Bomaanslagen in Engeland - De wereldkampioenschappen ijshockey
m Jargrj- LEDÏCH DAGBIAD Tv/tede Blad
De Sprong in het
Leven
FEUILLETON
BOMAANSLAGEN IN ENGELAND.
DE VERWOESTING AANGERICHT IN EEN LONDENSCH
MAGAZIJN.
DE VOETBALWEDSTRIJD V.U.C.—V.S.V., IN DEN HAAG,
WELKE DOOR DE THUISCLUB MET 3—1 WERD GEWON
NEN. SPELMOMENT VOOR HET V.S.V.-DOEL.
ZATERDAGAVOND WERD MR. P. J. OUD burgemeester van Rotter
dam, daar ter plaatse geïnstalleerd als beschermheer van den Kon. Ned.
Bond van oud-onderofficieren afd. Rotterdam, ter gelegenheid van het 50-
jarig bestaan. Majoor Molthe speldt den burgem. het eerelint op de borst.
DE WERELDKAMPIOENSCHAPPEN IJSHOCKEY TE ZÜRICH EN
BAZEL. EEN MOMENT VOOR HET HOLLANDSCHE DOEL UIT DEN
WEDSTRIJD NEDERLAND POLEN (0—9).
DEZER DAGEN WER
DEN TE WARTENA IN
FRIESLAND nog wed
strijden op de schaats ge
houden. Twee deelneem
sters aan den start.
DE BOKSWEDSTRIJD OM DEN WERELDTITEL ZWAAR
GEWICHT TUSSCHEN JOE LOUIS EN JOHN LEWIS,
werd in de eerste ronde door Louis gewonnen met
knock out. Lewis gaat neer.
OP DEN VERJAARDAG van de oprichting der
fascistische militie, reikte Mussolini te Rome
onderscheidingen uit aan de weezen van in Abes-
synië en Spanje gevallen Italianen.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
8)
mSj0?' d? oude Iul bewoonden vrijwel de
Scwd lp Zorgvliet en de zoon was
.opgevoed, ingenieur, zeer bereisd,
bw j en beschaafd, maar hij was en
oe zoon van een timmerman! Het-
SLÏÏ.nitbiurUJk niemand belet had, de uit-
aani lngen van bet echtpaar Verschuur
a. 'e nemen. En om eerlijk te zijn, had-
ij de meesten met Verschuur te doen.
kens 7a"s namelijk volstrekt geen onbe-
nns. b. dat zijn vrouw betrekkingen
m«!, eJd met een buitenlander. Een Roe-
die voorgaf van adel te zijn. Dit
m. wel vee* goed. maar
Irpn. and «1st echter tot nu toe, dat
Hik e>r 'n bet echtscheidingsproces feite-
trn.» voor stond en dat Verschuur de
in handen hield, al stuitte het hem
ij tegen de borst deze troef te gebruiken.
MV1 dacht aan de brieven, die Furné
haar
bn het
J!en
gedicteerd had en schudde meerma-
hoofd.
remedie tegen de liefde, zoo'n
baantje, waarbij je in de ingewanden van
een huwelijk kunt kijken. Er is werkelijk
moed toe noodig om er nog aan te begin
nen." had ze vaak gedacht.
Maar in leder geval, bij Mr. Furné was
mevrouw Irene in goede handen, indien
de eigenaardige Verschuur zelf hem ten
minste niet dwars zat.
„Vreemd", meende Elvi, „hoe je in zoo'n
zaak gaat meeleven!"
Toen ze voor het eerst het stapeltje brie
ven in handen had gehad, nog met het lint
erom, dat mevrouw Verschuur er waar
schijnlijk zelf omheen gebonden had. had
Elvi een eigenaardig gevoel gehad. Er was
ook een snapshot bij van den buitenlander,
den Roemeen. Le Chevalier der Totulescu
heette hij. Een type, dat sommige vrouwen
aantrekt, zooals een vlam de mot aantrekt.
Hij was slank, van middelmatige grootte,
in het oog vallend elegant gekleed, had een
olijfkleurige huid, donkere oogen met
zware wenkbrauwen en gitzwart, golvend
haar. De brieven had Elvi natuurlijk niet
gelezen, maar ze had wel lang naar de
foto gekeken.
Tot nu toe had ze dus twee deelnemers
gezien van dezen echtelijken driehoek. De
vrouw in persona en de buitenlander op
een foto. De hoofdpersoon kende ze echter
nog niet.
Elvi werd nieuwsgierig naar den timmer
manszoon. Het was zeer waarschijnlijk, dat
ze hem wel eens te zien zou krijgen. Ver
schuur kwam natuurlijk dikwijls bij Furné
en op den duur was een ontmoeting tus-
schen een van zijn cliënten en Elvi niet ts
vermijden.
Elvi's wensch zou vervuld worden en wel
op een onverwachte wijze.
Op een middag was zij aan de daarvoor
bestemde tafel in de chambrée bezig thee
te zetten. Dit theezetten was lang niet
eenvoudig. Ze mocht niet te sterk zijn, om
dat mr. Van Delden, de jonge compagnon
van Mr. Furné, niet tegen sterke thee kon.
Ze mocht niet te slap zijn, op bevel van
het overige personeel. Elvi had beweerd,
dat, op den chef na, Mr. van Delden de
belangrijkste persoon op het kantoor was
en dat de thee daarom slap moest zijn.
