79sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Het Blauwe Teelten
EJEN AMERIKAANSCUE IN ST. MORITZ.
die ook haar witten poedel van een
sneeuwbril heeft voorzien.
TE GRAVE dat onlangs garnizoensstad
is geworden, heeft de burgerij drie diepe
trommen aan de militairen geschonken.
Tijdens het défilé.
HISS CECILIA COLLEDGE de Britsche kampioene kunstschaatsenrij-
den rijdt een baantje met Sabu, bekend uit de film The Elephant Boy, die
zich oefent voor de junioren-wedstrijden, welke deze maand in Londen
worden gehouden.
HET IJS 01' IIET 14 SSELMEEH
KRl'IT. Een poollandschap voor
Harderwijk. Meters hoog liggen de
schotsen opgestapeld.
DRIE KLEINE KONINGEN TREKKEN ER OP UIT.
Op Driekoningenavond gaat de jeugd te 's-Hertogenbosch volgens de oude traditie met
lampions zingend langs de huizen.
EEN BASE-BALL- WEDSTRIJD TE
ROTTERDAM gespeeld door de be
manning van een aldaar in de haven lig
gend Japansch schip.
DE POOLSCHE MINISTER VAN R 11TENLANDSCHE ZAKEN BIJ
HITLER TE BERCHTESGADEN. Op doorreis van Monte Carlo naar
Warschau, verbleef de Poolsche minister Beek twee dagen te München om
met Hitier te oonfereeren.
De roman van een ultgestootene
door
HUGO BETTAUER.
33)
Na eenige dagen van hopelooze apathie
en woeste drinkgelagen had de taaie, buig
zame wil van den jongen emigrant ook Lisl
op den achtergrond gedrongen. Hij nam
zijn beste kleeren over den arm, verkocht
deze, verhuisde in Hotel St. Helena naar
een klein achterkamertje op de bovenste
verdieping, waarvoor hij slechts een dol
lar per dag behoefde te betalen en maakte
zich op een betrekking te zoeken. Ten
slotte moest er In een stad van zes mil-
lioen menschen ook voor hem een be
staansmogelijkheid zijn, zonder dat hij bij
negers zijn toevlucht zou behoeven te
zoeken.
's Morgens vroeg om vijf stond hij op
om zich naar Park Row te begeven, waar
het eene krantengebouw aan het andere
grenst en daar kocht hij dan het nog
vochtig van de pers komende nummer van
de „World", welk blad de meeste aange
boden betrekkingen bevatte.
In de steeds kouder wordende ochtend
uren wachtte hij dan met honderd anderen
voor kantoren, fabrieken, wolkenkrabbers
en particuliere woningen tot hij aan de
beurt kwam om zijn lesje op te zeggen. En
dan die teleurstellingen! Grove beleedlgin-
gen, geringschattende en spottende op
merkingen daalden op hem neer, tot hij
er schier immuun voor werd.
Een groote school zocht een onderwijzer
ln de Fransche en Duitsche taal. Er waren
nog geen twintig sollicitanten en de slan
ke, nog steeds elegante Carlo maakte
ongetwijfeld de beste kansen.
Onmogelijkmijn leerlingen zijn
allen Jongedames van de beste families
U begrijpt zelf wel
Een reclamebureau zocht Intelligente
krachten, die over een goeden stijl be
schikten. De maneger zag In Carlo onmid
dellijk den gewenschten man, aarzelde
even en zei ten slotte: Wat kan mij het
ook schelen, ik neem U!
Met zeldzamen ijver wierp Carlo zich op
zijn. met zooveel moeite verworven taak.
ontwierp reclame-ideeën en verrukte den
maneger, die in hem eindelijk de kracht
had gevonden, waarnaar hij maandenlang
tevergeefs had gezocht. Reeds den tweeden
dag echter voelde Carlo zich door vijandige
blikken vervolgd, hij hoorde smoezen en
fluisteren in de groote zaal om zich heen
en bemerkte hoe in de lunchpauze de der
tig meisjes en mannen, die in het kantoor
van de firma werkzaam waren, zich naar
de kamer van den manager begaven in-
plaats van het korte halve uur te gebrui
ken om te eten. En in den namiddag
schudde de manager hem de hand, betuig
de zijn spijt en verzocht hem heen te gaan
Mijn menschen willen niet met een
kleurling samen werken, zij dreigen mij de
vereeniging van kantoorbedienden op den
hals te zullen sturen en ik moet toegeven,
of ik wil of niet.
In het grootste Boek- en Tijdschriftver
zendhuis van de Vereenlgde Staten was
een betrekking vrij voor een ontwikkelden
jongeman, die Engelsch, Fransch. Duitsch
en zoo mogelijk ook Italiaansch sprak.
