Zware brand in een fabriek te Deume - De Jaarmarkt te Soerabaja
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De noodlottige
terugkeer
79sfe Jaargang
FEUILLETON
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELL INGA.
22)
En zeker niet waarom wij dooden.
••En u, mrs. Gould?" vroeg kolonel Prim
rose.
..Ik kwam thuis met mijn dochter, mxs.
Thorp, om half twaalf," zei Alice Gould
rustig, „Mijn zoon kwam een paar minuten
voor eenen thuis. Ik hoorde Sandra niet
"iet hem meekomen. Ik keek in haar ka
mer. Ze was er niet. Om half drie, toen ik
haar nog niet had hooren thuiskomen,
kmg ik in haar kamer kijken of ze ook
gekomen was, zonder dat ik het had ge
merkt. Ik deed het licht aa,n en zag het
onefje op haar toilettafel. Ik las het. Toen
gmg ik haar zoeken."
"Wekte u uw zoon niet?"
„Neen. Om verschillende redenen niet.
Mun schoondochter was wat melodrama
tisch. Ik dacht dat ik haar ergens op het
terrein zou vinden, met een revolver in
naar hand, wachtend dat mijn zoon haar
Lnog. net op tijd zou afnemen. Ik was
v?n plan, haar eens de waarheid te
*ggen."
.Hoorde u den motor, toen u de .garage
passeerde?"
Alice Gould wachtte.
„Ik passeerde de garage niet, kolonel
Primrose. Ik liep om het huisje van mijn
dochter heen. Ik dacht dat ik iemand
hoorde in den tuin van mrs. Latham en ik
dacht dat het Sandra wel kon zijn. Ik
dacht dat ze misschien weer naar de club
was gegaan om te dansen en juist terug
was gekomen. Ze dansen tot drie uur."
Ze plooide met haar fijne vingers den
zoom van haar zakdoek.
„Toen ik niemand zag in den tuin. gooi
de ik een steentje tegen het raam van
Grace Latham. Ik werd wat ongerust. Ik
dacht dat ze me kon helpen. Sandra te
zoeken. Ik stel erg veel vertrouwen in
Grace."
Ze glimlachte charmant tegen me. Er lag
te veel verborgen beteekenis in die vrien
delijke woorden om me veel genoegen te
doen. maar ik glimlachte terug, zoo goed
ik kon.
„Ze bleek al op te zijn. Zij had den mo
tor gehoord. Mijn gehoor is niet meer zoo
scherp als vroeger."
Kolonel Primrose keerde zich tot mij.
„Wat deed u op, mrs. Latham? U ging
toch zeker naar bed om een uur?"
„Sheila. mijn hond, hoorde Iemand in
den tuin en maakte me wakker," zei ik.
„Zag u iemand?"
„Ik vrees van wel." zei ik met een wrang
glimlachje. „Het spijt me, maar ik geloof,
dat ik u zag, mr. Dikranov."
Als ik een kanon had afgeschoten had ik
hen niet meer kunnen verbazen. Behalve
mr. Dikranov zelf.
Hij boog.
„Ik vroeg me af, of u me gezien had,
mrs. Latham," zei hij kalm. „Kijk toch niet
zoo verschrikt, vrienden. Ik liep wat bui
ten, omdat ik niet kon slapen. Ik hield
mrs. Latham's huis van het laantje uit
voor dat van mr. Bishop en zag mijn ver
gissing pas toen ik er dicht bij was. Ik had
iets tegen mrs. Latham moeten zeggen,
maar ik was er niet zeker van dat ze me
gezien had en ik wou haar niet laten
schrikken."
Hij boog weer voor me. Het verhaal leek
me een klank van geloofwaardigheid te
hebben. Ik keek kolonel Primrose aan. Hij
hield zijn hoofd schuin en zijn oogen wa
ren aandachtig saamgeknepen. Hij keek
niet Paul Dikranov of mij aan. maar
Rosemary.
Ze was opeens zoo wit als een doek ge
worden, en haar grijze oogen waren strak
op haar verloofde gevestigd. Rosemary was
bang dat was alles wat ik kon beden
ken. Ze was bleek van angst. Jim Gould
deed opeens een stap naar voren, met een
donkeren blos op zijn gezicht. Ik weet niet
wat er gebeurd zou zijn, als er geen plotse
linge afleiding was gekomen, zóó verras
send, dat we Rosemary en Dikranov en
Jim vergaten.
Sergeant Buck's ijzeren gezicht verscheen
in de deur.
.Pardon, meneer," zei hij.
Kolonel Primrose stond vlug op. „Wat is
er, Buck?"
„Dit heb ik gevonden, meneer."
Hij hield iets omhoog, verpakt in een
helgekleurd humoristisch blad. Kolonel
Primrose nam het voorzichtig aan en
opende het.
Het was de nieuwe schroefsleutel dien
Jim Gould gisterenochtend gekocht had bij
Toplady en waarmee ik hem daar ge
zien had.
Sergeant Buck wees met een groote duim
naar het uiteinde ervan.
