X CHIEF WHIP r
BUITENLAND
De Leidsche
Bioscoop-Programma's
De zuivering van Catalonië
LEIDSCH DAGBLAD - Eerste Blad
Zaterdag 28 Januari 1939
^RrterV
DAGBLADRECLAME
{mCUMATIC)
VULPENKLINIEK
Algemeene Toestand
„Rook jij al
sinds 1919 CHIEF
WHIP?"
„Natuurlijk—thans in 1939 is het nog
steeds het toppunt van kwaliteit en—de
beste sigaret voor ieders gezondheid
Na den val van Barcelona rukken
Franco's troepen snel op In Noordelijke
richting langs de kust. Gisteren hebben zij i
achtereenvolgens Badalona Masnou. Pre-
mia del Mar en San Juan de Vilasar be
zet. Zij eijn aangekomen voor Mataro dat I
heden werd genomen.
Ook in de andere sectoren van het
Catalaansche front is Vrijdagmorgen de
opmarsch hervat en wel in het Noorden,
van Solsona in de richting van Ripoli; in
het centrum van Masiresa in de richting
van Vich en in het Zuiden, van Sabadell i
in de richting van Granollers.
Bij de bezetting van Barcelona zijn den
nationalistischen troepen geweldige hoe
veelheden oorlogsmateriaal in handen ge
vallen. Alleen reeds in de voorstad Mon-
cada maakten zij zeshonderd wagons buit,
die met oorlogsmateriaal geladen waren en
in Barcelona zelf achthonderd vracht
auto's die met munitie en ander strijd
materiaal waren beladen. 60 kanonnen en
1000 machinegeweren werden buitgemaakt.
Tengevolge van den snellen opmarsch
van Franco's troepen hebben de rooden
geen kans meer gezien, de fabrieken van
Barcelona op te blazen, zoodat deze onge
deerd in handen van de nationalisten zijn
overgegaan. Reeds een dag na de ver
overing werken de munitiefabrieken van
Barcelona, de laatste waarover het roode
Spanje nog beschikte, voor de legers van
Franco.
Daar het front in noordelijke richting
verder geschoven wordt, kan het normale
leven geleidelijk aan terugkeeren. Juist het
normale stadsbeeld is verrassend. De cor
respondent van Reuter, die gisterochtend
vroeg een wandeling door de stad maakte,
merkte op. hoe de dagelijksche arbeid
weer wordt opgevat. De trams reden weer:
zij waren vol werklieden.
De republikeinen hebben de stad verlaten
zonder de licht- en telefoonleidingen te
hebben beschadigd. Ook de telegTaaf
functionneert normaal.
Vluchtelingen.
Een neutrale zone voor vluchtelingen op
Spaansch gebied wordt door Franco niet
aanvaard De republikeinsche regeering
heeft daarom opnieuw aan Frankrijk ge
vraagd 150.000 vluchtelingen op te nemen.
Nog steeds komen duizenden vluchtelin
gen, die door de republikeinsche troepen
worden voortgedreven, in de steden en dor
pen van Noord-Catalonië aan. De autoritei
ten te Figueras hebben aaji Frankrijk drin
gend om medicamenten gevraagd, nadat de
buitenwijken van Figueras door de natio
nalistische vliegtuigen gebombardeerd wa
ren.
De weg tusschen deze stad en de Fran-
sche grens, die 25 kilometer lang is, is vol
vluchtelingen.
Te Figueras hebben zich tooneelen van
onbeschrijfelijke verwarring afgespeeld. Men
zag republikeinsche ambtenaren, die op
zoek naar de departementen waren, ml
nisters. die hun collega's trachtten te vin
den. huilende moeders, die naar haar kin
deren zochten en kleine jongens en
meisjes, bedelend om brood.
De vluchtelingen hebben bitter van de
koude te lijden De gezondheidsomstandig
heden zijn ontstellend.
De militaire volkenbondscommissie voor
de verwijdering der vrijwilligers, die hier ge
vestigd is. dringt er op aan. dat zij zal mo
gen meehelpen aan de hulpverleening, of
schoon dat niet haar eigenlijke taak is.
De republikeinsche autoriteiten verhinde
ren een wanordelijken uittocht van vluch
telingen naar Frankrijk. De vluchtelingen
worden door carabineros gecontroleerd,
eerst te Gerona en daarna te Figueras,
waarna zij in zooveel mogelijk georgani
seerde groepen over Noord-Catalonië ver
deeld worden.
