Hitler spreekt in den Rijksdag - Voorjaarsboden in Friesland
79$ie Jaargang
LE DSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De Sprong in het
Lëven
FEUILLETON
EEN ZWAAR KARWEITJE WAS T VERVOER VAN DEZEN 30.000 K G. WEGENDEN KETEL
TE OVERSCHIE hetgeen bovendien nog over een zandweg moest geschieden. Door middel
van een op een aut o geplaatste lier wordt het gevaarte voortgetrokken.
EEN FRAAIE HAGEDIS is de nieuw
ste aanwinst van den Londenschen Zoo.
Het dier is reeds goed vertrouwd met
zijn verzorger.
IN HET KOLONIAAL INSTITUUT TE AMSTERDAM wordt het ten
toonstellingsmateriaal gereed gemaakt voor de Indische afdeeling op de
wereldtentoonstelling te New York. Een der paneelen voor de West-Indi
sche zaal, geschilderd door E. J. Ligtelijn voorstellend de bauxiet-ontginning
NIEUWE TROEPEN VOOR INDIË. Met de
„Kota Gede" kwamen 140 man mede, die inge
deeld worden bij de technische diensten. Vol
vreugde begroeten de jongens den Indischen bo
dem bij aankomst te Tandjong Priok.
EEN POP IN HUIZENER KLEEDER
DRACHT voor Prinses Beatrix, een
geschenk van de inwoners van HuizeD
OOK EEN TEEK EN, DAT HET VOORJAAR IN AANTOCHT IS. Als de slooten in Friesland ijsvrij
zijn, oefent de jeugd zich in 't springen met den pols. een kunst, welke hun over enkele maanden bij het
eierenzoeken goed te pas komt. De jongens te Witmarsum trainen druk.
HITLER
in den Rijksdag.
Links rijksmi
nister Lammers.
HET TWEEGEVECHT DER REUZEN
Neen, het zijn twee beelden van het Bismarck gedenkteeken op de Groszen Stern te
Berlijn, welke in verband met bou wwerken ter zijde zijn gelegd.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
3)
LL
i„S in den Haag een bijzonder moeilijk
Juridisch geval af te wikkelen had, ging
uaarmee zoo mogelijk naar Mr. Ferdinand
V®melis Fumé. Mr. Fumé was In den Haag
advocaat. Hij verdiende zijn naam als
jenerpzinnlg jurist volkomen, maar toch
zijn zeer omvangrijke praktijk niet al-
het gevolg van zijn scherpzinnigheid,
yea andere advocaten waren scherpzinnig,
.jïï~r daarbij op zulk een groot aantal
uenten te kunnen bogen.
Ö<1 Mr. Fumé spraken nog andere fac-
~™i mee, en wel zijn uiterlijk en zijn op-
™en- Zijn uiterlijk was bijzonder onge
woon. Hij was namelijk een Mussolini type,
ween veroorzaakt werd door zijn krach
ten Mn en vierkante gelaatstrekken, die
r™ rodxuk maakten uit graniet gehouwen
•j Z1in. Zijn grijzende slapen verrieden
weliswaar zijn een en vijftig Jaren, maar
e vergat men echter geheel, wanneer men
niet hem sprak. Hij had n.l. iets zeer jeug-
la?S en beslists in zijn optreden, dat zijn
mVn. teBensprak. Bovendien was hij char-
ant- Hard was hij alleen tegen zijn te
genstanders. Voor zijn cliënten was hij de
meest beminnelijke raadsman, dien men
zich wenschen kon.
Zijn weg tot zijn tegenwoordigen juridl-
schen roem was onveranderlijk de weg
over vrouwenharten geweest. Het zwakke
geslacht was een en al geestdrift voor hem.
Dit alles leidde ertoe, dat Mr. Fumé ln
den Haag de advocaat voor echtscheidingen
geworden was.
Een vrouw, jong of minder jong, die voor
haar echtscheiding bij hem kwam, was er
binnen korten tijd van overtuigd, voor het
geval, dat ze dit nog niet geweest was en
er bij haar een lichte twijfel omtrent de
juistheid van haar besluit overgebleven
was, dat ze volkomen gelijk had. zich van
haar echtgenoot te laten scheiden. Want
den Indruk, dien Fumé's domlneerende per
soonlijkheid maakte, droeg er gewoonlijk
sterk toe bij den toch reeds verzwakten in
druk van den eigen echtgenoot den ge
nadeslag toe te brengen Zoodoende was
Furné's persoonlijkheid geheel ln overeen
stemming met zijn werk. Waarlijk een
ideale samenwerking van persoonlijkheid
en beroep.
Natuurlijk kwam men ook met andere
processen. behalve echtscheidingen bij
hem en Mr. Fumé nam zijn erkende plaats
ln de Haagsche advocatenwereld ln.
Een beetje minder gelukkig als in zijn
beroep was hij in zijn familieleven Zijn
vrouw behoorde namelijk tot het soort, dat
aan een chronische ontstemming leidt, om
dat de tijd voor haar natuurlijk niet stil
gestaan en haar van een alleraardigst jong
meisje ln een vrouw van middelbaren leef
tijd veranderd had. die, niettegenstaande
al haar pogingen daartoe. dit feit niet kon
verbloemen.
