Oorlog tegen Italië is oorlog
tegen Duitschland
"AKKERTJES"
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 31 Januari 1939
Derde Biad Ho. 24187
Hitier zal een harden economischen
strijd voeren
79sfe Jaargang
Eisch inzake koloniën niet direct gesteld,
Export is het dringendste noodig
De Oostmark
Sudeten-land
De binnenlandsche
toestand
De wereld-rijkdommen
Het Jodenvraagstuk
U&unaeid&eid...
De kerkelijke problemen
In de rede, welke de Fuehrer heeft gehou
den in den Rijksdag, begon hij met te her
inneren aan de bezorgdheid, waarmede zes
jaren geleden velen in Duitschland de toe
komst van een beweging tegemoet zagen,
waarvan het einde nog niet te overzien
scheen. Wel stonden 13 millioen kiezers
achter spreker, doch dit was slechts iets
meer dan een derde van het totale aantal
uitgebrachte stemmen. Evenwel waren deze
20 millioen stemmen verdeeld over om
streeks 35 partijen en groepen, welke alleen
haar haat tegen de jonge beweging gemeen
hadden. Deze haat vereenigde, toen zooals
nu nog, priesters van het centrum en com
munistische atheïsten, de socialistische
vernielers van het eigendom en kapitalis
ten, conservatieven en republikeinen; zij
allen hadden elkaar gevonden en gemeene
zaak gemaakt met het Jodendom. Hierover
strekten de politiseerende bisschoppen van
de verschillende kerken zegenend hun han
den uit.
Hiertegenover stond een derde van de
Duitsche mannen en vrouwen, die het
Duitsche rijk wederom wilden oprichten.
Zij geloofden aan een wonder en om dit
geloof werden zij door hun tegenstanders
uitgelachen.
Spr. wees er verder op, dat een Duitsch
land, dat in een bolsjewistischen chaos ver
zonk, het geheele avondland zou hebben
meegesleurd. Slechts de meest bekrompen
eilandbewoners kunnen zich verbeelden,
dat de roode pest uit eigen beweging halt
zou hebben gemaakt voor den schijn van
een democratisch idee. De redding van
Europa is begonnen met Mussolini en het
Italiaansche fascisme, het nationaal-socia-
Iisme heeft deze redding voortgezet en op
het oogenblik beleeft men ook in andere
landen deze overwinning op de Joodsch
internationale pogingen de Europeesche
cultuur te vernietigen.
De zes jaar, welke zijn voorbij gegaan,
aldus Hitier, na een korte inleiding, zijn de
gewichtigste van de Duitsche geschiedenis.
Op 30 Januari 1933 nam ik mijn intrek in
de Wilhelmstrasse en vandaag, zes Jaar
later, kan ik spreken voor den rijksdag van
Groot-Duitschland
Spreker vraagt zich af, hoeveel millioenen
Duitsche mannen in den loop der eeuwen,
bewust of onbewust, voor het ideaal van
een groot Duitschland hebben geleden en
zijn gestorven. In één jaar is dit thans tot
stand gekomen, hoewel niet zonder strijd,
zooals vele gedachteloozen wel denken.
Hieraan toch zijn voorafgegaan twintig
jaar van fanatieken strijd om een politiek
idee. Ieder succes werd verkregen door de
onmetelijke inspanning van wil en door de
kracht van besluiten, waaraan dapper werd
vastgehouden.
Hitier gaf hierna een geschiedkundig
overzicht van de gebeurtenissen van het
gedenkwaardige jaar 1938, waarbij hij aller
eerst herinnerde aan de bepaling van het
zelfbestemmingsrecht der volken, vastge
legd in de veertien punten van Wilson.
Dit beginsel kan slechts op één enkele
wijze worden uitgelegd, doch het werd een
zijdig toegepast. Men weigerde Duitschland
zijn koloniën terug te geven, uit naam van
het recht van zelfbestemming van de neger
volken, doch in het vredesverdrag van Ver
sailles werd de aansluiting van de Duit-
schers in de Oostmark vergeten, op het
oogenblik, waarop daar een beweging ont
stond, om door een volksstemming zijn wil
kenbaar te maken.