Ook langs de grens zijn carabineros ge
plaatst.
Valencia gebombardeerd.
Tijdens een aanval op de haven van Va
lencia door acht Savoia-toestellen is van
middag het Britsche stoomschip „Foyness"
tot zinken gebracht. De bemanning is on-
gedeèrd.
Ook een Grieksch schip is getroffen: het
maakt water en men denkt, dat het zal zin
ken. Er is veel schade aangericht aan de
loodsen langs de kade.
Republikeinen willen doorzetten.
Generaal Casado. op één na de hoogste
bevelvoerder van de republikeinsche troe
pen aan het Madrileensche front, heeft een
uitdagende verklaring uitgegeven, waarin
hij zegt
7522
(Ingez. Med
„De oorlog zal zoo lang duren als noodig
is, om Spanje veilig te maken voor de Span
jaarden. Terwijl de aanvallers den vrede
aankondigen, zien wij snel een groote
wereldtragedie naderen, waaraan wij zul
len deelnemen zonder ons vertrouwen te
verliezen".
En generaal Miaja zeide:
Het volk weet. zoo de omsatndigheden al
ernstig mogen zijn, zij toch niet onoverko
melijk zijn. In November 1956 verdedigde
Madrid zich, zonder uit het oog te verlie
zen, dat het duidelijk in de minderheid was.
Thans is de hoofdstad bereid, den grond
van het vaderland meter voor meter te ver
dedigen. Het laatste woord is nog niet ge
sproken, want er blijft ons nog een uitge
strekt slagveld.
Negrin heeft in een radiotoespraak tot
het Spaansche volk betoogd, dat Spanje een
zeer groote beproeving doorstaat, doch dat
de verwachtingen van den vijand, die
meende na de bezetting van Barcelona de
ineenstorting der republiek te kunnen be
werkstelligen, bedrogen zouden uitkomen.
Hij gaf een opsomming van de redenen,
waarom het republikeinsche leger het hoofd
woncenlreti op hst krachtigste
reclame-middel
zou kunnen bieden aan de overweldigers.
Hij voegde hieraan toe, dat „de eenheden
van het leger uit de centrale zone waren
overgebracht, ondanks de blokkade, het
geen een bijna eenig wapenfeit is. Hij zeide
voorts, dat de regeering er in geslaagd was.
zich van een overvloedige hoeveelheid ma
teriaal te verzekeren, dat. indien goed ge
bruikt, een onoverkomelijke barrière zal
vormen. Bovendien beschikt het leger over
strijdbare mannen, die in volkomen vorm
zijn. Negrin besloot met te zeggen: „Wij zul
len de situatie redden".
NIEUWSTE VULPEN
KW m Mfïfi IRKT.
.AKW! ««MUM.
BREESTRAAT 145 - TELEF. 3211
Om den vrede te redden
7550
(Ingez. Med.)
Algemeen wordt gevoeld, dat critieke da
gen op komst zijn en het is te prijzen, dat
daarom alles in beweging wordt gezet om
den vrede te redden.
Achttien bekende personen uit alle krin
gen van het Britsche leven hebben een op
roep gericht tot de leiders van het volk in
het groot-Duitsche rijk. om met hen samen
te werken, „in een laatste poging om het
spook van den oorlog te doen verdwijnen".
Deze oproep is geteekend door Lord Wil-
lingdon, Lord Derby, Montague Norman,
John Masefield, Lord Dawson of Penn. Sir
Edward Lutyens, Lord Horder, Lord Mac-
mllla. Lord Eustacy Percy, Sir Michael Sad
ler, Vaughan Williams, Sir William Bragg,
Sir Arthur Eddlngton, Sir Kenneth-Clark
en Lord Burghley.
In dezen oproep wordt onder meer ge
zegd: Er hangt een sfeer van onbehaaglijk
heid over de geheele wereld. Mannen en
vrouwen in alle landen weten niet wat de
volgende weken en maanden zullen bren
gen Zij zien hoe enorme wapeningen geor
ganiseerd worden, zij zien. hoe plannen
voor de burgerlijke verdediging gemaakt
worden en zij beseffen maar al te goed, dat
een oorlog tusschen de georganiseerde
staten onder de bestaande omstandigheden
slechts dood en verderf kan brengen.
