De üiermogendheden-conferentie - in Amerika
79 sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede B!ad
De noodlottige
terugkeer
FEUILLETON
DE BIJEENKOMST IN MUNCHEN.
De aankomst van Mussolini aldaar. V. 1. n. r. Goring,
Rudolf Hess, Mussolini, Hitler en Cianö.
EEN GEDEELTE VAN DEN GRAANOOGST VAN DE WIERINGER-
MEER op stapels gezet. Het geheel doet denken aan een kafferkraal
in Afrika.
HET GEHEELE ENGELSCnE KABINET kwam ministerpresident
Chamberlain op het vliegveld Heston uitgeleide doen, toen hij naar
Münchon vertrok. Chamberlain temidden van de kabinetsleden.
DE ORKVAN welke de Atlantische kust van Noord-Amerika teister
de, plaatste schepen van uit het "water op het land. Beeld van de schade
welke in de omgeving van Brooklyn werd aangericht. 500 Menschen
kwamen om het leven.
HISTORISCHE ZITTING DER EERSTE KAMER waarin een aan
tal wetten in verband met den internationalen toestand werd aangeno
men en die slechts tien minuten duirrde. De voorzitter der Kamer,
baron de Vos van Steenwijk leest dc ontwerpen voor.
MINISTER-PRESIDENT CHAMBERLAIN verlaat na
de eerste bespreking in gezelschap van den Engelschen gezant
te Berlijn, Henderson, en Sir Horace Wilson het Führerhaus
te München.
DE LUCHTBESCHERMINGSDIENST TE AMSTERDAM
heeft aan alle politiebureaux in de hoofdstad zandzakken doen
bezorgen om te gebruiken bij eventueele luchtaanvallen.
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELLINGA.
II)
Doch ik hoorde den motor van een auto
zacht loopen, nogal dichtbij, toen. opeens,
besefte ik, dat het alleen maar Sheila was,
die achter me ademde. Waarom ik de
beele zaak toen niet van me afzette en ze
op rekening van de zenuwen van een Ier-
sche Setter schoof, weet ik niet. Alles wat
ik weet is, dat ik plotseling, alsof ik het in
vlammend handschrift op den muur had
gelezen, een niet weg te redeneeren over
tuiging had. dat er iets vreeselijks ging
gebeuren. Ik had dat evenmin nog van me
af kunnen zetten als Joe Bates de gedachte
aan een verdrinkend kind.
Ik deed een mantel aan en pantoffels en
beval Sheila, te gaan liggen Ik maakte
mijn deur open en keek in de richting van
de logeerkamers. Ik verwachtte half, ser
geant Buck op schildwacht te zien staan
voor de deur van den kolonel, maar het
portaal was leeg. Ik sloot de deur en ging
zachtjes naar beneden; in het oorbijgaan
nam ik de groorc electrische lantaarn van
het portaaltafeltje.
Buiten was het zoo stil als het graf. Ik
stond te luisteren Nog altijd meende ik
dichtbij een motor zacht te hooren loopen.
Ik keek om naar Sheila, maar ik wist dat
ze er niet was. Toen hoorde Ik iemand
vlug en met nogal veel gedruisch bewegen
ergens tusschen den achterkant van mijn
huis en dat van de Bishops. Ik sloop naar
het eind van de veranda en keek over het
grasperk.
Daar stond een man. In het eerste
oogenblik herkende lk hem niet, niet voor
hij me hoorde, als hij mij tenminste hoor
de: in elk geval hield hij stil. Meteen was
hij weg. verdwenen in de schaduw van
den grooten kersenboom bij den hoek van
het huis. Ik stond daar, een beetje ver
baasd. me onbehaaglijk afvragend waarom
nosemary Bishop's verloofde in mijh tuin
scharrelde op dat uur van den nacht. Toen
hoorde ik bij de Bishops de deur van de
garage dichtgaan en weer dat zachte ge
ronk van een motor, en ik bedacht dat
Rex Brophy's Wagon Band door zou spelen
tot 2.30, zóodat tien over drieën niet zoo
laat was om thuis te komen.
Maar toch kon ik dat gevoel van een
dreigende ramp niet uit mijn hoofd zetten.
Als Dikranov met de Goulds terugkwam
van het bal, waarom deed hij dan zoo stie
kem bij het loopen over mijn terrein? Of
had hij misschien een heimelijk onderhoud
met Sandra? Ik wachtte, aarzelend om
weer naar binnen te gaan, maar meer nog
aarzelend om verder te loopen, toen er op
eens een vrouw door de heg kwam stap
pen en in mijn tuin bleef staan rondkijken
Ze wilde teruggaan, maar veranderde van
idee en ging naar de veranda. Onder mijn
slaapkamerraam stond ze stil en rfep
zacht.
„Hier ben ik," zei ik. „Beneden."
Mrs. Gould schrok hevig bij het hooren
van mijn stem van de veranda.
„Wat doe je hier?" vroeg ze, naar me
toe komend.
„Ik kon niet slapen. Het is zoo warm in
mijn kamer en Sheila is zoo onrustig. Ik
ben maar beneden gekomen."