Carlo bood zich schriftelijk aan voor alle
talen en werd bij den directeur generaal
ontboden. Deze, een Dultscher, die zelf pas
eenige jaren in Amerika was, zag in het
halfduister van het kleine kantoor het
blauwe kenteeken niet, ontdekte in Carlo's
gelaat evenmin het gemengde ras, ver
heugde zich er over met hem over Weenen
te kunnen spreken, was overtuigd een uit
stekende kracht te hebben gevonden en
engageerde Carlo op een salaris van twin
tig dollar per week. Tenslotte was het
Carlo zelf, die den Dultscher op zijn af
komst opmerkzaam maakte en op de mo
gelijkheid van conflicten, welke daaruit
zouden kunnen voortvloeien.
De directeur weerde zijn bezwaren
lachend af.
Hier zult u geen tegenwerking onder
vinden De helft van de duizend bedien
den, die lk heb, zijn Greenhorns, die blij
zijn behoorlijk hun brood te verdienen.
En de anderen, de Amerikanen, zullen zich
wel wachten te protesteeren, omdat ze
drommels goed weten, dat lk hen er dan
uitgooi. Voorzichtigheidshalve echter zal ik
u op de Duitsche afdeeling in een klein
kantoor met. drie of vier jonge meisjes
laten samenwerken.
Carlo was den koning te rijk Voor het
eerst sinds langen tijd doorstroomde hem
weer hetzelfde gevoel als vroeger in
Weenen. wanneer hij, goed uitgeslapen, na
een smakelijk ontbijt langs den Graben
promeneerde.
Toen hij de trap naar de luchtspoor was
opgeklommen, kwam hij bijna in botsing
met een jong meisje, dat zich, evenals hij
zelf, haastig langs den controleur, die de
plaatsbiljetten in ontvangst nam, wilde
heen dringen om den trein, welke op het
punt stond te vertrekken, nog te halen.
Beleefd liet hij haar voorgaan en daar
door kwamen zij beiden tegenover elkaar
te zitten. Het meisje glimlachte vriende
lijk, terwijl zij een lok van het gitzwarte
haar uit haar voorhoofd streek. Dat gaf
Carlo een sdhok. Een vrouw, die tegen hem
lachte, drommels, dat was hem sinds Ham
burg niet meer overkomen! Maar dit her
nieuwde gevoel van mannelijke ijdelheid
werd spoedig gevolgd door een lichte ont
nuchtering. Het meisje met de olijfkleurige
teint, de groote, door lange wimpers over
schaduwde oogen, de blinkend witte tan
den en de al te volle lippen was een Mu
lattin! Niet. zooals hij, een kleurling van
den derden graad, maar het kind van een
negerin en een blanke.
Deze ontdekking riep merkwaardige,
tegenstrijdige gevoelens in hem wakker.
Op de een of andere manier voelde hij zich
tot het nauwelijks volwassen kind. dat over
het algemeen een zeer fatsoenlijken indruk
maakte, aangetrokken. En zij lachte nog
steeds zoo vriendelijk tegen hem, dat hij
er zeker van kon zijn niet bruusk te zullen
worden afgewezen, als hij haar aansprak.
En Carlo overlegde:
Als lk den laatsten tijd niet al die ver
schrikkelijke ervaringen had opgedaan, als
de blanken mij niet aan de zijde der
kleurlingen plaatsten, dan zou ik niet
aarzelen dit knappe, aardige meisje aan
te spreken en bij baar mijn troost, te zoe
ken. Maar het mag en kan niet, want deze
Mulattin zou in mij niet den vereerden,
aangebeden blanke zien, naar wien immers,
zooals algemeen beweerd wordt, het ver
langen van alle zwarte vrouwen uitgaat,
maar een van haar rasgenooten, den man
van haar eigen volk en zij zou mij omlaag
willen trekken naar dien zwarten afgrond,
waarvan ik huiver als ik er aan denk.
Het gelaat van den jongeman verander
de plotseling en het stond nu zoo koel en
afwijzend, dat de glimlach het meisje op
haar lippen bestierf en zij hem met ver
schrikte oogen aanstaarde.
Zeiler stapte bij de drieëntwintigste
straat uit en verdreef de onaangename
gedachten, welke hem hadden bezig ge
houden. Hij telde zijn bezit. Uit de op
brengst van zijn kleeren waren hem nog
drie dollars overgebleven en twee daarvan
wilde hij vandaag eens genoeglijk uitgeven,
want morgen zou hij immers zijn nieuwe
betrekking aanvaarden! Morgen was het
Woensdag; Zaterdag zou hem voor het
eerst zijn weekloon worden uitbetaald en
tot zoolang zou hij zich wel op de een of
andere manier weten te behelpen.
Hij lachte vergenoegd, amuseerde zich
over zijn eigen lichtzinnigheid, glimlachte
tegen zijn spiegelbeeld, dat. hem wat
slanker en bleeker. maar desondanks niet
minder knap deed lijken en promeneerde
voldaan door het Venderloin met zijn
charmante vrouwen, goed gekleede man
nen en fraaie automobielen. Hij bedwelm
de zich aan prachtige étalages, knisterende
toiletten, aan het fijne parfum, dat deze of
gene schoone achterliet, aan het fonkelen
van goud en diamanten en hij voelde zich
plotseling weer in staat de geheele wereld
te veroveren.
iNadruk verboden). (Wordt vervolgd).
