fulpen voor Prinses Juliana - Bezoek Fransche minister van Onderwijs
De Sprong in het
Leven
19sfe Jaargang LEEDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
HET DÉFILÉ VOOR GENERAAL FRANCO IN BAR
CELONA. MOMENT UIT DE GROOTE PARADE
DER TROEPEN. PANTSERWAGENS
TREKKEN VOORBIJ.
Oorspronkelijke Nederiandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
24)
Au, vertelt U 'eens, juffrouw Elvira, wat
wel doet, daar op dat groote kantoor. Dr.
urne staat op de deur, nietwaar? U bent
Hn secretaresse?"
■Ja, ik werk voor Mr. Furné."
"Bevalt U dat soort werk?"
"V het is vrij vermoeiend."
«,'i'v dacht ik wel. Dat is toch niets voor
j°IK een bekoorlijke jonge dame, als U
Juffrouw Elvira."
»«iendelijk van U om mij te doen ge-
5ppe a' 'n smaa'c val' mUnheer
rins ïr 'le' zuivere waarheid! Ik
ilsnu zullc een „reizende" jonge dame
V, rent, zich niet moest plagen met het
"®5l»en van brieven."
moet wel! Ik moet toch leven."
dlïi ^''né schijnt veel met eehtschei-
"|en te doen te hebben, geloof ik."
Bijna uitsluitend. Zeer gemakkelijk!"
"'aides lachte.
«Vindt U?"
«Ja heel erg. En leerzaam I"
„Zoo? U bent dus op de hoogte van alles
wat bij Mr. Furné omgaat?"
„Natuurlijk! Ik schrijf toch alle brieven!"
„Dan zult U ook wel den naam van een
van mijn kennissen gehoord hebben."
„Welke naam?"
„Verschuur."
„Natuurlijk ken ik dien naam. Ik heb den
heer Verschuur zelf ook een paar keer
gezien."
„Maar ik bedoelde mevrouw Verschuur.
Ik ken den heer Verschuur niet, juffrouw
Elvira."
„U bedoelt dus mevrouw Irene Verschuur.
Ook haar heb ik eens gezien. In Scheve-
ningen. Ik vind haar een zeer mooie
vrouw."
„Ze is zeker opvallend. Maar ze is ook
scherpzinnig."
Plotseling had Elvi een inval.
„Dan zal zij er wel voor zorgen, dat zij
gauw weer trouwt. Als ik mij niet vergis,
was er in dit geval een derde persoon in
het spel. Die zal haar dan zeker wel
trouwen."
„Dat weet ik niet. Als deze man verstan
dig Is, doet hij dat zeker niet. Met dat
soort vrouwen trouwt men niet."
Dit keer klonk zijn stem zeer overtui
gend.
De heer Totulescu-Avarides gaf dus toe.
mevrouw Irene te kennen, scheen echter
niet van plan te zijn haar te trouwen. Zeer
interessant! Maar waarvoor dan de kennis
making met juffrouw Elvira Sittard?
Voorloopig scheen hij met zijn plannen
echter nog niet voor den dag te willen
komen. Maar hij bereidde dit voor, en wel,
door den indruk te verwekken, dat hij alles
onbelangrijk vond, behalve „das reizende
Frauleiu Elvira."
„Maar wij moeten elkaar beslist spoedig
weer ontmoeten," zeide hij, toen Elvi aan
stalten maakte om naar huis te gaan.
„Maar dan des avonds. Laten we eensnaar
die „ganz nette" operette gaan, die ze in de
Princesse schouwburg geven en daarna
dansen. Hoe denkt U hierover juffrouw
Elvira?"
„Ik moet zeggen, het klinkt aanlok
kelijk."
„Wanneer zullen we dan gaan?"
„Alleen op een Zaterdag of Zondag. En
morgen kan ik helaas niet."
„Dat duurt echter nóg een poosje. Moe
ten wij zoolang wachten?"
„Daar is niets aan te doen. Ik kan door
de week niet zoo laat uitblijven. Anders zou
ik den volgenden dag niet geschikt zijn
voor mijn werk."
„Dat is zoo! Ik telefoneer U voor dien
tijd dan nog wel. Wat is Uw telefoonnum
mer?" Spoedig daarna namen ze afscheid.
Elvi stond erop alleen naar huis te gaan.
„Den volgenden keer zal hij wel duide
lijker worden, mijn vriend Avarides! Ik
hoop, dat hij denkt, dat ik met een natten
vinger te lijmen ben," dacht Elvi, toen ze
naar huis ging.
XII.
Furné deed zelf de eerste stappen voor
zijn dochter. Hij wilde haar terzijde staan
bij haar pogingen, haar geestelijk even
wicht ter herwinnen, en hij deed dit niet
half. Furné deed nooit iets half. Hij schreef
aan de Rollerdamsche Aero- Club en gaf
zijn dochter als lid op, waardoor ze auto
matisch leerlinge werd. Hij ging er zelf
heen en keek eens naar de kleine, kwieke
Pandervliegtuigen ep liet zich meenemen
voor een korte rondvlucht. Hij wilde toch
eens in een van de vliegtuigen gezeten
hebben, waarmee Angela zou leeren vlie
gen.