Indien wij niet te laat willen zijn,
moeten thans de menschen van goeden
wil, die waardeering hebben voor de
vruchten der beschaving, die geen haat
of wraakgevoelens in hun hart koeste
ren en die in vriendschap met hun
medemenschen in alle landen willen
leven, het woord richten tot de men
schen over de grenzen, opdat die hun
gaven van hart en hoofd mogen ge
bruiken om mede te werken aan het
voorkomen van de grootste ramp en
het slechten van de kunstmatige muren
van haat, waardoor wij dreigen ver
deeld te worden.
Wij, Engelschen, verlangen niet over an
deren te heerschen. Terwijl wij vastbesloten
zijn onze vrijheid te verdedigen, staan wij
op de bres voor een vrede van gelijkheid en
gerechtigheid voor allen".
Geen land kan een duurzame oplossing
voor zijn problemen vinden dan in een
geest van samenwerking met de andere
volken. Bovenal doen aldus de oproep
wij een beroep op leiders en volk van het
groot-Duitsche rijk, opdat zij op dit oogen-
blik van macht en invloed in hun geschie
denis de groote gaven gebruiken en met
ons samenwerken in een laatste poging om
het spook van den oorlog en van vijandschap
tusschen de volken te doen verdwijnen en
in een geest van vrije samenwerking de
eenige geest, waardoor onze en hun be
hoeften kunnen worden voldaan met ons
bouwen aan een betere toekomst, zoodat wij
niet alleen onze beschaving kunnen behou
den, maar ook aan onze kinderen kunnen
nalaten.
Het klink heel mooi, maar zal er naar ge
luisterd worden?
De Italiaansche minister Farinacci
heeft te Muenchen verklaard, dat „Ita
lië nooit zal kunnen dulden, dat het
nabij Italië gelegen Tunis in het bezit
is van een land, dal aldus Italië van het
Zuiden uit zou bedreigen.
Djibouti in Fransche handen zou juist
zijn als Hamburg in handen van een
buitenlandsche natie." Hij verklaarde,
dat de Duitsche koloniale eischen
„rechtvaardig cn dringend" zijn.
Hoe deze uitspraak met vredes-oproepen
is te rijmen
Intusschen komen uit Frankrijk en Enge
land nog nieuwe waarschuwingen. Zoo zeide
Jean Mistier, de voorzitter der Fransche
Kamercommissie voor buitenlandsche zaken
o.a.: dat Italië op het hellende vlak is door
het geleidelijk scheppen van een conflict,
waarvoor de overeenkomst van 1935 allen
grond heeft weggenomen.
De kansen op een ideologischen oorlog
zijn weer dezelfde als in het begin van den
Spaanschen strijd Het grootste gevaar zou
bestaan in een oorlog, die zou ontstaan door
onderschatting der krachten, door het ge
loof, dat de democratische landen geen voet
bij stuk zullen houden of dat de Fransch-
Britsche vriendschap zal verslappen.
De landen van vrijheid moeten hun
krachten vereenigen, reeds thans, om een
oorlog te vermijden. Het is wenschelijk. dat
Engeland door dienstplicht en Frankrijk
door de uitbreiding zijner productie dege
nen. die verlokt zouden kunnen worden
door een avontuurlijke politiek, doen be
grijpen, dat zij zouden komen te staan te
genover mogendheden, die vastbesloten zijn,
haar vrijheden en levensbelangen te ver
dedigen.
De Britsche minister sir John Simon ver
klaarde nog eens, dat Engeland hard voor
den vrede zal blijven werken, doch tevens
wees hij op het machtige wapen der finan-
cieele kracht van Engeland.
Hedenavond spreekt Chamberlain te Bir
mingham. Zijn rede zal door de radio wor
den uitgezonden om 9.50 Ned. tijd.
