mieuw wereldrecord van Iet van Feggelen - St. Maartensvuur
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De noodlottige
terugkeer
5 (IJiieJaargang
FEUILLETON
DE SCHIPBRUG VAN VLISSINGEN IS TIJDELIJK UITGELEEND
AAN MIDDELBURG, WAAR DE KANAALBRUG GEËLECTRIFI-
CEERD WORDT. DE HULPVAARDIGE VLISSINGERS DOEN HET
HET NU MAAR MET EEN VLOTBRUG.
IET VAN FEGGELEN WORDT GEESTDRIFTIG
TOEGEJUICHT na haar geslaagde poging het
wereldrecord 150 yards rugslag to verbeteren gis
teravond in het Sportfon dsenbad te Amsterdam.
IN VERHAND MET HET OVERLIJDEN VAN DEN TURKSCHEN PRE
8IDENT, KEMAL ATATURK biacht de minister van Buitenl. Zaken,
Z.Exc. Patijn, de betuiging van deelneming onzer Regeering aan den
Turkschen gezant in de residentie over. De minister verlaat de legatie.
GISTEREN BRAK BRAND UIT in de rubberkleedingfabriek der
N.V. Hollandsche Gommage Industrie te Breda. Het geheele fabriekscom
plex werd een prooi der vlammen.
- Vv
A.'
SO CIETY-H U NV EL IJK TE BATAVIA. - Het huwelijk
van mr. L. Weiter, zoon van den minister van Koloniën
met mej. J. Bijl. Het bruidspaar bij het verlaten van de
Thercsia-kerk.
DE SINT MAARTENSVUREN ONTSTOKEN. Te Venlo werd Donder
dagavond op het mgr. dr. Nolensplein het vuur ontstoken ter eere van Sin*-
ter Merte. Sint Maarten te paard gezeten, maakte met zijn knechts een
tocht langs het vuur.
IIET 1 O-JA RIG BESTAAN VAN I)E K.N.I.L.M. -
Vlootvoogd Ferwerda wenscht op de receptie in Batavia
den heer en mevr. Versteegh geluk met het jubileum en
met de onderscheiding a. d. K.N.I.L.M.-chef toegekend.
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELLINGA'.
..En Zaterdagnacht? Waar ontmoette u
"Hzs Bishop om één uur?"
Hm aarzelde. Toen knikte hij naar de
Stoep witte stoelen bij den boom.
..Daar, ik wou nog wat loopen vóór lk
°aar huis ging. We liepen de laan af en te-
rog door hun tuin. Ik sloeg hier af en
naar huls."
"jj°e laat kan dat geweest zijn?"
..Half twee, misschien; ik weet het niet."
«Weet u zeker dat u niemand gezien
"ebt behalve het Kerstmannetje?"
J'm's aarzeling was bijna onmerkbaar,
ia hem niet érg goed kende, tenminste
'at dacht ik.
..Heel zeker."
«Wat deed uw moeder, mrs. Gould?"
"Oag kolonel Primrose heel beleefd.
Jim kleurde licht. „Ik heb mijn moeder
"'at gezien, kolonel Primrose." zei hij effen,
keken elkaar lang aan. Ik weet niet of
aan uitdaging was of alleen waar
dering.
.Dat is duidelijk, hoop lk, kolonel," voeg-
«a Jim er vast bij.
Kolonel Primrose knikte weer. Jim nam
een sigaret. Zijn hand was volkomen vast,
toen hij den aansteker er bij hield.
„Ik ben hier niet gekomen voor een
kruisverhoor, in ieder geval," zei hij kort.
„Ik kwam alleen om u te zeggen, dat ik
niet op heb met de methode, vrouwen en
kinderen van streek te maken en om te
zeggen, dat ik van nu af zelf mee doe."
„Dat is prachtig," zei kolonel Primrose
opgewekt. Hij keek Jim vragend aan. „Hebt
u Iets ontdekt?"
Jim aarzelde een deel van een seconde.
Hij schudde zijn hoofd.
„Wel." merkte kolonel Primrose op, „u
zult het moeilijk vinden, ln deze zaak veel
uit te richten, als u een vooropgezet idee
hebt. En een beetje gevaarlijk."
„Dat kunt u aan mij overlaten, kolonel."
We keken zijn lange gestalte na, die zich
snel over het grasveld naar het huis van de
Bishops bewoog. Ik keek kolonel Primrose
aan. Hij staarde hem nadenkend na.
„Die jonge man komt in moeilijkheden,"
zei hij. „Hij heeft iets ontdekt, of denkt dat
althans, dat de situatie voor hem veran
derd heeft. Wat was het. Buck?"
De ijzeren sergeant schudde zijn hoofd.
„Hij heeft een vertrouwelijk gesprek met
zijn zwager gehad, meneer, meer weet ik
niet."
Sergeant Buck keek den verdwijnenden
Jim met eenige goedkeuring na. „Hij is een
goede jongen, meneer," zei hij.
