Chamberlain vonnist Hitler's
optreden
ssiïrs-
CUtwfoz
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 18 Maart 1939
Vierde Blad
No. 24227
De Engelsche premier voelt zich
bedrogen
80ste Jaargang
Hoe kan er nog vertrouwen zijn in Duitsche
verklaringen
GEMENGD NIEUWS
Vrachtauto door trein
vermorzeld
M KARSOTE
LAND- EN TUINBOUW
Bestrijding van mond- en
klauwzeer
Minister-president Chamberlain heeft
gisteravond te Birmingham zijn met
spanning tegemoet geziene redevoering
gehouden, waarin hij de Duitsche
overweldiging van Tsjecho-Slowakije
fel laakte en verklaarde dat hoewel hij
zijn land niet door nieuwe vage toe
zeggingen wilde binden, er geen groo-
tere fout kon worden gemaakt dan dat
men zou veronderstellen dat Engeland
niet zijn uiterste krachten zou in
spannen om weerstand te bieden aan
iedere uitdaging welke ooit zou wor
den gedaan en dat hij, naar zijn mec-
ning, daarbij den steun en de sympa
thie had van zijn eigen landgenooten
niet alleen, maar van de geheele Brit-
sche imperium en van alle andere
naties, die den vrede hoog schatten,
doch de vrijheid nog hooger.
Chamberlain begon, tot groote hilariteit
van zijn auditorium, dat hem met een
langdurig en bijzonder hartelijk apiplaus
begroette, zijn redevoering met enkele
geestige opmerkingen naar aanleiding van
het feit, dat hij heden zeventig Jaar wordt,
terwijl hij tegelijkertijd den wensch uit
sprak, nog eenige jaren in dezelfde goede
gezondheid te mogen leven, om den staat
naar beste vermogen te dienen, wanneer
dat gewenscht mocht zijn.
Vervolgens ging hij inmiddellijk over tot
het eigenlijke onderwerp van zijn rede.
namelijk „de geweldige gebeurtenissen, die
deze week in Europa hebben plaats gegre
pen".
„Een ding is zeker, aldus Chamber-
Iain: de openbare meening in de
wereld heeft een zwaarder schok ge
kregen dan haar ooit was toegebracht,
zelfs door het huidige regime in
Duitschland.
Wat de gevolgen kunnen zijn van deze
diepe beroering der gemoederen der
menschen, kan nog niet worden voor
speld, maar ik ben er zeker van, dat
zij verstrekkend moeten zijn in hun
resultaten voor de toekomst".
„Er vonden, zoo ging Chamberlain dan
voort, debatten plaats in het Lagerhuis op
den dag, waarop de Duitschers Tsjecho-
Sknvakije binnentrokken en wij allen, in
het bijzonder de regeering, waren ten
achter bij de feiten, omdat de berichten,
waarover wij beschikten, slechts van ge
deeltelijken aard waren, terwijl vele ervan
niet officieel waren.
Noodzakelijkerwijze vloeide daaruit voort,
dat ik, sprekende namens de regeering,
met alle verantwoordelijkheid, die aan die
positie verbonden is, verplicht was, mij te
beperken tot een al te gereserveerde,
voorzichtige uiteenzetting en dat die
eenigszins koele verklaring, tot misver
stand aanleiding heeft gegeven en som
mige lieden heeft doen denken, dat, omdat
ik rustig sprak en weinig uitdrukking gaf
aan mijn gevoel, mijn medeministers en
ik geen sterke gevoelens hadden in deze
Ik hoop die onjuistheid nu weg te ne
men. Maar voordien wil ik iets zeggen over
de redeneering, die uit deze gebeurtenissen
zich ontwikkeld heeft.
Het denkbeeld is uitgesproken, dat de be
zetting van Tsjecho-Slowakije het recht-
streeksche gevolg is geweest van de bezoe
ken, die ik den vorigen herfst aan Duitsch
land heb gebracht en dat, aangezien het re
sultaat der recente gebeurtenissen geweest
is een verscheuren van de regeling, die te
München tot stand was gebracht, hierdoor
bewezen is, dat deze bezoeken geheel ver
keerd waren.
Gezegd is verder, dat, aangezien dit een
persoonlijke politiek van den eersten mi
nister was, de blaam voor het lot van
Tsjecho-Slowakije op zijn schouders moet
rusten. Dat is een volkomen onverdedig
bare conclusie. Ik ben den vorigen herfst
naar Duitschland gegaan op de eerste en
belangrijkste plaats, omdat dat mij, in wat
een bijna wanhopige toestand leek te zijn.
toescheen, de eenige kans te bieden tot het
afwenden van een Europeeschen oorlog.
