaat, staat bekend als een
overtuigd tegenstander van de inmiddels
ter ziele gegane politiek van Munchen en
zou als zoodanig ook op vele stemmen van
uiterst links kunnen rekenen, doch her
haalde malen heeft hij verklaard met he-
oog op zijn gezondheidstoestand de heer
Jeanneney is reeds hoogbejaard geen
candidatuur te zullen aanvaarden De neer
Herriot. voorzitter van de Kamer, heeft
eveneens verzekerd geen candidatuur te
zullen aanvaarden, doch .wanneer men be
denkt. dat hij jarenlang wel niet de uitge
sproken maar in ieder geval zr-r duide
lijke ambitie had tot staatshoofd te wor
den gekozen, dan is het zeer goed mogelijk,
dat hij om de reeds bovengenoemde tede-
nen zich nu op den achtergrond houdt om
op het laatste oogenblik toe te geven aan
den „druk zijner vrienden". Mocht hij
Nol Munnikhoven keek een beetje ver
baasd. „Zeg eens. jij moet een buiten
kansje gehad hebben. Je ziet er zoo in je
nopjes uit!"
Glunder kloof Jef op zijn sigaar. „Jö, ik
heb toch zoo'n lol! En dan te denken, dat
Ik gisteren zoo gruwelijk het land ln had
op die juffrouw.
„Oooooh. ja", kwam Munnikhoven, „ja,
ik moet je zeggen, het is me wel duide
lijk."
Jef schaterde. „Ja, jij snapt er natuur
lijk geen laars van. Nou. luister, ik zal het
je vertellen."
Hij nam een flinke teug uit zijn glaasje,
klakte genietend met zijn tong en begon
toen met pretoogjes te vertellen.
„Je moet dan weten, dat ik, lederen keer
als we tantième trekken, mijn vrouw daar
ren, dat lk er al kippevel van kreeg, als
ik er alleen maar aan dacht.
Toen het dan ook zoo ver was, neusde ik
hier en daar eens rond, en lk zag, dat er
tusschen een zilvervos en een zilvervos nog
belangrijk verschil was. De prijzen varieer
den geweldig. Ik aan het denken!"
Hij bestelde een nieuw rondje, liet nog
eens opsteken, en grinnikend ging hij
verder
„Ik kén mijn vrouw. Ik heb haar name
lijk wel eens eerder een cadeautje gege
ven. Ze zoekt altijd het mooiste en het
beste uit. En dan zegt ze: „Hè nee, man-
nie, dat is toch eigenlijk te duur. Het is
anders wel erg prachtig, maar ik mag het
niet van je vergen. Ik zal dat goedkoope
dingetje maar nemen, als is het dan ook
wat poovertjes in vergelijking met dat an
dere." Voor je fatsoen moet Je dan zeg
gen: „Neem nou dat andere maar, als je
het liever wil." Het is gek, maar ik hoefde
nooit aan te dringen! Het andere, het
duurderde, werd onmiddellijk genomen!
Met die ervaring voor oogen schoot me dat
oude trucje te binnen
Ik stapte zoo'n bontwinkel binnen en ik
smoesde even met de jufrouw. Ze moest
me twee zilvervossen sturen, een dure en
een goedkoope Maar de prijzen moesten
verwisseld worden. Je kent dat trucje wel!
Na een beetje praten was de Juffrouw be
reid het te doen.
Wel, de zilvervossen kwamen thuis en
mijn vrouw was in extase. Een half uur
stond ze voor den spiegel. Ze paste die din
gen met allerlei mantels en ik moest met
een cadeautje van geef. Dat ls zoo ge
woonte geworden. Dit Jaar was haar oog allerlei handspiegeltjes achter haar staan
gevallen op een zilvervos. Weken van te om het ..achtereffect" te laten zien. Nou,
voren had ik het al gehoord, dat een zil- Ie snaot. dat ik ln soannin» ze'. Ze vond
hiertoe besluiten dan zou Harriot groot vervos letterlijk de vervulling van haai het allebei „dotjes". En ze kon maar geen
voorstander zijn van een nauwe .samen- zoetste droomen trteekende. en ik wist du '-mze maken. Als van' "Js nam ze natuur
werking met de Sovjet-Unie en van een aj precies hoe laat het was. Ik weet niet lijk de goedkoopste! D d ze Immers altijd,
energiek optreden tegen de totalitaire sta- of je op de hoogte van de prijzen van die Nou, ik zei natuu li.ik d „Als je die
ten, in de huidige omstandigeden wel een „beestjes" bent, maar ik kan je verzeke- andere nu heusch mooier vind, vrouwtje,
neem hem dan maar. Op den prijs hoef je
niet te kijken. Het tantième ls nogal mee
gevallen, dus je mag het ding hebben."