Ik vroolijkte daar aanmerkelijk van op,
maar later hoorde ik dat dat een vergis
sing was. Het schijnt dat in al dat soort
zaken, waar ze samen bij betrokken ge
weest waren, de menschen, die bij sergeant
Buck in den smaak vielen, altijd monsters
van slechtheid bleken te zijn. Dat beweer
de kolonel Primrose tenminste. Ik hoorde
ook later, dat sergeant Buck een man in
goeden doen was, dat hij zijn militaire be
zoldiging en pokerwinsten in hulzen aan
de kust bij vlootstations had belegd en nu
met zijn pensioen en zijn rente het beter
had dan de kolonel met zijn pensioen en
zijn nlet-rendeerende effecten. Maar dat
bracht nooit verandering in hun verhou
ding tot elkaar. De kolonel was nog steeds
de kolonel en de sergeant de sergeant
hoewel hij dikwijls een strenge gouverneur
leek.
Het was nu duidelijk dat, wat Jlm ook
gedaan of gezegd had, terwijl we weg wa
ren, hij bepaald sergeant Buck's hart had
gestolen. Persoonlijk vermoed ik dat het
kwam doordat kolonel Primrose Buck ver
laten had en mij voortdurend in vertrou
wen nam. En misschien ook, omdat Jim,
hetgeen wel de diepste sympathie van den
sergeant moest wekken, in de luren was
gelegd door een vrouw, nog wel een buiten-
landsehe.
Ik verliet het tweetal een paar minuten
nadat Jim vertrokken was en ging mijn
wagen halen. Ik was den heelen dag nog
niet in het dorp geweest en de provisiekast
raakte leeg. Ik ging naar Church Street
zonder het minste vermoeden ln wat voor
nieuwe verwikkelingen van de zaak San
dra Gould en Maggie Potter ik zou raken
of hoe net als in mrs. Potter's geval
een tot nu toe volkomen onbeduidende
figuur nieuwe beteekenis zou krijgen. Het
was, geloof ik, niets minder dan de hand
van liet noodlot, dat, toen ik den kruide
nierswinkel in kwam, Elsie Carter er was,
de meloenen bevoelend en de bessenmand-
jes omkeerend
Zoodra ze me in de gaten kreeg, liet ze
alles in den steek en kwam naar me toe.
„Beste Grace, het moet gewoon ver
schrikkelijk voor je zijn, arm kind!"
„Ik houd me taai, Elsie," zei ik.
„O, maar schat! Wat konden we ook
anders verwachten? Ik zei die arme Mag
gie verleden week nog, dat ik niet begreep
dat ze het verdroeg."
Ik staarde haar even ontsteld aan.
„Zoo?" zei ik, bepaald bitter. „Dan is
Maggie Potter's dood aan jou te wijten."
Elsie werd lijkgroen.
„En wat meer is," ging ik woedend door,
„als je er toe kon besluiten, op te houden
met al dat geklets over Rosemary en Jim,
zou het voor ledereen beter zijn!"
Ik weet werkelijk niet, waarom lk dat
zei, behalve dat ik opeens ontzettend
kwaad was dat ze haar beroerde praatjes
bij Maggie Potter had gelucht. Ik had niet
het minste idee, dat het Elsie zoo zou aan
grijpen. Van groen werd ze doodsbleek
Haar scherpe kraaloogen brandden haast
gaten in me.
„Jij moet noodig wat zeggen, Grace!"
Ze siste het me bijna toe.
„Denk je dat ik geen oogen meer in mijn
hoofd heb? Wat doet Rodman Bishop al
door in jouw huis?"
Ik keek haar verwezen aan. Als Elsie
eenmaal op gang is, kan geen menschelijke
macht haar tegenhouden.
„En wat meer is, als Rosemary Bishop
hier terugkomt en niet het fatsoen heeft,
Jim met rust te laten, kun je Sandra niet
kwalijk nemen dat ze vecht voor haar ge
luk! En je kunt van mij niet verwachten,
dat ik een meineed doe als kolonel Prim
rose me er naar vraagt. De hemel weet dat
ik alleen naar beste weten handel!"
„O, hemel!" dacht ik. Ik had wel kun
nen weten dat het kwieke mannetje met
de tintelende zwarte oogen een heeleboel
had gedaan, waar hij mij niets van gezegd
had. En ik vond weer dat mr. Bishop grooc
gelijk had. De ellende is, dat er te veel
menschen rondloopen. die „naar beste
weten" handelen. George Barrol was de
eenige niet.
„Ik wist niet dat Rosemary en Sandra
aan het vechten waren geslagen, tenminste
niet op den openbaren weg," zei ik, zoo
nonchalant als ik kon.
„Dan hebben de lui het mis. die denken
dat kolonel Primrose jou in zijn vertrou
wen neemt." snauwde Elsie vol leedver
maak. „Hij kwam gisterenmiddag bij me.
Blijkbaar beseffend, dat jullie met z'n
allen niet betrouwbaar zijn. Zelfs al wisten
jullie de waarheid," voegde ze er nog
kwaadaardig bij.
Ik weet niet waarom ik mijn positie ais
vertrouweling van den kolonel wilde ver
dedigen vooral omdat wat ze zei van
onze onbetrouwbaarheid volkomen waar is.
Maar er is iets aan Elsie's vossen neus en
dunne lippen en spiedende oogen, dat een
kat zelfs een muis zou doen verdedigen.
„Kolonel Primrose heeft niet beweerd,
dat hij me in zijn vertrouwen genomen
heeft," zei ik koel en naar waarheid.
Op dat oogenbhk reikte een vrouw langJ
haar om de grootste en sannivste k 10 -'i
te nemen. El'ie draaide zich om °n mm
hem vastberaden uit haar hand. Ik vlucht
te, met een gevoel of ik een groote koude
pannekoek had gegeten.
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
