De eerste rijtoer van Prinses Beatrix - Instorting te
79sie Jra^ang
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De Sprong in het
Leven
FEUILLETON
EERST DE BRUGGEN EN DAN HET KANAAL. In de omgeving van Schagen
bouwt men brugg en voor het nog te graven kanaa 1 KolhornAlkmaar,
een onderdeel in het Westfriesche kanalenplan. De bouw van de brug in den ver
keersweg Winkel-Sc hagen, welke daarvoor tijdelijk verlegd is.
IN HET ZUIDEN VAN ONS LAND MAAKT MEN ZICH GEREED VOOR
DE CARNAVALSVIERING. In de winkels van feestartikelen heeft men
reeds een bonten voorraad van groteske maskers opgedaan, welke jong en
oud in de komende feestdagen een ander gezicht zullen geven. Een kijkje
in een winkel te Maastricht
HET CARILLON VOOR HET NEDERLANDSCH*
PAVILJOEN op de wereldtentoonstelling te New
York is in de klokkengieterij te Heiligerlee gereedge
komen. De klokken worden in den stoel geplaatst.
DE EERSTE OFFICIEELE RIJTOER VAN PRINSES BEATRIX. Op haar ver
jaardag maakte Prinses Beatrix een rijtoer door de residentie. H. K. H. Prinses
Juliana en Prins Bernhard met het Prinsesje op den arm verlaten het paleis aan
het Noordeinde.
PRINSES JOSEPHINE CHARLOTTE het dochtertje
van den Belgischen koning, wijdt zich al vroeg aan
haar plichten var. koningsdochter. Op onze foto ziet
men haar in een kinderhuis te Brussel.
INSTORTING IN OUD-'s-HERTOGENBOSCH. Een woning, een werk
plaats en een pakhuis, waar de Die ze onder door stroomt, zijn ingestort
De geheele inventaris kwam in de ondergrondsche rivier terecht. Er kwa
men geen persoonlijke ongelukken voor.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
4)
op den eersten dag van haar afwe-
k ^r' Furné Elvl door de huistelefoon
■«ar boven riep om dictaten op te nemen.
J15 bet een vrij bekwame Jongedame, die
r~ de daarvoor bestemde tafel plaats
nam. Het viel hem op, hoe zelden ze hem
Jf°eg een zin te herhalen en met bevredi-
Rn. stelde hij vast, dat ze zich geheel
hield
aan de plaats, die ze op zijn kantoor
|nnam. Toen "hij eindelijk gereed gekomen
Jas met de vele dictaten, was het tijd voor
de lunch.
„Ga nu naar huis om te lunchen, Elvl.
zult wel moe zijn," zei hij vriendelijk.
„Maar kom niet te laat terug, want ik moet
.d'e brieven vandaag nog hebben."
„ht blijf dikwijls 's middags over, omdat ik
"er weg woon. Ik heb nu ook wat bij
me. ik rust even uit en begin dan direct
li de brieven. Nog iets anders, Mr.
rurne?"
Hij schudde het hoofd en knikte haar
"lendelijk toe. Elvl vertrok,
j™' was heel stil en rustig in het groote,
'veie kantoor, waar zich niemand anders
meer in bevond. Elvl waschte haar handen,
kamde haar haren wat op en poederde
haar neus, zonder welke voorbereidingen
natuurlijk geen jongedame haar lunch ge
bruiken kan. En ze moest toch ook even
uitrusten.
„Nu, die Tiller verdient haar niet te ver
smaden salaris ten volle en ook haar vier
weken vacantle," peinsde Elvi, aan haar
dictaten terugdenkend. „En ik geloof, dat
mijn waarde chef, met zijn knap gezicht
mij nog een beetje gespaard heeft en dat
het werk gewoonlijk nog langdradiger en
misschien ook nog moeilijker is. Wat een
brieven! En die Tiller zwoegt nu al vijftien
jaar aan dit soort werk. Nu, alle respect!
Geen wonder, dat ze een brilslang gewor
den is."
Elvl werd in haar gedachten gestoord
door een tik op de deur. Deze tik was
schijnbaar niet veroorzaakt door iemand,
die klopte, maar door een voet, die zijn best
deed de deur open te stooten. Elvi sprong
op om te helpen. Voor haar stond Angela. Ze
hield een toegedekt blad in haar handen.
„Paps zendt me. juffrouw Elvi. Hij ver
telde. dat U beestachtig veel werk heeft, en
dat U er nog niet aan gewend bent. Hij zei,
dat U hier bleef koffiedrinken. Ik heb wat
eetbaars meegebracht."
Angela deponeerde het blad op Elvi's
schrijftafel.
Elvi wist een oogenblik niet, wat te ant
woorden. Ze had Furné's dochter meer-
maien gezien en ook wel eens gesproken.
Maar dit! Ze vermoedde, dat de chef daar-
achter stale
Hij had inderdaad met zijn dochter over
Elvl gesproken.
„Je moest maar eens vriendschap met
haar sluiten, Ans. Ze heeft hier niemand
en ze Is van onze eigen soort."
