Manoeuvres in Indië - Nationaal Kapconcours - Viaductbouw
79j(e Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De noodlottige
terugkeer
FEUILLETON
ty MANOEUVRES IN INDIE.
LANGS JAVA'S NOORDKUST, TEN NOORDEN VAN
GRISEE (SOERABAJA) HEBBEN BELANGRIJKE
MANOEUVRES VAN LEGER EN VLOOT
PLAATS GEHAD. INFANTERIE
TREKT OVER EEN BRUG.
DEZE VLIEGTUIGBOM IN EEN AMSTERDAMSCH PLANTSOEN
iheeft slechts de onschuldige, maar niettemin welgemeende bedoe
ling, de aandacht te vestigen op de 1 Nov. te openen tentoonstelling
v. luchtbescherming in 't Tesselschadeziekenhuis in de hoofdstad.
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELLINGA.
...Ik heb Jim zoo menigmaal 'smorgens
aen weggaan en op het oogenblik dat hij
fet huis uit was, was hij zich zelt weer; en
savonds zag ik het op hem vallen, zoodra
{J1) in huis was en haar daar weer zag. Het
heeft mijn hart haast gebroken. Ik heb
nooit geweten hoe het gebeurd is, Grace,
J°t een van zijn klasgenooten op een avond
te veel dronk."
Ze.lachte bitter.
„Hij wou er absoluut over spreken. Dat
Jun een week verlof had omdat Rose-
Jhary in Sjanghai was en ze daar zouden
houwen. Toen kregen ze die ruzie. De
hemel weet waarover ze weten het
Waarschijnlijk zelf niet meer. Rosemary gaf
hem zijn ring terug en liet hem staan en
hl) ging weg en dronk zich stomdronken
in die gelegenheid waar Sandra danste.
En toen hij weer tot zichzelf kwam, da-
stti later, was hij met haar getrouwd. Ik
honk dat hij het een soort plicht jegens
haar achtte. Hij ging weer drinken en ze
laadden hem op een schip en de kapitein
Probeerde iets voor hem te doen. Jim is een
koppige dwaas als hij niet met Rosemary
kOh trouwen, kon het hem niet schelen
wie hij getrouwd was."
Ze roerde werktuigelijk in haar koffie.
„Je weet de rest. Hij moest zijn ontslag
nemen; bij de marine kunnen ze dat niet
hebben, zoo iemand als Sandra was. Ze is
naderhand veel verbeterd. Maar daar kon
den ze niet op wachten bij den Dienst."
Ze zag me vast aan.
„Het is vreeselijk om te zeggen, Grace,
maar ik ben blij dat ze .heengegaan is. Het
spijt me dat het op zóó'n manier moest
zijn. Je weet, Jim heeft vroeger nooit ge
dronken. Door haar heeft hij veel te veel
gedronken de laatste twee jaar, terwijl zij
zich aanstelde met iederen man, die in
haar buurt kwam."
Ze ging naar het raam en keek lang
naar buiten. Toen kwam ze opeens terug.
„Kolonel Primrose komt de laan in," zei
ze snel. „Ga maar liever. Ik vertelde het je
Grace, omdat ik wil dat je weet dat haar.
geen kwaad is aangedaan.dat het
kwaad nabij komt, dat zij Jlm gedaan
heeft. En dat geen opoffering vancon
ventie
Ze haalde haar tengere schouders op.
„Ik geioof dat je weet wat ik bedoel. Ik
wou je het alleen maar vertellen. Ga nu
maar weg. achter uit."
Hetgeen een vergissing was, want kolo
nel Primrose, die de vormen opzij had ge:
zet, kwam achter in.
„O, goedenmorgen." zei hij opgewekt. „Ik
heb overal naar u gezocht."
Hij glimlachte, maar zijn oogen deden
niet mee. Ze waren sc.herp en peilend. Hij
nam mijn arm. „Kom mee naar binnen. Ik
moet u spreken."
Mrs. Gould stond op van tafel, toen we
binnenkwamen. Niets in haar manieren of
gelaatsuitdrukking verried dat ze eenigs-
zins verbaasd was over het mislukken van
haar plan om me veilig weg te loodsen.
„Goedenmorgen, kolonel Primrose." zei
ze. haar hand uitstekend met een eenvou
dige waardigheid, die goed bij de zijne
paste. Ze waren van dezelfde generatie en
dezelfde klasse. Ze ontmoetten elkaar op.
gemeenschappelijk terrein, zelfs al behoor
den ze tot verschillende kampen.
.Laten we hier binnen gaan," zei ze.
Ze bracht ons naar de groote witte huis
kamer, De jalouzieën waren neergelaten.
De zon teekende vroolijke laddertjes op het
kleed, door de open gleuven. Allee ging in
een hoek van de diepe sofa zitten en
wenkte mij, bij haar te komen. Kolonel
Primrose trok een harden stoel bij en ging
zitten, zijn rheumatisch been met een ver
ontschuldigenden glimlach uitstrekkend.
Toen keek hij mij aan.
„Ik was niet zeker dat ik u van ochtend
levend zou vinden," zei hij kalm. „Er is
gisteravond laat tweemaal op haar ge
schoten, ziet u." Hij wendde zich tot Alice.
„O, dat was zeker een vergissing," zei
ze ernstig. „Ik kan niet denken dat iemand
jou zou willen zou willen kwaad doen,
Grace."