De bladen gelooven, dat Ohamberlain
geen belangrijke verklaring zal afleggen
Luxor-Theater. „Verzekering dekt de
schade", is de titel eener amusante detec
tive-film, waarmee deze week het pro
gramma geopend wordt. Het zijn Jack
Buchanan en Elsie Randolph, die hier in
een avontuurlijk verhaal een complot
„heeren" weten te ontmaskeren, die op de
meest scrupuleuze wijze ruiten van juwe
lierswinkels met steenen bekogelen, om dan
de achter de ramen opgestapelde briljan
ten te stelen. De leider van deze bende is
zelf Juwelier en slaagt er op slinksche ma
nier in, de verzekeringsmaatschappijen om
den tuin te leiden, zoodat hem groote som
men uitbetaald worden, terwijl hij de ju-
weelen na eenigen tijd weer terugkrijgt,
niet dan nadat hij natuurlijk een aardrie j
provisie aan hen. die de zaakjes voor hem
opknapten, heeft moeten afstaan. Tot het
te veel in de gaten loopt: de verzekerings
maatschappij stuurt een detective uit, om
de diefstallen op te helderen, terwijl het
tusschen den bendeleider en zijn compag
nons niet meer blijkt te boteren, wat altijd
een gevaarlijke factor in de onderwereld
is. Na tal van spannende gebeurtenissen,
worden alle dieven opgepakt, terwijl de
leider eerst reeds door zijn metgezellen
doodgeschoten is De regie heeft voor tal
rijke humoristische trekjes gezorgd, zoodat
het amusement in deze film het zoo moge
lijk nog wint van de sensatie.
De bekende Fransche actrice Danielle
Darrieux is te zien in de film „Vrouwen-
club", maar wij hebben haar wel eens in
een veel gelukkiger scenario bewonderd.
Een groote stad als Parijs is vol gevaren
voor jonge meisjes: vandaar dat een lief
dadige dame een tehuis voor haar opricht
te met de allerbeste bedoelingen. Maar dat
Z'.'fs binnen.de beschutte vertrekken van
een zoodanige vrouwenclub het kwaad in
velerlei vorm zijn intrede kan doen. wordt
hier overtuigend aangetoond De directrice
en de vrouwelijke arts dr. Aubry staan dan
ook meerdere malen voor vreemde ontdek
kingen. maar nadat de stichting een jaar
lang. haar idealistisch werk heeft verricht,
besluit de directrice, ondanks teleurstellin
gen. toch hiermede voort te gaan, omdat
de meisjes, vooral wanneer het de liefde
betreft, ook niet veranderen. Speciaal de
inleidende woorden tot deze film geven tot
veel hilariteit aanleiding. Het goede spel
van verschillende jonge Fransche actrices
maakt dit verhaal intusschen toch wel be
zienswaardig.
Trianon-Theater. Anna Neagle, de ac
trice. die vooral naam maakt door haar
prachtige creatie van Koningin Victoria,
bewijst in de film „London Melody", dat
zij ook in andere rollen in staat is opmer
kelijke prestaties te leveren. Zij vertolkt
hierin de rol van een arm meisje, een or-
geldraaister, die zich op eer. wel heel ori-
gineele wijze de genegenheid verwerft van
een zeer bemiddelden diplomaat. Diens af
fectie overschrijdt zelfs de grenzen eener
oppervlakkige gelegenheid en brengt hem
ertoe, zonder dat zijn aangebedene hiervan
iets afweet, haar geheele opleiding tot
danseres en chanteuse te bekostigen. Er is
evenwel een andere man, die zijn gevoe
lens te haren opzichte minder zorgvuldig
verbergt, doch er evenmin voor schroomt
dezelfde gevoelens bijna gelijktijdig aan
anderen kenbaar te maken. Toch wint de
stille beschermer het pleit en daarmede
het hart van zijn lieftallige beschermeling,
maar niet nadat hij aan de vermeende
liefde van zijn aangebedene voor zijn rivaal
zijn eigen positie heeft opgeofferd. Het slot
is evenwel goed, derhalve is alles goed
Een Fransch, een Dultsch en een En-
gelsch marine-officier vervullen de hoofd
rollen in de uitermate spannende film
„Alarm in de Middellandsche Zee", welke
de geschiedenis in beeld brengt van drie
officieren, die op toevallige wijze met el
kaar in kennis komen en vriendschapslui
ten. Helaas is deze niet van langen duur,
want wanneer de schepen aan den wal ge
meerd liggen en de bemanningen aan het
„passagieren" zijn, wordt er een moord ge
pleegd en vier matrozen worden onder ver
denking daarbij betrokken te zijn geweest,
gearresteerd. Het zijn twee Franschen, één
Duitscher en één Engelschman. Alle drie
de officieren stellen op eigen gelegenheid
een onderzoek in en komen tot de eens
gezinde conclusie, dat hun landgenoot on
mogelijk de dader kan zijn. Het Interna
tionale wantrouwen komt weer boven en
brengt in weinige oogenblikken verwijde
ring teweeg, waar even tevoren nog vriend
schap woonde. Doch dan komt er een ele
ment, dat hen weer samenbrengt, het ge
vaar! De moordenaar blijkt te zijn een
berucht smokkelaar, wiens schip geladen is
met een groot kwantum chemicaliën, die
zoodra ze in aanraking komen met water,
hevige chloordampen ontwikkelen. De
Fransche torpedojager weet het sohip te
achterhalen, doch liever dan zijn straf te
ondergaan, geeft de smokeklaar zijn schip
inclusief de bemanning aan de golven prijs.
