Afscheid burgemeester van Zoetermeer - Nieuwe hangar op Schiphol
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
79sfe Jaargang
FEUILLETON
Het Blauwe Teeken
EEN KIJKJE IN HET SCHAKELHUIS AAN DE VAN TUYL-
STRAAT TE 's-GRAVENHAGE, waar de kabels voor de stroom-
levering van Rotterdam aan de residentie uitkomen.
EEN LITER BENZINE, ALSTUBLIEFT! Een garagehouder te
Boxmeer heeft voor zijn kinderen een klein model 4-persoonsauto ge
bouwd, welke door een p.k. motor wordt gedreven en een snelheid
van 15 k.m. per uur bereikt.
HET VLIEGVELD
SCHIPHOL WORDT
UITGEBREID. - Het
geraamte van de
groote, in aanbouw
zijnde hangar E is na
genoeg gereed.
GISTERAVOND VOND TE ZOETERMEER
de laatste raadsvergadering plaats onder het voorzitterschap van
burgemeester Middelberg, die als zoodanig benoemd is te Ede.
Overzicht tijdens de raadsvergadering. Achter, aan het hoofd van
de tafel de scheidende burgemeester, de heer L. R. Middelberg.
IN WEST-FRIESLAND zijn verschillende boeren bezig met
het scheuren van hun weidegrond, om dezen om te werken tot
cultuurgrond, waarop graan, aardappelen enz.
zal worden verbouwd.
ERNSTIG AUTO-ONGELUK TE BATH MEN. Een auto uit Holten
reed met flinke vaart tegen een boom en sloeg over den kop, waarbij de
bestuurder werd gedood en een tweede inzittende zwaar werd gewond.
De zwaar beschadigde wagen.
HET OUDE MUSEUM „BOYMANS" TE ROTTERDAM wordt
met de hulp van de stichting Volkskracht" gerestaureerd. Een
groot gedeelte van den hoofdingang is reeds van de ontsierende
verflagen ontdaan. De arbeiders aan het werk.
De roman van een ultgestootene
door
HUGO BETTAUER.
15)
Daarop sloeg het Jonge vrouwtje spon
taan haar armen om zijn hals, trok zijn
[loofd naar zich toe en fluisterde hem iets
w het oor, dat Zeiler deed opspringen van
vreugde.
Karola, kind, is het waar? Werkelijk,
"efste. een mooiere Kerstverrassing had Je
®e niet kunnen bereiden!
.Hij kuste haar onstuimig en toen Karola
rich eindelijk aan de liefkoozingen van den
reldraam ontroerden man had weten te
onttrekken, vroeg ze ernstig:
Zeg me eens Rudolf, is het mogelijk.
■>t ons kindje geen neger, geen mulat en
8e-n terceron wordt, maar een heel blank
fonsch, zooals jij?
Mogelijk? Nee, meisje, dat ls vrijwel
Mgesloten. Het kind mag veel, veel lichter
r«n dan jij, zij, die een klein beetje thuis
rijn in rassenkunde, zullen steeds onmid-
fallijk het z-varte bloed in hem zien
ciar dat hindert niets, Karola! Ons kind
ral niet hier opgroeien, maar ergens in het
Pkfe, oude Europa, waar men dergelijke
vooroordeelen gelukkig niet kent en waar
niemand het om zijn afstamming minder
zal achten. En nu zullen we Je moeder ln
Irvington eens een briefje schrijven en
haar vragen hierheen te komen om haar
dochter bij te staan, als het kleinkind ver
wacht wordt
Maanden gingen voorbij.
Moeder Sarah Sampson had reeds lang
haar intrek genomen in de geriefelijke
woning van het echtpaar Zeiler, waar men
thans eiken dag de blijde gebeurtenis te
gemoet zag.
En er kwam nog een blizzard en nog
een, daarna werd het plotseling behaaglijk
warm en toen de Meimaand zich eindelijk
als een Italiaansche zomer openbaarde,
was ook Karola's moeilijkste en laatste uur
gekomen, want de Duitsohe arts, die met
de verpleegster, welke bij voorbaat was ge
waarschuwd. zoo juist een flinken jongen
zijn entree in de wereld mogelijk had ge
maakt. zei zachtjes tot den vader:
Ik vrees, professor, dat het lieve moe
dertje u door den dood zal worden ont
nomen.
En er was juist nog tijd genoeg om een
Duitschen notaris te waarschuwen die wel
iswaar verwonderd en misprijzend maar
tenslotte toch overeenkomstig zijn ambts
voorschriften het Engelsche huwelijk ook
voor de Duitsche wet geldig verklaarde.
Toen verloor Karola het bewustzijn, haar
bruine wangen werden grijs, haar oogen
braken en de kleine Rclf Carlo Zeiler, die
iulst als ern iong baantje begon te kraaien,
bad vin bruin moedertje verloren.
Professor Zeiler bleef niet lang meer in
Amerika. Het verhaal van zijn huwelijk
met een kleurlinge lekte uit en op de uni
versiteit toonden de heeren zich weliswaar
vol hartelijke deelneming maar tevens
toch ook zoo koel en gereserveerd, dat aan
hun ware gevoelens niet te twijfelen viel.