Als zoon van de Oostmark heeft Hitler in
Januari 1938 het besluit genomen in den
loop van dat jaar het recht van zelfbe
stemming te geven aan de 61/» millioen
Duitschers in Oostenrijk. Hij noodigde den
Oostenrijkschen Bondskanselier uit tot een
bespreking en deelde hem mede, dat het
Duitsche Rijk geen onderdrukking van de
Duitsche volksgenooten meer zou toelaten.
Hij liet geen twijfel bestaan of de vrijheid
fan zelfbeschikking zou met alle ten dien
ste staande middelen worden opgelegd.
Hitier herinnerde verder aan zijn rede
'n den Rijksdag van 22 Februari, waarin hij
zeide, dat het lot van de 10 millioen Duit
schers in Midden-Europa het Rijk niet
meer onverschillig zou laten en dat tegen
onderdrukking en mishandeling scherpe
maatregelen genomen zouden worden.
Wmge dagen later aldus Hitler besloot
ocnuschnigg tot een schending van de
overeenkomst van Berchtesgaden. Dit bleek
uit de rede van Innsbrück op 9 Maart. In
oen daarop volgenden nacht gelastte Hitier
mobilisatie van een aantal Duitsche in-
jle" en Pantser-divisies, met het bevel
aterdag 12 Maart des ochtends te 8 uur
J^nnjk binnen te rukken. Vrijdagoch-
miüiWas mobilisatie gereed. In den na-
iIi-mÏ 1 trad Schuschnigg af, onder den
lanri omstandigheden in het binnen-
om Sn °p verzoek van Oostenrijksehe zijde,
r .verwarring te voorkomen marcheerden
„u omstreeks tien uur 's avonds de Dult-
rvi n pen Oostenrijk binnen,
von es ver"ep in zeer snel tempo en het
hP!HUWen in d" snelheid en slagvaardig-
<cho„Va? Duitsche leger werd niet be-
De o l nie' n"ce!i, doch zelfs overtroffen.
Anrii- verkiezing in Oostenrijk op 10
riiitwv,Vets 9® Po'- van Oosten-
scne bevolking voor de aansluiting was.
Eenige weken later begon de campagne
van internationale ophitsing in Tsjecho-
Slowakije met onderdrukking van de daar
wonende Duitschers. Ongeveer 3'/s millioen
Duitschers werden hier tegen hun wil vast
gehouden in een staat, waarin zij meer of
minder werden mishandeld. Geen wereld
macht kon dit op den duur dulden.
Niettegenstaande de herhaalde verzeke
ring. dat Duitschland niet had gemobili
seerd, werd toch vastgehouden aan de ver
klaring dat Tsj echo-Slowakije had gemobili
seerd onder dwang van een Duitsche mobi
lisatie en dat Duitschland, wegens deze
Tsjechische mobilisatie zijn militaire toebe
reidselen had gestaakt en van zijn plannen
had moeten afzien.
Op grond van deze provocatie gaf ik het
bevel tot voorbereiding van militair optre
den tegen dezen staat met den termijn van
2 October en het bevel tot den geweldigen
en versnelden bouw van een front van ver
dediging in het Westen des lands.
De ontwikkeling der gebeurtenissen in
den zomer stelde Duitschland in het gelijk.
Wederom zijn de militaire voorbereidingen
waaronder ook de SB. en S.A., alsmede tal
rijke politietroepen vielen, een succes ge
bleken. Ook is onder leiding van dr. Todt
een groot succes bereikt voor het 2e deel.
Allen zijn intusschen gelukkig, dat,
dank zij het initiatief van Benito Mus
solini en door de hoog gewaardeerde
bereidwilligheid van Chamberlain en
Daladier voor dit moeilijke vraagstuk
een vreedzame oplossing is gevonden-
Het Sudeten-Duitsche volk heeft sinds
dien eveneens gelegenheid gehad door
het vrij uiten van zijn wil zijn sanctie
te verleenen aan de inlijving bij het
Duitsche rijk. Met groote meerderheid
heeft het zijn instemming betuigd.