Het feit, dat Elvi werkte, hinderde Angela
trouwens volstrekt niet. Tegenwoordig
werkten aartshertoginnen als winkeljuf
frouw en grootvorsten als kellner. Daar
stoorde natuurlijk niemand zich meer aan.
Elvi leek haw een leuke meid en Angela
was een te eenvoudig sportskind om er
iets anders dan nuchtere ideeën op na te
houden.
„Heb je er iets tegen, dat ik Elvi zeg en
een hapje mee kom eten," informeerde ze,
ofschoon het absoluut te laat geweest zou
zijn voor eenig protest, aangezien een
pasteitje reeds zoo goed als verdwenen was.
„Vindt je het prettig bij ons?"
Elvi, die nog niet heelemaal van haar
verrassing bekomen was, greep ook een
pasteitje en beet er eveneens een grooten
hap uit. waardoor ze verhinderd was ver
staanbaar te antwoorden. Daarom trok ze
hoog haar wenkbrauwen op, knikte hevig
met het hoofd en zei op een toon van de
volste overtuiging hmmmmhetgeen
niet anders dan een volmondige toestem
ming beteekenen kon. In leder geval,
Angela, was met dit antwoord tevreden.
„Griezelig, hè, die juffrouw Tiller?" zei
ze tusschen het laatste hapje van het eer
ste en het eerste hapje van het laatste
pasteitje door.
„Niets van aan hoor! Een best mensch.
Vooral als ze weg is!"
Angela verslikte zich bijna.
„Dat moet ik Paps vertellen. Die lacht
zich dood."
,0, nee... Elvi hield haar hand,
waarin een pasteitje geklemd was, bezwe
rend omhoog." Alsjeblieft niet! Ik vlieg
er uit!"
„Geen sprake van! Paps is altijd vatbaar
voor een mop. Mits het een werkelijke
goede is. Je kunt Paps niet beter inpalmen
dan door hem op zijn lachspieren te wer
ken. Je behoeft nooit bang voor hem te
zijn."
„Ben ik toch! Erg!" beweerde Elvi. „En
voor Tiller ook!"
„Koffie?" vroeg Ans, die het gastrono
mische deel van het bezoek veel belang
rijker scheen te vinden dan Tiller. Angela
scheen een uitstekenden eetlust te hebben
Ze maakte met haar flinke, athletische ge
stalte den indruk van iemand, die maal
tijden waardeert. Daarna haalde Angela
uit den zak voor haar vuurroode, armlooze
Jumper een doosje sigaretten te voorschijn,
bood er Elvi een aan en stak er zelf een op
Elvi was verrukt. Ze hoopte vurig, dat ze
met dit meisje vriendschap zou mogen
sluiten. Zoo iets aantrekkelijks had ze nog
nooit gezien. En toch was Angela Furné
volstrekt geen schoonheid. Maar deze gave,
sportieve jeugd behoefde geen schoonheid.
Wie zulke ledematen, zulke prachtige tan
den en zulke eerlijke oogen heeft kon ge
rust tevreden zijn.
„Je zwemt zeker veel?" vroeg Elvi.
„Hemmmm" antwoordde Angela op haar
beurt, geestdriftig de oogen sluitend. „Maar
geen kampioen of zoo Iets. En ook geen
kanaalzwemster.
„Ik was Zondagmorgen in zee. Heerlijke
branding."
„We zouden een keertje samen kunnen
gaan
„Zalig."
„Dezen Zondag misschien als het goed
weer is. Ik haal je dan af in Rlsotta."
„Mijn karretje. Ik heb het ding zoo ge
doopt. Ik mocht voor mijn laatsten ver
jaardag van Paps een auto hebben en ik
hoopte minstens op een Isorta. Mijn lieve-
lingsmerk, weet je. In de plaats daarvan
kreeg ik van Paps een doodgewone Che
vrolet. Maar om nu de illusie een beetje te
bewaren heb ik het kleine spook Risotta
gedoopt. Maar ze loopt als een kieviet."
Elvi keek onwillekeurig even op de klok.
„Sorry, Angela, maar business first. Ik
zou Je vader voor geen geld van de wereld
reeds den eersten dag teleurstellen."
„Begrijp ik, So long!" Angela kwakte alles
op het blad. grinnikte nog even in Elvi's
richting en verdween.
Elvl werkte den geheelen middag door.
De anderen kwamen terug, er werd thee
gedronken en toen Elvi eindelijk de brieven
bij haar chef bracht, knikten haar knieën.
Maar het werk was goed en in Mr.
Furné's oogen was een ondeugende schit
tering.
Elvi schold in gedachten Angela uit. Zou
die hem toch verteld hebben wat ze over
Tiller had gezegd? Maar Zondag gingen ze
samen zwemmen. Dol! Wat zou Furné er
wel van zeggen, dat ze vriendschap met
zijn dochter sloot?
Maar dien Zondag regende het en Elvi
moest bijna drie weken wachten, voordat
Angela met haar per Risotta naar Scheve-
ningen reed.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
