De redding van den vuurtorenwachter - K.L.M.-vliegtuig op Ameland
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
79 ste Jsarpvf
FEUILLETON
Het Blauwe Teeken
NA TIEN DAGEN is het eindelijk de reddingboot Satellite" gelukt den zieken
vuurtorenwachter van Eddystone te redden. Het moment waarop de vuurtoren
wachter tusschen toren en boot zweeft
IN DRESDEN vond het huwelijk plaats tusschen Prina
Alexander van Pruisen, zoon van Prins August Wilhelm en
Fraulein Irmgard Weygand.
NARCISSEN EN HYACINTHEN bloeien in het labo
ratorium voor bloembollenonderzoek te Lisse, tegelijk
met de kristallen vriesbloemen op de ramen.
VEILING VAN SCHILDERIJEN EN ANTIQUITEITEN TEN BATE
VAN HET CENTRAAL STEUNFONDS VOOR UITGEWEKEN KINDE
REN in de veilingzaal van Frederik Muller en Co. te Amsterdam. Tij
dens den verkoop van een door H.M. de Koningin afgestaan schilderstuk
NIEUW KAMPEMENT der Luchtdoel-artille
rie in Soerabaja in gebruik genomen. De soldaten
trekken hun nieuwe woonplaats binnen.
EEN kL. M .-TO EST EL BRACHT UITKOMST VOOR DE DOOR HET GEÏSO
LEERDE EILANDEN AMELAND EN SCHIERMONNIKOOG. Het PH.-O.T.O.-
toestel bracht van Rotterdam uit 160 k.g. post voor Schiermonnikoog en 55 k.g. voor
Ameland mede. Het toestel op het strand te Ameland ten Zuiden van Hollum.
De roman van een ultgestootene
door
HUGO BETTAUER.
19)
Bovendien was hij gewend eerste klasse
te reizen en het was den beiden dames
wel aan te zien, dat zij slechts in het bezit
zouden zijn van een tweede klas kaartje.
Nochtans bleef hem op dit oogenblik niet
veel anders over dan het aanbod van zijn
voogd te bevestigen: Natuurlijk, graag
zelfs, het zal mij een buitengewone eer
zijn!
Carlo liep nu met juffrouw Ortner voor
op. Zij vertelde hem dat zij in Weenen
woonden, waar haar voor eenige jaren
overleden vader aanvankelijk kapitein bij
de Infanterie en later referendaris aan
het departement van defensie was geweest
en waar nu nog haar broer, zij het dan in
het laatste studiejaar, de militaire acade
mie en haar jongere zusje, de vijftienjarige
Elly, de Handelsschool bezocht. Zij babbel
de alleraardigst en Carlo vond, dat zij er
werkelijk zoo kwaad nog niet uitzag. Ze
had een typisch Weensch gezichtje, lief en
leven-li" en haar kleine vceten en handen
ZO"1 al' hen" bekrorillk figuurtje, vol
deden onoetw fold aan d- eischen
die." ïoaande. I'aar haar 'i?- ',iig was in
één woord afschuwelijk Haar hoedje en
het eenvoudige katoenen jurkje, dat ze
droeg, waren minstens eenige jaren bij de
mode ten achter en verrieden zelfs op een
afstand de eigen makelij naar een of ander
goedkoop knippatroon Toen hij haar zoo
wat nauwkeuriger bekeek, schaamde hij
zich bijna in zijn onberispelijk toilet aan
haar zijde te worden gezien.
De trein rolde het station binnen. Carlo
hielp de belde dames in een coupé en met
een ironisch lachje borg hij haar bagage,
een kleinen, rieten koffer, welke een respec
tabel aantal dienstjaren achter den rug
scheen te hebben en die met een 2-tal half
versleten riemen bijeen werd gehouden, een
parapluie en twee lichtelijk afgedragen
regenmantels in het bagenet. Natuurlijk
reisden zij tweede klasse en in een half
volle coupé hadden zij juist nog de laatste
plaatsen weten te veroveren. Om hen heen
zaten eenige klein-burgerlijke menschen,
onder wie een kinderrijke vrouw, die haar
kroost Juist met boterhammen en harde
eieren spijzigde. Het milieu ontstemde.
Carlo dermate, dat het geruimen tijd
duurde voor hij zich in staat voelde een
behoorlijk gesprek te beginnen.
Een heele wereld was het, die hem met
zijn luchthartige levensbeschouwing en
mondaine allures van het alledaagsche,
burgerlijke bestaan der beide dames Ortner
scheidde, maar hij was toch niet zóó hope
loos in zijn eigen vooroordeelen verstrikt,
of hij moest erkennen, dat deze officiers-
weduwe een vrouw van tact en innerlijke
beschaving en haar dochter Lisl een lief,
hartelijk en opgewekt meisie was. Hij
leerde een hem tot dusver totaal vreemd
jblevcn -r van onze samenleving ken-
de s'ew, mrin zware zorgen en
oei e er 'le-'en slechts spora
disch door bescheiden genoegens worden
afgewisseld. Maar ook in die kringen, zoo
constateerde Carlo, droeg men het hoofd
fier omhoog, liet men zich door de dage-
lijksche zorgen niet van zijn stuk brengen
en hoopte men slechts op een betere toe
komst Over een paar maanden zou Arthur
als luitenant worden beëedigd, zoodat hij
dan reeds op eigen beenen zou kunnen
staan, terwijl Elly een goede kans maakte
voor een betrekking bij de Staatsspoor
wegen.
