LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
IJjie Jaargang
FEUILLETON
I Het Blauwe Teeken
TE EGMOND AAN DEN HOEP BRANDDE HET BEKENDE HOTEL „DE
DRIE EGMONDEN" TOTAAL AP. EEN FOTO VAN HET
VERWOESTE GEBOUW.
DE JAARLIJ KSCHE PARADE
op Thanksgiving Day te New York. Een enorme Ballon in
den vorm van een stier in den optocht.
DE HEVIGE SNEEUWSTORM IN NEW YORK.
Een half ingesneeuwde auto. Op den achtergrond
Empire State Building.
De roman van een ultgestootene
door
HUGO BETTAUER.
EERSTE DEEL.
Georgia, 1899.
I hi^r wa®en stopte nu voor „het groote
I ULs zooals nog steeds de villa's der plan-
eigenaars in tegenstelling met de
vu 11'te51 worden genoemd. Het fraaie,
ut bepleisterde, maar slechts uit een ver-
~ePing bestaande gebouw maakte een
ooolschen indruk. Een breed en langge-
e« terras, de zoogenaamde porch", ge-
,'J8cn door slanke zuilen strekte zich
jbte het geheele voorfront uit. Van dit
«tas kwam men door een vestibule ln
J* ruime, koele hall, waaromheen de
ionver trek ken, de eetkamer, de biblio-
en verschillende kleinere vertrekken
plhMpeerd lagen. Een donkerbruin ge-
Sta me' zware loopers belegde trap
I "e naar de slaap-, logeer- en bad-
«bierj op de verdieping, terwijl achter in
tuin een paar treden toegang gaven
de keuken en de vertrekken van het
I 'fknstPersoneel. Al deze landhuizen ln de
1 i» itle Wreenigde Staten zijn vrijwel op
'-«elfde wijze gebouwd en ingedeeld en
"'"'geeren slechts door het materiaal,
waaruit zij zijn opgetrokken en door hun
omvang.
Het „Groote Huis" van Kolonel Whilcox
echter vormde Inderdaad een vorstelijk be
zit, degelijk en eenvoudig van buiten,
luxueus en comfortabel van binnen.
Miss Harriett Whilcox, de dochter van
den katoenplanter die sinds jaren weduw
naar was, ontving de heeren op het terras.
Een elegante verschijning, de typische
„American beauty" uit de betere kringen,
groot, slank en uiterlijk goed verzorgd met
alle finesses van de toiletkunst. Het avond
toilet, dat zij droeg was chic en toch
eenvoudig, maar naar Europeesehen smaak
waren het kastanjebruine haar, de kleine
ooren en de lange, smalle vingers wat al
ie veel met paarlen en diamanten versierd.
Een beeld, dacht Zeiler, maar een beeld
zonder genade. En hij voelde, dat achter
dit sneeuwwitte, bijna ie hooge voorhoofd
heel wat eigenzinnigheid en tyrannie ver
borgen moesten zijn, weike den Amerikaan
zelfs tot den or.derdanigen dienaar van
zijn dochter maken.
Mijn vader heeft me veel van u ver
teld en het verheugt me daarom bijzonder
u ook eens persoonlijk te leeren kennen.
Maar papa heeft waarlijk geen vertelta
lent, want hij heeft u totaal verkeerd be
schreven. Ik had gedacht een eerbiedwaar-
digen Duitschen professor met een langen
baard en een bril als mijn gast te zullen
mogen begroeten, zoo'n verstrooiden geleer
de, die overal zijn parapluie laat staan en
in plaats daarvan enfin, ik wil u geen
compliment maken.
Miss Whilcox, uw vader heeft mij van
u bijna niets verteld, maar ik vermoedde
reeds hier in het Ziiiden van de Vereenig
de Staten de typische representante van
het vrouwelijke schoon te zullen aantref
fen en ik ben in mijn verwachtingen waar
lijk niet teleurgesteld!
O, wat kunt u iemand op galante
wijze het hof maken, professor, lachte ze
Na deze korte bezoeklngsceremonie begaf
Zeiler zich naar de hem aangewezen ka
mer, nam snel een koud bad, dat elk spoor
van vermoeidheid verdreef, kleedde zich,
volgens de Amerikaansche gewoonte, welke
in het Zuiden nog strenger gehandhaafd
werd dan in de Noordelijke staten, in full
dress en liet zich door een zwarten be
diende naar de eetzaal leiden.
Laat op den avond leunde de Duitsche
botanicus nog uit het raam om met een,
van wijn zwaar hoofd de milde, zoele lente
lucht in te ademen. De vele indrukken der
laatste weken trokken aan hem voorbij en
zijn gedachten bleven bij miss Harriett
Whilcox hangen, die bij het afscheid haar
hand secondenlang in de zijne had laten
rusten en hem daarbij uit haar grijze, iri-
seerende oogen zoo zeldzaam doordringend
had aangezien.
