De jaarlijksche Roode Kruis-oefening - 8 October-viering te Alkmaar
79sfe=Jaarjjaii9=^=_=___=_____lEljMCHJ)A6BlAD=^_^___^___^^=^==ïweede=Bjsrt
De noodlottige
terugkeer
FEUILLETON
SUÜMS
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FFILLTNGA.
18)
HOOFDSTUK VUL
Ze kwamen binnen, George Barrol met
het air van een afgezant. Ik keek wat ver
schrikt naar Rosemary. Rodman Bishop,
die een oud linnen pak droeg, waarvan de
Pijpen door het vele wasschen wat ge
krompen waren, zoodat zijn voeten enorm
leken, veegde zijn warm bezweet gezicht
af met een grooten roodzijden zakdoek. Ook
George veegde zijn voorhoofd af. Hij was
meer geagiteerd dan warm. En tusschen
hen stond Rosemary zoo koel en onbewo
gen als een lelie. Alleen een schaduw in de
diepte van haar grijze oogen bewees dat
dit alles haar raakte.
Rodman Bishop ging zwaar zitten.
„Jim zit leelijk in het nauw, Grace", zei
hij.
Ik knikte.
..Ik heb juist dien Parran gesproken.
Toen hij wegging. Ik geloof dat Primrose
dat zaakje aan het rollen heeft gebracht".
Rosemary glimlachte flauw. George was
bepaald van streek.
„We hebben natuurlijk niets te verber
gen, oom Rod", zei hij snel.
Rodman Bishop's wenkbrauwen trok
ken zich dreigend samen, wat ze feitelijk
altijd doen, als iemand anders dan Rose
mary een mond opendoet.
„Dat zeg ik ook niet. Ik zeg maar dat
als Jij je mond gehouden had, er niet over
gekikt zou zijn dat het geen zelfmoord is".
„Ik heb naar mijn beste weten gehan
deld", zei George. Net iets voor hem.
„Dat is de vloek van onze samenleving.
Al die menschen die naar hun beste we
len handelen".
„Ja maar, ik
„Stil nou, George en laat vader door
gaan," zei Rosemary vriendelijk.
Haar vader wilde ook tegen haar de
wenkbrauwen fransen, maar toen hij haar
daar bij het raam zag staan, veranderde
plotseling de uitdrukking van zijn oud zee-
rooversgezioht. Hij was dol op haar, en
bovendien ongerust over haar.
„Wat ik zeggen wil is dit, Grace," zei hij
bruusk. „We moeten elkaar helpen. Ik heb
Kaufmann laten komen. Dit is een zaak
voor hem. Die zelfmoord moet vast komen
te staan."
.Denkt u, dat Jim dat prettig zal vin
den, Paps?" vroeg Rosemary kalm.
„Waarschijnlijk wel, als hij niet liever
geélectrocuteerd wil worden."
„Maar als hij er niets mee te maken
heeft, zal hij liever willen dat degeen die
het gedaan heeft, zijn straf krijgt."
Rodman Bishop snoof kwaad Zijn oud.
vierkant gezicht stond vastberadener dan
ooit en ik ken toch al niemand die vast
beradener kan kijken en zijn, dan hij. ..Die
zelfmoord-theorie is zijn eenige kans," zei
hij. „Ze kunnen hem motieven genoeg in
de schoenen schuiven om hem tien keer te
veroordeelen. Ik zeg je, dat Parran het al
precies voor elkaar heeft. Jim had het mo
tief en ook de gelegenheid, voor zoover we
tot dusver weten en hij heeft dat valsche
zelfmoord-briefje gemaakt en toen gepro
beerd, haar lijk te laten cremeeren, zoodat
de slag op den schedel niet aan het licht
zou komen, als de buren begonnen te
praten."
We zwegen even.
„Wat denk jij van dat briefje, Grace?"
vroeg Rosemary. „Is het haar hand?"
Ik knikte. „Daar ben ik zeker van."
„Maar die slag op haar hoofd dan?"
vroeg Barrol nerveus.
Mr. Bishop zag hem vast aan. „Daar kun
jij een verklaring van geven," zei hij.
George kreeg de tint van een bedorven
oester.
„Ik?" zei hij.
Bishop knikte.
.Parran is een uil," zei hij. ,Pie Prim
rose is een bekwaam man. Ik heb van hem
gehoord."
Hij zag me vragend aan. Ik knikte. „Ik
zou zeggen dat hij heel bekwaam is."
Hij ging door, George vast aanziend:
„Jij was gisterenavond met haar in de
boot. Jij zag dat de kluiver haar een klap
op het hoofd gaf."
„Wel" zei George nerveus. Hij aar
zelde. „Wel, dat was ook zoo."
Zijn gezicht helderde op.
„Hij hij sloeg haar omver. Werkelijk.
Toen knapte de mast af en de boot kap
seisde. Ik greep haar. Ik bestierf het bijna.