Alleen ik, ik ben een zeldzaam lui
exemplaar en een nietsnut, wat mama?
lachte Lisl, terwijl zij smakelijk in een
sappige peer beet, die Carlo op een station
voor haar had gekocht.
Nou. het gaat nogal met je. vond me
vrouw Ortner, die haar dochter hartelijk
in de wang kneep. Als het er op aan
komt, help Je me maar wat flink in de
huishouding en je houtschilderingen bren
gen immers ook nog aardig wat op
Ja, Lisl zou het heel wat beter kunnen
hebben: als ze wilde, wachtte haar zelfs
een leventje als een prinsesmevrouw
Ortner had in New York een zwager, den
broer van haar overleden echtgenoot, die
het tot directeur van een groote Naam-
looze Vennootschap had gebracht. Onge
veer vijfentwintig jaar geleden was hij er.
als jong ingenieur, heen gegaan. Hij had
slechts één kind, een dochter, van Lisi's
leeftijd en reeds meer dan eens had hij
aangeboden Lisl geheel in zijn gezin op te
nemen.
Maar ja, het is niet zoo gemakkelijk
om uit elkaar te gaan, besloot mevrouw
Ortner met een lichten zucht Misschien
aver een paar jaar, als Ellv volwassen is en
k wat steun aan haar heb.
En wilt u er graag heen. juffrouw
Ortner, zou u durven? vroeg Carlo Zeiler.
Waarom niet? Als het niet 0111 moeder
was, liever vandaag dan morgen naar de
nieuwe wereld!
Eigenlijk moest ik er ook eens heen,
al was het alleen maar om het geboor
teland van mijn moeder eens aan te zien,
zei Carlo peinzend.
Zoo? Was uw moeder een Amerikaan-
sche? informeerde Lisl, nieuwsgierig.
Ach ja, ik herinner me nu, dat pro
fessor Wendrich mij eens de geschiedenis
van uw vader heeft verteld, een geschiede
nis, die bijna als een roman klonk.
Zou ik dat ook niet eens mogen hoo-
ren? vroeg Lisl en toen Carlo onmiddellijk
op haar verzoek inging, volgde ze in stille
aandacht zijn verhaal. Haar groote blauwe
oogen lieten hem geen moment los en had
den een uitdrukking, die meer verried dan
louter nieuwsgierigheid.
Misschien ga ik er heen, als ik mijn
doctoraal achter den rug heb. Ik kan mijn
studie helaas niet door zoo'n lange reis on
der breken, besloot Zeiler, die het instinc
tief beter oordeelde in het gezelschap van
de beide dames meer den vlijtigen, vooruit-
strevenden student dan den flaneur en
den „man van de wereld" uit te hangen.
Toen de trein laat in den middag het
centraal station te Weenen binnenliep,
voelden allen dit als het einde van een
onverwacht genoegelijke reis, waarbij men
met elkaar volkomen vertrouwd was ge
raakt. Lisl Ortner was Carlo steeds beter
gaan bevallen, zoodat hij zich bijna met
haar zoo weinig modern toilet had ver
zoend. Het had hem tenslotte toch goed
-edaan eindelijk weer eens met een jong.
"risch, onverdorven schepseltje te kunnen
-preken, dat de onschuld en de reinheid
t de oogen straalde.
De dames drongen er met klem op aan,
dat hij haar spoedig eens zou komen be
zoeken, wat Carlo, onder den indruk van
de reis nog met de beste voornemens be
zield. ook werkelijk beloofde.
Nóg was zijn hoofd vol herinneringen
aan zijn belevenissen in Graz, de verma
ningen van zijn voogd en de ontmoeting
met Lisl Ortner, toen hij zich in een taxi
naar huis liet brengen. Er kwam iets van
een begonnen stemming over hem en hij
overlegde zoowaar, dat het misschien wel
goed was vanavond eens thuis te blijven,
zijn bibliotheek te ordenen, leerboeken en
juridische geschriften klaar te leggen en
plannen voor de toekomst te ontwerpen.
Meneer von Ströbl en juffrouw Sa-
lagna wachten binnen op u, begroette
Franz hem, toen hij de huisdeur achter
zich sloot. Ze hebben van middag opge
beld om te vragen, wanneer u thuis kwam.
Ze zijn in een uitgelaten stemming en ik
heb een flesch champagne in den koeler
moeten zetten te uwer begroeting.
Ewiva, hoera! klonk het hem reeds
op den drempel tegemoet. De beide gasten
stonden voor hem. een gevulde kelk in de
hand. Op de tafel prijkte een geweldig
bouquet rozen. Beata Salagna hing rechts,
Ströbl links aan zijn arm: Hebben we
je weer? lachte ze.
En waar is de met goud beladen ezel?
riep Ströbl.
Alles in orde hoor! antwoordde Carlo.
Hij rekte zich, alsof hij zich van een ón-
dragelijken last bevrijdde. Hij rook den
bitterzoeten geur van Oostersche parfum
en het prikkelende aroma van Engelsche
igaretfen, hij zag parelende champagne
n hoerde de fluweelen stem van een, in
ïaar exotische schoonheid bedwelmende
vrouw,...: Ja, zei hij, jullie hebben
me weer!
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
KEN VILLA TE HILVERSUM DOOK BRAND KKMELD. -
Het huis van den voorzitter van „Zonnestraal" Jan van ZutpheD
staande op het terrein van bet sanatorium „Zonnestraal" door
brand verwoest.
lil REKKEN (N.tl.) werden hard
rijderijen op schaatsen gehouden.
Greet Donker, nationaal schaatskam
pioene in actie.
