V.S. V. klopt Feijenoord - Gedenkplaat voor dr. Mezger onthuld
79sfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
>e noodlottige
terugkeer
FEUILLETON
DE VEROVERING VAN HANKAU DOOR DE JAPANNERS.
Talrijke krijgsgevangenen worden gemaakt. Een groep
gevangen genomen Chineesche soldaten.
DE 20.000 ITALIAANSCHE KOLONISTEN,
die naar Lybië zijn gegaan, zijn hun arbeid begonnen.
Kolonisten bij den land-arbeid.
DE DAMES-HOCKEYWEDSTRIJD NEDERLAND—IERLAND
op het sportveld „Te Werve" te Rijswijk. Ierland won met 50. De
Hollandsche doelverdedigster mej. Andreas in actie.
had op den man zijn boerderij en die is
toen aan hem gekomen".
„Of dat over dr. Potter, die een fuif gaf
op de club en iets In de grog deed om wat
opleving in de zaken te krijgen?" viel
George in.
Kolonel Primrose schudde zijn hoofd.
„Neen. zei hij. ..Dat heb ik niet gehoord".
Hij keek me even aan, alsof hij een se
conde over iets nadacht.
„Neen", herhaalde hij. „Maar lk heb wel
gehoord van miss Bishop en Sandra Gould,
die elkaar ontmoetten bij het hek van de
Goulds, Zaterdagnacht".
Er was een oogenblik van doodsche stil
te, waarin iedereen op die veranda in een
toestand van gespannen verwachting was.
Behalve kolonel Primrose. Hij keek Rose
mary met kalme berekening aan, zijn
oogen iets dichtgeknepen, de bijna on
merkbare bleekheid ziend die haar lippen
even deed verkleuren.
„Het lijkt nogal een publieke plaats
voor een scène", zei hij. „Ik weet niet of
ik haar geloofd zou hebben als ik dit al
niet bij het hek had gevonden".
We zaten daar als acht steenen beelden
te kijken, hoe hij in zijn binnenzak voel
de om er zijn portefeuille uit te halen.
Niemand bewoog, terwijl hij ze tergend
langzaam opende en er een verfrommeld
stuk vloeipapier uithaalde. Hij deed het
open. We staarden naar de blauwfluwee-
len blaadjes, die op zijn hand lagen. Hij
keek van gezicht naar gezicht, zijn oogen
fel tintelend.
„Ik heb mijn corsage verloren", zei Rose
mary koel. „Op de club. geloof ik."
Kolonel Primrose schudde zijn hoofd.
„Dat zal niet gaan, miss Bishop. Die heb
ik ook gevonden, ziet u. Maar dit is een
ander stuk ervan".
Ik probeerde Alice Gould niet aan te
kijken en wist dat kolonel Primrose zich
daarvan bewust was. „Ziet u", vervolgde
hij. „er is geen twijfel aan, dat Sandra
Gould iets primitiefs In zich had".
Rosemary kleurde, haar grijze oogen bij
na zwart, onwillekeurig sneller ademend.
De blos trok uit haar gezicht, maar liet
twee brandende vlekken achter op haar
wangen.
„Insinueert u. kolonel Primrose", zei ze
koel, „dat, toen ze me aanvloog en de
bloemen van mijn japon scheurde, ik toen
ook toegaf aan primitieve instincten?"
Ik keek Jim Gould aan. Hij beefde van
goede, met gebalde vuisten.
„Hou je stil, Rosemary!" riep hij woest.
„Laat mij dat behandelen!"
Kolonel Primrose keek zachtzinnig ver
baasd.
„Maar ik dacht, dat u nergens in de
buurt was, mr. Gould", zei hij. „Ik dacht
dat u dc laan was afgeloopen van mrs.
Latham's voorveranda."
„Zet dat dan maar uit uw hoofd", zei
Jim kortaf. „Ik ontmoette miss Bishop bij
het hek. net op tijd om te beletten dat
mijn vrouw bespottelijk aanstelde".
„Juist", zei kolonel Primrose. Hij keek
vragend van den een naar den ander.
Nathan Kaufman sprong opeens op.
„Nou, nou!" riep hij. „Nou is het genoeg.
Primrose
Hij sloeg met zijn hand op tafel.
Jim ging op hem af. „Ga zitten", zei hij.
Hij duwde hem stevig neer ln een lagen
stoel.
„Vergeet niet dat hij probeert, je te red
den, Gould", zei Paul Dikranov rustig, on
der Kaufman's woedend gesputter. Hij blies
nonchalant een wolk rook uit.
Jim zag even neer op den kleinen ad
vocaat.
„Dank Je!" zei hij tegen Dikranov. „Als
lk iemand noodig heb om mij te redden,
zal ik hem zelf wel roepen. En begin maar
liever een beetje op je zelf te passen. En
nu ik het er toch over heb. Jij trouwt niet
met Rosemary, begrijp je?"
Rosemary stond snel op. „Jim schei uit!"
„Ik zei dat je je mond moest houden. En
ik vertel aan de heele troep, dat Rosemary
met mij trouwt zoodra als het kan".
