De Verjaardag t)an den ex-keizer - Schipbreuk op den Atlantischen Oceaan
79sfe Jaargang
LEEDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De Sprong in het
Leven
FEUILLETON
HET NOORSCHE TANKSCHIP „JAGUAR" is op den Atlantischen Oceaan in tweeën gebroken.
De bemanning kon door het Noorsche vrachtschip „Duala" worden gered. Het zinkende achterschip van
de „Jaguar" gefotografeerd vanaf het dek van de ..Duala".
OP DEN 80EN VERJAARDAG VAN EX-KEIZER WILHELM bood
een commissie uit de burgerij van Doorn een nieuw tuinhuis aan. In 't
midden ex-keizer Wilhelm met zijn gemalin prinses Hermine, rechts de
heer Ruitenbeek met de ontwerp-teekening van het te bouwen tuinhuis
HET OP DE WERF VAN DE MIJ „DE SCHELDE" TE VLISSINGEN
IN AANBOUW ZIJNDE MOTORSCHIP „BEATRIX" moest wegens
plaatsgebrek in twee stukken gebouwd worden. Deze beide stukken zijn
nu aan elkaar gevoegd.
VERSCHILLENDE DORPEN IN EPSWICK (ENG.) EN OMGEVING
zijn door het hooge water overstroomd. Het dorpje Bramford ligt
geheel afgesloten, doordat de brug, de eenige verbinding,
weggeslagen is.
TE VLIJMEN (N B.) WERD EEN PERSONENAUTO DOOR EEN
VRACHTWAGEN IN DE FLANK AANGEREDEN EN TOTAAL OPEN
GESCHEURD. De inzittenden (een vader en zijn drie zoons) wer
den ernstig gewond. De vernielde wagen.
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
Elvl streek het korte jasje nog eens glad,
~ok het kleine hoedje een beetje dieper
O'er het linkeroor, klemde haar taschje
stevig onder haar arm en sprong met een
koenen spronghet leven ln.
Oeze sprong ln het leven strekte zich
weliswaar voorloopig slechts uit over de
One treden, die van een coupé tweede
klasse naar het perron van het station
staatsspoor in den Haag leidden. Maar wat
pij in werkelijkheid voor Elvl Sitterd betee-
kende! Niets meer en niets minder dan de
overgang van een jeugd achter pensionaat-
™oren in Zeist zij het dan ook een pen
sionaat voor jongedames uit beteren stand
tot het leven; het echte, onvervalschte,
op eigen verantwoording ln den Haag ge
belde leven.
Elvl verzorgde haar bagage, wandelde
0" station uit en stak haar klein, pikant
neusi» jn ,jen iauwen zomerwind
■■'"v was dat zalig! Losgelaten te wor-
I en ".ilk een zomerdag, in dit meer dan
I *errti'olijke Haagje. Wat zij mij al niet
verteld hebben over den Haag. De een be
weert, dat het er doodsaai is en de ander,
dat het er een zondepoel Is. Ik weet niet,
wie gelijk heeft. Maar ik weet wel, dat het
me hier leuk lijkt".
Zoo ongeveer waren Elvi's gedachten,
toen ze bij den verkeersagent op het Be-
zuldenhout aangekomen was. Ltnks van
haar lag de stad, rechts strekte zich de
breede, zonnige Bezuidenhoutsche weg uit.
Elvl sloeg rechtsaf. Ze had voorloopig niets
te doen. Haar bagage was verzorgd en ze
had alleen haar handtaschje en haar vroo-
lijke stemming bij zich. Met deze twee din
gen gewapend wandelde ze ln de richting
van het Haagsche bosch.
„Waarom zou tk niet een beetje gaan
wandelen, als lk er zin ln heb?" vroeg ze
zich af. „Niemand die het mij beletten kan.
Er ls op de geheele wijde wereld geen
sterveling meer aan wie ik behoef te vra
gen of ik alstublieft even uit mag gaan, of
voor wie lk in angst moet zitten als lk per
ongeluk vijf minuten te laat ben."
Elvl onderbrak haar eenigszins dwaas
zelfgesprek en begon zachtjes te fluiten:
„Ieh bin doch heut' so glücklich. so glück-
iirh. so glücklich.
Een jongeman, knap en elegant, kwam
haar tegemoet, zag haar stralende vroolljk-
heid nam zijn hoed af en sprak haar aan.
„Kijk. kijk, zoo vroolijk! Mag ik niet een
eindje met U meeloopen?"
Elvl schrok zich dood. Ze pakte haar
handt.asch vast, alsof de jongeman het op
haar beurs en niet op haar gezelschap
von-vian had, werd vuurrood en barstte in
dp woorden uit" „O neen. dank U... tk
hou voor mijn plez'er uit!"
En liep met een wild klnnnend hart ver
der. Wat een vlegel! Was de man gek ge
worden om haar zoo te laten schrikken?
Nu, maar dan was hij bij haar precies aan
het juiste adres gekomen! Meeloopen wilde
hij 1 Anders niet! Maar hem had ze in leder
geval van antwoord gediend! Van antwoord
gesproken, wat had ze hem geantwoord?
Toen haar woorden haar weer te binnen
schoten, moest ze even lachen. Lieve help
wat moet die man wel van haar gedacht
hebben? Toen bleef Elvl eensklaps staan.