En ik verwachtte een enthousiasten bijval,
maar dat zat me niet glad. „Och nee",
zei ze liefjes, „ik vind dit heusch een heel
aardige vos, en lk wil je het geld niet on-
noodig uit je zak kloppen. Bovendien staat-
ie het beste bij mijn wintermantel."
Ik kan Je verzekeren, dat lk bloed zweet
te! Ik heb geredeneerd als Brugman, maai
als een vrouw eenmaal iets ln haar hoofd
heeft, praat je het er niet gemakkelijk uit.
Ze wilde edelmoedig zijn, en ditmaal eens
het goedkoopste nemen. En daar was ze
niet van af te brengen.
Of ik even het land had! Ik sjouwde met
de versmade bont naar den winkel ik
had een smoesje moeten verzinnen, om dat
te doen, anders was ze natuurlijk achter
het trucje gekomen en toen ik den win
kel binnenstapte, en de Juffrouw mijn ge
zicht zag, schrok ze zichtbaar. Ze werd zoo
rood als een kreeft, en ze begon direct ex
cuses te stamelen
In het begin lette Ik er niet zoo erg op,
want ik was heelemaal niet in een stem
ming, om naar de praatjes van de juffrouw
te luisteren. Ik dacht alleen maar aan het
bedragje, dat ik er bij inschoot en waar
voor ik een prachtige hengeluitrustlng had
willen koopen. Maar plotseling ving Ik een
klank op.
„Wat zegt U?" brulde ik letterlijk.
De juffrouw verschoot van kleur. Van
rood werd ze wit en ze deed een stapje
achteruit.
„Jammeneerrr.stotterde ze,
„ik.ik.mmmmaaak U wel mijn ex
cuus... het is ook zooo druk en het
is vergeten. We hadden.de prijzen niet
verwisseld
Het was een erg leelijk kind. maar ik had
haar wel willen omhelzen! Nog nooit heb
ik met zooveel vreugde een cadeautje be
taald."
In één slok dronk Jef Pereboom zijn
glaasje weer leeg.
„Nol, jongen, we nemen er nog één! Op
de gezondheid van de zilvervosjes!"
(Nadruk verboden)
(Auteursrecht voorbehouden).
„Grietje" vaart niet langer in draf: zy ia
overgegaan tot een galop en alles ln mijn
verblijf, dat los en vast zit. galoppeert
mede. Heftig slingert thans de petroleum
lamp, van links naar rechts, van voor
naar achter. Het schip voert een dans uit,
die met geen pen te beschrijven valt: zee
lieden zeggen dan dat het schip slingert
van links naar rechts en stampt: een
duik voorover, gevolgd door een duik ach
terover, Twee schuifdeuren klapperen open
en dicht. Mijn sohoenen, gisteravond totaal
vergeten op te bergen, glijden van den
eenen wand naar den anderen. Een twee
tal pantoffels volgt denzelfden weg. En
de passagier hikt: het ls compleet een gek
kenhuis.
Het is tijd voor een ruiterlijke bekente
nis: ik ben zeeziek. Mijn maag eischt haar
rechten op De bezitter van de maag heeft
maar te gehoorzamen. In een ongekend
tempo kleed ik me aan. Dra sta ik op de
bovenste tree van het wenteltrapje, dat
naar de frlssche lucht voert. Bruischend
brengt het zeewater, een voet hoog door
het dwarsboord spoelend, een morgengroet.
Als ik op de brug arriveer behoef lk den
stuurman en den roerganger, die met zee-
beenen eiken danspas van het schip op
vangen en meedansen, nietc meer te zeg-
f;en. Gelukkig kunnen ze met troosten. De
ichtmatroos heeft het evenmin kunnen
bolwerken, toen om 4 uur 's nachts het
Engelsche Kanaal de „Grietje" met een
storm begroette. Daar is het beginnen te
spoken. Nu, 5 uur later, is het dragelijk.
Jawel, zóó dragelijk, dat de passagier, die
het rijzen en dalen van de zee niet meer
zien kan, in een rare kronkeling over de
verschansing gaat hangen. Met permissie:
„hij kijkt naar de visschen".
Wankelend kom ik terug op de brug,
omklem een ijzeren paaltje naast het
kompas. De roerganger, begaan met mijn
lot, biedt aan een kommetje koffie te ha
len. Ik knik, drink even later Iets dat wal
gelijk zoet is: koffie, met heel veel suiker
en melk uit het blikje. De straf volgt direct
op de zonde. Weer ga ik. met permissie,
„naar de vissohen kijken."