Maar Jan. de boekhouder en Apple be
weerden, dat zij in de meerderheid waren
en dat hun intellect plus dat van Elvi na
tuurlijk. dat van Mr. van Delden verre
overtrof. Het debat was door Elvi beëindigd
met de mededeeling, dat ze moesten drin
ken, wat hun voorgezet werd. Hetgeen ze
deden! Of deze gehoorzaamheid te danken
was aan de strenge Tlllersche discipline, die
Elvi trachtte te handhaven, of aan haar
slank figuurtje, is niet gemakkelijk uit te
maken.
Eindelijk kookte het theewater en Elvi
zette thee. die ze zeven minuten liet trek
ken. Precies op de minuut. Elvi hield van
systeem Toen vulde ze de kopjes, zette ze
op het blad en stootte met haar voet de
deur open. Ze liep de gang door en bracht
mr. Van Delden zijn thee, of liever, ze zette
zijn kopje op de schrijftafel, waar het wel
koud zou worden, want mr. Van Delden
was op het Kantongerecht. Toen liep ze te
rug om de bewoners van de chambrée te
laven. Eerst kreeg de boekhouder zijn
kopje, toen Jan en tenslotte Apple, de
loopjongen, die bij het vaam iets stond uit
te voeren.
Toen Elvi echter bij Appie aangekomen
was. ontsnapte haar een kreet. Dat wil zeg
gen, deze kreet deed zijn uiterste best haar
te ontsnappen. Elvi hield hem echter nog
bijtijds terug, doch zij goot in haar schrik
de helft van zijn thee over een van Apple's
beenen.
Want dicht tegen den trottoirband, vlak
voor de deur van Mr. Furné stond dezelfde
gele auto, die zij op haar eersten dag in
Den Haag in het landgoed tegengeko
men was.
Appie protesteerde. Hij deed, alsof meer
dan de helft van zijn boddy verbrand was
en hij op het punt stond zijn laatsten adem
uit te blazen. Maar Elvi hoorde hem niet.
De gele auto stond daar, voor de deur.
Leeg! Waar was dan zijn eigenaar? Gena
dige hemel, boven bij den chef!
Meteen wist Elvi het. De man van de
gele auto was Verschuur! De timmermans
zoon! De man, dien ze eens ontmoet had.
aan wlen ze wel eens terugdacht en dien ze
niet verwacht had. ooit terug te zien.
Verschuur! Het drietal was voltallig!
„Apple, wat zeg je toch?" zei zê ver
strooid. „Ik geef je wel andere thee." Alsof
het om de thee was, dat Appie jammerde
en niet om zijn bijna gaar gekookt been
Maar Elvi maakte voorloopig geen aan
stalten om de gemorste thee aan te vullen.
Zij keek naar de gele auto en dacht aan
den eigenaar, die vlak boven haar hoofd bij
den chef was.
„Als Furné me nu boven laat komen,
overleef ik het niet." dacht ze reeds bij
voorbaat een kleur krijgend
..Krijg ik nu andere thee?" jankte Appie
Elvi draaide zich om en vulde het kopje bij
maar vergat het den jongen te brengen. Ze
dacht wanhopig na. Ze had er een voor
gevoel van, dat Furné haar boven zou laten
komen en dat ze weer van aangezicht tot
aangezicht zou staan met den vreemde
ling, die haar zoo onbarmhartig geplaagd
had. Het leek haar Iets onoverkomelijks.
Stel je voor, dat Furné's stem zoo aan
stonds door de huistelefoon zou klinken:
„Elvi, meisje, wees zoo vriendelijk even
boven te komen, met je dictaatschrift."
Elvi rilde. Zou ze haar jas aandoen,
hoofdpijn voorwenden en zich uit de voeten
maken? Had niet iedere particuliere secre
taresse het volste recht zoo nu en dan
hoofdpijn te hebben? Elvi schrok op. Boven
haar hoofd hoorde zij voetstappen. Ze ver
nam de stem van den chef die, waarschijn
lijk met de deurknop In zijn hand eenige
woorden tot een zich in het vertrek bevin
dend persoon sprak. Nu liep hij de trap af,
de gang door. Elvi bleef onbeweeglijk
staan, haar kopje in de hand en een on-
ingeslikten slok thee in haar mond. Nu was
hy by de deur. Zoo meteen kwam hij
binnen
Neen, hy kwam niet binnen. Hy was het
kantoor van Mr. Van Delden binnen ge
gaan, waar het kopje koud geworden thee
vergeefs op zyn eigenaar wachtte. Hij ging
naar de safe. Natuurlijk! Waarschynlyk om
de brieven te halen. Elvi's voorgevoel week.
Ze slikte haar thee in en slaakte een zucht
van verlichting.
Vandaag zou ze tenminste een ontmoe
ting met Verschuur nog kunnen vermyden.
Waarom zag ze daar toch zoo tegenop?
Omdat ze zoo'n figuur geslagen had. laatst
een eeuwigheid geleden in dat bosch? Of
omdat ze wel eens aan hem terug dacht?
Of misschien, omdat ze nu de zielige by-
zonderheden van zyn mislukt huwelyk
wist? De deur van het kantoor werd ge
opend. Ze hoorde Furné's stem:
„Elvi, kom eens hier."
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