„Daar is ze mee geslagen, meneer. D'r
zit bloed en haar op. Ik heb 'm op een
plank gevonden onder papier. Er staan de
vingerafdrukken van een vrouw op."
Ik staarde er ontzet naar. Ik wist na
tuurlijk, dat de vingerafdrukken van mij
waren.
Kolonel Primrose stond lang te staren
naar de bruine met haren bekleefde vlek
op het glimmende ijzer. De oogen van alle
menschen in die stille kamer, waren er
strak op gevestigd. Ik wou zeggen, „Die
vingerafdrukken zijn van mij," maar mijn
keel was te droog. Het was of iemand het
woord „Moord" in felle roode letters op
den witten stuc muur van Alice's kamer
had geschreven.
„We hebben het haar en de grootte van
de wond al vergeten, meneer," zei sergeant
Buck.
Kolonel Primrose keek de kamer rond.
Hij zei later, dat ieder gezicht daar stond
geheel los van lichamen of kleeren
zeven afzonderlijke en complete portretten
en geen er van drukte de minste verbazing
uit. „Ik besefte heel goed, dat jullie alle
maal wisten dat Sandra Gould vermoord
was, van het begin af aan."
De gedachte, die, geloof ik. de overhand
in ons had. was, dat de beste kaart die
we hadden weten uit te spelen tegen het
dikke mannetje en zijn granieten, lijf
wacht zijn lijfwacht, filosoof en vriend,
noemde hij hem eens, hoewel sergeant
Buck zich het „factotum" van den kolonel
noemde was getroefd
Rodman Bishop wendde zijn blik van
dien schroevendraaier af. Hij staarde kop
pig den kolonel aan.
„U kunt toch niet Sandra's eigen bewe
ring wegredeneeren. dat ze besloten was
een eind aan haar leven te maken, kolonel
Primrose," zei hij. „Ook vind ik, dat ieder
een, die een mogelijk motief mocht hebben
om Sandra Gould te vermoorden, feitelijk
een volkomen afdoend alibi heeft."
Hij keerde zich tot zijn dochter.
„Is het juist dat je naar je kamer ging
toen je thuis kwam om half een?"
Rosemary knikte werktuigelijk.
„Ik dronk nog een borrel met Dikranov,"
ging mr. Bishop door „en verliet hem bij
zijn deur om kwart voor éénen. Dat zijn ze
allemaal," zei hij. „Alstublieft."
Ze waren het niet allemaal, daoht ik da
delijk. Andy Thorp en Lucy Lee Thorp
waren er niet bij. En nog wel een dozijn
andere menschen. die Sandra hadden kun
nen vermoorden, óók niet.
Maar er was nog iets, dat nog erger
was. En kolonel Primrose zag het natuur
lijk dadelijk.
Hij pakte den schroevendraaier weer in
en gaf hem aan sergeant Buck.
„Het interesseert me, u te hooren spre
ken over de menschen die een mogelijk
motief konden hebben om Sandra Gould
te dooden." zei hij langzaam, „en daar alle
aanwezigen stilzwijgend bij in te sluiten.
Mag ik vragen wat voor motief u zelf bij
voorbeeld kon hebben? Of Dikranov?"
Mr. Bishop kleurde van boosheid. Hij
zweeg, en kolonel Primrose buitte zijn
winst niet uit. Hij stond op. gaf Alice
Gould en Jim een hand en ging weg met
den sergeant. Buck's breede stijve rug was
niet aanmoedigend.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
HONGAARSCHE TROEPEN BEZETTEN HET TSJECHISCHE
GRENSPLAATS JE IPOLYSAG.
Meisjes in nationaal costuum Bieden de soldaten bloemen aan.
EEN ZWARE BRAM) BRAK 11T in de fabriek der N V. de
,Wit's Dekenindustrie te Deume. De brandweer had de vlammenzee
spoedig bedwongen, dooH de verwoesting door water en vuur
aangericht was groot.
KONING LEOPOLD VAN BELGIë IN PARIJS voor de ont
hulling van het monument \^or koning Albert. In de loge:
T.l.n.r. prinses Marie José, mevr. Lebrun, de koning, president
Lebrun, koningin Elisabeth van België, en prins Karei.
DE 24STE JAARMARKT TE SOERABAJA IS GEOPEND.
EEN KIJKJE OP HET
TERREIN.
RE MAHARADJA VAN PATIALA inspecteert de eerewacht van
Patiala-infanterie tijdens een militaire plechtigheid. Geheel links
de Maharadja. Voor hem twee officieren.
DE DEELNEMERS AAN HET CONGRES VAN DE LILIENTHAL-
GESELLSCHAFT TE BERLIJN werden ontvangen in het Neue
Palais te Potsdam. V.l.n.r. de Fransche vlieger Détroyat, Lindbergh
en de Duitsche generaal-vlieger Udet.
HET NIEUWE RAADHUIS VAN ANNA PAULOWNA dat
gelijktijdig met de installatie van den nieuwen burgemeester mr.
M. Th. Mijnlieff op 26 dezer in gebruik zal worden genomen.