„En dan is het uit met de branie. Ec
moet liggen. Slingerend klauter ik naar
beneden, naar mijn verblijf, waar de pe
troleumlamp nog even hevig ln beweging
is als bij mijn ontwaken. En de schuifdeu
ren beoefenen het open en dicht klapperen
ook nog met dezelfde volharding.
Heel stilletje kruip lk onder de dekens.
Hoog rijzen mijn voeten boven mijn hoofd.
Dan dalen ze weer, slaan door het hori
zontale ligpunt heen, zoodat het moede
hoofd ver boven peil komt. De „Grietje"
slingert, en met de „Grietje" een zeezieke,
wiens maag volkomen leeg, doch wiens
hoofd vol is van gedachten aan den vei-
ligen wal, waar een storm nu ja een
storm ls.
De zieke sluit de oogen. Rijzen, dalen,
links omhoog, rechts omlaag, rechts om
hoog, links omlaag: de eerste storm op zee,
beleefd aan boord van een toch vry klein
schip, heeft het pleit afdoende beslist.
Vijf uur in den middag. Entree van den
kok, die belangstellend naar den toestand
Informeert. Enneof ik nu iets eten
wil? Reeds licht ik mijn hand op om hem
weg te wulven, alsInderdaad, mijn
maag knort. Zou lk het wagen?
Even later zit ik in bed, in elke hand
een belegde boterham. Argwanend blik lk
er naar. Dan hap ik, traag kauwend en
slikkend, elk oogenblik gereed voor een
run naar het dek. Dit laatste behoeft niet.
Het middagslaapje, dat verkwikte en het
feit, dat de „Grietje" ln kalmer vaarwa
ter is gekomen, zijn oorzaak van een won
derlijk snelle genezing.
Dan steekt de branie het hoofd al weer
op. Zal ik opstaan en mij vertoonen?
„Hup", zegt de „Grietje" en ze slingert.
Van links naar rechts en terug. „Hulp",
zegt de landrot en hij schiet meteen onder
de dekens, waar hij zich meer op zijn plaats
voelt. Trouwens: wie weet wat de dag van
morgen nog voor verrassingen in petto
heeft? (Nadruk verboden).
PREDIKBEURTEN.
VOOR HEDEN.
Leiden Geref. Gem. Nieuwe Rijn): Nam.
8 uur ds. J. v. d. Berg van Krabbendtfke.
VOOR WOENSDAG 29 MAART.
Alphen a. d. Rijn Chr. Geref. Kerk: Nam.
7.15 uur ds. Visser van Bunschoten.
Boskoop Geref. Gem. Nam. half acht, ds.
Verhagen van Middelburg.
Katw\jk-aan-Zee Geref. Gem. (Remise-
straat) Nam. halfacht, ds. Weijting van Amers
foort.
Waddinxveen Ned. Herv. Kerk: Nam. 7 uur
de heer Zagt van Den Haag.
NED. HERV. KERK.
Beroepen: te IJzendoorn C. Mulder, cand. te
Amsterdam; te Vorchten <als hulppred.) Th. C.
Frederikse. cand. en hulppred. te Nieuwleusen
^Overysel).
Aangenomen: naar Serooskerke (W.) (toez.)
N. Visser, cand. en hulppred. te Utrecht; n.
Wapenveld H. A. Labrie te Goedereede.
GEREF. KERKEN.
Viertal te Rotterdam 'vac. dr. A. Kuyper):
C. B. Bavlnck te O. en W. Souburg; dr. A. de
Bondt te 's Gravenhage-West; C. Veenhof te
Haarlem en M. B. van 't Veer te Groningen.
Drietal te Slootdorp: H. Hazenberg te Ure
terp; H. de Moor te Nes (W.D.) en H. Numan
te Hijlaard.
CHR. GEREF. KERK.
Bedankt: voor Middelburg (nadere beslis
sing) G. Wisse te Amsterdam-O.; voor Ooster
beek W. F. Laman te Middelharnis.
DOOPSGEZ. BROEDERSCHAP.
Beroepen: te Beverwijk A. Vis te Den Burg
op Texel.
Een commissie ad-hoc is een commissie
voor één bepaald doel benoemd.
Maria Stuart leefde ongeveer 1560
(1542—1587) Jeanne d'Arc plm. 1425
(1412—1431). Marie Antoinette plm.
1775 (1756—1793).
Een fac-totum is iemand die allerlei
ambten in zich vereenigt m.a.w. een
Manusje van alles Het beteekent let
terlijk .,doe alles".
2—3