Ik mag u er aan herinneren, dat, toen
de eerste aankondiging kwam, dat ik naar
Duitschland ging. geen stem opging, om
critiek uit te oefenen. Iedereen juichte die
poging toe, doch eerst later, toen bleek, dat
de resultaten der uiteindelijke regeling
minder waren dan de verwachtingen van
sommigen, die de feiten niet volledig op
hun waarde schatten, begon de aanval en
zelfs toen werd nog geen afkeuring uitge
sproken over het bezoek, maar over de ter
men der regeling.
Ik heb nooit ontkend, dat de voorwaar
den. die ik in staat was te München te ver
krijgen. niet zoo waren als ik zelf gewenscht
zon hebben, maar, gelijk ik toen uiteen-
Z"tte, had ik niet met een nieuw probleem
te doen. Het ging hier om iets, dat steeds
b' tam had sedert het verdrag van Ver
sailles, een probleem, dat lang geleden had
behooren te worden opgelost, wanneer
slechts de staatslieden der laatste 20 jaar
een breeder en meer verlicht inzicht hadden
g»had in hun plichten. Het was geworden
als een lang verwaarloosde ziekte, en een
chirurgische opreratie was noodig. om het
leven van den patiënt te redden. Tenslotte
verd het eerste en meest rechtstreeksche
joel van het bezoek bereikt: de vrede in
Europa werd gered en zonder deze bezoekeji
zouden thans honderdduizenden gezinnen
rouw dragen voor het bloed der Europee-
sche mannen
Werkelijk, ik behoef mijn bezoeken aan
Duitschland van den vorigen herfst niet te
verdedigen, want wat was het alternatief?
Chamberlain.
Niets, wat wij, wat Frankrijk, of wat Rus
land zouden hebben kunnen doen, zou bij
mogelijkheid Tsjecho-Slowakije hebben
kunnen redden van een invasie en van ver
nietiging en, zelfs wanneer wij ten oorlog
waren getrokken en tenslotte de zege be
vochten hadden, zouden wij nooit Tsjecho-
Slowakije weer hebben kunnen vormen,
zooals het door het verdrag van Versailles
was gesticht.
Ik had nog een tweede doel, toen ik naar
München ging, namelijk de politiek te be
vorderen, die ik steeds gevoerd heb van het
oogenblik af, waarop ik mijn tegenwoordige
positie bekleed, de politiek, die soms ge
noemd wordt een „Europeesche bevrediging"
ofschoon ik zelf niet meen, dat dit een zeer
gelukkige term is. of een woord, dat nauw
keurig de bedoeling omschrijft.
Wilde die politiek slagen, dan was het van
essentieel belang, dat geen mogendheid er
naar zou streven de algemeene overheer-
sching te verkrijgen van Europa, maar dat
een ieder zich ermede tevreden zou stellen,
redelijke faciliteiten te verkrijgen voor de
ontwikkeling van zijn eigen hulpbronnen,
zijn eigen aandeel te verzekeren in den in
ternationalen handel en de levensvoorwaar
den van zijn eigen volk te verbeteren. En
ik had den indruk, dat, ofschoon die ont
moeting wel een botsing zou kunnen be-
teekenen van de belangen tusschen de ver
schillende staten, het niettemin door toe
passing van onderlingen goeden wil, van
begrip voor wat de grenzen waren van de
begeerten van anderen mogelijk moest zijn,
alle verschillen tot een oplossing te bren
gen door besprekingen en zonder conflict.
Toen ik naar München ging, hoopte ik
door persoonlijk contact er achter te komen,
wat Hitier voor den geest stond en of het
waarschijnlijk was, dat hij tot samenwer
king bereid zou zijn.
De sfeer, waarin onze besprekingen ge
voerd werden, was niet zeer gunstig, omdat
wij midden in een acute crisis zaten.
Desalniettemin had ik toch in de tus-
schenpoozen tusschen de officieele bespre
kingen eenige gelegenheden, om met hem
te spreken en zijn opvattingen te vernemen
en ik dacht, dat de resultaten niet geheel
onbevredigd waren.