De piloot-instructeur, Vliet-Lans, steeg
met hem op en Furné zag al gauw, dat deze
man het vliegtuig in elk opzicht volkomen
in zijn macht had.
Hij stelde zich voor, hoe het zou zijn,
wanneer Angela op de plaats zou zitten,
waar nu de piloot zat en hij geheel aan
'haar toevertrouwd zou zijn. Hij was ervan
overtuigd, dat het best zou gaan. Angela
zou het klaarspelen en ze zou het goed
doen bovendien. En al kon hij zich aan de
gedachte, dat zijn eenig kind wilde leeren
vliegen nog niet goed wennen, nu was hij
toch eenigszins gerustgesteld.
Den volgenden dag reed Angela per Ri-
sotta naar Rotterdam. Eindelijk was het
dus zoover. Op het vliegveld aangekomen,
stapte ze het aardige clubgebouw binnen
en deelde mede. dat ze gekomen was, om
haar eerste vliegles te nemen. Ze leerde
den heer Vliet-Lans kennen, die haar het
vliegen zou bijbrengen. Hij liet een Pan
der-vliegtuig uit de hangar halen en
Angela in de achterzitplaats kruipen, een
kunststukje, dat ze alleen niet klaar
speelde.
Wat was dat ongemakkelijk! Enfin,
troostte ze zich, als men een nieuwe sport
wil leeren, moet men de daarbij behoo-
rende ongemakken op den koop toe nemen.
Ze kieeg het koptelefoon over net hoofd,
moest haar voeten op twee pedalen zetten,
zoodat de stuurknuppel recht tusschen
haar beenen doorliep.
Toen ronkte de motor en het toestel
taxide met horten en stooten over het
vliegveld.
Waarom ter wereld maakten ze het ter
rein niet een beetje gelijk?
Zulk een vliegveld moest feitelijk zoo
glad zijn als een biljarttafel of voor het
minst als een tennisveld.
O, nu werd het beter. Ze hadden zeker
een goed gedeelte van het terrein bereikt.
Het toestel bewoog zich nu tenminste zon
der horten en stooten voort.
Wel neen!
De stem van de piloot-Instructeur weer
klonk
„Wij zijn los!"
Waarachtig! Ze vlogen! Vandaar na
tuurlijk dat ze geen schokken meer ge
voeld had.
Onder hen zakte de aardbol steeds die
per weg.
Ze klommen.
Toen maakten ze een groote bocht.
Angela zag het clubgebouw ver onder haar
liggen en Risotta staan, die haar meesteres
als het ware met open mond aanstaarde.
Nu zag Angela pas goed. hoe misselijk
klein het karretje feitelijk was. Dat was
beslist geen auto. Dat was een stofzuiger,
die aan hoogmoedswaanzin leed.
„Mispunt!" dacht Angela uit haar
celestlale hoogte met diepe minachting.
Nu waren ze op vijfhonderd meter hoogte
gekomen en Vliet-Lans deelde haar rustig
mede. dat ze het nu verder maar zelf moest
doen.
„Vlieg maar eerst eens rechtuit! Niets
anders!"
„Best," dacht Angela. „Daar is ook veel
aan, zoo'n beetje rechtuit vliegen
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
HEt HONGAARSCHE VOETBALTEAM dat morgen tegen de Holland-
sche ploeg zal uitkomen, arriveerde gisteren voor het grootste gedeelte
te Rotterdam. Voor het station. Links de heer Boeljon, die ter begroeting
aanwezig was.
DE ENGELSCHE REGEERING
laat 2 millioen, uit gegolfd staal
plaat vervaardigde, bomvrije schuil
plaatsen aanmaken. In de fabriek te
Newport, waar de platen gemaakt
worden.
RECEPTIE TER GELEGENHEID VAN HET 125-JARIG BESTAAN
VAN HET UTRECHTSCHE STUDENTENCORPS. De burge
meester van Utrecht, mr. dr. ter Pelkwijk, wenscht den Senaat ge
luk met dit heuglijk feest.
NAMENS HET BESTUUR van de Bloemen- en huisvlijttentoonstel-
ling te Noordwijkerhout georganiseerd door den R.K. Volksbond en St.
Jozefsgezellen werden aan H.K.H. Prinses Juliana en Prinses Beatrix te
Grindelwald tulpen verzonden. De burgem. helpt bij de verzending.
VAN DE DUITSCHE AUTOMOBIEL-TENTOONSTELLING TE
BERLIJN. EEN 650 P.K. 12 CYLINDER
VRACHTWAGEN-MOTOR.
DE FRANSCHE MINISTER VAN ONDERWIJS - Z.Exc. Jean Zay (links)
ia gesprek met den inspecteur van het Onderwijs, den heer Elzinga op de
soiree in Maison Descartes te Amsterdam ter gelegenheid van het eerste
lustrum van het Instituut Francais in Amsterdam.