Doch dan begint de catastrofe. Er ontstaat
een geweldige gaswolk, die over de Middel
landsche Zee drijft en elk levend wezen
dreigt te verstikken. Ook den opvarenden
van een passagiersschip, aan boord waar
van zich de echtgenoote en het zoontje van
den Franschen marine-officier bevinden,
dreigt dit lot. Met inzet van eigen leven
slagen de drie officieren erin dit gevaar
af te wenden door de gaswolk te doorkrui
sen, de passagiers van de bedreigde boot
over te nemen en allen in veiligheid te
brengen. De Duitsche officier bekoopt dit
avontuur met zijn leven
Het sterke spel der drie hoofdfiguren
accentueert de vele goede kwaliteiten van
deze met volledige medewerking der ma
rine-autoriteiten opgenomen film.
Casino-Theater. „De wet der wilder
nis" is weer een tweeweeksche seriefilm,
welke den ganschen avond het programma
vult. Niet minder dan bijkans 550Ö meter
achter elkander, krijgt men sensatie te
zien beurtelings van Rex, het wonderpaard
en van Rin Tin Tin Jr.. den wolfshond die.
vergissen we ons niet, thans voor het eerst
te zamen in een film optreden. De liefheb
bers zullen er stellig van genieten, want
Rex en Rin Tin Tin zijn beide „acteurs",
die actie en spanning weten te weeg te
brengen. Uiteraard is het ondoenlijk, om al
de avonturen van die 5500 meter op te som
men; wij zouden dan aan een heele pagina
nog niet voldoende hebben. Doch laat ons
in korte trekken het verhaal opbouwen.
Het paard Rex, dat in een box opgesloten
is, oefent een bijzondere aantrekkings
kracht uit op lieden, die met ongunstige
bedoelingen rondloopen. Zij slagen er ech
ter niet in het paard in hun bezit te krij
gen, want Rex weet al zijn belagers van
zich af te houden. Maar tegen lasso's is
hij niet opgewassen en daarvoor moet hij
zwichten. Het zou er vaak precair hebben
uitgezien voor Rex, als hij zijn trouwen
vriend Rin Tin Tin niet gehad had. die
hem herhaaldelijk uit moeilijk situaties
weet te redden. Voorts heeft ook de eige
naar van Rex het verre van gemakkelijk,
want hij wordt telkens Ingesloten door een
bende paardendieven. Een stalknecht
slaagt er herhaaldelijk in, den eigenaar
weer te bevrijden. Deze stalknecht zorgt
voor de komische noot in dit verhaal van
talrijke lotgevallen. Met zijn rollende oogen
brengt hij een aangename afwisseling te
weeg. Ben Turpin speelt deze rol en hij
doet het niet onverdienstelijk. Bob Custer
is de andere hoofdfiguur en verder is er
nog een heel stel ongure paardendieven.
Aan spanning echter geen gebrek.
Rex-Theater. Bobby Breen is een
knaap met een heldere stem. In „Rainbow
on the river" is men er in geslaagd, een
geschikt scenario voor hem te vinden. De
handeling speelt zich af acht jaren na den
oorlog tusschen de Zuidelijke en Noorde
lijke Staten in Amerika, wanneer de nege
rin Toinette een blanken jongen van onge
veer negen jaar. Philip, vertroetelt. Toinette
draagt in haar hart een diepen haat voor
de Yankees, doch voor dezen knaap maakt
zij een uitzondering, en overlaadt hem met
liefde. Vader Josef meent ontdekt te heb
ben, dat de grootmoeder van Philip een
zekere mevrouw Ainsworth in New-York is
en hij wil het knaapje daarheen brengen,
maar Toinette weigert elke medewerking,
zoodat de geestelijke zich met mevrouw
Ainsworth in verbinding stelt. Dit verwekt
groot ongenoegen bij haar nicht Julia, die
haar verwende dochtertje al heeft voorbe
stemd tot eenig erfgename. Julia's echtge
noot reist vervolgens naar New Orleans, en
daar komt tenslotte de waarheid aan het
licht: Philip is het zoontje van den ge
sneuvelden zoon van mevrouw Ainsworth.