Toen ik terugkeerde na mijn tweede
bezoek, deelde ik het Lagerhuis de be
sprekingen mede. die ik met Hitler bad
gevoerd, waarover ik zeide. dat hij.
met grooten ernst sprekende, herhaald
had, wat hij reeds te Berchtesgaden
gezegd had. namelijk dat dit de laat
ste territoriale ambitie van hem in
Europa was en dat hij niet den wensch
had. om in het Duitsche rijk menschen
op te nemen van andere rassen dan de
Duitschers. En Hitier zelf bevestigde dit
verslag van het gesprek in een rede
voering in 't Sportpalast te Berlijn, toen,
hij zeide: „Dit is de laatste territoriale
eisch, dien ik in Europa heb te stellen."
En even later zeide hij in dezelfde rede
voering: „Ik verzekerde Chamberlain,
en ik leg daar thans den nadruk op. dat,
wanneer dit probleem is opgelost,
Duitschland geen territoriale proble
men meer heeft."
Hitier voegde daaraan toe: „Ik zal
niet meer geïnteresseerd zijn in den
Tsjecho-Slowaakschen staat en ik kan
garandceren, dat wij geen Tsjechen
willen hebben."
Vervolgens staat in de overeenkomst
van Miinchen zelve, die de handteeke-
ning draagt van Hitier. deze clausule:
.De definitieve vaststelling der grenzen
al Uitgevoerd worden door een inter
nationale commissie."
Tenslotte zeiden wij in de verklaring,
die hij en ik tezamen onderteekeqden
in München, dat iedere andere kwestie,
die onze beide landen zou kunnen be
treffen. behandeld zou worden door de
methode van overleg.
Met het oog op deze herhaalde verzeke
ringen, die mij vrijwillig gegeven waren,
achtte ik mij gerechtvaardigd, daarop de
hoop te grondvesten, dat, wanneer eenmaal
deze Tsjecho-Slowaaksche kwestie geregeld
was, het mogelijk zou zijn, de politiek van
bevrediging, die ik beschreven heb, verder
te voeren.
Desondanks echter was ik tegelijkertijd
niet bereid, onze voorzorgsmaatregelen te
laten verslappen, vóór ik er zeker van was.
dat die politiek gevestigd was en aanvaard
door anderen, en daarom werd na München
ons defensieprogram inderdaad versneld
(Toejuichingen).
En het werd zoo ver uitgebreid, dat ver
betering werd gebracht in zekere zwakheden
die aan het licht waren getreden tijdens
de crisis.
Ik ben overtuigd, dat na München de
groote meerderheid van het Britsche volk
mijn hoop deelde en vurig wenschte, dat die
politiek voortgezet zou worden.
Vandaag echter deel ik haar teleur
stelling en haar verontwaardiging,
dat die hoop zoo moedwillig de bodem
is ingeslagen. Hoe kunnen de gebeur
tenissen, die deze week geschied zijn,
in overeenstemming worden gebracht
met die verzekeringen, welke ik heb
voorgelezen?
Als mede-onderteekenaar van de over
eenkomst van München, had ik stellig
het recht, wanneer Hitler van mee
ning was, dat zij ongedaan gemaakt
moest worden, op dat overleg, waar
voor een bepaling is opgenomen in de
Münchensche verklaring. In plaats
daarvan heeft hij het recht in zijn
eigen handen genomen.
Nog vóór de Tsjechische president ge
plaatst werd tegenover de eischen.
waartegen hij niet bij machte was
tegenstand te bieden, waren de Duit
sche troepen in beweging gebracht.
Volgens de gisteren te Praag uitgegeven
proclamatie zijn Bohemen en Moravië in
gelijfd in het Duitsche rijk. De niet-
Dultsohe inwoners, die natuurlijk de Tsje
chen omvatten, worden geplaatst onder
een Duitschen protector in een Duitsch
protectoraat. Zij worden onderworpen aan
de politieke, de militaire, de economische
behoeften van het Duitsche rijk.
Men noemt hen een zelfbesturenden
staat, maar Duitsohland belast zich met
hun buitenlandsche politiek, hun douane
rechten en accijnzen, hun bankmiddelen
en met de uitrusting van de ontwapende
Tsjechische strijdkrachten.
Wat wellicht het meest onheilspellen
de is, wij hooren weer van het ver
schijnen van de Gestapo, gevolgd door
het gebruikelijke verhaal van massa-
arrestaties van op den voorgrond tre
dende personen met gevolgen, die ons
allen bekend zijn.
Iedere man en vrouw in dit land. die
zich het lot der Joden en politieke gevan
genen in Oostenrijk herinnert, moet ver
vuld zijn van een droevig voorgevoel. Wie
zou zijn hart niet in sympathie voelen uit
gaan naar dat trotsche. dappere volk. dat
zoo plotseling is onderworpen aan deze
bezoekingen, welks vrijheden worden ge
kortwiekt en welks nationale onafhanke
lijkheid verdwenen is.