Spr. zeide vervolgens, dat het verschil
tusschen nu en vroeger is, dat men ln het
verleden heeft gepoogd de Duitsche stam
men in een eenheid te dwingen, terwijl
thans het Duitsche volk zelf zijn eenheid
heeft afgedwongen. Terwijl vroeger de be
langen van enkele stammen of het egoisme
van Duitsche vorsten zich verzetten tegen
de eenheid van het rijk, thans waren het
de internationale, aan Duitschland vijan
dige krachten, welke zich poogden te ver
zetten; het was niet noodig het zwaard te
trekken om de eenheid af te dwingen, doch
alleen tot bescherming van deze eenheid
tegen bedreiging van buiten af. De jonge
weermacht van het rijk heeft haar proef
glansrijk doorstaan.
Dit legt op de leden van den Rijksdag
een heilige en eeuwige verplichting, zij zijn
niet de vertegenwoordigers van een land
schap of van een stam, noch van bijzondere
belangen, voor alles zijn zij de vertegen
woordigers van het geheele Duitsche volk
en daarom moeten in hen de deugden der
nationaal-socialistische partij, trouw, ka
meraadschap en gehoorzaamheid, het meest
belichaamd zijn.
Eerst dan zal de vertegenwoordiging van
den Duitechen staat een gemeenschap van
positieve arbeiders aan het Duitsche volk
en den staat vormen. Deze gemeenschap is
niet door geweld tot stand te brengen, doch
alleen door de dwingende kracht van een
idee en door een voortdurende opvoeding.
Het nationaal-socialisme streeft naar een
ware volksgemeenschap. De schoonheid
van dit ideaal verplicht tot voortdurenden
arbeid.
Dit is het onderscheid tusschen de pro
gramma's van den verleden tijd en het doel
van het nationaal-socialisme.
Spr. keerde zich vervolgens tegen het
„geschreeuw van voorvechters van een de
mocratische moraal en van hen, die de we
reld willen verbeteren".
In de dagbladen van deze democraten
leest men iederen dag van moeilijkheden,
waaraan Duitschland blootstaat, het volk
lijdt honger en Duitschland zal ten gronde
gaan aan een financieele crisis of aan een
productie-crisis, of anders toch aan een
consumptie-crisis.
Ook het Duitsche volk is zich bewust, dat
de economische toestand moeilijk is. het
nationaal-socialisme zal evenwel zonder
twijfel ook deze moeilijkheden te boven
komen.
De oorzaak van alle economische moei
lijkheden is de overbevolking van onze le
vensruimte, 135 menschen per vierkanten
kilometer, zonder hulp van buiten en zon
der alle reserves van vroeger. Vijftien ja
ren lang door de geheele overige wereld
geplunderd, belast met ontzaglijke schul
den, zonder koloniën, wordt het Duitsche
volk toch gevoed en gekleed en heeft het
geen werkloozen.
Er zijn landen met slechts 5 tot 11 men
schen per vierkanten kilometer, beschik
kende over alle denkbare bodemrijkdom
men, die desondanks niet in staat zijn hun
eigen sociale problemen op te lossen. De
vertegenwoordigers dezer staten spreken
over de wonderbare eigenschappen hunr.er
democratie, zoolang wij echter afleggers
van deze democratie ln Duitschland beza
ten, hadden wij zeven millioen werkloozen
en een voor de revolutie staande maat
schappij.
Nu hebben wij ondanks onze moeilijkhe
den deze problemen opgelost, dank zij ons
regiem en onze binnenlandsche organisa
tie. Geen wonder, dat het Duitsche volk
het tegenwoordige regiem zijn instemming
geeft en het vroegere afwijst.
Men verklaart te gelooven, dat tusschen
democratieën en z.g. dictaturen deson
danks een samenwerking mogelijk kan zijn.