Zijn vrouw is omgekomen bij een brand,
toen de trouwe Toinette den baby redde. De
jongen reist nu naar New-York, waar de
ontvangst in hooge mate vijandig is, door
toedoen van Julia vooral, die de grootmoe
der bepraat heeft. Na verschillende ver
wikkelingen komt alles toch nog ten goede
voor Philip, tot groote vreugde natuurlijk
van grootmoeder en Toinette.
Men ziet, deze rol is geknipt voor Bobby
Breen en zijn stem doet hij ruimschoots
hooren. Ook het wereldberoemde Hall
Johnson Choir zingt, zooals men dit zelden
hoort, May Robson, ais de grootmoeder en
Louise Beavers sccundeeren den kleinen
Bobby voortrefelijk.
De tweede film is „Texas avonturier",
met een goede rol van George O'Brien.
Lido-Theater. „Daar waar mijn Sarie
woon" is een alleraardigste amusements
film, die vooral in muzikaal opzicht uit
stekend geslaagd is. Het is de bekende
Engelsche cabaret-artiste Grade Fields-
„onze" Gracic wordt ze genoemd die in
een pittige voordracht een groot aantal
liedjes lanceert en ook buitendien een
actrice met opmerkelijke kwaliteiten is.
Het verhaal speelt zich vanzelfsprekend
In Zuid-Afrlka af, waar Dobson en zijn
vrouw Kitty Johannesburg binnentrekken,
hard op los heeft geslagen, heeft Kit haar
een cabaret. Dobby belegt al het geld in
een goudmijn, die geen „goudmijn is" en
in een oogwenk is de rijkdom weer ver
vlogen. Terwijl „Dobby" in de gevangenis
terecht is gekomen, omdat hij er wat al te
nadat Kit voldoende geld verdiend heeft in
oude beroep van cabaretière weer opge
nomen en komt uit dien hoofde in aanra
king met Yankee Gordon, die haar gele
genheid geeft in zijn cabaret op te treden,
al gaat dit ook ten koste van Pearl, de
vroegere zangeres van Yankee.
Pearl zint op wraak en slaagt daarin
wonderwel, wanneer zfj Dobby tegen zijn
vrouw weet op te hitsen, door hem te wij
zen op de meer dan gewone belangstelling,
welke Yankee voor Kit heeft. Na een ko
mische bokspartlj komt het happy end
toch nog vlugger dan men zou verwachten
en Dobby en Kit gaan weer een gelukkige
toekomst tegemoet.
Het is hoofdzakelijk Gracie Fields, die
een openbaring is gebleken. Haar partners
zijn Victor Mac Laglen, de man met den
grooten mond en 't kleine hartje en Brian
Donlevy, een uitstekend acteur. Verder
wordt er veel in de film gezongen; natuur
lijk het tltellied en ook nog het trekkers-
lied.
„In Geheimen dienst" is een dramatisch
getinte spionnagefilm uit den grooten
wereldoorlog. Het is het verhaal van het
leven van Lena Schmidt, een Duitsch
meisje, dat bij het uitbreken van den oor
log in de eerste dagen van Augustus in
1914 in Parijs in een concentratiekamp
wordt opgesloten en daaruit vrij gelaten
wordt, mits zij in geheimen dienst voor de
Franschen spionnagediensten vervult AJs
Renate Wagner zien we haar in Zwitser
land terug, met succes haar taak vervul
lend. Eilacie, om de Duitsche regeering een
genoegen te doen. levert Zwitserland haar
uit, doch alvorens het zoover komt, hebben
de Franschen daar ook al wat, op gevon
den, door haar met een Franschen offic-K
te doen trouwen, zoodat zij de Fransche
nationaliteit verkrijgt. Prachtig ontwikkM
zich dit verhaal verder, vooral door het
spel van Brigitte Horney en Nell Hamilton,
die de film tot groote hoogte voeren.
2—1