„Mijn padvindersopleiding kwam me te
pas," zei ik,
„Wat deed u, mrs. Latham?"
„Niets. Ik was aan de telefoon geweest
en ging terug naar de huiskamer. U was
weg. Sheila wou er uit en ik ging mee. Ik
vergat alles wat u gezegd had ik ben
zoo gewend, hier volkomen veilig te zijn.
Toen liep ik het pad af tot aan de witte
stoelen onder den sycamore boom. Sheila
bromde en ik ik begon wat ongerust te
worden. Ik ging terug naar het huis en
wel, dat is alles."
„Het scheelde niet veel of het was wer
kelijk alles geweest," zei kolonel Primrose.
Hij schudde heel ernstig zijn hoofd. „Nu
ziet u dat het waar is wat ik u zei dat u
te veel weet voor zeker iemands gemoeds
rust en dat de eene moord den anderen
eenvoudig doet lijken en noodzakelijk."
Hij wendde zioh weer tot Alice Gould. Ze
zat volkomen stil. Zelfs haar vingers, die
gewoonlijk haar zakdoek plooiden en ont
plooiden, waren stil, bijna of ze iets vrees
de dat op komst was, en zich er tegen
staalde.
„Dit wordt een heel ernstige zaak, mrs.
Gould," zei hij. „Ik wou graag dat u me
nog eens van Zaterdagnacht vertelde."
„Graag, kolonel Primrose."
Ik meende iets van verlichting in haar
stem te hooren.
„Dat doe ik met groot genoegen, als het
helpen kan. Ik moet natuurlijk wel allerlei
intieme dingen op het tapijt brengen, maar
ik heb het grootste vertrouwen in uw goed
heid en discretie."
Ik keek naar kolonel Primrose en schud
de mijn hoofd. Dat had ik niet. Zoover ik
begreep, zou hij met het grootste genoegen
zijn grootmoeder aan de galg brengen, als
de gerechtigheid het eischte.
„U was toch op de club toen dat plan
van dat boottochtje tijdens het onweer op
kwam?" vroeg Alice. „Andy had Lucy Lee
vroeg thuis moeten brengen. Een van de
kinderen had kou gevat. Maar in de op
winding op het dok vergat hij het totaal.
Ik bracht Lucy Lee naar huis. We zaten
hier te wachten op Jim en Andy. Lucy Lee
is een dwaas kind en zooals een heeleboel
vrouwen, die weinig geven om sport, vindt
ze dat Andy's weekends te veel in beslag
genomen worden door zeilen en golf en
zoo. Zaterdagavond, toen ik haar hier had,
wond ze zich op tot ze woedend was. Ze
had zich zoo verheugd op het bal en het
orkest was te laat enzoovoort. Dus toen
Andy thuiskwam, buitengewoon vroeg
het was even voor twaalven hadden ze
een flinke ouderwetsche huiselijke ruzie."
Mrs. Gould schudde haar hoofd.
„Dat duurde tot half een. Toen zette ik
ze er allebei uit en zei hun naar huis te
gaan en er te blijven."
„Was dat om haif een?" vroeg kolonel
Primrose beleefd.
Alice knikte met haar sneeuwwit hoofd
en hief haar ernstig ongerimpeld ge
zicht op.
„Ja, Jim was nog niet thuis, ziet u, en
ik wist dat hij van de club was weggegaan.
Dat had Andy me verteld. Hij ver
telde niet dat hij Sandra had thuis ge
bracht. Maar dat was onder de omstandig
heden meer dan verstandig. In aanmerking
genomen Lucy Lee's toestand."
Ik keek ongerust naar kolonel Primrose.
Als ik Alice maar kon afleiden! Het leek
wel of ze met alle geweld den strop om den
hals van haar eigen dochter wilde doen.
hem nauwer aanhalend met ieder woord
dat ze sprak. Toen besefte ik opeens de
vreeselijke situatie. Alice Gould dacht nog
altijd, dat Sandra om twaalf uur vermoord
was; ze wist niet dat haar alibi van mid
dernacht voor haar dochter en schoonzoon
totaal waardeloos was.
Ik wilde iets gaan zeggen, maar kolonel
Primrose keek me vast aan en ik zweeg.
„Waar gingen ze heen toen ze hier weg
gingen, weet u dat ook, mrs. Gould?"
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
Q IN DEN RONDWEG OM UTRECHT, WELKE HET DOOR-J^.
GAAND SNELVERKEER ROND DE DRUKKE STAD
ZAL LEIDEN, WORDT BIJ HET STATION EEN
GROOTE VIADUCT GEBOUWD, DIE EEN
LENGTE KRIJGT VAN 90 M.
DEN K.L.M.-PILOOT 1\V AN SMlJtNutl - »mi oi3 de;,
terugkeer van zijn 40ste retourvlucht NederlandIndië op Schip
hol namens de Nederlandsohe Verceniging van Verkeersvliegers,
door den heer J. J. Abspoel een krans overhandigd.
HET NATIONALE KAPCONCOURS IN DEN HAAG. EEN DER
DEELNEEMSTERS IN ACTIE IN DEN WEDSTRIJD
IN HET MAKEN VAN „MAKE-UP".
DE „SCH. 102" OP DE HELLING.
De logger, die kort geleden voor de haven van Scheveningen is
gestrand, is voor reparatie op de helling gesleept.