De kwestie van den staatsvorm of de or
ganisatie van een volksgemeenschap is in
ternationaal in het geheel niet ln het
debat. Het is ons, Duitschers, volkomen
onverschillig, welken staatsvorm andere
volken bezitten. Wij zien er geen
voordeel in het nationaal-socialisme als
idee te leveren, noch hebben wij aanleiding
om andere volkeren, omdat zij democra
tieën vormen, bijvoorbeeld te beoorlogen.
De bewering, dat het nationaal-so
cialistische Duitschland binnenkort
Noord- of Zuid-Amerika, Australië,
China, of zelfs Nederland aanvallen of
verdeelen zal, en wel omdat daar an
dere regeeringssystemen heerschen, zou
nog slechts aangevuld kunnen worden
met de voorspelling, dat wij in aan
sluiting daaraan het voornemen had
den onmiddellijk den vollen maan te
bezetten.
Overgaande tot de bespreking van eco
nomische vraagstukken zeide Hitier, dat
het een aanmatiging zou zijn aan te ne
men, dat de wereld slechts voor een of twee
volkeren is geschapen. Ieder volk heeft het
recht zijn leven op deze aarde te beveili
gen. Het Duitsche volk heeft precies het
zelfde recht deel te hebben aan de ontslui
ting van deze wereld als ieder ander volk.
Toch in indertijd in Engelsche kringen de
gedachte verkondigd, dat de vernietiging
van Duitschland de Britsche handclswlnst
ontzaglijk zou opvoeren. De wereldoorlog
heeft bewezen, dat daaruit voor geen en
kelen staat zichtbare winst ontstaan is.
Ieder nut van dezen oorlog is te niet ge
daan door de ontzaglijke offers, niet slechts
aan menschenlevens of goederen, maar
ook aan voortdurende belasting van alle
producties en vooral van de staatsbegroo-
tingen. In dit verband sprak de rijkskan
selier over de herstelbetalingen en het ont
nemen der koloniën aan Duitschland.Daar
door werd het sterkste volk van midden-
Europa verplicht nog veel meer dan vroe
ger als exportnatie op te treden. De roof
der Duitsche koloniën was moreel een on
recht, economisch een groote dwaasheid,
politiek in de motiveering zoo gemeen, dat
men geneigd is die eenvoudig simpel te
noemen. Het beslissende probleem aan het
einde van den oorlog luidde echter zeer
kort: hoe kan een rechtvaardige en ver
standige deelneming van alle groote na
ties aan de rijkdommen der wereld veilig
gesteld worden? Niemand kan in ernst
aannemen, dat, als in het geval Duitsch
land, tachtig millioen menschen op den
duur tot paria's kunnen worden gedoemd.
Dat geldt niet alleen voor Duitschland,
maar voor alle volkeren in gelijke positie.
Het is duidelijk: Eerst een wereld met
geweld veroveren en dan met moreele
theorieën den roof verdedigen is voor de be
zitters misschien gemakkelijk en kalmee
rend, maar voor de niet bezitters even on
belangrijk als oninteressant en niet bin
dend.
Geen volk is geboren als niet bezitter of
als bezitter. Voor zoover Duitschland be
treft. is de toestand zeer eenvoudig. Het
heeft 80 millioen inwoners, zijn koloniaal
bezit is geroofd tegen de verzekeringen van
Wilson in.
Wanneer dit koloniaal bezit geen be-
teekenis heeft, kan men het gemakke
lijk teruggeven; dat teruggeven niet
mogelijk is, omdat Duitschland er niets
meer mee zou weten te beginnen, is
belachelijk en dat het niet teruggege
ven kan worden, omdat Duitschland
daarmede een strategische positie zou
krijgen, is een monsterlijke poging om
een volk algemeene rechten te ont
zeggen. Duitschland heeft zijn kolo
niale bezit niet noodig om daar legers
op te richten, daarvoor is de volksrijk
dom van eigen ras voldoende, maar
voor een economische ontlasting.
Alle tegenargumenten doen duidelijk blij
ken, dat het in wezen slechts om een
machtskwestie gaat, waarbij verstand en
rechtvaardigheid buiten spel blijven.
