Treinbotsing bij Vinkeveen - Internationale zwemwedstrijden te Haarlem
SOiie Jaargang IEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
De Sprong in het
Leven
FEUILLETON
INTERNATIONALE ZWEMWEDSTRIJDEN TE HAARLEM. De start
100 m. borstcrawl dames internationaal. Van voor naar achter: A E. van
Schaik (IJ), G. Sweres (H.D.Z.), R- v. Veen (R.D.Z.), Ragnhild Hveger,
en J. Groeneweg (R.D.Z.).
TREINBOTSING BIJ VINKEVEEN. Bij het station te Vinkeveen reed
een personentrein door verkeerden wisselstand op een stilstaanden trein. 15
Reizigers werden licht gewond. De beschadigde locomotieven.
HET FILMBAL TE BERLIJN is een der hoogtepunten in
't winterseizoen in de Duitsche hoofdstad. Max Schmeling en
zijn echtgenoote Anny Ondra hadden daar heel wat te verdu
ren van autogrammenjagers.
HET ORGEL VOOR HET NEDERLANDSCHE PAVILJOEN OP DE WE
RELDTENTOONSTELLING TE NEW YORK is bij den heer Flentrop
te Zaandam gereed gekomen en zal Zaterdag verscheept worden. De pijpen
worden geplaatst.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
38)
Eenige oogenblikken belette Elvi's verras-
®)g haar, Irene te antwoorden. Dat had
verschuur zijn vrouw gezegd! Maar dat be
rekende immers, dat hij alles begreep!
bet alles tusschen hem en haar opgehel
derd was! Dat hij wist, waarom ze met
fotulescu in het House of Lords geweest
ras! Dan was hij niet boos meer.o, dat
ongeloofelijkhij dacht niet meer
«echt over haarhij vertelde, dat hij
naar wilde trouwen maar dan had hij
naar immers lief.
Elvi kwam -tot de werkelijkheid terug
door den strakken blik van Irene, die haar
onafgebroken gadegeslagen had en die op-
Meuw in haar gevolgtrekking ernaast was.
'o wist Immers niet, wat zich tusschen
Verschuur en Elvi afgespeeld had en dat
naar woorden voor het meisje een nieuwe
Jereld geopend hadden, die deze ultdruk-
~lne van vreugde op haar gezicht bracht.
™°r Irene echter leek het een vreugde over
naar nederlaag. Het begon in haar te
„Nu, ik heb nog altijd geen antwoord op
mijn vraag."
Een ondeelbaar oogenbllk moest Elvi
haar verlangen onderdrukken Irene met
een jubelend „Ja" te antwoorden. Ze be
sefte nog net bijtijds wie ze voor zich had.
Ze dwong zichzelf tot kalmte en rustig
klonken haar woorden:
„Als mijnheer Verschuur het goed ge
vonden heeft, U dit mede te deelen, heb
ik er niets meer aan toe te voegen."
Irene sprong op.
„U geeft het dus ook toe? En toch wilt U
me niet helpen! Zijn vermogen is toch
groot genoeg voor ons beiden. Wilt U dan
alles voor Uzelf behouden?"
„Mevrouw Verschuur, ik geloof heusch,
dat het beter is, dat we dit gesprek niet
verder voortzetten."
Zoo. dit is Uw antwoord! Ik heb het
dadelijk gedacht. Ik had me deze vernede
ring kunnen besparen. Jullie soort loert op
rijke mannen. Maar een vinger uitsteken
om een ander te helpen, dat is jullie te
veel. Ik wordt er misselijk van. Maar neemt
U zich voor mij in acht. U heeft zich tus
schen mijn mail en mij ingedrongen. U
heeft hem van mij afgetroggeld, nog voor
dat hij behoorlijk van mij gescheiden was,
anders zou hij me stellig nog een kans ge
geven hebben. Maar ik zal het U niet ge
makkelijk maken. Aan iedereen, die het
hooren wil, zal ik vertellen, wat voor een
rol U gespeeld heeft."
Elvi stampte met haar voet op den grond.
„Nu is het genoeg, mevrouw! Doe wat U
wil! Ik vrees U niet! En over dat. wat den
heer Verschuur en mij betreft, wensch ik
met U niet verder te spreken."
Dit was het einde van het tweede onder
houd, dat mevrouw Verschuur dien dag in
het belang van een uitkeering en haar toe
komst voerde. En het was werkelijk een ge
luk, dat zij niet op de gedachte kwam, per
slot van rekening ook nog Mr. Furné een
bezoek te brengen.
Reginald Lloyd was weer in Londen terug
en avond na avond bestormde het publiek
de cassa van het „Alhambra". Een hartver
scheurend gezicht voor Mr. Hamilton.
Reeds de derde week!
Missis Beadle, de vrouw uit het volk.
vierde ongehoorde triomfen.
Feitelijk waren het de successen van
Reginald Lloyd. Maar Reginald Lloyd was
veel trotscher op het succes van Howard
Carrington.
Er waren nu sedert het verschijnen van
„The Laughing Sorrow" vijf weken verstre
ken en het succes van het boek was over
weldigend.