„Wel, hoe heb lk het nu met je?" be
schuldigde ze zichzelf. „Daar ken lk een
jongedame, die er zich Jarenlang op ver
heugd heeft ln het leven losgelaten te wor
den, die van plan was, het in alle hoeken
en gaatjes te doorsnuffelen en het geheel
en absoluut te doorgronden en die op de
vlucht slaat als een giraffe, die in de wil
dernis een trein tegen het lijf loopt, wan
neer ze aangesproken wordt door een snoes
van een jongeling. Want beken het maar
eerlijk, hij was een snoes! Idioot! Daar
had je nu warempel een avontuur ln leven
den lijve Rasecht en warm van den naald.
En je slaat er voor op de vlucht". Elvl
maakte met haar wijsvinger een veelbetee-
kenende beweging ln de richting van haar
voorhoofd, keek even om, teneinde te zien
of de Jongeling nog in de buurt was, om
eventueel het verzuim ln te halen, zag
hem niet meer en liep, spijtig over een ver
lorene gegane gelegenheid ,in de richting
van het bosch verder.
De wandeling door het bosch werd be
steed aan een soort generale repetitie ter
voorbereiding van eventueel voorkomende,
soortgelijke gevallen. Werd je aangespro
ken, dan keek je natuurlijk eerst even een
beetje verwonderd. Dat stond gekleed
Zoo'n beetje alsof je wilde zeggen: „O.
mijnheer, hoe durft U!" Dan glimlachte je
stil voor Je heen, trok lichtelijk een wenk
brauw op en vroeg:
„Meewandelenach ja, waarom ook
niet.we zouden het ln leder geval kun
nen probeerenvalt de kennismaking
niet mee, dan scheiden we als even goede.
onbekenden"
„Dat ls niet kwaad! Zoo doen we het ln
het vervolg! Ik moet het Immers ook nog
leeren. Zoo ineens kent men de trucjes niet.
Dat komt wel met den tijd".
Elvl had zich in het pensionaat op het
leven voorbereid. Theoretisch. Ze had ge
woonlijk de door de meisjes binnenge
smokkelde boeken gelezen. Ze wist wat er
in het leven te koop was. Theoretisch. Ze
hadden elkaar gefluisterde verhalen ge
daan en enkele meisjes hadden zelfs op
hun ondervindingen gepocht. Elivl kon op
zulke ondervindingen weliswaar niet
pochen, maar haar nieuwsgierigheid was
opgewekt. Ze wilde het leven zelf leeren
kennen, echter zonder daarbij de goede
meening In te boeten, die ze wilde, dat men
over haar hebben zou.
Maar neem nu eens de ontmoeting met
dien overmoedigen jongeman! Zou het mo
gelijk zijn, zich met zulk een kennismaking
in te laten, zonder dat men daarbij zijn ge
voel van eigenwaarde verloor? Elvl liep
over dit vraagstuk na te denken en kwam
tot de gevolgtrekking, dat. wat ze ook deed,
of niet deed. ze bewijzen zou. dat een Jong
meisje zich wel degelijk veel vrijheden ver
oorloven kan. zondei daarbij de grenzen
in het betamelijke te overschrijden.
Bij eer kromming van het boschpad zag
ze een breeden nieuw aangelegden weg
liggen Elvi had er geen flauw vermoeden
van, waar deze weg heenvoerde. Maar hij
zag er aanlokkelijk uit en ze besloot haar
wandeling ln die richting voort te zetten.
Dus liep ze door en kwam na eenige minu
ten langs het hek van een landgoed. Ver
derop zag ze iets, dat op een Ingang geleek.
Het landgoed zelf was prachtig. Het we
melde er van groote oude boomen, bemoste
glooiïnkjes en zandige plekken. Elvl ver
haastte haar tred en besloot onder een
van de woudreuzen uit te rusten.
Ze naderde den Ingang en maakte zich
gereed door de ouden vervallen poort bin
nen te stappen toen ze haar neus stootte
tegen een bordje „Verboden Toegang".
„Losloopende honden worden doodgescho
ten". Een grappenmaker had er waar
schijnlijk uit ondervinding bijgeschre
ven „en wandelaars", zoodat het bordje er
inderdaad Indrukwekkend uitzag.
„Natuurlijk", mopperde Elvi, „nauwelijks
zie je in deze warmte een aantrekkelijk
bosch met schaduwrijke boomen of er hangt
een bordje met „Verboden Toegang" bij.
Zoo iets is toch kinderachtig".
Voor haar eerste avontuur was ze op de
vlucht geslagen. Haar poging om nu iets te
doen, waar ze zin in had, werd haar door
een verboden toegang belet.
„Maar ik stoor me er niet aan! Ik ga
er in! Al kost het me mijn leven!"
Haar leven kostte het haar weliswaar
niet. maar wel blies ze een kwartier later
een vrij glansloozen aftocht.
Dit kwartier werd echter door Elvl goed
besteed. Toen ze eenmaal binnen de poor
ten van het park en onder de schaduw van
het diepe, donkere groen gekomen was,
kreeg haar goede stemming weer de over
hand.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
VOORJAARSMODE
in Spaanschen stijl, te
New York gede
monstreerd.
Z.K.H. PRINS BERNHARD kwam gisteren op „huize Doorn ter
gelegenheid van den 80sten verjaardag van ex-keizer Wilhelm zijn ge-
lukwenschen aanbieden. De aankomst van den Prins.