Niet Duitschland staat schuldig aan
een achteruitgang in den internatio
nalen goederenruil, maar de interna-
tionaal-kapitalistisch ingestelde sta
ten, die met hun valutamanipulaties
iedere hechte verhouding tusschen de
verschillende valuta's naar egoïstisch
eigenbelang hebben vernield.
Duitschland geeft voor redelijk werk een
redelijke tegenprestatie, een fatsoenlijker
practijk dan betaling met deviezen, die een
jaar later zoo en zoo veel procent gedeva
lueerd worden.
De dwang, waaronder de Duitsche eco
nomische politiek staat, is zoo gr°ot. dat
geenerlei dreigement met kapitalistische
middelen ons kan afhouden van dit eco
nomische optreden, want de aandrift ligt
in den door buitenlandsche schuld, opge-
dwongen nood van een heele volksgemeen
schap.
Duitschland is door de reparatiepolitiek
bevrijd van talrijke economische ideolo
gieën en waarlijk theologisch geheiligde fi
nancieele opvattingen. Het essentieelste
kapitaal van een natie is haar arbeids
kracht. Goud en deviezen bepalen de
waarde niet van een valuta. Duitschland
heeft de waarde van zijn valuta gestabili
seerd door buitengewone opvoering van zijn
productie. Op voedingsgebied echter kan de
productie niet worden opgevoerd. Hierin
kan slechts wijziging gebracht worden
door:
le. Aanvullenden invoer van levensmid
delen, d.w.z. een stijgenden uitvoer van
Duitsche producten of:
2e. Uitbreiding van de levensruimte van
ons volk. Aangezien de tweede oplossing
nog niet aanwezig is. zijn wij gedwongen
ons met de eerste bezig te houden,
D.w.z. wij moeten exporteeren om
levensmiddelen te kunnen koopen en
wij moeten, aangezien voor dien ex
port voor een deel grondstoffen noodig
zijn, die wij zelf niet hebben, nog meer
uitvoeren om die grondstoffen te kun
nen krijgen.
Het gaat hier dus om de zorg voor
het dagelijksch brood. Wanneer dan
door vreemde staatslieden met ik weet
niet wat voor economische tegenmaat
regelen gedreigd wordt, kan ik hier
slechts verzekeren, dat in zulk een ge
val een economische wanhoopsstrijd
beginnen zou, die voor ons heel ge
makkelijk uit te houden is.
Het Duitsche volk zal zijn geheele
arbeidskracht ter beschikking stellen
van de nieuwe nationaal-socialistische
gemeenschap om een zoodanigen strijd
uit te vechten.
Wat echter de leiding betreft kan ik
slechts verzekeren, dat zij tot alles be
sloten is.
Een definitieve oplossing van dit pro
bleem kan pas komen, wanneer men heeft
leeren inzien, dat handhaven van onrecht
niet slechts politiek, maar ook economisch
nutteloos is, ja waanzinnig is. Wanneer
men de Duitschland ontnomen koloniën
door bewapening behouden wil, geeft dat
misschien winst aan de internationale wa
penfabrikanten, maar legt dat den volke
ren de zwaarste lasten op. Hitier raamde
deze kosten voor Engeland in korten tijd
op ruim twintig milliard goudmark. Daar
door zouden de vroegere Duitsche koloniën
geld kosten. Dat zou ook voor Duitschland
zoo zijn, maar dat strijdt voor een levens
recht, zonder hetwelk het op den duur niet
kan bestaan en de anderen voor een on
recht, dat hen lechts belast en geen nut
afwerpt.
Over de taken der Duitsche economische
politiek zeide de rijkskanselier, dat in de
komende jaren door schifting van arbeids
krachten, rationaliseering en betere orga
nisatie der arbeidsvoorwaarden hoogere
prestaties moeten worden bereikt, waar
dóór arbeidskrachten voor nieuwe produc
tie bespaard kunnen worden. Daarvoor
moet de kapitaalmarkt ontlast worden van
staatseischen, en moeten economie en
geldwezen scherp samengevat worden.