Rudolf Zeiler, die van de geheimen en
afgronden der Amerikaansche flirt nog
geen flauw idéé had, sliep onrustig en had
een allerzonderlingsten droom: de knappe
miss Harriett en het jonge negermeisje,
dat hij onderweg ontmoet had, stonden
voor hem. De eerste nam het paarlen col
lier van haar hals en bood hem dit aan.
maar hij greep naar een veldbloem, die de
jonge kleurlinge hem toereikte. Daarop
sloeg de blanke vrouw het negermeisje met
den gebalden vuist in het gelaat en riep:
Weg daar, jij, je bent geen mensch, je
mag een blanken man niet. aankijken! En
hem beet ze toe: Hoe durf je het te wa
gen een zwarte aan te zien als ik er bij
ben! O, jullie Europeanen zijn net zulk
vee als die negers, alleen wij, Amerikanen,
belichamen het menschdom.
Zeiler ontwaakte, buiten straalde de zon
aan een wolkenloozen hemel en lachend om
zijn dwazen droom kleedde hij zich haastig
aan om de beroemde planten- en fruit
teelt van Kolonel Whilcox, welke hem naar
het Zuiden der Vereenigde Staten had ge
lokt, in oogenschouw te gaan nemen.
Op een, naar het Zuiden liggende hoog
te. ongeveer een halve mijl van het groote
huis verwijderd, lag de zeldzame kweekerij
van Kolonel Whilcox. Juist nu stonden de
meeste bloemen in vollen bloei en zij boden
den botanicus inderdaad een ongekend
genot. Na jarenlange pogingen, met onein
dige zorg en geduld was de Kolonel er in
dit tropische klimaat door gebruikmaking
van verschillende kunstmatige meststoffen
in geslaagd planten van de meest uiteen-
loopende soorten te kruisen en merk
waardige producten voort te brengen, zoo
dat zioh hier bloemen bevonden, die een
mengsel waren van anjers en rozenplan-
ten, die op een bijna manshoogen boom
groeiden, lelies, zoo groot als een kinder
hoofd in zeven verschillende kleuren, roode
vergeetmijnietjes, groene viooltjes, zeld
zaam gecompliceerde en raadselachtige
slingerplanten en vruchten van groote ver
scheidenheid aan een en denzelfden boom
Urenlang vertoefden de beide heeren in
de kweekerij; de vakkundige belangstelling
van den geleerde en de blijde trots over de
betoonde waardeering bij den gelukkigen
eigenaar waren zoo groot, dat zij geen acht
sloegen op de verzengende stralen van de
reeds bijna op haar hoogste punt staande
zon. Tot eindelijk de kleine Karola Samp
son, het mulattenmeisje van den vorigen
dag. met twee reusachtige panamahoeden
kwam aandragen en deze den beiden
heeren overhandigde.
Miss Whilcox stuurt me ermee, daar
de heeren anders zouden verbranden, zei
ze lachend en er ging een fluïde van jeugd
en kostelijke bevalligheid van haar uit.
Terwijl de Kolonel zwijgend den hoed
aannam en deze tegen zijn Schotsch-
geruite pet verwisselde, dankte Zeiler
glimlachend, waarbij hü met zijn hand
Karola over het losse, slechts met een rood
lint bijeen gehouden, blauwzwarte haar
streelde, hij bemerkte tot zijn verrassing,
dat dit in het geheel niet stug. maar inte
gendeel zoo zacht als zijde aanvoelde.
Verschrikt staarde Karola hem uit haar
groote, begrijpende kinderoogen aan en
met een ernstigen blik op den Kolonel, die
echter met een schaar aan een of anderen
struik bezig was. zei ze: Mister moet
zwarte Karola niet liefkoozen. Als Miss
Whilcox dat zag. zou ze heel boos zijn en
mister zeker geen hand meer geven En
daarop vervolgde ze. maar nu op zachten,
bezorgden toon: Mister ma? niet in de
zon blijven, is al heelemaal rocd in het ge
zicht. kolonel is de zon van Georgia ge
wend, maar mister komt uit een land. waar
geen zon is, dan moet hij oppassen!
Op dit oogenblik richtte de Kolonel zich
op om zich tot zijn gast te wenden en
Karola maakte zich met groote sprongen
uit de voeten.
Zeiler ging zwijgend ir~t den Kolonel
naar huis, maar plotseling zei hij:
Eigenlijk een volmaak'e schoonheid, dat
meisje! Wat zou daarvan hier wel terecht
komen?
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE LOGGER KATWIJK 169, DIE 0I> DE NOORDZEE MET MAGHINESCHADE HULPELOOS
RONDDREEF, WERD DOOR EEN SLEEPBOOT DE HAVEN VAN IJMUIDEN BINNEN
GESLEEPT. DE LOGGER GESLEEPT DOOR DE „STENTOR"
ARRIVEERT IN VEILIGE HAVEN.
200 DUITSCHE JOODSCUE KINDEREN zijn gisteren te
Hoek van Holland ingescheept op de Harwich-boot om ben naar
Engeland te brengen. Het aan boord gaan.
MISLUKTE NOODLANDING van een militair vliegtuig bij
de Bilt. Persoonlijke ongelukken kwamen niet voor, maar de
machine werd zwaar beschadigd.
GALA-VOORSTELLING in den Stads
schouwburg te Amsterdam t.g.v. het 300-
jarig bestaan. In de loge v.l.n.r. burgem. de
Vlugt, Prinses Juliana en Prins Bernhard.
Achter de Prinses baron Baud.