Ze zag me even aan als om te overleg
gen of ze me zou gelooven of niet.
„Is er iets niet in orde?" vroeg ik.
„Dat zou ik wel eens willen weten. Ik
kan de helft van mijn familie niet vinden."
„Sandra?"
„En Andy. Jim ligt in bed en Lucy Lee
loopt op en neer Ik maak Hawkins
niet graag wakker; hij barricadeert zijn
deur."
Hawkins is haar oude neger-butler en
knecht.
Ik merkte op dat ze de japon nog aan
had die ze 's avonds gedragen had. alleen
had ze haar paarlen ketting afgedaan.
„Sandra is zoo'rt Impulsief kind." zei ze.
„En Andy zou ik soms wel door elkaar
willen schudden. Ik weet dat hij er geen
notie van heeft, hoe hij Lucy Lee van
streek maakt die een domoortje is, na
tuurlijk."
Ze glimlachte moe.
,,Ik heb zorg over Sandra, Grace. Besef
je wel, dat ze geprobeerd heeft zich te
verdrinken, vanavond?"
„Dat ze wat?" hijgde ik.
Mrs. Goulds knikte.
„Ze heeft den heelen dag gedreigd, dat
ze een ongeluk zou begaan Ze heeft het
afschuwelijke idee dat ze Jim's loopbaan
bedorven heeft en dat ze nu zijn leven be
derft Ze is zoo vreeselijk impulsief!"
„Je moest naar bed gaan, lieverd," zei ik
wat de makkelijkste oplossing was. „Ik
loop met je terug. Andy is nu waarschijn
lijk al thuis, en Sandra ook."
Ik nam haar arm en schrok van de
eigenaardige strakheid en den starren
weerstand van haar lichaam.
„Je bent moe, Alice, kom toch mee," zei
ik. Plotseling ontspanden naar spieren
zich. Ik hoorde haar verlicht zuchten.
„Dank je, lieve kind, dat zal ook wel."
Ze drukte vlug mijn hand.
„En je bent koud."
„Neen, neen. Ik ben alleenongerust.
Ze lachte zacht. „Die kinderen van mij zijn
zulke zorgenkinderen."
We hoorden het ruischen van den wind
en van over de baai een zwak geluid van
een guitaar en zingende stemmen. Maar
dat was ver weg. Om ons was alleen een
griezelige, stilte, gespannen en benauwend.
„Kom mee, lieverd."
We liepen door het gras. Bij de heg trok
ik een tak witte althéa op zijn voor Alice.
Los gelaten streek hij koel langs mijn
schouder. Ik schrok zoo, dat Alice stilhield.
„Wat is er, Grace?" fluisterde ze.
„Niets, niets."
Ik knipte mijn lantaarn aan.
„Ik zal even mijn tasch uit den wagen
halen," zei Alice, „als ik je licht mag heb
ben en je me helpt met de deuren."
De garage doemde wit op boven de don
kere struiken. We sloegen links af langs
het smalle pad, dat naar de dubbele deuren
aan het eind van den oprit leidt.
Opeens wist ik wat ik gehoord had....
wat dien zóemenden ondertoon had gege
ven aan de nachtelijke stilte.
„Iemand heeft zijn motor laten loopen,"
zei ik.
„Dat is een gewoonte van Sandra," zei
Alice. „Dan is ze terug. Grappig, de dingen
die echtgenooten kunnen hinderen," ging
ze door. „Dat is een veel erger misdaad in
Jim's oogen dan aangebrande pudding."
Ik trok aan de deur. Het hangslot was er
niet op, maar de deuren leken meer te
klemmen dan anders. Ten slotte kreeg ik
ze open, nadat ik mijn knokkels geschaafd
had en minstens twee nagels gebroken. Ik
gooide ze wijd open, wilde naar binnen
gaan, maar bedacht toen. dat ik niet wist
hoe lang de motor geloopen had en dat de
garage stijf dicht was geweest
Laten we even luchten," zei ik. Mrs.
Gould knikte We stonden een paar minu
ten naar binnen te kijken. Jim's wagen
stond vlak voor me, die van Andy in de
andere helft.
„Andy's motor loopt," zei ik, „Ik zal hem
afzetten, terwijl jij je tasch haalt."
Ik wrong me achter om Andy's Sedan,
wurmde langs de treeplank naar de deur
en reikte naar binnen om den motor af te
zetten en de sleutels er uit te nemen. Mijn
hand raakte iets wolligs en hards. De geur
van whisky sloeg me tegen en benam me
den adem.
Mrs. Gould babbelde genoegelijk door. ter
wijl ze in Jim's wagen naar haar tasch
vischte.
Ik hield mijn adem in en zei zoo gewoon
mogelijk want ik weet hoe ze er het
land aan heeft als menschen te veel drin
ken „Zóó, hier is onze dierbare Andy."
Ik hoorde haar opeens stilhouden.
..Waar?" zei ze.
„Hier. Vast in slaap."
Ik zette den motor af en draaide de
lichten aan. Toen stond ik roerloos, met
uitgestrekte hand.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd!.