„Het is mijn besluit den weg der re
organisatie van de Duitsche rijksbank
van internationaal beïnvloede bankon
derneming tot circulatiebank van het
Duitsche rijk ten einde te voeren." Dat
een hoog percentage der arbeidskrach
ten noodig is voor de bewapening, is te
betreuren, maar kan niet veranderd
worden.
Op het gebied der weerkracht moet alles
gedaan worden, wat menschen mogelijk is.
De tijd der Duitsche weerloosheid was ook
de tijd van de ergste afpersing. Wanneer
Duitschland ooit weer een aanval van
zwakte zou krijgen, kan niet aangenomen
worden, dat zijn lot anders zou zijn.
In dit verband wendde spr. zich tegen de
opruiing in democratische staten tegen de
totalitaire staten, waarbij hij Lloyd George
Duff Cooper, Eden, Churchiïl en Ickes oor
logsapostelen noemde. Duitschland zal ech
ter altijd op hun aanvallen antwoorden en
de wapens zullen er voor zorgen, dat
Duitschland een souvereine staat blijft,
evenals de keuze van de vrienden van
Duitschland. Wederom wees Hitier er op,
dat door het democratische regime in en
kele maanden deze „ergste oorlogsopruiers"
de leiding der regeering in hun land kun
nen krijgen en dat daarom het Duitsche
volk over deze mannen moet worden inge
licht.
Het Duitsche volk voelt geen haat tegen
Engeland, Amerika of Frankrijk, maar deze
volken worden door hun Joodsche en niet-
Joodsche opruiers voortdurend tegen
Duitschland en het Duitsche volk opge
jaagd.
Mochten de oorlogsbepleiters slagen, dan
moet het Duitsche volk psychologisch voor
bereid zijn om niet in een onverklaarbaren
toestand te geraken. Van nu af aan zullen
in de Duitsche propaganda en de pers de
aanvallen steeds beantwoord en ter ken
nis van het Duitsche volk gebracht wor
den.
Het nationaal socialistische Duitschland
wil geen vijandschap met andere volkeren
en de beweringen over aanvalsvoornemens
van het Duitsche volk op vreemde volke
ren zijn hysterie of leugens.
In verband met de opruiing tegen Duitsch
land noemde spr. het Jodenvraagstuk. Het
is een beschamend schouwspel, dat de we
reld der democratie van medelijden druipt,
maar het Joodsche volk niet helpt.
Duitschland echter herstelt thans, wat
het Joodsche volk zelf gedaan heeft.
De Joden hebben de Inflatie veroorzaakt
toen de overige wereld het Du tsche vo'k
zijn buitenlandsche kap: a'en ontnam en
de koloniën wegnam. Wij zijn door de
brutale opvoeding door de democratieën
gedurende vijftien iaar volkomen gehard
legen sentimenteel? Pevliev n?rr. T-at, men
ons met human^Mt va" het !"'f blijvn.
Het D'Jif—he volk wens'h niet dat rijn
belangen door een vreemd volk "C ccerrd
worden. Frankrijk voor de Franschen En
geland voor de Engelschen, Amerika voor
de Amerikanen en Duitschland voor de j
wijkl niet vanzelf, want dal kan
lang duren. Maar een "AKKERTJE"
verdrijft ze binnen een kwartier.
13 (tuks 12 stuiT*rs 2 stuks 2 stuivers
Let op het AKKER-merk
7655
(Ingez. Med.)
Duitschers. Wij zijn besloten een einde te
maken aan het zich nestelen van een
vreemd volk, dat alle leidende posities aan
zich heeft weten te trekken en wij zullen
dat volk afschuiven. Wanneer men spreekt
over een onvervangbaar cultureel waarde
vol element, moest men ons dankbaar zijn,
dat wij deze heerlijke cultuurdragers los
laten en ter beschikking stellen van de
overige wereld.