Wat is er geworden van de verzekerin
gen: „Wij willen geen Tsjechen in het
rijk?"
Wat is hier voor rekening gehouden met
dat beginsel van zelfbeschikking, hetwelk
Hitier zoo heftig met mij beredeneerde in
Berchtesgaden. toen hij mij vroeg om af
scheiding van het Sudetenland van Tsje
cho-Slowakije en de inlijving daarvan in
het Duitsche rijk?
Ik weet, dat ons verteld wordt, dat deze
gebledsverovering noodig is geworden door
ordeverstoringen in Tsjecho-Slowakije. Er
wordt ons gezegd, dat de afkondiging van
dit nieuwe Duitsche protectoraat, tegen
den wil der inwoners in. onvermijdelijk is
geworden door de wanordelijkheden, die
den vrede en de veiligheid van hun mach
tigen nabuur bedreigen
Wanneer er wanordelijkheden waren,
dan zijn die van buitenaf aangestookt.
Kan iemand, buiten Duitschland, de ge
dachte ernstig nemen, dat zij een gevaar
konden vormen voor dat groote land en
dat zij eenigerlei rechtvaardiging konden
geven aan hetgeen gebeurd is?
Komt de vraag niet onvermijdelijk in
onzen geest op:
Als het zoo gemakkelijk is. om goede
redenen te vinden voor het negeeren
van zoo plechtig en herhaaldelijk ge
geven verzekeringen, welk vertrouwen
kunnen wij dan stellen in eenigerlei
andere verzekeringen van denzelfden
kant? (Luide toejuichingen).
Er is nog een andere reeks vragen, die
niet minder onvermijdelijk in ons moet
opkomen en in anderen, misschien zelfs in
Duitschland Onder het huidige regime
heeft Duitschland een reeks onaangename
verrassingen aan de wereld bereid: het
Rijnland, de „Ansluss" van Oostenrijk, de
afscheiding van het Sudetenland. al deze
gebeurtenissen vormden schokken voor de
openbare meening tn de geheele wereld.
Maar toch. hoezeer wij daarbij ook af
zien van de methoden, die in elk van deze
gevallen gebruikt zijn, viel er iets voor te
zeggen, hetzij op grond van rasverwant
schappen of van rechtvaardige eischen,
waaraan te lang weerstand was geboden.
De gebeurtenissen echter, die deze week
o
Onflcód®11'! voorkom! voel
0,o9"l
1239
(Ingez. Med.)
zijn voorgevallen, schijnen, door hun vol
ledig over het hoofd zien van de beginse
len, die door de Duitsche regeering zelf
waren vastgelegd, onder een andere cate
gorie te vallen en moeten ons allen ons
doen afvragen:
„Is dit het einde van een oud avon
tuur of het begin van een nieuw?
Is dat de laatste aanval op een klei
nen staat, of moet die gevolgd worden
door andere?
Is dit inderdaad een stap in de rich
ting van een poging tot overheer-
sching van de wereld door geweld?
(langdurig applaus).
Dit zijn ernstige, zwaar wegende vra
gen. Er zal vanavond door mij geen ant
woord op worden gegeven, maar ik ben er
zeker van. dat zij ernstige overweging
zullen eischen niet alleen van de naburen
van Duitschland, maar van anderen, mis
schien zelfs buiten de grenzen van Europa.
Er zijn reeds aanwijzingen, dat het pro
ces is begonnen en het ligt voor de hand,
dat het waarschijnlijk ls, dat dit proces
thans versneld zal worden.
Wij zelf zullen ons natuurlijk het
eerst wenden tot onze deelgenooten in
het Britsche gemeenebest van volkeren
en tot Frankrijk, waarmede wij zoo
nauw verbonden zijn en ik twijfel er
niet aan, dat ook anderen, die weten,
dat wij niet gedesinteresseerd zijn, in
Zuid-Oost-Europa den wensch zullen
hebben, onzen raad en ons advies in te
winnen. In Groot-Brittannië moeten
wij allen den toestand opnieuw onder
de oogen zien met dat gevoel van ver
antwoordelijkheid, dat zijn ernst eischt.
Niets moet hierbij uitgesloten worden,
wat van belang is voor de nationale
veiligheid.
Elk aspect van ons nationale leven moet
van dat gezichtspunt uit bezien worden.