Carrington had natuurlijk reeds een
onderhoud met zijn uitgevers gehad.
„Wij zijn druk bezig met de tweede uit
gave, Mr. Carrington. Maar waarom wilt U
ons niet toestaan Uw incognito te lichten?"
„Maar het is toch in het geheel geen in
cognito," glimlachte Lloyd.
„Hoe kan een mensch toch zoo koppig
zijn? Als in de tweede uitgave de naam
Reginald Lloyd ais die van den schrijver
gedrukt wordt, kunnen wij reeds den vol
genden dag met de derde beginnen."
„En wanneer we dit niet doen?"
„Dan zijn we misschien over een maand
zoover."
Carrington lachte.
„Dan zullen we het maar laten, zooals
het is, mijne herren. Wij hebben immers
olstrekt geen haast."
Het iinancieele succes van het boek was
evenredig met het geestelijke.
Carrington ging naar zijn bank en liet
zich zijn geheele vermogen voorrekenen. Het
bedrag was nog iets hooger, dan hij ge
dacht had.
Hij nam een potlood ter hand en splitste
het in twee ongelijke deelen. Het eene be
drag liet hij op de bank staan om rente te
dragen. Het andere was bestemd om een
zwerver een vaste woonplaats te bezorgen.
Carrington reed naar een bekende ma
kelaarsfirma in onroerende goederen.
„Ik ben van plan me ergens te vestigen.
Ik kijk uit naar een huis in een mooie om
geving. Het behoeft geen kasteel te zijn,
maar het moet toch een ruim huis zijn. Ik
heb een groot gedeelte van mijn leven in
hotelkamers doorgebracht en nu heb ik
behoefte aan ruimte. Er moet vooral een
heel groote tuin bij zijn met een oude
laan en een vischwater. Heeft U misschien
iets dergelijks voor mij?"
„Zeker hebben wij in dit opzicht iets
voor U. U krijgt terstond gegevens en af
beeldingen".
Niet minder dan zeven offerten leken
Carrington geschikt en aangezien een paar
ervan dicht bij elkaar gelegen waren, had
hij reeds den vierden dag zijn keuze ge
daan.
Het was een buitenplaats in het Zuiden
van Engeland, die aan de eischen voldeed,
die Carrington aan zijn toekomstige wo
ning gesteld had. De prijs was weliswaar
iets hooger. dan hij ervoor had willen be
steden. maar wat deed het er tenslotte toe?
Het verschil was zeker minder dan de op
brengst van de tweede druk van zijn boek
zou zijn.
Het huis was bijna een kasteel tn de
tuin was geen tuin meer. Het was een park
met oude boomen en er was een heerlijke
bloementuin om het huls. Daarachter be
vond zich een groot zomerterras en als een
groen tapijt strekte zich het oude grasveld
uit. Langs den zijkant van het landgoed
stroomde een rivier en door het park twee
beken, die in deze rivier uitmondden en
waarvan de één een gTooten vijver vormde
met een bad- en een boothuis aan den
oever. Huis en tuin waren door twee oudge
dienden van den vorigen eigenaar in uit
stekenden staat gehouden.
Carrington was tevreden.
Toen hij Hamilton over zijn nieuwe be
zitting vertelde, zuchtte deze diep. Nu wist
hij. dat alle hoop op een nieuw contract
met Reginald Lloyd voorgoed vervlogen
was.
Carrington zelf telde de dagen, die zijn
leven op het tooneel nog scheidden van een
leven volgens zijn eigen keus.
Hij bevond zich in de eigenaardige posi
tie van een man, die er zich geen reken
schap over geven kon, wat zijn gevoelens
waren op dit belangrijke keerpunt van zijn
leven.
Verheugde hij er zich over, zoo vroeg
reeds een doel bereikt te hebben, waarna
er velen hun leven lang streven, vaak zon
der het ooit te bereiken?
Betreurde hij het feit, het schelle voet
licht, de magische bekoring van het too
neel. het applaus der toehoorders vaarwel
te moeten zeggen?
Hij wist het niet!
Er lag een soort lusteloosheid als een
sluier over zijn gevoel. Hij liet zich verder
drijven, zonder een bepaald doel voor
oogen te hebben.
(Nadruk verboden). IWordt vervolgd).
LAWINE-ONGELUK IN ZWITSERLAND. Een militaire
transport-colonne wei d in het gebied van den Wildhorn door
een sneeuwlawine getroffen. Vier personen werden gedood.
Het vervoer van een geredden officier.
DE NIEUWE ORANJEBRUG TE SCHIEDAM IS GISTEREN VOOR HET PU
BLIEK OPENGESTELD. De commissaris van de Koningin in Zuid-Holland
jhr. mr. dr. H. A. van Karnebeek knipt het lint door. Naast den commissaris
de burgemeester van Schiedam, mr. van Haaren, (rechts).
WAT MEN AL NIET DOEN MOET
om mooi te zijn. Uit Amerika komt de
idee van de vruchtenkuur. Citroen-schij
ven, tomaten en bananen op de huid!