Hun dochter Angela kon. als ze naar
het portret van haax moeder als bruid
keek, heel goed begrijpen, dat Papa haar
genomen had. Een dot, die moeder van
haar, als bruid! Maar Angela, thans haar
beide ouders beschouwend, kon zich even
eens heel goed voorstellen dat Paps nu
Ja, dat Ma's stemming soms wel iets te
wenschen overliet. Zonder twijfel afschu
welijk voor Ma. Zonder het kleinste krum-
meltje twijfel. Verdraaid ellendig idee, dat
Paps er nog zoo goed uitzag. Maar Ma was
onverstandig. Ja. Angela was sorry, maar
Ma was onverstandig. Een mensch, vooral
een vtouw en in het bijzonder een vrouw
van middelbaren leeftijd moet kunnen In
zien. dat ze dikwijls heel wat water in haar
wijn moet doen. doch dat het mengsel zeer
vaak niet slechts drinkbaar, doch zelfs nog
genietbaar kan zijn.
Angela had bovendien nog een reden,
naar den kant van haar vader over te
hellen. Ze kende namelijk de huiselijke
zijde van zijn karakter en deze verschilde
tamelijk sterk van de zijde, die hij zijn te
genpartij toonde Thuis was hij verdraag
zaam, goedmoedig en. verstandig. Hij
begreep de ontstemmingen van zijn vrouw
en was toegeeflijk. Voor zijn dochter, zijn
oogappel was hij een kameraad, de jong-
gebleven vriend. Zoo kwam het, dat er tus-
schen vader en dochter een ideale verhou
ding bestond.
En in het kantoor van dezen Mr Furné
was Elvl terecht gekomen.
Toen alles half bezwijmd aangewandeld,
gefietst of gereden kwam, stapte Elvi in
haar etherische blondheid koel en friscn
het kantoor binnen Ze swam met het
diploma voor particulier secretaresse, maar
deze bevoorrechte betrekking bekleedde ze
voorloopig nog volstrekt niet. Die werd ver
vuld door een dame van negen en dertig
jaar, die lichtelijk op een brilslang geleek.
Elvi werd namelijk toegewezen aan juf
frouw Tiller die haar werk niet alleen
meer afkon.
Het eerste wat Elvi leerde beseffen was,
dat ook hier theorie en practijk niet met
elkaar overeenstemden Juffrouw Tiller
was iets heel bijzonders, een soort ver
stands- en routlne-opeenhooping en dus
voor een beginnelinge een beproeving. Ze
was in het kantoor de volmaaktheid in
persoon en verwachtte dezelfde volmaakt
heid van iedereen, die onder haar werkte.
Elvi had haar diploma werkelijk verdiend
en ze deed haar werk ook wel goed, maar
toen Juffrouw Tiller haar er op wees. dat
in haar eersten brief twee komma's op de
verkeerde plaats stonden en een naamval
onjuist was gebruikt, voelde ze den moed ln
haar schoenen zinken. Ze voorzag droeve
uren ln vergeefschen strijd tegen komma's
en naamvallen, die toch nooit haar sterkste
zijde waren geweest.
Juffrouw Tiller voelde, behalve voor
Elvl's misplaatste komma's ook niet veel
voor haar persoontje zelf. Niet alleen we
gens haar misdaden tegen de interpuncta-
tie, maar vooral door haar beschaafd en
zeker optreden, haar benijdenswaardig
slank figuurtje, haar mooi gezichtje en
haar blonde haren. In haar tijd hadden de
vrouwen tenminste flink wat figuur gehad.
Met dit begrip was ze opgegroeid, en wat
haren betrof haar eigen waren peper
en zout. Dit blonde poppetje daarentegen
had van de nieuwerwetsche haren en nieu
werwetsche lijnen en juffrouw Tiller moest
niets hebben van nieuwerwetsche lijnen of
nieuwerwetsche haren.
Elvl voelde heel goed, dat de hartelijk
heid in de verhouding tusschen de bril
slang en haar zelf wel nooit boven het
vriespunt zou stijgen.
Een uur later maakte ze kennis met Mr.
Furné en haar sterk afgekoelde geestdrift
borrelde weer omhoog.
Wat een charmante man!
Toen Elvi zijn kantoor betrad stond hij
op en reikte haar de hand.
„Wat een merkwaardige samenloop van
omstandigheden is dit! Ongeveer vijftien
jaar geleden was ik de advocaat van Uw
oom, die toen later gouverneur van Suri
name geworden is. En nu heeft de wind
van den tijd mij zijn nichtje in het huis
gewaaid. Ik hoop, dat U zich hier heel
gauw thuis zult voelen. Juffrouw Tiller
hebt U natuurlijk reeds ontmoet?"
Elvi antwoordde bevestigend. Misschien
had haar toon eenigszins bedrukt geklon
ken, misschien was het ook wel zijn men-
schenkennls die hem deed zeggen:
„Niet wanhopen! U zult het best met
haar kunnen vinden! Ik zeil ben ln het be
gin ook erg bang voor haar geweest. Bo
vendien gaat ze over drie weken met
vacantie."
Elvi was verrukt. Zooveel menschelijk
begrijpen had ze niet verwacht. Ze ging
met hernieuwden moed aan het werk.
Natuurlijk maakte ze in het begin nog
fouten, maar haar bevattingsvermogen en
haar goede wil waren even groot, zoodat
ze na drie weken zoo ingewerkt was. dat
juffrouw Tiller met een eenigszins gerust
hart naar Rochefort in België vertrok, waar
zij een bijzonder goedkoop pension op den
kop had getikt.
(Nadruk verboden). tWordt vervolgd).