De regeering moet, zooals steeds, de voor
naamste verantwoordelijkheid dragen en
ik weet. dat ieder individu zijn eigen stand
punt wenscht te herzien en opnieuw over
wegen of hij alles gedaan heeft wat hij kon.
om zijn diensten aan den staat aan te
bieden.
Ik geloof niet, dat er iemand is, die
mijn ernst in twijfel wil trekken, als
ik zeg, dat er bijna niets is, dat ik niet
voor den vrede zou offeren, maar er is
één ding dat ik moet uitzonderen en
dat is de vrijheid, welke wij honderden
jaren hebben genoten en welke wij
nooit zullen opgeven. (Langdurige toe
juichingen).
Dat juist ik mij geroepen moet voelen,
vandaag zoo'n verklaring af te leggen, geeft
de maat aan van den omvang waarin deze
gebeurtenissen het vertrouwen vernield
hebben, dat het hoofd begon op te steken
en dat, wanneer men het toegestaan had te
groeien, dit jaar tot een heugelijk jaar zou
hebben gemaakt wegens den terugkeer van
geheel Europa tot het gezonde verstand en
de stabiliteit.
Nog slechts zes weken geleden maakte
ik hier een toespeling op geruchten en ver
denkingen, wélke, naar ik zeide. uit den
weg moesten worden geruimd Ik wees er op
dat iedere poging tot overheersching der
wereld door geweld een poging was. waar
tegen de democratieën tegenstand moesten
bieden, maar ik voegde er aan toe, dat ik
niet kon gelooven. dat een dergelijke uit
daging in de bedoeling lag aangezien geen
regeering, die de belangen van haar volk
ter harte gingen, het voor zoo'n eisch kon
bloot stellen aan de verschrikkingen van
den modernen oorlog.
Inderdaad, daar de lessen der ge
schiedenis door een ieder gelezen kun
nen worden, leek het ongeloofelijk, dat
wij zoo'n uitdaging te zien zouden krij
gen, maar ik gevoel mij gedwongen te
herhalen, dat, hoewel ik niet bereid
ben, dit land te binden door nieuwe,
niet nader aangegeven verplichtingen,
welke van kracht zouden zijn onder
omstandigheden, die thans niet voor
zien kunnen worden, toch geen grooter
fout gemaakt zou kunnen worden, dan
de veronderstelling, dat Groot-Brit
tannië, omdat het gelooft, dat de oor
log iets zinneloos en wreeds is, zoo
zeer zijn ruggegraat verloren heeft, dat
het niet tot het uiterste van zijn kracht
zal deelnemen aan het weerstand bie
den aan zoo'n uitdaging, wanneer die
ooit gedaan zou worden".
Zijn rede besluitende zeide Chamberlain:
..Ik ben er- van overtuigd, dat ik voor deze
verklaring den steun, de sympathie en het
vertrouwen van de mannen en vrouwen in
mijn eigen land heb. maar dat ik óók de
goedkeuring zal oogsten van het geheele
Britsche rijk en van alle naties, die waarlijk
den vrede op prijs stellen maar die de
vrijheid op nog hooger waarde schatten
(lulde toejuichingen).
Het gehoor van Chamberlain dat bestond
uit leden van een conservatie.e vereeni-
ging. heeft met algemeene stemmen een
resolutie aangenomen, waarin .onverzwakt
vertrouwen wordt uitgesproken in Cham
berlain's politiek".
Op onbewaakten overweg bij Beilen.
TWEE INZITTENDEN GEDOOD.
Gistermiddag om half zes is te Wijs
ter, gemeente Beilen, op den onbe
waakten overweg van de spoorlijn Mep-
pelGroningen een ledige vrachtauto,
welke in de omgeving zand had ge
lost, door een trein, welke op weg was
van Meppel naar Groningen gegrepen.
De beide inzittenden werden op slag
gedood, terwijl de auto geheel werd
vernield.
Het uitzicht bij den overweg wordt be
lemmerd door het voormalige stationnetje.
Noch de trein, noch de auto had een groote
snelheid. Niettemin had met een geweldi
gen klap de botsing plaats en waren de ge
volgen ontzettend. Stukken van de vracht
auto en totaal versplinterde planken lagen
over een afstand van honderd meter aan
weerszijden van de spoorbaan verspreid. De
chauffeur in een stuk van de cabine vond
men op het rechterperron van het station
netje. een as met twee wielen lag enkele
meters verder aan den linkerkantop
zestig meter van den overweg trof men
tusschen de sporen het lijk van het tweede
slachtoffer. Van de auto werd de rest nog
150 meter meegesleurd.