Ik had haar niet kunnen houden, maar
het koude water bracht haar bij. Ik hield
haar vast tot ze de boot kon pakken."
We staarden hem in volkomen verbijste
ring aan. Daarom was ze dus niet terug-
gezwommen had ze zich door Jim terug
laten brengen. Het was zoo eenvoudig en
zoo net iets voor Sandra.
„Wat duivel, waarom heb je dat niet
eerder gezegd?" bromde Mr. Bishop.
„O, ik dacht er niet aan. En ik kon in
ieder geval niet gaan opscheppen, dat ik
haar leven had gered, terwijl iedereen
weet dat ik niet veel meer kan dan me
drijvende houden. Ik dacht dat zij het wel
zeggen zou."
„Dan zou ze dus werkelijk
Rosemary was nu heel bleek. Ze leunde
tegen den rug van den stoel, even wanke
lend.
„Ik ga maar naar huis, paps," zei ze
snel. Vóór we het wisten was ze weg.
George vloog haar na met een blik naar
zijn oom.
Mr. Bishop wendde zich tot mij.
„Ik zei haar nog, dat ze niet moest
komen," zei hij norsch. „Ik wou je alleen
spreken."
Ik ging weer zitten.
Rodman Bishop knikte met grimmige
voldoening. „Ik geloof dat we het zoo
klaarspelen." zei hij kort. „We hebben nu
een houvast. Dat hadden we eerst niet. Ik
zeg je ronduit. Grace, ik ben niet bezorgd
voor Jim. Maar voor Rosemary."
„U dacht toch niet dat Rosemary haar
gedood heeft, mr. Bishop?" vroeg ik.
„Wees niet dwaas, Grace. Ik bedoel dat
ik niet wil dat haar naam er in gemoeid
wordt. Ze heeft het al beroerd genoeg ge
had, zonder dat ze nu ook nog in een
onverkwikkelijk moordproces betrokken
wordt."
Hij keek me vast aan.
„Dat huwelijk van haar beteekent veel
voor me, Grace. Ik zeg je ronduit, dat ik
liever wou dat ze met een Amerikaan
trouwde. Maar Dikranov is een beste kerel,
hij heeft geld in overvloed en hij is een
voudig dol op haar".
Ik antwoordde niet. Wat hij zei leek heel
redelijk.
„Er zijn verscheidene mannen geweest
met geld en positie, waarmee ik haar graag
had zien trouwen. Maar zij voelde er niets
voor. Zie je, we zijn hard getroffen, Grace.
Chapin's geld van zijn tante is naar zijn
neven gegaan. Dat van Rosemary is ge
slonken. Het mijne ook".
.Dat van iedereen vermoed ik."
„Niet dat van Dikranov. Hij heeft ge
weldig verdiend met wapenhandel, ik ge
loof in Arable en Afrika".
Hij glimlachte hoofdschuddend. „Maar
hij is fatsoenlijk en op en top zakenman."
„Ik ben blij dat u er zoo over denkt",
zei ik.
„Niet dat het geld eenig verschil ge
maakt zou hebben. Rosemary is zoo koppig
als een muilezel. Maar de hoofdzaak is nu,
dat ik haar niet in een schandaal betrok
ken wensch te zien. Ik wil niet dat die
geschiedenis in China weer opgehaald
wordt. Ze was negentien jaar en een dwaas
bedorven kind en Jim was óók een idioot".
Hij stond op. „Kan ik op je rekenen, Grace
ik bedoel, dat dat briefje echt was, niet
vervalscht?"
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE GROOTE JAARLIJKSCHE OEFE
NING TAN HET itOODE KRUIS.
Het uitladen van „gewonden" uit schui
ten aan de Goudriaankade in den Haag.
I)E OPTOCHT TE ALKMAAR
t.g.v. de 8 October-viering. D"
luchtverbinding met Indië
(„Bagdad" eesn der tusschen
stations).
LEDEN VAN HET BRITSCHE LEGIOEN,
die naar Sudetenland zullen vertrekken voor politiediensten
tijdens de volksstemming, tijdens een marsch door Londen.
DE NA-BRASEM die de sluiting
van het zeilseizoen zou moeten zijn,
kon wegens het slechte weer niet
doorgaan. „Tot volgend jaar".
DE GROOTE OEFENING MET DE BALLON-BARRICADEN
te Londen en omgeving, leverde deze aardige tegenstelling op:
een moderne kabelballon wordt opgelaten naast den
eeuwenouden Tower.
EEN SPANNEND MOMENT - in
den voetbalwedstrijd A.D.O.C.V.V.
door A.D.O. met 1—0 gewonnen.
DE BELGISCHE KONING EN ZIJN KINDEREN. Een aar
dige opname in het park van het paleis te Laeken. V.I.n.r. de
Konin, Prins Albert, Kroonprinses Boudewijn, en Prinses
Josephine Charlotte.
DR. ALJECHIN
tijdens zijn simultaan-séance tegen 30 leden van de schaakclub van
het ministerie van Gezondheid te Londen.