Reeds eenige weken later diende Zeiler
zijn ontslag in, hij engageerde een flinke,
jonge zwarte min, nam een benoeming als
hoogleeraar aan de Weensche universiteit
aan en keerde het land, dat weliswaar geen
oude kasteelen, maar toch zijn genoege-
lijke. ouderwetsche vooroordeelen had, den
rug toe.
TWEEDE DEEL.
Carletto.
Het was omstreeks het middaguur van een
zonnigen Weenschen Meidag, toen Carlo
Zeiler, door zijn vrienden bij voorkeur Car
letto genoemd, en Clemens von Ströbl de
Herrengasse afliepen in de richting van de
Miohaelerplatz. Zij kwamen uit het ouder
wetsche, grijze gebouw, waarin de juri
dische examens worden afgenomen en waar
Carlo juist zijn candidaats had doorstaan.
Hoewel hij zich niet direct door een over
maat van kennis had onderscheiden, wa
ren zijn examinatoren het er toch over
eens geworden, dat het er mee door kon,
zoodat hij zich nu als geslaagd mocht be
schouwen.
Zijn eenige jaren oudere vriend Ströbl,
een stevige, blonde jongeman van ongeveer
26 jaar met een breed gelaat, waarin een
paar brutale, grijze oogen, had zich de ge
legenheid van den uitslag van het examen
getuige te zijn, niet willen laten ontnemen.
Zooals reeds bij voorbaat was afgesproken,
gingen zij nu beiden naar Sacher, teneinde
Carletto in de gelegenheid te stellen na de
vermoeienissen der laatste uren weer wat
op krachten te komen.
Zeiler droeg over zijn rokcostuum een
zwarte overjas en onderscheidde zich
voorts van zijn metgezel door een moder
nen cylinder en witte glacé's. Hij was een
zeer knappe jongeman: middelmatig van
lengte, slank, tenger gebouwd, met smalle
heupen en ietwat afhangende schouders; in
het ovale gelaat met de olyfkleuxige teint
glansden een paar donkere ietwat weemoe
dige. door lange wimpers beschaduwde
oogen en als hij lachte, toonde hij een rij
tanden, zoo hagelwit als slechts een adver
tentie van een of andere wereldberoemde
tandpasta die vermag voor te stellen. Zijn
geheele verschijning had iets bijzonder
aantrekkelijks; men zou hem voor een
Spanjaard of een Zuid-Amerikaan hebben
kunnen houden en vooral het zwakke ge
slacht schonk hem bij het voorbij gaan dan
ook menigen vriendelijken blik.
Clemens van Ströbl. die naast hem het
echte type van den Weenschen dandy
representeerde, schoof zijn arm door dien
van zijn vriend.
Komaan, beste jongen, je kon wel weer
eens wat opgewekter kijken. Die stomme
geschiedenis is nu achter den rug!
Ik geloof, dat dat heele gedoe me nog
wat zwaar op mijn maag ligt, Clemens,
antwoordde Carletto. We moeten zien,
dat we langs een postkantoor komen: ik
moet nog een telegram naar Graz sturen.
Heeft dat zoo'n geweldige haast? pro
testeerde Ströbl. Laat meneer je voogd
de heugelijke gebeurtenis maar een paar
uur later vernemen!
Ik heb den ouden heer beloofd, dat ik
hem direct zou telegrafeeren.
Je aanhankelijkheid is werkelijk roe
rend! lachte Ströbl spottend. Dat zal ik
je toch nog moeten afwennen; je bent toch
waarachtig geen kind meer! Er wordt nu
eerst eens fatsoenlijk gegeten en gedron
ken en daarna mag je den zeer geleerden
heer professor Wendrich in Graz voor mijn
part liefdesgedichten telegrafeeren!
Met deze woorden trok hij Carletto, die
besluiteloos op de Michaelerplatz was blij
ven staan, energiek met zich mee.
De oberkellner in Hotel Sacher, die Cle
mens von Ströbl kende, bracht hen in een
klein, geheel in rood gehouden vertrek,
waar slechts vier tafeltjes stonden, welke
op dit oogenblik alle onbezet waren.
Voortreffelijk! zei Ströbl, die rust
zal je goed doen, Carlo!
Hij koos met veel zorg het menu, bestel
de een flesch Chateau Lafite en liet tege
lijkertijd een flesch Veuve Cliquot in den
koeler zetten.
De overwinning moet behoorlijk wor
den gevierd! meende hij en Zeiler, die be
zwaar maakte reeds in het middaguur
champagne te moeten drinken, bleef niets
anders over dan er zich bij neer te leggen.
Tijdens het maal werd het examen nog
eens door de beide jongemannen bespro
ken Het was pas het eerste geweest; er
stonden er nog vijf te wachten sn Carlo
zuchtte diep bij dat vooruitzicht.
Zooals reeds zoo vaak voor dien trachtte
Ströbl hem van de onzinnigheid van al die
moeite te overtuigen:
Man. je hebt immers geld en je weet
toch. dat mijn oude heer je een behoor
lijke plaats op een bank zal bezorgen als
je tenminste persé die richting uit wilt
ook zonder dat je je doctoraal haalt.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