Ik keek ongerust naar kolonel Primrose.
Hij lette in het minst niet op Jim. Hij be
spiedde aandachtig iemand anders, zijn
heldere oude oogen gespannen. Ik kon niet
zren wie het was. Niet Dikranov; hij stond
losjes tegen een witten pilaar geleund, met
lachende oogen. Toen Jim sprak, boog hij.
„Ik feliciteer u, meneer", zei hij hoffe
lijk. „Ik had het inderdaad zelf al voor
willen stellen".
George zag ik niet, maar ik hoorde zijn
nerveuzen lach. Toen stond mr. Bishop op
eens op. „Ga zitten, Jim". zei hij barsch.
„Je maakt het vervloekt pijnlijk voor Rose
mary."
„Juist het tegendeel, paps", zei Rosemary
snel.
.Dat komt omdat je een onbeschaamd
wicht bent", zei mr. Bishop. De klank van
zijn stem toonde hoe veel hij er van meen
de. Een snelle lach verlichtte even zijn ruw
oud gezicht en verstierf weer. „Zien jul
lie jonge dwazen dan niet, dat jullie juist
alles zeggen wat kolonel Primrose hooren
wil?"
Er klonk een plotselinge snik van Lucy
Lee.
„Ik wou dat Elsie Carter
Haar moeder boog zich over haar heen,
maar kolonel Primrose viel haar in de rede
en belette haar door te gaan.
„Ik ben mrs. Carter heel dankbaar", zei
hij kalm. „Ze heeft me verscheidene heel
nuttige praatjes verteld, mrs. Thorp. Voor
drie daarvan ben ik haar speciaal dank
baar. Bijvoorbeeld, waar zei u dat u van
morgen was, mr. Barrol. tusschen kwart
vóór en kwart over elven?"
George keek hoogst verschrikt. „Ito
was
Opeens dacht hij er aan en keek naar
Rodman Bishop.
„O", zei hij vlug. „Ik weet het niet op
de minuut af. Ik bottelde den zwarten bes
senwijn in den kelder".
Ik geloof, dat mr. Bishop hem wel had
willen vermoorden, als hij het had kun
nen doen zonder rommel te maken op de
veranda.
Kolonel Primrose wierp een snellen blik
op Nathan Kaufman.
„En u, mr. Dikranov, waar was u?"
„Ook om elf uur?"
„Ja".
„Ik was op mijn kamer mijn koffer aan
het pakken", zei Dikranov onverstoorbaar.
„Ik heb dringende zaken in New York. Het
spijt me dat ik niet langer kan blijven in
deze charmante omgeving. Maar zaken,
weet u
George giechelde. „Onafgedane zaken"
zei hij terzijde tegen Rosemary Gould, die
met hem op de schommelbank zat.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
GROOTE BRAND TE ROGGEL BIJ ROERMOND.
De houtwarenfabriek der fa. Wagemans ging totaal in vlammen op.
Een overzicht van de verwoesting.
TIJDENS DE ZATERDAGMIDDAG IN HET
AMSTELHOTEL TE AMSTERDAM GEHOU
DEN DR. J. G. MEZGER HERDENKING
werd in de hal een gedenkplaat onthuld, door
de dochter van wijlen dr. Mezger.
DE BEKENDE ENGELSCHE VLIEGER -
Jim Mollison trad in het huwelijk met mr».
Phyllis Hussey. Mollison en zijn bruid.
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELLINGA.
Nathan Kaufman zat wat achteraf en
weerde zoo goed mogelijk houvast te
ogen aan zijn vage gegevens.
''Wear is Andy?" vroeg ik vroolijk, voor
lacht aan de sombere wolk. Mijn logé
een geamuseerd glimlachje.
~u'e zit thuis te mokken," zei Jim.
veorge Barrol zorgde als gewoonlijk
™r de noodlge afleiding. „Wat wil je
Grace?" vroeg hij haastig, Ik
Wn, "aar het glas vruchtensap, dat hij
rose cn wendde me tot kolonel Prim
aat^ 'lc*> )uist El5'6 Carter in het dorp
ïïrllljet", zei ik vastberaden de waarschu
wt 'n zijn oogen negeerend. „Ik heb be-
ze ons allemaal flink heeft
J®1 gümiachte, maar niet erg gemeend.
"ond haar erg bereidvaardig Mrs. Lat-
zei hij koel.
wil ik gelooven". zei Jim. „Hebt u
verhaal al gehoord over Parran? Hij
een dranksmokkelaar twintig Jaar de
fflgestuurd omdat hij een hypotheek
een auto met vier inzittenden uit den iiaag rotste
BIJTEUGE in volle vaart tegen een boom. - Een der in-
nttenden overleed kort na het ongeluk, de anderen werden gewond.
De vernielde wagen.
TE 14 MUI DEN SLAAGDE V.S.V. ER IN HET GEDUCH
TE FEIJENOORD EEN 4-0 NEDERLAAG TOE TE
BRENGEN. Een spannend moment voor het doel
der thuisclub.