DOODELIJKE VAL.
Gisteravond, omstreeks halfzeven, is de
54-jarige mevrouw C. AlthusiusVan Eyk,
wonende Boompjes 113 te Rotterdam, in
haar woning van de trap gevallen, waarbij
zij haar schedel verbrijzelde. ZIJ was op
slag dood.
SCHIPPERSKNECHT VERONGELUKT.
Gistermiddag om halfvijf was men te
Heemstede aan de haven voor de firma
Roest, veevoederhandelaar aldaar, aan
het graan lossen uit het motorschip „on
derneming 4", schipper J. Kreuk, van den
vraohtbootdienst HillegomRotterdam.
Tijdens de werkzaamheden kwam de 34-
jarige schippersknecht J. M. uit Gouda, die
een handlier bediende op het door sneeuw
glad geworden ijzeren dek te vallen, waar
bij hij met het hoofd in aanraking kwam
met een ijzer voorwerp. Vermoedelijk heeft
hij hierbij een nekwervel gebroken, met
het gevolg, dat de dood onmiddellijk in
trad Het slachtoffer laat een vrouw en
twee kinderen achter.
BUITENLANDSCH GEMENGD.
EEN TREIN IN MEXICO ONTSPOORD.
Op 10 KJM. afstand van Lagos in Mexico
is een trein, welke van Ciudad Juarez
kwam. ontspoord. Naar verluidt moeten
vele reizigers zijn gedood of zwaar gewond.
1242
Zware verkoudheid
onmiddellijk verlicht door in-
haleeren van de bacteriën-
doodende Karsote-dampen.
F 0.70 en F 1.— per flacon.]
(Ingez. Med.)
Op de vragen van den heer Weitkamp
betreffende den prijs van het reconvales
centen serum tegen het mond- en kauw-
zeer, waarvan de eerste luidde:
Is het juist, dat sedert December 1937
door het serum-instituut in België zijn af
geleverd 35.000 liter reconvalescenten
serum als voorbehoedmiddel tegen mond
en klauwzeer?
Heeft de minister van Economische Za
ken geantwoord, dat het hem niet bekend
is, hoeveel reconvalescenten-serum in
Belgiëë als voorbehoedmiddel tegen mond
en klauwzeer is afgeleverd.
Voorts zegt de minister, dat hem
evenmin bekend is, hoe groot in
België de kosten zijn, aan de aflevering
daarvan verbonden.
Wèl is hem. uit de van officieele Belgi
sche zijde verstrekte gegevens, bekend, dat
de kosten, welke de Belgische veehouder
aan den behandelenden veearts betaalt
voor reconvalescenten-serum tegen mond
en klauwzeer, gemiddeld per volwassen
rund 30 francs bedragen, hetgeen de
gemiddelde serumdosis per volwassen rund
op 200 c.c. stellende overeenkomt met
een liter^prijs van 5-maal 30 francs, is 150
francs of ongeveer f. 9.50.
De minister kan niet toezeggen, dat hij
bevorderen zal, dat de prijs van het re
convalescenten-serum tegen mond- en
klauwzeer aanzienlijk wordt verminderd.
In tusschen is hij bereid, de mogelijkheid
eener bijzondere organisatie der serum
winning in overweging te nemen en of
zulks prijsverlaging van het serum tenge
volge zou kunnen hebben.
TULPENUITVOER NAAR AMERIKA.
Momenteel worden geregeld uit het West-
kmd tulpen naar de Vereenigde Staten
gezonden. Deze exportverruiming biedt
voor de Nederlandsche bloementeelt vele
mogelijkheden. De Westlandsche tulpen
worden in een vrij groot kwantum per
HollandAmerika Lijn naar de VS. ver
zonden en maken de reis in speciale con
tainers.
De bloemenexporteurs hebben de toe
zegging gekregen, dat de bloemen slechts
twee uur voor het vertrek der boot aan
wezig behoeven te zijn, terwijl de tulpen
bij aankomst in Amerika het eerst gelost
zullen worden. Hierdoor wordt verkregen,
jdat de bloemen zoo kort mogelijk ingeoakt
blijven. Bij reeds eerder verzonden Droef-
zendingen waren de bloemen meestal bij
aankomst nog in uitstekenden staat.
Vooral de sterkere soorten tulpen, als de
Bartigon, worden voor dezen uitvoer ge
bruikt.