Hoe eerder dit probleem opgelost wordt,
hoe beter want Eurona kan niet meer tot
rust komen, voor het Joodsche vraagstuk
is opgeruimd. Het kan zeer wel mogelijk
zijn. dat over dit probleem vroeeer of later
een overeensteming in Euroca zelf tusschen
naties plaats vindt, die anders niet ee-
makkelijk den weg naar elkander zouden
vinden. Het Jodendom zal zich precies zoo
aan een soliede opbouwende activiteit
moeten aar jassen als andere volken ook
doen. Of het zal vroede1* of la'er omkomen
in een crisis van rr'et voor te stellen
omvang.
Ik ben in mijn leven, aldus Hitier.
zeer vaak profeet geweest en werd
meestal uitgelachen. Ik wi' thans weer
een profeet zijn: wanneer liet het in
ternationale financieele Jodendom in
en buiten Eurooa mocht gelukken de
volkeren nogmaals in e*n wereldoorlog
te stor'en. dan zal het resultaat niet
de bolsjewiseering van de aarde e**
daarmede de overwinning van
Jodendom zijn, maar de vernietiging
van het Joodsche ras in Europa. Want
de tijd van de propagandistische weer
loosheid der niet Joodsche volkeren is
ten einde. Duitschland en Italië be
zitten instellingen, die het zoo noodig
veroorloven de wereld over het wezen
van een probleem in te lichten, dat
velen volkeren instinctief bewust en
slechts wetenschappelijk onduidelijk
is. Over het Joodsche parool: prole
tariërs aller landen, vereenigt u, zal
een hooger inzicht zegevieren. n.L:
scheppende leden van alle naties, ziet
uw gemeenschappelijken vijand.
Het volgende punt dat Hitler in zijn
rede aansneed had betrekking op de kerke-
kelijke problemen, zeggende, dat niemand
in Duitschland vervolgd is of worden zal
om zijn religieus standpunt. Duitschland
heeft enorme, steeds grootere sommen in
de laatste jaren uit de belastingopbreng
sten aan de beide kerken ter beschikking
gesteld, waarbij komt. dat de kerken, na
den staat, de grootste grondbezitters zijn,
wier bezit meer bedraagt dan 10 milliard
mark. Er is geen kerk gesloten, geen kerk
dienst verhinderd, noch invloed uitgeoefend
op leer of belijdenis. Priesters, die op den
nationaal-socialistischen staat schelden, of
op zijn instellingen en leiders, zullen tot
het bewustzijn worden gebracht, dat een
vernieling van dezen staat door niemand
geduld wordt en dat Driesters, zoodra zij
zich buiten de wet plaatsen, door de wet
juist zoo ter verantwoording geroepen wor
den als ieder ander Duitsche staatsburger.
Er zijn echter tienduizenden Driesters van
alle christelijke confessies, die hun kerke
lijke plichten precies zoo of waarschijnlijk
beter vervullen dan de politieke opruiers,
zonder dat zij ooit mer de staatswetten in
conflict zijn geraakt. De staat ziet het als
zijn taak hen te beschermen, het is zijn
plicht de staatsvijanden te vernietigen.
Wat het inkomen der kerken betreft,
zeide Hitier nog. dat wanneer werkelijk
de Duitsche kerken den toestand on
dragelijk mochten achten, dc nationaal
socialistische staat te allen tijde be
reid is, een duidelijke scheiding van
kerk en staat in tc voeren, zooals dat
in Frankrijk. Amerika en andere lan
den het geval is.
In hetzelfde verband sprekende, ze de
Hitier. dat de nationaal-soc alisiische staat
prude noch leugenachtig is, maar da. er
'leDaalde moreele beginselen zijn die n
i:t belang van de biologische gezondheid
van een volk in acht genomen moeien
worden en waaraan men ook niet laat
raken. Zedenmisdrijven worden bestr?c,
wie ze ook 'oc~aat. Overtred neen van
kuischhe d gcloiten in'er—ze-en niemand
overigens en r —n e- 's n d" Du t—he
rs nog nooit ren woord re—hp.
Overigens heeft de staa. slecht" éénmaal
in de inwendige orde der kei' -o 'nee—eren.
n 1. toen Hitier zelf in 1933 trachtte de
versplinterde Protestantsche landskerkerv
